Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ben de Bir Gün...

Yeni geçti
Bir yağız atlı daha,
İşte şuradan!

Ben de,
Ben de bir gün
Giderim buradan!

Zaman eksilir
Milim milim,
Boynumdaki mezuradan!

Nasibim var ki,
Ta baştaki
Malum kuradan;

Belli ki;
Sessizce düşerim
Beklediğim sıradan!

İsli dumanlar da çıkar,
Hayat denen
Reçineli çıradan!

Bekler beni de,
Herkes gibi
Mahşere Yaradan!

Durursan
Bana da el salla,
Gülümse oradan!

Zamanem!
Dünya ibarettir
Su ve karadan.

Sen de bir gün,
Çıkıp gelirsin;
Ak ayrılır karadan!

Pişmanlık sesleri yükselir,
Geçilmez
Feryat ve naradan!

Asla fayda yok,
Dünyada kalan
Mal ve paradan!

Ben de,
Ben de bir gün
Giderim buradan!

Bil ki;
Sessizce düşerim
Beklediğim sıradan...


21 Ocak 2004 Çarşamba, Danimarka s.22:47

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ben Olurum Ben

Umutlara bir ateştir, *******de rüyalar.
Nice fırtınalar esti, âfetlendi dünyalar.
Esmek, adını kalplere hep indirmekse eğer!
Kanat kanat gönüllere tozan, ben olurum ben!

Akıllar hep âcizlerin şekvasıyla bulandı.
Yaşlar aktı da gözlerden, kalpler kanla sulandı.
Haykırmak; zulmü, zalimi tam sindirmekse eğer!
Seninle tüm tuzakları bozan, ben olurum ben!

Dünya kara bir pıhtıyla mühürlendi, zorlaştı.
Sulak ovalar kurudu, yeşil dağlar korlaştı.
Kurtuluş, köhne gemiye Nuh bindirmekse eğer!
Şiir şiir çağlayan bir ozan, ben olurum ben!

Asrın kör çarpılmışlığı yansır, eğri gölgeler.
Özgürlügün vahşetini yaşar, kurtlu bölgeler.
Kutlu adına esaret, yaş dindirmekse eğer!
Varlığını kalbe koyan kozan, ben olurum ben!


17 Mayıs 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 21.43
8+7

[GooD aNd EvıL]

Ben Ölünce Doğarım

Ben ölünce doğarım, bu hal ben kadar kesin.
Nasıl kesin olmasın? Aksiyim ulvî sesin.

Dünya bana bir köPage Rankingü, oturup kalktığım han.
Bir gün göçer giderim, sabah kızarınca tan.

Gülşeni mesken tuttum, sohbetteyim bir gülle.
Gönlümde sonsuz sevgi, yıkamaz beni gülle.

Komşu olmak isterim o dâreyn serverine.
Kabul etsin beni kaş olurum kemerine.

Ben ölünce doğarım, berzah çocukluk çağım.
Mezarımda çiçekler, bahçeler de kucağım.

Salih amel yoldaşım, cennetler de sırdaşım.
Yüreğim sevenlerle, sevgi benim kardaşım.

Mahşer benim gençliğim, gerçi ilgisiz yaşla.
Orda herkes tedirgin, başlar figan telaşla.

Ben ölünce doğarım, bir kelebek; tırtılım.
Dünya bana bir koza, yüksek uçan kartalım.


16 Haziran 2004 Çarşamba, Danimarka-Køge
7+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Benden Sana Kaçarım

Tutuşmuş bu sinem, kora dönmüş.
Lalezara gönlümü açarım.
Gözlerimde fer hasretle sönmüş.
Düşmüşüm bir sevdaya, nâçârım.

Gönlüm deniz, tayfurla savruldum.
Benden sana, benlikten kaçarım.
Zerre zerre seninle kavruldum.
Hamdım yandım, sevgiler saçarım.

Yetsin artık, bu hasretler bitsin!
Visal için sana el açarım.
Yoluna bu canım kurban gitsin.
Şahadetten yana dil açarım.


9 Haziran 2004 Çarşamba, Danimarka-Køge 20.53
4+6

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Benden Sana Selam Olsun

Bu gurbet elde hep hasret olur yürek dağlayan.
Gözyaşını silin, hiç kalmasın tek bir ağlayan!
Sinelerde sevgi sanki coşkun birer çağlayan.
Ey hasret yolcusu, benden sana çok selam olsun!

Ey yolcu, ne mutlu yolda garip düşen hep sensin!
Devam et yoluna, aldırma ne denirse densin!
Rıza lokmasıysa maksat, bırak huzurla yensin!
Ey yârenler, Allah ismi sizde son kelam olsun!


1 Haziran 2004 Salı, Danimarka-Køge 19.36
6+4+5

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Beni Sensizliğe Satmasın

Bal yaptı arılar petek petek.
Yağmurlarla ıslandı kaç nisan!
Aklandı saçlarım tek tek.
Yokluğuna sanki birer nişan!

Tutarım zamanın hoyrat nabzını.
Dursun, hiç ama hiç atmasın!
Mühürledim köle pazarlarının kapısını.
Beni sensizliğe satmasın!


24 Şubat 2004 Salı, Danimarka-Køge 23.20

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Beraber Çağırdık

Seraplarda Mecnun doğarım.
Leyla’yı ararım kum ummanlarında.
Bazen firavunu sarayında boğarım.
Yusuf’u sorarım Mısır zindanlarında.

Arkadaşım, balığın karnındaki Yunus’a;
Kurtuluşu beraber çağırdık...
Rumî’yle açıldık sonsuz okyanusa;
“ Ne olursan ol, gel ” diye bağırdık...


18 Mart 2004 Perşembe, Danimarka-Køge 14.19

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Bilki

Yarın üstüne güneş doğmazsa,
Gündüzün geceni kovmazsa,
Bil ki bu dünyada yoksun sen...

Gecen gündüzü soldurmazsa,
Evini gün ışığı doldurmazsa,
Bil ki hayattan kopuksun sen...

Dökülüp yıldızlar sararmışsa,
Masmavi gökler kararmışsa,
Bil ki ondan sonra da yoksun sen...

Senin varlığını kimse görmezse,
Cismin hayat sefasını sürmezse,
Bil ki artık bir ruhsun sen...

Kutsal ışık seni sarmışsa,
Bahçe sana son konuşsa,
Bil ki orda da hoşsun sen...

Gayesiz boşlukta geçmişse ömrün,
İyiliğin az, dağlar kadarsa cürmün,
Bil ki bir öbek gubursun sen...

İnanmamışsan Allah’a peygambere,
Koymamışsan alnını secde için yere,
Bil ki güneşi yitmiş gurûbsun sen...


14 Ocak 2004 Çarşamba, Danimarka s.00:35

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Bir Ağustos Akşamı

Bir Ağustos akşamı,
Tatlı bir meltem.
Bir kağnı arabası,
Gacır gucur ağlıyor.
Ve bir adam,
Ağzında sarma sigarası
Evde hazır çorbası.
Yüklü bir öküz arabası
Odun taşıyor.
Öküzler ağır ağır,
Hamallığın alasını yaşıyor.
Dünyanın ağırlığını taşıyor.

İki ahşap kağnı tekeri
Çatlak çatlak,
Hemcinsini taşıyor.
Tekerin izini
Hemen arkasındaki aşıyor,
Paytak paytak.

Bir Ağustos akşamı,
Bir adam
Kağnısıyla odun taşıyor.
Bilmem güneşin gittiği yerde
Kimler yaşıyor, neyi yaşıyor!
Ağır bir yük,
ihtiyar dünyanın omzunda...
Ve zaman, sonsuzluğun kıyısında,
Son demini yaşıyor.


15 Mart 2004 Pazartesi, Danimarka-Koge 20.50

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Bir Çift Lafım Var!

Aldın beni benden, eşkıya mısın çapulcu mu?
Ey dünya! Al abdestini ver bana pabucumu!
Bir parça kabir toprağıyla doldurdun avcumu.
Kefene sardın! Bezzaz mısın yoksa tapucu mu?


15 Şubat 2004 Pazar, Danimarka-Køge 23.15
9+6

Necmi Ünsal