Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Söz Var Sözden İleri

I.
Zorun siyasal ve silahlı örgütlenmeleri
sürdüğü sürece şiirsel adalet duygusu,
yüreğimizi iğneleyip belleğimizi canlı
tutmaktan vazgeçmez.

II.
Ne doğduğum yere yerinirim, ne varacağım
güne karamsarım. İçler acısı özlemli gidişleri
ismimle renklendirerek mutluluğu ararım.

III.
Renkler ve zevkler tartışılmaz diyen ilkin
rengi ve zevkleri tartışılmalı; ilkin sadeliğini,
açığa çıkarabilen, ilkel güdülerine içirmelidir.

IV.
Doğanın insanla koklaşan her rengi, rengimle
hoş bakışır. Ama her rengin kendince dikenine
katlanmak, ona ifade hakkı tanımak
erdem işidir.

V.
Tarihin sanata karşı zaferi yoktur fakat zamanın
vardır; bu söz büyük şairi, ölümsüz şiiri de
kapsar. Sorun, iyi şiir yazmak değil,
ölümsüz şiirin şairi olabilmektir.

VI.
Zor... Renkler... Zevkler... Haklar.... Şiir!
Çok renkli görünen zor bile içinde bir haksızlığı
taşır; öyleyse zora, hayır deme hakkı düşünsel,
ilkeli bir olgunluktur.


Tartıya Kalan Düşler

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Sözlerin Köprüsündeydim

Eridim sorgu köprüsünde. Suyum karıştı suyuna,
teknesi hazır, dümeni nazar. Bekçisi görünmedi
gözüme, alındım sözlü köşküne, birçok levha
dikilmişti karşıma.

I
Dolaştım çiçek ile, çoğaldım çocuk ile, bağlaştım
kadın ile; yüzüm yüzünleydi, bakabildin mi bizce
dönen evrene çok göz ile?

II
Yürek çürüklüğü bağrımızda barınmaz, zamanla
görülürse eğer; uyar, eleştir, merhemi sensin,
iyileştir.

III
İnanç mı; ne olursan ol, kim olursan ol, inancından
âşık olana özlü davran; o sendeki yüceliktir.

IV
İnsandaki insanın ışıldadığı, derisinin küçüldüğü
bir yere mi kondu cismim, deme; cismin nefesi
pahalı servettir.

V
Sözü ile özü bir olmayanı ne mi yapacaksın, dinlersen,
yoluna devam edersin.

VI
Kıyıcıdan, haksızdan, yalancıdan, ikiyüzlüden, kara
çalıcıdan korkma; al tedbirini, uzak dur.

VII
Bazı şeyler vardır ki kurulu okulları yoktur, hayat
öğretir onları; testisini doldurabilene aşk olsun!

VIII
Aslına hor bakan, üstüne de hordur, farkı; duruşun
içindeki farkındadır.

IX
Her ağaç, köküyle ormanda bulunur. Kökü üzerinde
yetişip kardeşleşemeyen kırılmaktan, güdülmekten
kurtulamaz.

X
İş mi, işve mi; çalışmayan sevilmez, kazanmayan
sayılmaz.

XI
Yokluk, yoksunluk, yoksulluk; bir afettense çekilir,
başka türlüsü: bilinir/bilinmez çiledir, katlanır.

XII
Levhaların sonuncusu muydu karanlıktan aydınlığa
gülen: Gecem sorar, gündüzüm sorar, mezar taşında
neyi okuyacağız? Doldum…duruldum…ayaklandım
ve dedim ki: Hak, öyle ağır bir yüktür ki altında
ezilmediğim için burada değilim.


Tartıya Kalan Düşler

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Sumela

Kafkas yelesinde
hindiba yaban
hindiba garip
hindiba ezgin

Uç hindiba
uçkun uçurtmam
Zağanos
ayasofya
Zigana’da soyulduk
safir şakayık
Engin engebe
sayfo/semile

Uç
kadeşli uçurtmam
Kimmer
med
Pers
pontos
Gürcü tamara
tanrıça iris

Uç
yazmalı uçurtmam
ittihat bileği’ne
Talat
teleryan
topal osman

Celâli yazgın
sumela.


Lacivert Oyalar

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Sur Chemins de Coeur

Si tu subis les troubles des nuées ardentes
Appelle-moi, mon enfance plus innocente
N’est ce pas, fils du secret de mon cœur?

Si tu geins de ton âge omis qui se brûle
Appelez-moi, les désolations des heures
Qu’elles reculent l’aiguille de sa vie

Si tu es victime par les tabous traditionnels
Dit-moi: «D’accord! » le miroir de mes rêveries
Et appelle-moi, le nocturne de mes songeries

Si tu laisses entraîner par gouffres d’une rivière
Appelle-moi, la gardienne d’amour propre
Et dis-moi: « Je t’embrasse par mon cœur! »

Si tu es sur les chemins de mes poèmes
C'est-�*-dire, qu’il existe en résistance
Comme une graine qui s’enracine dans son âtre
Dépêche-toi et dis moi: « Bon anniversaire,
[mon ami! »


Boucles de Canicule

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Şahin

Halktır yuvası
Bozmaz şahin’im
Dağlar
yol
yolak
mevzidir
Sözü var zafere!


Şarkım Karanfilde Kalsın

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Şair Aitliğinin Sesidir Şiir De Yankısıdır

Toplumsal duruştan kaçak geçişli zatıâlileri;
şiirlerinizi zevkle okuyorum, sözcükleri
mükemmel kullanıyorsunuz, sevişmeyi
meslek edinen üç yıldızlı sahil yosmaları gibi.
Meselâ, ithaflı bir şiirinize göz atalım, zatıâlimiz
müsaade ederlerse onunla ilgili duygularımı
belirtmek istiyorum övgüden sırılsıklam sözlerle:
Vazolardaki doğum günü çiçeklerinin arasında
çiftleşmeden önce, ön motivasyon safhasındaki
ince belli böcekleri öyle bir güzel anlatıyorsunuz ki
minicik bir kuş yavrusunu bile baştan çıkarabilir, tabi
ilkin şiirinizin havasına kapılıp size vurulması gerekir!
Tabu değil, ben de yazarım benzer konular üzerine...
Ama bu kadar da olmaz ki, zatıâlim!

Şiir kitabınızı incelerken bir bankta, aynı saatlerde
Eminönü’nde polis zaptına geçmeyen olay şöyleydi:
Karadenizli bir şehit ninesi, caminin basamaklarına
yığılmış; kimliği, yeşil kartı olmadığından cankurtaran
çağrılıp hastahaneye ulaştırılamıyordu.
Eteğindeki yem yerlere saçılmış, evcil güvercinler
gagalayıp duruyorlardı; gezici acil servis arabası parka
çekilmiş, bulmaca çözen görevlisi öylesine kaygısızdı.
Yaklaşık bir saat sonra, hani, şu dünya savaşlarında
dedeleri, amcaları, dayıları; Doğu’muzdaki anlamsız ve
haksız savaşta da torunları kırdırılan aziz halklarımız:
-Kuşçu kadına ne olmuş, derken yığınla kişi toplanır.
Yüz ıslatmalar, el, kol sallamalar, kolonya koklatma...
Ve kadın gözlerini açar:
-Dokunmayın güvercinlerime, der!

Epeyce nedenledir ki farkımız: şiirim, egemenlerin “hain”
suçlamasını ve halklarımızın kurtuluşu için yola çıktıkları
halde, yalpalayanlara yönelttiğim eleştirel bakıştan dolayı
“hain”likle birlikte; bu iki hainliği(sayıları artabilir) birer
madalya gibi göğsümde saklayacağım ezilenler adına!
Ve kuşkusuz, güç kaynağım, bundan dersler çıkaracaktır,
yazarken efendiler kızar diye hayıflanan zatıâlilerimiz!


Tartıya Kalan Düşler

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Şairden... Şiirden... Sıfırlı Kalandan...

...01.
Şair mi, et ile kemik arasında bir avuç yürektir.
Şiir mi, o yazılmaz ki, yazdıranı sayısızdır..!

...02.
Yazılırken çok cimridir; okunurken cömerttir:
Düşündürür, yerindirir, kızdırır, güldürür...
dudak ısırtır, güdü ve bilinç pazarında gezinerek
doğumlu doğanın evrensel barışına davet eder.

...03.
Bir şairin iki dünyası yoktur, onun dünyası aşktır.
Ancak dünyasına sadık olan şair,
bedelini ödeyerek şair yaşamını tadabilir.

...04.
Yaşamsal akış düzleminde ilerleme ve toplumsal
kurtuluş adına üretilen gülpembe söylemlerle;
ya yığınlarla birlikte uyutulmak ya da karşı
bir duruşla, tek başına da olsa, ifadenin zengin
örgüsünde, özel ve basit yaşamı kırdırmak...

...05.
Şair, şiirin dilinden şairse kırılmaya örgülenir.

...06.
Işıksal kırılması şairin, büyük insanlığın mutlu
geleceğine uzanmasıdır.


Tartıya Kalan Düşler

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Şevereşa Dengan

Îşev çi şev bû, xew neket çavên min! Ji cîhiya derketim,
çûm tualetê, mûslix vekir. Destê xwe yê çepê min da bin avê.
Pêşgîra biçuk li milê min bû; destê xwe yê şûştî pê ziwa kir.
Ev çi bû, li jêr, li bin devê muslixê kefa sabûnê belboq dabû
û wer zelal bûbû ku lê nêrîmam.
Dema ku ez di vê rewşê de bûm, çend deqîqe jimartin
saeta min li ser maseya min a xebatê, nizanim.
Dengek li guheyê min ket, nenas bû lê wekî dengekî
ji bîra jiyana min de kelîbû.
Ev deng ji destê min ê rastê dihatibû.
Bi gilî digot an jî min mîna dengekî bigilî dibihîst:
- Ez jî ne destê te me, te çima ez bîrkirim û neşûştim?

Pêy gazinca wî ez matbûm. Min destê xwe yê paqij
bi hêleka pêşgirê pêçand û da paş xwe. Çavên min
hîn negêhiştîbûn eynikê ku min denginan din bihîstin.
Herdu çavê min bi hev re dipeyîvin:
- Xwediyê me yê birêz, te destê pakişkirî bi pêşgirê veşart.
Em du birayê cêwî, bi şilopên hişk
li derdorên kaniyên ronahiya te li hêviya destdirêjiya te ne.
Heta kengê emê wisa nav gemarê de bin, ma ne bes e?

Ez hîn der barê van gotinan bi kûrayî difikirîm ku
dev û pozê min serhildan:
- Gelî cîranan, ger hun baş li me guhdarî bikin!
Em baş dizanin ku
derdên we hemûyan ne ji pirsgirêkên girîng in.
Bi navên dev û pozan dixwaziya me ew e ku
hunê bi çavên lêgerîneran li me binêrin.
Ji ber ku em him di qirêj û gemarê de ne, him jî bêhnên
ne baş ji hundurên me tên.

Piştî rêtina kela wan, min di dilê xwe de careka din
xwe kişand ber pirsan. Ew çi pêl bûn ku
ji kûrahiya baweriya min de dikeliyan?
Paşê. Hêdî hêdî heşên min dihatin serê min,
ez jî halê xwe ji wan re bibêjim. Çawa bikim ez;
a, niha jî guhiyên min dorê li min distînin!
Kurtebista wan bi vê hevokê dawî dibû:
- Em sondên mezin dixwin, em jî nepaqiyê qebûl nakin!

Ma ziman li min şikeştîbû, nedigeriya ku bersiva xwe bidim ez.
Ev qas nehekî ancax bilî ferasetan tên dîtin. Min devê xwe vekir,
ziman li tetik bû, qey bi çar çava li riya min mêze dikir.
Min dengê xwe bilind kir û got bi êşina germa şîrîna dilê xwe:
- Organên minê delalno! Madem hun ew qas elimîne
şûştin û paqişmayinê, çira her roj bê min ranabûn destavê?


Sewta Berbangê

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Şîret

Gerîn
lêgerîn
Karê wî bû

Kevirê qilot
Lêdan gog
Pêdan tot

Her der war
Tu der ne war

Balek dildar
Balek întizar

Lod dibûn pêgehan
Lût dibûn rêgehan
Li ku şev
Li wir xweş xew

Taya mêjî hêjandin
Tava xwe nasînê ye
Ew jêre bûbû
Xaçepirsa çil niçikî
Ne dest jê dibe
Ne fêl
Ketibû dewsa binyata xwe
Li xwe digerî
kevirê çîlspî

Di vê bîr û baweriyê de
Digevizî
dimeşî
Rê daketibû
Qeraxa gola kevzerî

Kevjal beq û reqan
Tevayî nodedaran
Bûn şêt berember
Kevirê tilî firî
Birina xwe derve kir
Gol heikandin
Virçe nirça lawiran

Marmasî serbaz
Got bi çavtengî
Lêkolîn baş e
Dever şaş e
Mala me de
Biyanî ne baş e
Divê ku
Li ku jînbûn
digel şênî
kal û pîr
mêr û mêristan
Mirov li wir binêre.


Sewta Berbangê

Abdullah Karabağ

[GooD aNd EvıL]

Tabaktaki Ufkun Kızartılmışlığı

Bu çay deniz gibi bir göle karışır,
Karışırken kıvrım kıvrım kırışır.
Sahilinde, bir balıkçı lokantasındayım
Tabağımda ufkun kızartılmışlığı.
Çatal, bıçağa gerek yok
Çorba kaşıklanır gibi kaşıklanmıyor
Ufkun göl sacında kızartılmışlığı.
Esas yemeğim ızgara kefal kebabı,
Oltayla tutulur gibi tutulmuyor
Çayın hışıltılı çağlayanından tabağıma
Vuran pırıl pırıl ışık serpintileri.

Zevkini çıkarıyorum aklıma gelenlerin.

Bir inci kefali koşuyor çayın akışına
Gömüyor ağzını, yarıyor kum birikintisini.
Bir kuyruk çırpıyor, bir ani dönüş yapıyor,
Kaçıyor sığlığına gölün, avlaklardan
Uzaklaşmadan sallanmaya devam ediyor.
Bu kefal ya serseri ya zırdeli,
Zıpkınlanmayı mı bekliyor, bir tekneden
Bırakılmakta olan ağlara takılmayı mı,
Daha hapı yutmadan çekip gitmiyor.

Bir yanlış ısmarlamaymış, ızgaradaki kefal
Acil bir müşteriye uçurulmuş.
Sahil hatırına bu gariban çok çekmiştir,
Çekip gidecek değil ya, sabrın sanatçısıyım.
Akşamın gecikmiş yemeğinde gelirse önüme
Boş tabağım yağlı yemek görecek.
Günah bende mi, bakıp uyarmadım mı,
Eline sağlık avlayanın, afiyetle yerim
Tabii o da bir acil müşteriye verilmezse!


Tartıya Kalan Düşler

Abdullah Karabağ