Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kör milat

dünya dönüyor ısrarı sürüyorsa hala
bugünlerde de Galileo’nun
yapacak hiç bir şeyi kalmıyor engizisyonun …

bir sabah uyandım
ki kör olmuşum, görmüyorum …
yastığına elimi atıyorum, içimde bir korku, bir telaş
yokluğunla çığlık gibi kucaklaşıyorum.
ellerim ter içinde, yüreğimde kan damlası
yazacağım son şiirin, takılı kalmış kalemimde son satırı.
bir sabah uyandım ki sen yoksun
mendirekler hala koparıyorsa dalgaları birbirinden
sen hangi gemiye binip kaçtın bu denizlerden.

bir sabah uyandım
ki kör olmuşum, duymuyorum …
çoktan geçmiş olmalı yelkovan yirmisi akrebin sekizini
zamansızlığın ilk adımlarını yaşıyorum.
neden gelmedi hala bakkal çırağının sesi
nasılda bekliyordum manşetteki batan geminin haberini.
bir sabah uyandım ki sen gitmiştin
martılar son kırıntılar için çırparken ilk kanatlarını
denizlere dubasız gömmüştün tüm yaşadıklarını.

.........

atsam yüreğimle beynimi aynı anda aşağı
çıkıp bu şehrin en yüksek kulesine
düşeceklerini sanmıyorum ikisinin de, yeryüzüne …

bir sabah uyandım
ki kör olmuşum, düşünemiyorum …
puansız sıralamalar içindeyim, kaybolmuş öncelikler
kapalı potamın erime noktasında donuyorum.
hangi tarafı daha keskin parlıyorsa elimdeki bıçağın
beynimdeki her hücreyi onunla kesip şimdi boşaltacağım.
bir sabah uyandım ki sen hiç olmamıştın
toplasan bilirdim yastıkta kalan saçının son tellerini
ve açardın pencereyi alırdın içeri sabah yellerini.

bir sabah uyandım
ki kör olmuşum, yaşamıyorum …
vazgeçmiş dünya dönmekten, ay saklanıyor yıldızlardan
yüzüme basan ateşin renginden anlıyorum.
güneşi çakıyorlar gökyüzüne ellerinde paslı çiviler
sanki yeryüzü yeniden doğacak, bunu bilenler iyi bilirler.
bir sabah uyandım ki sen ağlıyordun
yada bir çocuk sesi gibi yeni düşüyordun ana rahmine
ne dersin yavaşça açayım mı gözlerimi bakmak için gözlerine.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Körlere yenildik bu düelloda

zincirler en paslı yerlerinden parçalandı.
bir zamansız tahliye oldu bütün gemiler
filikalar bile inemeden yerlerinden
korkunun en derin mezarına gömüldüler.
bitti tüm sahil oyunları hepsi birden,

oysa ne güzel gidiyordu bindiğimiz atlar.
kemik apoletlerdi itibarlarımız yerli yerinde,
ve yüzlerimiz daima dönüktü güneşe.
çok az kalmıştı, briyantin kokularımız
buzul derinliklerinden çıkıp yayılacaktı gökyüzüne.

şık olacaktık, ne güzel bir rüyaydı.
zarafet nakışlarına işlenecektik en güzel salonların.
hiç kimseye tepeden bakmadan
yanımıza çekecektik herkesi tutup kolundan.
beceremedik tutmayı dünyayı, kaçırdık avuçlarımızdan

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kötü şarapçı

şarap yüklü bir adam,
iskele sokağında ve kaldırım suratlı.
karanlık binaların cephelerinden
doyurur karnını.
sarhoşluğu taka poyrazıdır
hep saçlarından üşür.

izmaritler altın vuruş
bir nefes az çekene bin ağdalı selam
ciğerlerinden ağır vurgun yemiş
nikotinli balgam.
ama yüreğinde yürek saklıdır
hep orasından ölür.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kum masalı

beni bu sularda arama, çoktan vurdum sahile
şimdi ince elekten geçmiş bir kum tanesiyim.
gözlerimde en ince bellisinden, bin deniz kızı
vazgeçmişim her şeyden, onların peşindeyim.

ne güneşin batışı umurumda ne de bulutun kızılı
nereden bulaştı bu ağır yangına, nereden yüreğim
hiç aklımdan çıkmıyor, sanki hepsi alnımda yazılı
kum tanelerine saklanmış bir denizin bin kızı.

şimdi en kötüsü yakalanmak olur hafif bir rüzgara
dinlediğim bütün masallar
kum tanesi olur, gözüme kaçar
düşlerim ölür.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kum saati

kum saatimin kadranında kristallerdin
zaman ışıldardı bir başka türlü,
çeşm-i bülbül gibi yanardın, dönerdin …

hiçbir zaman saat başı olmaz
buçuklara kanaviçende renk vermezdin .
tığ olur yazılırdı ellerinden
her desende adın, yüreğime işlenirken

kum saatinin kadranında
başımdan aşağı sevda olur dökülürdün
her damlanda bir düşü yeniden gördürürdün.
yüreğim seninle dopdolu
bütün zamanlara, zaman aşımı olurdu

çeşm-i bülbül gibi yanardın, dönerdin …

hiçbir zaman saat başı olmaz
buçuklara kanaviçende renk vermezdin .
tığ olur yazılırdı ellerinden
her desende adın, yüreğime işlenirken

kum saatinin kadranında
başımdan aşağı sevda olur dökülürdün
her damlanda bir düşü yeniden gördürürdün.
yüreğim seninle dopdolu
bütün zamanlara, zaman aşımı olurdu

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kurtlar sadece toprağı kemirdi

zaman hiçbir şeyin unutulacağı zaman değildi şimdi.
gölgesiz ve tanrısız birer ölüm gibi yapışmıştım asfalta.
her şey ne kadar da farklı gelişiyordu umduğumdan.

aklımın köşesinden bile geçmedi ayakkabılarımı giymek.
ayaklarımın toprakla sevişmesini seyrettim sadece,
isterik ve susuzluktan gözbebekleri kurumuş gözlerimle.

gizli ve tanımadık seslerden fırlayıp gelen o oratoryoyu,
yüksek ağaç dallarında bestelenmiş duygumun en yoksulu,
kibirli ve dondurulmuş toprak kokusu gibi dinledim sadece.

düşen hiçbir yaprağa başımı çevirip merhaba demeden.
kaçını tanıyordum bir akşamın anoson kokusunda, içlerinden
aklıma getirmeden, o ağaç kabuğuna yazılı harflerde kaldım.

kör bıçaktım sonuçta, firarım eğik başla yürümek üstüneydi.
nereye gideceğim, hangi sularda yıkanacağım önemli değildi.
aklımda binbir fişeğin ışıltısı, zor olan işte bunun gibi bir şeydi.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kuru yaprak ağıdı

ben hastayım canım
mevsimim geçti.
tüylenmiş bir kurtçuk kemirdi içimi
yedi bitirdi.
o son yağmurda fena vurdu hani
hepsi üst üste geldi.
belki üç gün daha
hadi iki sabah
içebilseydim güneşi sıcaklığından
belki dayanabilirdim
dalımdan hiç kopmadan.



“şimdi ormanda yada bir ağacın gölgesinde
dinlemek lazım attığın her adımda çıkan
ince ve kurumuş çaresizliğin melodisini.
elinde bir ayna gibi, seyrederken içindeki resmi.”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kuşları ürkütürsek

şimdi ne kadar pişmanım
üzerinde uçan kuşları kovaladığıma.
sanki kanatlarından yel kapacaktın da
üşütüp hastalanacaktın.
ateşler içinde yanarken kabusların
beni kaybetmek üzerine olacaktı
ağlayacaktın.
oysa kuşlar yel kapıp
üşütüp hastalanmış olacaklar ki
yel yapmasınlar diye kovalarken
bir daha hiç kanat çırpmadılar
üzerimizden uçarken.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Küçük sarı sandal - 1

Ne zaman baksan pencerenden
Bir vapur akıp gider
Gözlerinin önünden.
küçük sarı sandal olur
Uzaklaşır bir çocuğun ellerinden.
Sonu dinlenmemiş bir öykü gibi
En kara uzayların
çözülmemiş boşluklarına.

Ne zaman baksan pencerenden
İnfaz edilmiş bir hüküm geçer
Gözlerinin önünden.
Darağacında sallanan ok gibidir zaman
Deler geçer en kör yerinden.
bulursa kendine çözülmemiş boşluklarda
kimsesiz bir sahil,
küçük sarı sandal olur zamanın aralıklarında

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Küçük sarı sandal - 2

küçük sarı sandal, her öykünün sonunda batar.
ne deniz bilir bunu, ne sahile vurmuş ölü balıklar.
ama iki penceresi daha vardır,
her yaşamın kendi, gizli odasında.
birinden batarsa güneş,
diğerinden doğar
mutlaka.

“önünden hiç geçmediğin, yabancı bir kapıdan
tarifsiz sesler dolar içine, sana hiç yabancı olmayan.
gözlerinden taşan yaş, bilemiyorum
sevdadandır belki,
belki başka bir şeyden.
ama yüreğin olur,
çıkıp geldiği her geceden….”

neyse sırası değil, unut, düşünme hiç bunları
nasıl gül kokuyor şimdi, kokla odanın dört bir yanını.
ama iki penceresi daha vardır
her sevdanın saklanmış kendi içinde.
birinde korkular yazılıdır,
diğerinde ayrılık
perde renginde.

Cevat Çeştepe