Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Düşünmek, Söylemek Ve Belki Acı Çekmek

Ömür dediğin
Koşarak yaşanmalı
Tökezlesen de çukurlarında bu yolun
Masmavi bir sabah göğüne uyanır gibi
Kalkmak yeniden
Ve avuçlamak dipdiri bir bahar güneşini

Bir ceylanın kurttan kaçışı gibi
Soluk soluğa akşamların sabahında
Uyanmak geçmiş ve gelecek günlerini düşünerek
Kazandığın ve kaybettiğin ne varsa öykünde

Düşünmek
Söylemek,
Ve belki acı çekmek bir ömür boyu

Mutlu olmasa da
Ben bunu denedim diyebilmeli insan
“Mutlu olabilmek adına
Acı çekiyor olsam da
En güzel şiirlerimi yazdım yaşayamadıklarım adına
Bugün kötüyüm
Ancak hala yaşıyorum ve daha çok günlerim var yaşanacak”
Diyebilmeli insan
Ne olursa olsun
Ciğerlerinde nefes
Bedeninde ruh
Ve beyninde azalmadıkça umudu

Buradayım ve burada olacağım
Ve mutluluk denen bir şey var ki hala
Adına çekiliyor bunca acı diyebilmeli
Herkese ve her şeye rağmen...

8 Nisan 2003
21: 59

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Düşünülen, Yaşanılan ve Anlatılan

Eğer düşünülen
Aşmış olsaydı kendini bir fikir olmaktan öteye
Yazılması güç bir destan olurdu yaşanılan...

Eğer yaşanılan
Bir hüsrandan öteye gitmiş olabilseydi
Eksik kalmış ömrümüzde
Hayalden de öte bir gerçek olurdu anlatılan...

Eğer anlatılan
Anlatılmaktan öteye gitseydi
Ve inansaydı herkes bizim gibi
Gelecek güzel günlere
Şiirden öte koskoca bir mutluluk olurdu bu yazılan...

27 Şubat 2003
00: 14

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Düşünüyorum, Ey Karanlıkların Bekçisi

Düşünüyorum
Ey karanlıkların bekçisi
Ey eli sopalı zabit
Haydi engelle beni
Saldır üzerime
Kuduz köpekler gibi
Parçala bedenimi.

Aklımdan hürriyet geçiyor şimdi
Vur kollarıma kelepçeyi
Esir et beni
Meçhullere gönder beni
Kaybet beni oralarda

Düşünüyorum
Bir gün sana atacağım tekmeyi
Hür yaşayacağımız günleri düşünüyorum
Yak bütün kitaplarımı
Sustur bütün çocuklarımı
Ağlat bütün anaları

Yine de düşünüyorum
Gerekirse çıkar beynimi yerinden
Sök kalbimi göğüs kafesimden

Düşünüyorum kalleşliğini
Sırtıma sapladığın bıçağı
Satılmış gözlerini
Bu beden fazladır senin satılmış beynine

Değiştirebilirsin zulmünle
Bütün fizyolojimi ancak
Bu değiştirmez
Düşünmüş olduğum gerçeğini
Söyletebilirsin dilime
Duymak istediklerini
Fakat aklımdan geçenleri değil asla

Bedenimi zaptedebilirsin
Ancak beynim yeşil bahçelerde
Özgürlük oyunu oynayan çocuklarla beraberdir şimdi
Beynim uzak dağlardadır,
Derin denizlerde,
Bir sevgilinin gözlerindedir.
Beynim bugünde değil
Yarındadır...
Ve sen yoksun
Ne dünde
Ne de varolacaksın
Yarınlarda...
10 Kasım 2002
21: 02

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ekmek Yetmiyordu Hepimize

Ekmek yetmiyordu hepimize
Bir somun ekmeğimiz vardı bizim
Bölmek istedik ikiye
Böldürmediler

Seviyorduk dünyayı hesapsızca
Hepimize yeterdi bu sevgi
Paylaştırmadılar

Kızıyorduk sessizliğe
Kin kusuyorduk
İhanet denen o kanlı bıçağa
Çoğalttılar

Söylenecek sözümüz vardı bizim
Okunacak şiirimiz
Türkümüz vardı
Söyletmediler

Şu dağlar,
Şu yollar,
Şu sokaklar şahidimiz olsun ki
Böleceğiz ekmeğimizi bir gün
Paylaşacağız sevgimizi
Söyleyeceğiz türkümüzü...

2 Kasım 2002
22: 15

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Eksik Bir Çocuktum Ben

........İlk önce farkına varamadığım ama sonradan gerçekten dostum olduğunu farkettiğim insanlar da oldu hayatımda, dostum bildiğim ama sonradan sadece arkadaş olduğunu farkettiğim insanlar da...

.......Eksik bir çocuktum ben. Bilmezdim mesela bütün çiçeklerin adlarını ve kokularını…
İnsan kusurlarım vardı benim de hepiniz gibi.
İnsan kusurlarım vardı her soluk alışımda insan olduğumu hatırlatan.

.......Konuşurken beş yaşındaydı bakışlarım, kaç yüzyıl yaşadım satırlarda saymadım.

.......Utangaç bir çocuktum ben. Saklardım yazdığım bütün şiirleri annemden, kızarırdı yüzüm güzel sözler söylediğinizde ve bilmezdi babam yağmurda ıslanan küçük bir kızın tedirgin bakışlarına ağlayabildiğimi.

.......İnsanlar vardı hayatımda; cahili, alimi, köysülü, şehirlisi; zengini ve fakiriyle... İnsanlar vardı kendi gözlerinin gördüğü kadarıyla bilen, düşündüğü kadarıyla anlayan.

.......Mutsuz bir çocuktum ben. Umutsuz değildim ama. Bir tek hüznü yakıştırırdım yüzüme. Hesabı peşin ödenmiş hayatlara özenmezdim…

.......Minnetim olmazdı dünyada hiçkimseye, beni aşka ve hayata.çağıran bir çift gözden başka
.......Ve başka birşey beklemezdim hayattan, sadece kendime yetecek kadar bir ben bıraksaydı bana…

[GooD aNd EvıL]

Eksik Kalmanın Ağıdı

Kim verebilir dönüşü olmayan bir yolculuğun tesellisini
Kim avutabilir söyle o ana yüreğini
Dindirebilir misin ağıdını eksik kalmanın
Toprak utanmaz mı gencecik bedeninden? Söyle
Ve neden bu kadar acımasızdır kader denilen! ..

Sığmaz gözyaşlarına
Sığmaz deryalara
Hiçbir şiir destanlaştıramaz
Kalleş bir ölümün soğukluğunu,
Zaman küllendirsede acılarını
Yanar yüreğinde için için görünmez yangın
Ve ne zaman sert esse rüzgar
Hatırlatır kendini hiç ummadığın an.

Hangi fedakarlık açıklar peki
Hiçbir zaman dönmeyecek bir oğlun feryadını.
Açabilir mi söyle hiçbir şey
Bir babanın sıkışan yüreğini...

18.12.2004
Şahin Tepe/ ŞIRNAK

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

El Değmemiş Bir Yürekle Sevdim Seni

El değmemiş bir yürekle sevdim seni
Kavgamı ve toprağımı
Özüm bu işte benim
Yazılı en büyük günahım yaftamda
Ne ölümden korktum
Ne kaybetmekten,
Korkmadım
Kör kurşundan
Cehennem ateşinden
Ama korktum
Yüreği beyninden küçük olanın korkaklığından
Sevdiklerimin dilinden dökülecek bir küçücük sözden

En temiz Türkçe’mle sevdim seni
Acını ve sevincini
Yedi bölgemde
Yetmiş yedi ayrı kederini
Gözleri kan çeşmesi
Her bir ana yüreğini
Yaşanmamış baharları
Kavgasıyla nişanlı binlerce gencini

Sen
Yüreğim
Gözlerimin bulanıklaştığı uzak hayalim
Gecemi üşümüşlüğüne yorgan yaptığım
Güzel yurdum
Kara çalınmamış bir aşkla seviyorum seni
Sen bilmesen de...

2006

[GooD aNd EvıL]

Empati

.......Hep olmak istediklerinizin yerine koydunuz kendinizi. Güneşli bir günün ılık rüzgarında oltasını büyük bir keyifle çeken adamın yerine mesela...

.......Hep güzel yerler vardı düşlerinizde. Sonsuzluğa uzanan yemyeşil bir orman, size dünyanın bütün mavilerinin sahibiymişsiniz gibi hissettiren, dümeninde püronunuzu keyifle içtiğiniz kocaman bir tekne.

.......Oysa aklınızın ucundan geçmedi bir kere bile beyaz bir poşet içinde çırpınan balığın yerinde olmak

.......Düş ülkenizi kurmak için kendi düşlerini feda eden onca insanın yüzüne bile bakmak gelmedi içinizden ve kuru bir ekmeği çayla ıslatıp yumuşatmadınız sofralarında.

.......Sahip olduğunuz için mutlu olmanız gereken her şeyden nefret eder oldunuz. Ve sonunda ne sizi seven tek bir kişi kaldı yanınızda, ne de mutlu olacağınız tek bir yer.

.......Farkına çok geç vardınız o çok ulaşmak istediğiniz hayallerinizin sizinle dalgasını geçtiğinin, ulaştıklarınıza alıştıkça sizi yeni düşlerin beklediğinin ve en kötüsü, yeni hayallerinizin sahip olduklarınızın yüzüne tükürdüğünün...

.......Gün geldi büyük kahramaların yerine koydunuz kendinizi. Çektikleri hiçbir cefayı aklınıza getirmeden sefasını sürmek istediniz çalıntı asaletlerinizin. Koltuklarınızı kabartarak haykırdınız son sözlerini. Adımlarınızın izini bıraktınız uğuldayan meydanlara. Ama bir kere bile aklınızdan geçmedi ölümü alnınızın tam ortasında hissetmek, yahut kurşunlanan gövdenizde ayak uçlarınızdan yukarılara doğru tırmanan o son sıcaklığı duyabilmek.

.......Onun için hiçbir zaman bilemediniz ne demek olduğunu karşılıksız sevebilmenin.

.......Hep olmak istediklerinizin yerine koydunuz kendinizi
.......Ve en kötüsü de kendiniz bile olmayı beceremediniz hiçbir zaman...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

En Çok Ne Yaralar

En çok ne yaralar seni
Sevmediklerin mi yoksa seni sevmeyenler mi
Hayır,
Düşmanın kalleşliğidir asıl
Ayakta tutan
Seni ve inancı...

Ya sevdiklerin
Onlardır
Bir bakışıyla paramparça eden yüreğini
Onlardır açan hiç kapanmayan yaraları
Onlardır bir sözüyle
Atan seni dipsiz kuyulara

Üzgünsen,
Kırgınsan,
Kendini itilmiş hissediyorsan bugün
Sevdiğin içindir
Sevilmediğinden değil,
Böyle sevdikçe insanları
Bir gün layığını bulacaktır sevgin...

02 Aralık 2002
00: 27

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

En Gerçeği Budur Sevebilmenin

Senin yüreğinin aydınlığıdır
Yüzüne vuran o beyazlık.
Çocuk bakışlarındaki saflık
Hiç büyümemişliğindendir
Yüreğin yüz yaşında olsa da.

Belki buydu sebebi
Çok sevip de sevilmeyişinin
Yetim bir çocuk gibi
Sahipsiz kalışı yüreğinin.

Oysa en gerçek sevgiler
Senin ellerinle yaratılır.
Kanunudur belki yaşamanın,
İster bir çift gözü
İster bir memleketi
Budur bedeli karşılıksız sevebilmenin.

Oysa deli gönlüm
Demedim mi sana
Budur sebebi
Yüzünde parıldayan beyazlığın,
Yüreğindeki aydınlığın

“En gerçeği budur sevebilmenin”...

Melih Coşkun