Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çift kişiliktir tren biletleri

ya bu şehirden,
belki bir sevgiliden
bitmek tükenmek bilmeyen
ayrılıklar taşıyordu.
yorgundu tren,
penceresinden
kimi ağır başlı
kimi alabildiğine çocuk
hüzünler bakıyordu.

gişelerden;
en kolay alınıyordu
tek başına ama
çift kişilik biletler.
biri girerken yolcunun cebine
diğeri ya kalıyordu
sevgilinin gözlerinde
belki de koskoca bir şehrin
tüm bir geçmişinde.

belki hasretlerdir giden,
yüreklere saklanmış,
nefret olmasın terk eden
yüreklere saplanmış.
öyle ağır bir yük işte
sırtında,
her gün bir bilinmezin adresi,
bir başka bilinmeze.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çoban salatası - eleştiri notları

Hepimiz çok iyi hatırlarız... Türk (cumhuriyet) siyaset tarihinin en önemli isimlerinden Süleyman Demirel'in bilinen ilk lakabı 'Çoban Sülü' idi. Daha sonraları aldığı eğitim ve ABD'deki görevli çalışma yılları onu 'morrison Süleyman' yaptı ama bu tutmadı ve Süleyman Demirel hep Çoban Sülü olarak kaldı. Bakmayın son dönemlerde 'kurtar bizi baba' çığlıkları ile etrafında fır dönmemize...

Çok daha yakın tarihimize gelince bu kez Recep Tayyip Erdoğan; hala siyasetten elini eteğini çekmemiş olan Süleyman Demirel'inde dahil olduğu zevatı kastederek 'Bunlar hayatlarında iki koyun bile gütmemişlerdir' diyerek bir anlamda kendisinin 'En birinci baş çoban olduğunu' ilan etmiş ve böylece bu ülke insanını yönetebilmenin ilk şartının 'önce koyun gütmesini bilmekten geçtiğini' hepimizin gözüne parmak gibi sokmuştur. Elbet biz bu sözlerden kimlerin neyin yerine konduğunu çok fazla düşünmeden 'vayyy, bravo adama/çobana' diyerek hemen yelkenlerimizi suya indirmiş ve tarihimizin otlaklarına gönül rahatlığı ve kapalı gözlerle salınmayı kabullenmişiz. Oysa, en az Kasımpaşa kadar namlı mesela bir Karagümrük'lü tarafımızla önce aynaya bakmak ve neye benzeyip neye benzemediğimize karar verdikten sonra dikilip karşısına 'ne diyorsun hoca sen' diye avazlansaydık bakalım o kendi yakın çevre dışında hiçbir yeri aydınlatma özelliği olmayan ampuller hala böyle yanmaya devam edebilecek miydi.

Şimdi seçimlerin eli kulağında. Herkes ülkesine hizmet (!) için Demokrasi bulvarında öyle bir koşturmaca içindeki sağdan sola, soldan sağa gözlerin yaşarmaması mümkün değil. Şık ve ışıltılı vitrinler 'en göz alıcı vitrin' yarışmasında birinci olabilmek için elde avuçta ne var ne yok döküyorlar ortaya. Bulvarda sağdan-soldan koşturup duranlardan avlayabildiklerini kendi vitrinlerine yerleştirebilmek için olağanüstü bir çaba, olağanüstü gürültü-patırtı. Takke düşüp kel görününceye kadar artık havaya atılan sikkelerden, çikolatalardan, oyuncaklardan ne kaparsak o kar diyeceğiz. Ve elbette bu kadar koşuşturmacayı izlerken de ilk acıkan hiç bir zaman tokluğun tadına varamamış olan bizler olacağız.

Buyur edecek elbet birileri seçim sonrasının ilk günlerinde. Işıltılı vitrinlerin o ana kadar karanlıkta olan arkalarına, dükkanın içlerine. Ortadaki geniş sofra bizler için. Gene tokluk keyfini yaşamayacak kadar açlığımızı giderme şansımız olacak bu saatte. Menüde ise sadece ortaya konmuş çala kaşık dalacağımız bir çoban salatası. Domatesinden, soğanından, biberinden, maydanozundan, yağından, tadından, tuzundan bir şey anlayamayacağımız bir çoban salatası.

Transfer mevsimi de sona ermiş olacaktır bu aralar yada son günleridir. Alex'in, Tuncay'ın durumları, Fenerbahçe'de kalıp kalmayacakları belli olmuştur artık. Herkes, Demokrasi bulvarında sağdan sola-soldan sağa koşturanlarda, yeşil sahalarda, potaların altında, filelerin arkasında ter dökenlerde yeni formalarından o veya bu şekilde memnundurlar artık.

Ya biz?

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çobanın yolculuğu

şimdi bayırlardan aşağı, düzlere
sırtımda en katmerli renkleriyle
karanlık dağlar, kayalar
bir su akıyor ayaklarımın altından
içinde son kavalın türküsü çağlar
koyunlar ağlar.

ne zaman tütmüştü evimin bacası
içi sıcacık dışarıda duman karası
siyah saçlar, mor kuşak
ben kaldım yalnızlığıma ağlayacak
birde içimde bastırılmış ağır sancı
yabancı mı yabancı.

telli duvaklı düğün alayı hasretin
alnımda bir şey yazmıyor umut adına
yokluğun çok başka
ormanlardan içeri, bir adım daha
ayak sesini duyuyorum köpeğimin
işte o da olmasa…..

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çocuklar, çiçekler, uçurtmalar

kulağımıza sesler dolardı
baharı yaşadığımız günler gibiydik
çocuklarımızı izliyorduk pencere önünde
ne güzel ve tertemizlerdi, çiçekler gibi
çirkin ve kirli olan sadece
oynayamadıkları oyunlarının bahçeleriydi.
çocuklarımız dizleri kan içinde ağlarlardı
düştükleri zaman canlarının acısından
çakıl taşlarından.
içimiz çok kötü olurdu.

“okulların arka bahçeleri vardır,
boynu bükük ağaçlar gibi bilir misiniz.
çocuksuzdur ve sessiz.”
…….

her taraftan ciğerimize dolardı
sabah rüzgarının sesini dinler gibiydik
çiçeklerimizi suluyorduk pencere önünde
ne güzel ve her renk kokuyorlardı, çocuklar gibi
çirkin ve kokusuz olan sadece
onların soluyamadıkları havaydı.
çiçeklerimiz ölmek için
mevsim değiştirmeden döker yapraklarını
saklarlardı solduklarını.
gözlerimizi yutardık yuvalarından.

“pencere kenarlarında unutulmuş
ve bir kenara itilmiş saksılar vardır bilir misiniz
topraksızdır ve çiçeksiz.”
…….

çocuklarımız soluyordu, biz bahar sanıyorduk
çiçeklerimiz ağlıyordu, rüzgarın sesi sanıyorduk
kendi havamızda ve kendimize yabancı yaşıyorduk
yalancı sevdaların peşinde çılgın bir koşudaydık.
terledikçe daha çok çirkinleşiyor ve daha pis kokuyorduk
yarın adlı bir uçurtma kalmıştı geçmişten elimizde
onu da farkında olmadan elimizden kaçırıyor
olmayan çocuklarımızın çiçek bahçesine gönderiyorduk.
……..

sayın dinleyiciler saat sıfır sıfır, sıfır bir
tabiat anadan son haberleri dinlediniz,
şimdi türküler ve oyun havaları …..

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çocuklarımızın gülebilmesi

yeter ki senin yüzün gülebilsin çocuğum
daha önemli ne olabilir ki bundan.
yeşili görüp tanıyabilmeli, sevmelisin.
kır çiçeklerini özgürce koklamak için.

uçurtmanı saldığın gökyüzü ihanet olmamalı
maviyse bildiğin mavi olarak kalmalı.
medeniyet adı altında zehir kokmamalı.
senin çocukların seninkinden
daha güzel bir dünyada yaşamalı..

balıklar, kirlenmemiş sularda yüzebilmeli
insanlar doğarken ağlamadan önce gülebilmeli
sen barışı yaşamalısın, kuşlar konmalı omuzlarına
bundan daha önemli ne olabilir ki hayatta.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çocukluğu öldürmek

çocukluğumun dumanı tütüyor hala başımda.
düşen yıldızlardan dilek tutuyorum.
pişmanlıklarımın adını koyamadım
düşlerimden çıkarıp da.

kalbimi dört duvara asıyorum,
dörtle parçalayıp.
yani, yeni yetmeyim sizin anlayacağınız.
onun için dar geliyor parmaklarım
dans ettiğim meydanlara.

bu nasıl çocukluksa,
kehribar taşlı tespihimin imamesinde
doğuruyorum delikanlılığımı,
kağıt bebeklerle süsleyeceğim
bir düğünün gecesinde.

ama siz, ne olur korkmayın benden.
karanlık değilim; şiirim sadece.
yağmur sofrasında bulut da dersiniz
isterseniz.
güler geçersiniz.

[GooD aNd EvıL]

Çocukluğumun son gecesi

bir gece; anneni başucunda bulamadığın bir gece.
hani uyumaktan korktuğun,
soğuktan donduğun
bir gece….

nasıldı acaba, sıcak ekmek kokusunu unuttuğun
ve son parçasını oyuncağının,
hiç hatırlamadığın
bir gece…..

kayan yıldızları toplayıp avuç avuç ağaç dallarından
kuyruk yapacağın uçurtmanın
ipini bile bulamadığın
bir gece…..

gidenler hani el sallayacaklardı sana penceresinden
köprünün altından geçen trenin
o elleri hiç göremediğin
bir gece……

bundan sonra kim öperek beni gönderecek okula
diyerek sessiz bir acıyla inlediğin
ve onun için hiç büyümediğin
bir gece……

bir gece; anneni başucunda bulamadığın bir gece.
hani yalnızlığı yakından tanıdığın
ve ellerini ısıtamadığın
ilk gece…..

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çocuksu bir pazar sabahı

sen bu kaldırımlar üzerinde yüzünü kaç kez döndün evine,
annenin babanla pazar sevişmelerini yaşadığı bu saatlerde.
hiç özlemini çektin mi sokakta iken, sıcak çay dolu bir bardağın
ve bir dilim ekmeğin, anne elleriyle yağ sürülmüş üzerine.

sen hiç bu kaldırımlar üzerinde korktun mu top oynamaktan.
arkandaki çırılçıplak meşe ağacının dallarında sallanmaktan.
yarın okul var gene, ellerimde kırılacak mı bir tahta cetvel
diyerek vazgeçtin mi defterine çizdiğin çöp adamlardan.

sen hiç ölü bir mevsimin güneşsizliğinde bir Pazar sabahı
bir kez daha yaşamaya başlayamamanın çaresiz adını
yazmayı getirdin mi aklına çocukluk kimliğinin üzerine
sen hiç Pazar sabahı şiir oldun mu adımlarken kaldırımları.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çocuksu masallar

“daha dün annemizin kollarında yaşarken”
beklediğimizin en son geleceğini
ya da hiç gelmeyeceğini,
büyümek bir yana
giderek küçüleceğimizi
bilemezdik ki.

“çiçekli bahçemizin yollarında koşarken”
düştüğümüz her yerde
yüreğimizin daha çok çizileceğini,
ayağa kalkmak için her çabamızda,
bir kez daha düşeceğimizi
bilemezdik ki.

“şimdi okullu olduk, sınıfları doldurduk”
ama insanlığımızı, ilkelerimizi
ayaklar altına alacağımızı,
en yüce değerden kaçarak günün birinde
bedavaya öleceğimizi
bilemezdik ki.

“sevinçliyiz hepimiz, yaşasın okulumuz”
diyemezdik ki.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çok istedim ama olmadı

biliyorum buradan hiç belli olmuyor,
ama en güzeli senin gözlerin.
o kadar istedim ver bana gözlerini,
asayım gözlerimin üstüne dedim
olur mu hiç öyle şey dedin, kabul etmedin.
o zaman şimdi çok görme bana,
bakıp ta her yerde onları görüşümü.
takabilseydim eğer gözlerimin üstüne gözlerini,
ondan sonra isteyecektim gülüşünü.
biliyorum buradan hiç belli olmuyor,
ama en güzeli senin gülüşün.

Cevat Çeştepe