Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Hoşgeldin Yüzyılıma

Bir hayat yeşeriyor
Hayatı anlatacak size umutsuz zamanlarda
Umut düşüyor işte ana rahmine
Işığa kavuşacak işte en güzel tanımı sevginin
Karanlıkta gülmeyi öğretecek bakışları
Hasreti öğrenecek sıla
Keşfedeceksiniz yeniden yaşamanın tadını

Bir hayat yeşeriyor
Yüzyıllar boyu her gün doğacak odanıza
Haykıracak her sabah avazının çıktığınca
Yeniden tadını keşfedeceksiniz tuzun, ekmeğin

Kalkacaksınız İspanya’da Alman tankının ezdiği bedeninizle
Tüküreceksiniz bir Schutz Staffel subayının suratına
Hiroşima’da on bin metrede Rock and Roll yaparken
Bir U.S army uçağı
Koşacaksınız yanmış bedenlerinizle güneşin doğduğu yere
Kurşuna dizilirken bedeniniz
Son anınızda bağıracaksınız Viva Liberta diye

Bir hayat yeşeriyor
Karlı bir kış havası yurdumda
Ve yedi tepesinde yedi ayrı hasret; İstanbul toprağı
Ve isyanın en güzel rengi; Kırmızı
Rumeli’den yükseliyor umut güneşe karşı
Büyüyecek bir gün
Büyüyecek ve “güneşi zaaaaaptedecek.........”

Bir hayat yeşerdi onunla yüreklerimizle
Aşkla
İsyanla
Hasretle
Kavgayla

İşte ana rahmine düştü umut
Hoş geldin ustam
Hoş geldin yüzyılıma....

(Nazım Hikmet Ran Anısına)

15 Ocak 2003
21:28

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Hürriyet Sadece Beyinlerimizde

Hürriyet sadece beyinlerimizde.
Kimimiz dağlar denizler boyu tutsak
Kimimiz üç metrekarelik betonlar arasında hür

Yürek ister
Görebilmek için
Göz değil,
Yürek ister
Koklayabilmek için
Çok uzaklarda açan bir çiçeği
Dört duvar arasında…

Hangi zincir sarar kollarını
Beynimde yarattığım
O en gerçek hürriyetin
Hangi pranga bağlar ayaklarımı
İnadına yürürüm
Düşlerimde kurduğum
O çiçekler içindeki ülkeme.

Tecrit edilmiş
Yüreğin yasındadır şimdi sevdam
Tezgahta satılan bir gül demeti gibi
Ayrı bırakılmış yurdundan.
Kalmışım beyaz bir odanın
Simsiyah yalnızlığında
Tırnaklarım kalemimdir
Yazarım özgürlüğün türküsünü
Esaretin duvarlarına…

Hürriyet sadece beyinlerimizde
Kimimiz dağlar denizler boyu tutsak
Kimimiz bembeyaz bir hücrenin duvarları arasında hür…

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Hüzün Çıkartması

Hüzün çıkartmasıdır bu
Kalbimin kıyılarına
İsyanın buğulu sesidir

Burası hayatın kıyısıdır
Gürüldeyen bir su sesidir şairin yüreğinde
Yorulsa da hiç bastırılamayacak olan isyandır
-Zaten her şiir isyandır biraz-

Güzel yavrum benim
Zindan ederler bu dünyayı sana
Sana yasak ederler sevmeyi
Güzel yavrum
Ne kadar zordur bilemezsin
Kurtlar dağında kuzu olarak kalabilmek
Sevgisizlik çağında
Seviyorum diye haykırabilmek sesin çıktığınca

Hüzün çıkartmasıdır bu
Su alır bütün gemilerin
Korkma gömülsek de karanlığına
Bu deniz bizimdir
Tıpkı gökyüzü gibi...

2004

[GooD aNd EvıL]

Hüzün Sana Yakışıyor

Hüzün sana yakışıyor çocuk
Gülüşünde geçmişin bıçak yarası
Yüzünün değişen her kıvrımında
Kalp ağrısı gibi sancıyan bir halk

Gülüşünde sakladığın bir şeyler var
Derinlerde bir yerde hiç gülmeyen bir çocuk
Gözlerinden taşan kederin dağlar
Sevincin deryalar kadar...

Hüzün sana yakışıyor çocuk
Akan her gözyaşında
Dar sokaklarda düşen bir yoldaş
Her kahkahanda
Sömürüsüz bir geleceğin pembe düşü

Gülebilseydin sende
Seni ağlatanlar kadar
Gülebilseydi eğer bir halk
Gülmekte yakışırdı sana
En az ağlayışın kadar...

29 Ocak 2003
21: 36

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Ilık Su ve Bayatlamış Ekmek Tadında Hayat

Ilık su ve bayatlamış ekmek tadında hayat
Biriktirip de söyleyemediklerim gibi
Çok özleyip de yaşayamadıklarım gibi

Korkusuz gözlerle bakabilirim artık her şeye
Kırılacak yeri kalmadı kalbimin diğer zulümlere
Kurtuldu sen kelimesi bütün tekilliğinden
Hepiniz
Hepiniz birden gelin üzerime...

Çektim şiirimden o sesi
Dağıldı kelimelerim bir bir
İskeleti sökülmüş gibi
Her parçası yeni bir hayata
Her parçası yeni bir sevdaya vursun diye,
Tadına varmak için yaratmanın
Ve yeniden varolmak için
Kendimi yokluktan sayarken.

Hiçbir kafiye yakışmadı bu kadar hiçbir şiire
Hiçbir söz bu kadar güzel tarif edemedi güzelliğini
Bir ömrün sebebiydi seni sevmek
Ve şair olmaktı anlatabilmek seni...

Seni sevmek;
Susmamak demekti ilelebet
Ağzımı bıçak açmadığı zamanlarda bile
Gözlerimle de olsa anlatabilmek.
Kazımak ıssızlığın ortasına adını
Sonra susmak
İzlemek seni
Ellerini, yüzünü
İzlemek bakışlarına vuran o imkansızlığını.

Kahkahaların bile
Bıçak yarası gibi kanadığı bir günde anladım ki
Düşlerde acıtır insanı.
Ilık su ve bayatlamış ekmek tadında gelirken üzerime hayat
Hala bir sebebi vardır yaşamanın
Hala sevilecek birileri vardır
Ve hala bir dava vardır uğruna ölünecek...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

İç Ses

Kimsenin duyamadığı sesler duyarım
Dost diyerek uzanan elin
Kendi içindeki yaptığı pazarlığı
Konuşulanın
Her zaman düşünülen olmadığını

Görebilirim
Sizin sadece baktıklarınızı
Veya görüp de görmezlikten geldiklerinizi
Asfaltta kuruyan kan lekesinin kızıllığını,
Üç yaşındaki mezar taşını

Beni hep ileri sürükleyecek
Rüzgarları alırım sırtıma
Sırf bu yüzden
Her rüzgarda yönünü değiştiren akıllılar!
Deli derler çoğu zaman adıma

Bilirim kıymetini bardağın su dolu yarısının
Ama sorgularım aynı zamanda
Neden boş olduğunu geri kalan kısmının
Çok soru sorarsam eğer
Çalarlar soru işaretlerimi cümlelerimden.
Daha da ileri gidersem
Düşerim mavi boyalı bir binanın dördüncü katından
Ellerim ve gözlerim bağlı.

Koşarım sonsuzluğun o yemyeşil ormanlarında
Ağaçların rüzgara eşlik ettiği o en güzel şarkıda
Güller biten yaralı ayaklarımla
Koşarım yaralanmış yarınıma...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

İçimde Bir Şair Vurulur Her Akşam

I.
Bu saatlerde
İçimde bir şair vurulur her akşam
Sınır boylarında yalnız başına
İsimsiz
Hüviyetsiz
Ve şiirsiz bırakılarak

Bir şair vurulur
Yüreğinde bir mermi gibi
Saplanıp kalmış sevdasıyla

II.
Belki bir ağaca bağlamışlardır yorgun gövdeni
Ve kalın gövdesine karışacaktır birazdan
Gözünü bile kırpmadan
Bakıyorsundur gözlerinin içine

Koca bir çınarın dallarından
Yağmur olup damlar saçına iki damla gözyaşı

Ağlama ey koca çınar
Birazdan gövdene karışacak gövdem
Kan kardeşimsin bundan sonra benim
Seninle dökeceğim yapraklarımı her eylül

Ağlama koca çınar
Emeğin türküsünü söyledik seninle yıllar yılı
Zindanı yeşil bahçeler gibi anlattık seninle
Ardımızdan gelenlere

III.
Yok adım
Hüviyetim
Yurtsuz bir şairim ben
Koyu bir kızılı arıyorum gün batımında
Bütün mavilerden uzak
Yarınımı arıyorum
Yarınım nerede?
Nerede aydınlığım?

Ağlama koca çınar
Ben senin dalından kopan sarı bir yaprak olsam da
Her bahar
Binlerce
Binlerce yeşerirsin yeniden
Binlerce yeniden
Yaz sıcağında
Yaylaların serin sularını içer gibi
Yarine sevdiğini söyler gibi
Bir diriliş başlar yeniden dallarında...

Yurtsuz bırakılmış bir şairim ben
Savundum diye
Kendi hasadını toplayan bir yurdu
Kendi türküsünü söyleyen bir yurdu

Adına vatan diyebilmek için
Tel örgülerle çevrilmiş
Bu savaş meydanına

Bir somun ekmeği bölmeden
Bir baş soğanı kırmadan sofrasında
Uyumasın diyebilmek için
Yarını çalınmış o çocuk

Yurtsuz, türküsüz ve yarınsız
Bir şairim artık ben
Alın her şeyim sizin olsun
Yalnız dokunmayım şiirime...
Uğruna sürgün olduğum kendi yurdumdan
Beni de alın benden gerekirse
Yeter ki şiirsiz bırakmayın beni...

15 Nisan 2003

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

İçimi Burkan Sensizlik Değildi

İçimi burkan sensizlik değildi
Seninleyken sensiz olmayı anlatan mısralarım değil
Güzelliğin değildi
Yüreğimde ışık değmemiş ormanları
Yedi renge boğan

Sevmekten çok sevilmeyi özlediğim içindi
Uzak dağ başları gibi
Güzel görünmesi gözlerinin...

[GooD aNd EvıL]

İçki Masasındaki Haykırış

İçki masalarını değil
Kavgamı paylaştığım dostlarım olsun isterdim
Sözümüzde değil sadece
Özümüzde saklı olmalıydı sevdamız.

Bıçağın keğime dayandığı yerdeydi sabır
Toprağın yağmura susadığı
Yurdumun aç ve arkasız yaşadığı
Ancak acısını herkesten sakladığı
Kara toprak damında uzak dağ köylerinin

Yarınsız umutlarımızın
Karalandığı yerdeydim
Gülümsüyordu başucumda
Direnişin en güzel fotoğrafı.

Sözde renkli dünyamızda
Siyah beyaz bir fotoğrafa bağlamıştık bütün umutlarımızı.
Korkularla girip yatağıma
Sevinçle uyanırdım bazı sabahlar
Gerçek sanarak rüyalarımın sahte mutluluğunu.

İçki masalarında değil
Meydanlarda haykırmak isterdim oysa hep
Kavgamı paylaştığım dostlarım olmalıydı
Sözümüzde değil sadece
Özümüzde saklı olmalıydı sevdamız,
Ve içki masalarında değil
Meydanlarda haykırmak isterdim
Hiç bitmeyecek bu sevdamı...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

İhtiyacım Var

Sonsuz kederine değil,
Gözlerinin içi gülen çocuklarına ihtiyacım var.
Ağlayışların değil,
Duvarlarından kahkahaların yankılandığı bir şehre ihtiyacım var
Ağlama duvarları olmamalı şehrimde
Olmamalı dünyada.
İnsanlar öğrenmeli duvarlara ağlamamayı
Birisi anlatmalı onlara gülmeyi
Gülmeyi duvarlara
Gülmeyi bir ağaca
Gülmeyi bir buluta
En mühimi gülmeyi bir insana
Ama yine de unutmamalı hüzünlenmeyi
Sevinci değerli kılan hüzünlerdir elbette.
Susuzluğun yağmuru
Hasretlerin kavuşmayı değerli kıldığı gibi

Sana ihtiyacım var
Ve senin gözlerinin içi gülen çocuklarına ihtiyacım var.

26 Ağustos 2002
23: 08

Melih Coşkun