Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Söz İşçiliği…

mengene kıskacında biri
omuz başlarını görmez hiç
kanatlara dargın bir düş boyu
övgüler düzer “caymak” üstüne

anlamı sarmaladığında gece
alırlar ordan örselenmiş kanatlıları
derinde öten baykuş: bulanık ağıt
ırmak döşer gökyüzüne karasuyumuz
alabildiğine sağır bir kuş kafesinde

ey dirim çığlığı, bilge bakış ey
sezgiden başka ne kaldı uğurlanacak!

“körlüğün aydınlandığı yerde”*
“oyun bitmez ki! ”**

ruh ağrısına açılmış bir dava gibi
“hiçlik”le sorgulanır ”varlık”
:
ölerek bellenir söz işçiliği


(*) (**) Bilge Karasu

(14 Temmuz 2007) - 6.Dekad, HAYAL Yay. Ocak 2008, s. 57

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Sustalı…

artık biliyoruz var!

çağrılı her beden
kendine savrulmuş bir sustalı orada

şiir tersine gidilen yol
aşk manifesto, dirimsel
sözden ağmak sihir
bir av kurguda

geceden başka vaadi olmayan ey
acıdan geçtiler bağışla!
buğday tanesi biriktir çöplüğünde onlar için
safir bir gökten kaçtılar
sırt dönerek boşlukta doğurmaya

kovulmakla
var olmak arası
rüzgârın savrulduğu yerde
masum bir güneş de doğar elbet

bunca yıkıntı
bu darp izi
bu ne bu peki!

bir yolluk hazırla
bir de kovuk
bilelim yerimizi…

(ah kalbim!
kendine bir mektup yazdın şimdi
yüzüne yakıştığı yerden…)


(11 Ekim 2007) - 6. Dekad, HAYAL Yay. Ocak 2008, s. 29

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Şikayetname 14 / Cüce

…sadakora dönüştüğünde dil…

iç bohçalarımız ağlıyor şimdi
sedef kakmalı sandıklarda soyunduk kainat boyu
giyindik cüce!

soluk bir peyzajın sırat köprüsünde
ürpererek geçiyor içimiz içimizden
indigo maviler uğramaz oraya
esmez rüzgâr tülü yasemin saraylardan
cinnetin kabir taşlarına alâmetifarikadır bedenimiz

kırk kilit altında uyusun ipek eskisi keçe
ısrarcı bir derinliğe gebeyiz biz
gösterişli rükûlar boşa bağışlanmaz artık
ne de anlaklı sözler
gidişler gelişlerden kısa ömürlü hep
bu bapta ecinnilere tuz örsünde bilenmiş
bıçaklar çekeriz

siyaha sulta duran selamım
çılgın nara ey!
çöl kıyısında kıyamete dek
gardiyansız bir esarette avazı kesik
ejderha pusularda fişlendi hallerimiz
son mecnundan yadigar deliduman sayıklamalar
giyindik bilesiniz
:
karanlık cücesiyiz biz!


(25 Ağustos 2006) - “Şikâyetname” dosyasından...

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Şikayetname 15 / Ceza! …

gerilla güncesinde kâr hanenin
topluca kundaklandık böyle

edilgin şarkı ey
billur köşkte baş otağcı...yurtsuz!
altın renkli kuşun
karın ağrısı insan bedeninde

Nuh tufanından beri yinelenen tek meseldiniz siz
panayır tedhişçisi
durmayın
çözümleyin bizi!

kaç kere taşındınız
yüzsüzce aşındırılan öz'ünüzden
teninize kaç sinsi göç değdi habersiz
her hücre ucu yanık
ketum ve yenik bir ünlem

ahdim ol kutsanmamış akit
soyumuz şahit
öç almaktan yana uyrukluyuz üstelik

yılanın erkinden sorgula celallenmişliğimizi
masumiyetten
öfkeden ah çıdam
ruh ağrısının titrek soluğuyla alazlanmış
militan nefesinden

ver cezayı
düşür suçu!
bellet ki kuyumuzda kendini arayan onlara
cinsiyetsiz şiirlerden sağılarak geldik biz!


(3 Ekim 2006) - Şikayetname Dosyasından

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Şikayetname 16 / Pencere…

bırakın yüzünüzü seçmesin gözlerim
kimlik yitiminden tutuklanmasın kimse!

sakınılmak ister yürek
kurşun zehirlenmesinden
aksi halde
küstürüyor içe akıtılan asit
tırnaklara sıvaşan insancıl leke

“zaman yüzünü eskitemez, çünkü yüzü yok! ” *

bilirim tekilce gidilendir yol
değmesin teninize ellerim
bırakın şöyle uzak durayım
azat edileyim tanışıklıktan

ki pas tutmasın dışa açılan tek pencere


(*) Nilgün Marmara
(30 Ekim 2006) – Naime Erlaçin © -Şikayetname Dosyasından

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Tabula Rasa! …

cana geliyor en ağır eskitilen kış
sesine sarılıyor taze cenin

suyu okşadı biri
taşı tuttu
toprakla sınanırdı bahar
bilmiyor nasıl soyunulduğunu

bir başkası var daha
o değil
:
içimizdeki yara küstüren
bayrak açıyor sus’a
veresiye defteri tutuyor
ontik hesaplaşmayla

az şey mi bu!

tam sırasıdır:
tabula rasa!


(22 Ağustos 2007) - 6. Dekad, HAYAL Yay. Ocak 2008, s. 81

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Temyiz ve Kerbela…

zamandan bilinir sanıklığımız
tanıklık
hüküm ve beraat

böyleyken neyin izdüşümüdür darağacı
hangi yangından kalma
cama sıvaşan bu kalıcı iz

s o r a r ı z!

mülteci kamplarında içimizin
iskana açılır öznel muhaceret
zulümden sorgulanır sorum ve sorumsuzluk
nehirler yılgın akar tuza
ekmeğe utançla

küskün bir ay dokunur harfleri kırık elifba’ya
meşakkat bebeleri birikir nesebimizde
sabi’den inen
kıpkızıl bir tokattır yanağımızda tüten

vakitsiz ecellerden o sıra
istimlak bedelleri tahsil eder inatçı bir melek

hangi tebaası şiirin
s o r a r ı z!
vareste tutulur kan ve is’ten?

en iyi çağ tanır ölüm bandıralı sessizliği
bir dilekçe yazılır kapı kulluğunu andırır suskuya
etimizden düşen
nafile ve çaresiz bir çığlıktır t e m y i z!
sur’dur
üflenir soysuz sükuta
sanık el pençe divan
kızarır arifin anlayan yüzü haysiyet divanında

içim ağrır iğdiş edildikçe sutur
ki yağmalanmıştı dünden
yarından mesul

bir yudum suya hasretliktir bu mana
:
söz
K e r b e l a…


(16 Şubat 2006) – “ 6. Dekad “ Dosyasından…

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Yana Yana…

-Zehra’ya*


gülü kuşattık
giryanı öptük
“dün” müydü aheste o yolculuktan sonraki
yorgun ve gamlı iz
dil’in yasemin tülünde tüten

bu iklimden suyun ipeği geçti ey!
hızlı bir ölüm seçti ensemizdeki kuğu
“gün”müydü kâinatın yas tutan sessizliği?
__hayli perişan
____hayli aksak / tedirgin
ay’ın öteki yüzünde etimizi tütsüleyen

göz süzdü bir vaveylâ ile kararan büyü
gececil bir işaret, onulmaz yara
___ki yanıyordu yıldızlar
büyüdü gök
sığmadı hiçbir diyara

ölümle denendi şiir
geceye sıralandık
gül’den yay’a
yana yana sözün buğusunu
dirhem dirhem kuşandık…


(*) Dün aramızdan ebediyen ayrılan sevgili çocuğa…

(28 Mart 2006)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Yâran…

herkese lazımdı aşk!

dinmedi
kırlangıç fırtınası
tül mevsimine sulta duran kemirgen saatlerde

duymadı kimse!

dil ısıran gölgesinde urağan sislerin
durağan nefeslere terk edildik
kimdi
kimin karavanasında kırbaçlanan
____bilmedik hiç!

tarçın tenli
telkari hüzünler
kor bir asit üflerdi göğümüze
'artı' eksik… 'eksi' yenik
siz
biz
mesuldük hepimiz
____jurnalci bu sınavdan

hükmümüzde kayıp incelen siyahlık
çentik atıyordu fersiz gözlerimize
“geç”i tarif ediyordu bütün saatler
intihara fişleniyorduk düpedüz

“aşkla yıkıldı yâran”*

görmedi kimse!

…………..

(*) Ayşe Keskin


(19 Eylül 2006)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Zar…

anla beni çocuk

kav değiştiriyor coğrafya
kırılan dallara astığım aynadır
bedeninde eskittiğim zaman

içim kıyamet!
taş kırma cehennemi
nereden sürgündük
unuttuk
hangi çöldü eğiren bizi
__hangi tufan

küldür ateşin yazgısı
yandık
küstük
küldük an be an
siz
__biz
___onlar
______kumla sınandık


bir sabinin gözbebeğinde kaldı
yılanın unuttuğu zar

ağla beni çocuk!


(27 Temmuz 2006)

Naime Erlaçin