Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Günah mevsimi

“elmanın bütün renkleri
beraber tat vermiş adem ile havva’ya
nedense kabak patlamış
yalnızca yılanın başına.”

gene merdivenlerdeyim
ve gene karanlık gece.
soluğumun inzibatı
toz yutmuş bir hava.
amansız yokuş gibi tırmanıyorum.
boğuluyorum.
sonu gözükmez bir kanatlanmaya
nasıl hasret gibi yanıyorum.
tutunup meleklerin
attığı oklara.

saklanmış cinayetlerin kampındayım.
faillik burada en geçerli bahane.
her suça aynı tanık,
sorgulamalarda tarifsiz küfür.
ve her sorgulamanın saati
karşı konulmaz bir isyan günüdür.

korkumuz cürmümeşhut.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Günaydın şiiri

yarın;
hiç başınız ağrımasın
uykusuzluktan.
saate hiç aldırmayın,
kaç olursa olsun...
güler yüzle kalkın yataklarınızdan.
sevdiklerinizin sesi gelsin,
yandaki odadan
ya da yanı başınızdan.
günaydın deyin,
gözlerine bakaraktan....
ateşte çayın demi tutsun.
bir değişmez tablo gibi,
bahar dalları
pencerenize asılsın.
hep orada kalsın.

yarın saate aldırmayın,
kaç olursa olsun.
kalkın yatağınızdan gülümseyin.
güneş gözlerinize dolsun
bahar dalları arasından

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneş bu

Güneş bu; hiç belli olmaz…
Yakalar bir sonbahar kuşunun kanadında
Ve üstelik savrulmuş bir gecenin tam yarısında…
kaypak tutkulara müptela bir belalı
ve saldırgan bir dalgakıran gibi
oynar, alıp seni avuçlarına.
Yarıda bırakır düşlerin, kaçar yalınayak.
Ve yanık gölgesi düşer tavan lambanın
Karanlıklar sokağına pencerenden atlayarak.
Güneş bu; hiç belli olmaz….
Hiç belli olmaz…

Güneş bu….
Yakalar bir umut yelpazesinin son renginde
Ve kim bilir hangi sarhoşluğunun öğle vaktinde..
Beklenmez tansiyonlar gibi inip çıkarak
Ve delişmen bir değirmen gibi
Alır öğütür seni dibeğinin taşlarında.
Susar en inceden nameleri ince sazlarının.
Sıkıntı kan rengi akar damarlarından,
Alırsın yüzünü avuçlarının içine
bilsen ki ıslanmayacak saçları sevdiğinin
güneşi yağmura mahkum edersin edebildiğince.

Güneş bu; hiç belli olmaz..
Kime nereden ve hangi pencereden bakacağı.
Ve hangi sırları saklayıp hangisini açığa salacağı.
Bakarsın dokuzuncu köyün bacasında tüten bir duman
Erkene alınmış hasat gibi yanar.
Yanar için için cezası kesilmemiş suçlar hücresinde.
Güneş bu hiç belli olmaz
Anlar belki bir gün ne yazdığını
Sevdanın başucu kitabında…….

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneş çarpmasın hayalleri

hepimiz; sen, ben ve diğerlerimiz
ve hayallerinizle aynı memeden süt emmiş hayallerimiz
gül kurusu renkli denizler gibi kokusuz
düş seralarında vazgeçilmez yapma çiçek ustalarıyız.
şöyle kapatıp gözlerimizi, uzatsak ayaklarımızı
hepimiz; sen, ben ve diğerlerimiz
yorgun boylamların ve vurgun enlemlerin kafesinden
bir yol bulup kurtarsak kendimizi yüreklerimizden
şöyle uzatsak ayaklarımızı boylu boyunca
kulağımızı asıversek şimşeklere, güneş girmese beynimize.

bir deniz seriliverse önümüze birden kuşbakışı,
ne bir gemi olsa üzerinde, ne de bir balığın kıpırtısı
ama sorsa çıkıp birisi rengini, ben maviyim diyeceği
bir deniz çıkıverse önümüze içinde bin yüklü anafor ile
ve eski bir korsan kadar masum olsa bütün hazineleri
ama kancalarından hala kan damlamasa, belirsiz ölüleri .
hepimiz; sen, ben ve diğerlerimiz
sıcağı yutmasak şimdi bütün gözeneklerimizle
içimiz çok üşüdü ve kış yaman geçti bu yaz’a saklansak
hiç konuşmadan şöyle sessiz, biraz ısınsak
güneşin bize çarpmadan kendine yol bulacağı
ve üzerimizden gelip geçeği bir güne , ne dersiniz

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneş olmalı insanlar

önce güneş açmalı herkesin içinde
bütün çiçekler güneş gibi kokmalı
karanlıklar aydınlıklardan korkmalı
kaçıp kaybolmalı.

sonra güneş taşmalı herkesin içinden
doğurmaya hazır toprağa düşmeli
insanlık olup tohum gibi ekilmeli
suyunu beklemeli.

çocuklar gelmeli ırmakları avuç içlerinde
toprağı sulayıp tohumlara ulaşmalılar
uzayıp bereket gibi güneşi yakalamalılar
sevişmek olmalılar.

önce güneş açmalı herkesin içinde

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneş yok, gölge yok, ben yokum

gitme demiştim ben sana, arkada güneş yok.
arıyorsan avuçlayacak altın rengi kum tanelerini
sarı yok, bulamazsın.
üşürsün, sadece soğuk var, sadece kar rengi.

gitme demiştim ben sana, orada hayat yok.
arıyorsan susuzluğunu giderecek bir yudum sevgi
mavi yok, bulamazsın.
korkarsın, sadece yalnızlık var, karanlık rengi.

gitme demiştim ben sana, arkada gölge yok.
bundan sonrası daha ötesidir dünyanın sonunun
ben yokum, bulamazsın.
yok olur, ellerin, gözlerin, yüreğin, hiçlik rengi

[GooD aNd EvıL]

Güneş; al götür beni

iki adım daha dayanabilsem
ellerimin kanamasına.
aldırmasam,
dizlerimin paramparça olmasına.
aşarım önüme bir çatal kabus gibi
çıkıp duran tepeleri.
yakalarım
kaybolup gitmek üzereyken
kuyruk ucundan güneşi.
al, beni de götür derim
gideceğin her yere.
burası çok karanlık,
her yer acayip izbe.
beni anam aydınlığa doğurdu,
karanlığı hiç sevmem
sen al götür beni,
kimselere bir şeycik demem.
oldu ki bir soran oldu sana,
başka galaksilerdeki
başka güneşlerden.
o zaman anası bana emanet etti dersin.
yanımda aydınlığı
ve sıcaklığı öğrenecek dersin.
al götür beni de güneş
kimselere bir şey demem.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneşe göç edenler

sen durabilir misin önünde bu selin.
ördüğün duvarlar durabilir mi.
bugün burada isek yarın kollarındayız güneşin.
içindeyiz yani, hiç olmadığınız kadar hiçbirinizin
halaya duracağız çığlıklarımızla.
sanma ki bir kavganın sonrasındayız
ya da bir düğünün tam içinde.
göç yoluna tutunmuş kuşların kanadındayız.

bu bir göç türküsüdür.
sıcak fırınlarda elleri yanarken
yürekleri donanların türküsüdür.
ki onların;
her sabah gün doğarken yeniden açar
demir pasından karanfilleri yüreklerinde.
her günü bir ölüm ağıtı gibi yaşarlar.
ama ölümsüzdür onlar, çocuklar,
ölümsüzdür.
bu bir sevdanın türküsüdür.

belki anlayamayacağı kadar uzak
yüreği bir an bile olsun titremeyenlerin
ve hedefini hiç şaşmayan mermilerin.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneşi arayan cüce

bir masalın en kısa boylu cücesiydim
hep duvarların öte yanında açardı hayal çiçeklerim
bir masalın en kısa boylu cücesiydim ben
bulutlara erişir ama duvarları aşamazdı merdivenlerim.

çıkıp merdivenimin en üst basamağına
ne zaman avuçlamak istesem bulutları
bulutlardan küçük kalırdı ellerim, taşardı.
oysa; annem öyle fısıldamıştı ki kulağıma
bu sana son öğüdüm demişti ölmeden önce.
o kadar çok uzar boyun, güneşi her gördüğünde.

ben bulutları güneşin önünden çekmek için
ama onun bir başka dünyada başka cücelerin
boyunu uzatmaya gittiğini de bilmeyerek
nefesimden hızlı rüzgarlar yapıp üfleyerek
temizleyip açmak isterdim beni görsün diye önünü
durmadan, dinlenmeden gece gündüz demeden.
böylece uzar derdim boyum ve görürüm bende
duvarların arkasında sizin, herkesin gördüğünü …
…..
bir duvarın dibinde her sabah ağlayan cüceyim.
haydi sizde sorun bir kez daha söyleyeyim:
ağlarım elbet, gene kaçtı bulutlar avucumdan
ve gene duvar çok yüksek kaldı boyumdan.

bir masalın en kısa boylu cücesiydim
belki bir gün güneşi yakalayacaktım ellerimle
bulutları avuçlarımla toplayamazsam bile
ama hiç uzamayacaktı boyum ne yapsam nafile.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Güneşin batışını izleyen çocuk

hiç düşünme küçüğüm,
elinden kaçırdığın
uçan balonu.
unut tellere takılmış
uçurtmanın kuyruğunu.
hepsi ayrı renkti
ve güzeldi birbirlerinden
bazılarına ikili derdin
bazısına tekli.
bende çok iyi bilirim,
mazgala yuvarlanan
misketleri.
unut bunları küçüğüm
unut bunların hepsini
birer birer,
geçirme bir daha
aklının ucundan bile.
bu seni çok üzer.

bilsen şu önünde
batan güneşle birlikte
ardında kalan kimler ?
ve sen,
neler kaybediyorsun neler.

bizim bu saatlerde
burada seninle olmamız,
ellerimizi
omuzlarına koyup
gözümüzü
tan yerine saplamamız,
batan güneşle yitirilenler için değil,
yerine doğacak olan güneş ile birlikte
gelecek olanlara seninle ve hep beraber
hoş geldin demek içindir.
güneşi kucaklamak içindir.

Cevat Çeştepe