Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Ankara Yılları'na

Yalanmış, allı-pullu Ankara.. yalanmış rüya!
Bin kerre ölüme yenilmiş, O Şehir; yalanmış! ..
Döndüm hülya, döndüm hülya.. gene döndüm: O Hülya!
Belli ki: kanmış gönül, bir hayale aldanmış! ...

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Anlaşıimaz Bir İş

Ümidim, ormanlar gibi yeşil
Hasretim, sular gibi akmakta...
Ve gördüğüm her yaprak
Sensizliğinden, solmakta! ...

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Ardıç Dalı

Ardıç dalı, ardıç dalı!
Sen yalnızsın, ben sevdalı! ...

Gece gündüz, kırlangıçlar
Senin üzerinden uçar..
Nah göğsümün şurasında
Bir ağrı var, bir ağrı var!

Kar dökülür, yağmur yağar
Senin rengin aynı kalır!
Seninle konuştum desem
Kim inanır, kim inanır? ...

‘‘..Duydum, eyvah! ... yarim, gitmiş gideli
Gökyüzünde iplik iplik bir yağmur
Kirpikleri, ardıçlara dal olmuş..
Dal dal parmakları, yollara çamur! ...’’


Sen benim dert ortağımsın
Sen benim aşk ocağımsın
Sen benim gençlik çağımsın! ..
Sensiz gönlüm, nasıl güler? !

Ardıç dalı, ardıç dalı!
Sen yalnızsın, ben sevdalı!
Söylesene ne yapmalı? ! ...

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Arzu

Sende şark *******inin
Tatlı esrarı
Doyulmaz tadı
Ve bir siyahi dilberin
Körü körüne sadakati olmalıydı...

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Asker Tütün ve Kesmetaş

Bir tabip üsteğmen ve iki tabip asteğmen, Erzurum- Tekman Yolu’na koyulduk… Kıvrıla kıvrıla Palandöken'e çıkan toprak yolda yükselirken, Ağustos sonunda gördüğümüz rengârenk bahar çiçeklerini hayranlıkla okşuyorduk... Dağın zirvesinde, sağda: bir siyah heyula gibi üzerinde yıllanmış bir toprak yığını Palandöken Tabyaları’nı seyretmeye başladık.. Durduk; bir elin ayası ve beş parmak misali yapılmış tabyaların içine girdik. El ayası mesabesinde karargâh binası, binanın üzerinde kesme taşlarla yapılmış eyvan ve taş avluya, parmaklar gibi dağın çeşitli cephelerine dağılmış dehlizlere ve nakışlı kemerlere daldık gittik…
Loş dehlizler ve avlularda; mazgallarda, geçen “Zaman ve Tarih” gözlerimizi yakan bir küf kokusu ve sükût ise; tenimize değen bir ince soğukluk olsa gerekti... Sükûta dokunmanın, zamanı koklamanın karmakarışık hissiyatı içinde dudaklarımızda bildiğimiz dualar, bir rüyayı yaşarcasına tabyalardan ayrıldık...


Ağaçlarda tek tük sarı yapraklar
Yaz desem, bir tuhaf., güz desem değil!
Sonra Palandöken... sanki Kafdağı
Gönül duman duman, köz desem değil! ..

Şu kesıne taşlara yaslanmış asker
Kimbilir kaç sabah ufka bakıp da
Köyünde yarını, ceddini anmış....

Ufukta, sadece bir mavi beyaz
Güvercin ve boşluk... sonsuzluk hissi!
Derin bir çukurda, çok zor sezilen
Paşa Camii'inde bir titrek ezan
Ve hüzün ve eylül... ve titreyen an!

Dağların başında yalnızlığımız
Az nemli, kokulu kesme tütünle
Tayın torbasında zor kardığımız
Bir efkârlı duman gibi sevdamız
Devlet-i Ali Osman’mış....

“Tebaa dediğin ancak emanet..
Dünyada her çocuk, bir nurlu çiçek!
Bir azıcık zulme, biraz muhabbet;
Bil ki Allah rızasını biçecek! ...'

Ağaçlarda tek tük sarı yapraklar..
Yaz desem, bir tuhaf... güz desem değil! ..

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Aslı Böyle

Yağmurlar; lanetlenmiş şehirden, kaçıyordu..
Ajanslar; “seller, bastı! ..” diye, haber dağıttı...

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Aslında Nur Yağmuru

Tek renkli semadan, renksiz su iner
Kara topraklarla yoğrulur, çamur!
Ve Tohum... Kâinat, izahtan aciz
Canlanır, ruh bulur… nur üstüne, nur!

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Aşk Ordusu

Dağların doruğunda parlayan ışık, bizden
Güzelin dudağına erişen kaşık, bizden..
Bizler; aşk pınarının, yıkanmış kumlarıyız..
Bir sarışın dilbere vurulan aşık, bizden! ..

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Aynalar

Ey.. aynalar karşısında, süslenen
İhtiyar kadınlar! ...
Yere saçılan mücevherler..
Ismarlanan kumaşlar...
Hepsi hepsi avunmak için, biliyorum
“Bu dünyanın düzeni! ..” diyeceksiniz!

Oldu olacak
Bana da kulak verin
Yaşlanan, aynalar değil; sizlersiniz! ..

Ahmet Tevfik Ozan

[GooD aNd EvıL]

Aynalarda Bir Ömür

Aynalar, param parça.. dökülmüş yollarıma
Rakseden, ışıl ışıl güneşlerle gel diyor...
Sardığım, yarı şeffaf bir hayal; kollarıma
Bir hayali sevgili; gülüşlerle, gel diyor..

Bir bilseniz; bu yalın ayaklarım, ne kadar
Ne kadar, tuz-buz olmuş; camlarla boğuşmakta..
İliği boşalır da, gariptir; gene kanar..
Tebessüm, bende belki; halime ağlamakta! ...

En nihayet, ufuğun bittiği yerde bir gün
Gölgelerin toprağa düştüğü gibi, sessiz
Yıkılıp kalacağım.. çok erken batacak gün...
Kanla kaplı aynalar, o gün; sırsız, güneşsiz! ..

Ah, şu bin kerre nankör; vefasız muhayyilem
Beni takmış ağına, çarpa çarpa sürükler..
‘‘..Parça parça topla dik, güneşi aynalardan
Ve altında, güneşlen! ...’’der, sinsice gülümser...

Her şey, her şey bir yana.. ben bunu hak etmişim
Bir lahza bile dönmüş olsaydım semalara
Güneşi görecektim.. ben bunu hak etmişim
Ve bir ömür kanamış, şu doymaz aynalara! ..

Ahmet Tevfik Ozan