Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kuşatılmış Bir Eylül Akşamıdır Gözlerin

Kuşatılmış bir eylül akşamıdır gözlerin
Kırmızı ve kederli
Ve anlaşılması zor olan bir denklem gibi

Sokaklarında yanık lastik kokusu
Kaldırımlarında polisler ve askerler
Güneşi çalınmış bir gün
Yıldızları kaybedilmiş bir gece gibi.

Biz güneşi arıyorduk oysa
Gece yarılarında bile.
Güneşi arıyoruz şimdi
Şimdi kırk mumluk bir ampulün
Titrek ışığına muhtaç edilmiş gözlerimizle,
Ve güneşi arayacağız yarın
Gece yarılarına inat...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kuzeyden Esiyor Bütün Rüzgarlar

Kuzeyden esiyor bütün rüzgarlar
Mevsim yaza dönmekte
Oysa bir yerlerde direniyor hala sonbahar

Anlıyorum
Bu gitmelerin ardı arkası gelmeyecek
Gönüllü değil hiçbir sürgün...


23 Nisan 2003
02:32

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Küçülüyorum Karşınızda (Ama Bilin ki Beynim, Yüreğim Değil...)

Evet küçülüyorum karşınızda
Ama bilin ki beynim
Yüreğim değil...

Basitleşiyorum karşınızda
Konuşabileceğimi düşünürken
Ömrümün sonuna dek
Üçüncü cümlede tıkanıp kalıyorum

Kalabalıklaştıkça daha da yalnız
Konuştukça suskun
Yürüdükçe asi bir karanfil oluyor bakışlarım

Güneş batıyor
Akşam olup türkü söylensin diye...
Yarım kalmış şiirler bitsin diye

Büyüdüğümü düşünürken
Sürekli küçülüyorum
İnanmak istemiyorum gerçek olana
Dostların sesini duymak zor geliyor,
Hayali hançerliyor sırtından
Gerçeğin acımasızlığı

Düşünmek çok ağır
Hayatın hiçbir zaman hak ettiğini vermeyeceği gerçeğini
Umuttan söz edin bana
Gerçeği kabullenebilecek kadar büyümedim daha

Ellerinde kalın kitaplar
Sürekli bir şeyler anlatıyorlar
Globalleşme,
Sermaye,
Daha çok kazanmalı diyorlar
Daha da fazla
Daha da
Bütün inceliklerini öğretiyorlar
Nasıl sayılacağını yağlı avuçlarına
Kalın enseli para babalarının
O korkunç yeşil canavarın

(diyordum ki kendi kendime
bu çarkın dişlisi değil
bir çark olmalısın kendi başına)
Yorgundum
Tükenmemiştim ama
Yenildiğimi sandılar
Nasıl da aldandılar
Dişlerimi sıkıp gezdikçe
Gerçek bükemez boynumuzu

Evet küçülüyorum karşınızda
Bu sevgisizlik küçültüyor günden güne beynimi
Ama yüreğimi değil asla...

21 Şubat 2003
21: 56

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Kül Rengindeki Yalnızlık

Yine kül rengi bir yalnızlık kalır bize temmuzdan
Toprak unutur suyun rengini
Unutur o sevdalılar
Yürekteki depremi
Alevler sarar her yanı bir anda
O kül yığınından geriye
Bir tek kavgam kalır...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Manifesto

Şiir değil bu
Bir yüreğin manifestosu
Delikanlı bir öykünün
Ömrümüzün tam ortasına çizdiği
Benzersiz resim.

Aşkın tanımı
Aşksız zamanlarında
Kansız ve silahsız
Tek kavgası
Yeniden kurulacak olan
O masmavi dünyanın.

Yeryüzüne adanmış
İmzasız bir yazı
İnsan olabilmenin
Kalıbından çıkarılmış,
Adlarını ve isimlerini bilmeden
Milyonlarca
Milyarlarca
Sevebilmenin
Kağıtlara dökülmemiş destanı.

Şiir değil bu
Bir yüreğin manifestosu
Dilimde acılarınızdan bana kalan
İlk ve son şarkı

Şiir değil bu
Kavganızın en büyük mirası...

2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Masaya Bırakılan Not

Tüm kadehler karıştığı zaman birbirine
Devrilen son şişenin dibinde
Bekliyor seni gülümseyişim...

[GooD aNd EvıL]

Mavi Kaplı Kitap

Yanı başımda yirminci sayfasında bırakılmış
Mavi kaplı bir kitap

Beş yarda keten bezi
Üç ceket
Ve emeği ellerinin

Sahte gülümseyişi satılmış sermayenin
Paylaşılmış dünyaların
Patlamaya hazır volkanları ile
Dipdiri bir dünya

Ve dev kazanlar içinde eritilişi günden güne
İnsan beyninin

II.

Koşun:
Sirenler çalıyor
Kuşatıldı gökyüzü tepemizde
Ölümün en kalleşi sırtına
Kör bir bıçak gibi yaklaşıyor bu gece

Koş çocuk
Bu kuytuda sinerek ölmek sana yakışmaz
Düzlüklere çık aç göğsünü zulmün yüzüne

Koş çocuk
Belki ağır ağır çürümeyecek etlerin
Ağır betonlar altında bitecek bu zulüm bir anda

III.

Bütün bunlar
Yirminci sayfasında kaldı diyedir
Mavi kaplı kitap

Yirminci sayfasında kaldı diyedir

Beş yarda keten bezi
Üç ceket
Ve emeği ellerinin

Yirminci sayfada kalmış diyedir
Sahte gülümseyişi satılmış sermayenin...

Cilt bir sayfa yirmi
Döneceğiz sana ayaklarımızdaki
Zincirlerimizi sürükleyerek
Tamamlanacak eksik kalmış ne varsa...

23 Ocak 2003
23: 59

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Maviye Hasret

Unutma,
Denizi hiç görmemiş birisi
Hasret kalmaz hiçbir zaman
Hiçbir maviye,
Aşkı hor görmesi gibi
Yüreğine ateş düşmeyenin.

Oysa ben bilmiştim kıymetini ellerinin
Hiçbir zaman tutmamış olsam da
Hiç bakmamış olsan da gözlerime
En çok ben kaybolmuştum derinliğinde
Hiç birini okumamış olsan da
En çok ben şiir yazmıştım sana gece yarıları
Sen farkında değildin belki
Hiç sevmemiş olsan da
En çok ben sevmiştim seni.

Unutma hiç sevilmemiş biri
Sevilenden daha bilir aşkın kıymetini...

Öyle özledim denizi
Bir de hayal etmeyi
Başımı omzuna koyup ağladığımı sabahlara kadar...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Merhamet Yalın Ayak Gezer Dağlarda

I.
Merhamet yalın ayak gezer bu dağlarda
Tabanlarını sıcaktan çatlayan
Çakmak taşı kayalar keser
Bir türkü söyler Kürtçe
Dokuz -onbir nöbetinde Mehmet Çavuş
Yamaçlarında çiçekler açan dağları anlatan
Ben ağlarım Türkçe...

II.
Yakup,
On bir yaşında,
Denizi hiç görmemiş hayatında.
Bir salkım üzüme uzanır gibi
Sevmiş yeryüzünü
Yeryüzünün de onu sevmesini beklemeyerek.
Uzatır bana daldan koparttığı üzümleri.
Hoşçakal der giderken Kürtçe
Ben saçını okşarım onun Türkçe...

III.
Agit,
Kömür karası bulaşmış ciğerlerine
Cudi’nin kar tutmayan tek yamacında
Sekiz nüfus
Tek göz odada
Onun eline bakmakta
Ve o sabahtan akşama
Kara dumanında Cudi’nin
Karın tokluğuna çalışmakta...

IV.
Ölüm
İkiz kardeşidir bu dağlarda hayatın
Vurulur düşlerin kardeş sandığın kalleşin
Silahından çıkan kurşunla.
Senin kanınla yazarlar çorak toprağa
O en büyük yalanı
Barış derler adına
Anamın gözlerinden dökülen her damla gözyaşının
Demokrasi derler
İtalyan mayınıyla kopan bacağımın...

Ve tek bir cümle kalır geriye
Bir mezar taşının beyaz gövdesine kazınmış:
“Hiçbir kavgayı sevmedim ben
Yaşamak kadar...”

2005

[GooD aNd EvıL]

Militan Bir Ağrı

Militan bir ağrı
Saplanır göğsüme
Nefes aldığım her dakika
Bana tehlikeli şiirler yazdırır.

Sahte aşklar bulurum sürekli
Doldurabilmek için
Göğsümü kaplayan
O büyük boşluğu.
Düşlerim kör bir bıçakla
Bölünürken binlerce parçaya.
Bir damla yaş akmaz eylülün gözlerinden.

Sokaklardan esirgeyip selamını
Yiten günlerin yalancı aydınlığı
Yarım kalan mevsimler gibi göçüyor
Adını duymadığım çok uzak coğrafyalara.

Sen, doğmamış çocuklarımın hüznü
Saçımda sarı ıslaklığı yağmurlarının
Ne olur çek ellerini
Son yaz çiçeklerimden...

2005

Melih Coşkun