Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Çiçekten Halılar

Başka bir yol var elbet
Yağmurun toprağa
Dokunduğu.
Başka iklimler var elbet.
Mesela;
Güneşli bir sonbaharında
İstanbul un
Br de kar yağar
Üşümüş yüreklere.
Ahşap evlerinin çatısında
Alnı parlarken
Yalnız İstanbul evlerinin.
Sen br de
Bir apartmanın
Üst katlarından birinde
Beklersin
Çiçekten örülü
Halıların serilmesini.
Ve kanaryaların
Şen kahkahalarıyla
Balkonuna dönmesini.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Çiğ Damlaları

Yaprakların hışırtısında;
Ormanın soluğu.
Uzak bir yamacın;
Son ağaran dalıyım şimdi.
Bu baharda;
Kar yağdı dallarıma.
Yollar ıradı.
Ya olmasaydı;
Çiğ damlaları;
Ne kadarda;
Yalnız kalırdı,
Yapraklarım.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Çiğ Gibi

Çiğ gibi
Düştün yüreğime
Her sabah senin serinliğinle
Uyandım sevgili.

Unutkanlığın soğukluğunda
İnat ettin
Serinleteceğin bir dalı kaybettin.

Hikayeler şiirler yazdım sana
Kesinlikten arınmış
Mükemmellikten uzak.

Seni çok sevdim sevgili
Anlatamadım sana yüreğimi
Eridim zamanda.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Çocuk Elleri

Yırtılırken;
İki nehir arası,
Mezopotamya’nın suratı.
Tarihin yarasıdır,
Kara kara kanayan.

Çocuk elleri ki;
Parça parça.
Çocuk gözleri ki;
Ayaklar altında,
Bir bir dökülür.

Fısıltılarını duyuyor musun;
Gürül gürül akan nehirlerin.
Amansız hüznünü,
Kızıla dönen yüzünü;
Görüyor musun?

Bir çocuk takmış barışı;
Dudağının köşesine,
Gülümsüyor ölüme.
Göğü yırtan akbabaların gölgesinde;
Paramparça gülümseyişi.

Ap ansız bombaların sağanağı,
Uzatma boşuna elini;
Ellerini tutamazsın.
Param parçadır artık;
Çocuk elleri.

Senin olmayan bir savaşta;
Geçersin,
Ölüler tarlasından.
Koşarcasına akarcasına;
Utançla geçsin.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

ÇocukGibi

Çocuk gibi olmalı.
Mesela;
Yaptığın resimde,
İki güneş.
Yahut şiirinde;
Yersiz gülümsemeler,
Olabilmeli.
Yada eskiyen,
Kumbaranda;
Umutların saklana bilmeli.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Çocukluğum

Sarılı bir buluta
Çocukluğum.
Domur domur
Bir ter damlası
Güne karşı.
Sessiz sedasız geçen
Ağır aksak
Bir leylek kanadı
Çocukluğum.
Uzak bir coğrafyanın
Heybetli yükseltisinde
Soluklanan
Sonsuzca mutluluk
Çocukluğum.
Her yalana kanan
Hiç bir oyunda yanmayan
Bir düş sağanağında
Sırılsıklam,yapış yapış
Tatlı sıvırcık karası
Çocukluğum.
Dallarda erik erik
Ekşi.
Yapraklarda
Hüzün hüzün çiğli
Çocukluğum.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Çöpçü

Çöpçüyüm,
Kaybolmuş umutları toplarım.
Çöpçüyüm ben,
Hani güzel çöplerinizi,
Parasız toplayıp mutlu olan.
Siz görünce beni,
Neden buruşursunuz kağıt gibi.
Kendinizi de çöpe atacaksınız,
Bir gün.
Ve ben toplamayacağım sizi.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Dağsın Dağ

Yatmakta upuzun,
Dört mevsim altında.
Ve beklemekte,
Bütün heybetiyle,
Doruğuna konacak kartalı.

O bir salkım üzüm gibi,
Öyle taze öyle tatlı ki.
İnsan o heybetine rağmen,
Onu avuç avuç,
Yemek ister.

O saklı umutları,
Öyle güzel saçar ki.
İnsan onun teninde,
Umutların doruğunda,
Ölmek ister.

Onun heybetinden,
Öyle korkar ki, alıcı kuşlar.
Konamazlar alaca doruğuna.
Öyle umutsuz çırpınırlar,
Bulutların arasında.

O bir dağdır dostlar,
Bundandır onu vuramazlar.
Balyozlarıyla yıkamazlar.
Çalıp,
Parça parça satamazlar.

Dört mevsim altında,
Bir onun rengi değişmez.
Bir ona geçmez,
Zamanın sözü,
Sen dağsın dağ.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Dalga Kıran

Dalgaların katiliyim,
Suçum karalarla işbrliğimdir.
Anadolu’dan nehirlerle gelen kumdum,
Denizin kıyısında delta oldum.
Dalgalarla özgürleşecektim,
Engin deniz diplerinde.
Deltadan taşıdılar bizi;
Artık dalgaları kıran beton yığınının içindeyim.
Umarsızdım, dalgaları böldüm,
Martıları ağlarken gördüm.
Güneşi doğuran kızıl anayı gördüm,
Ayın gidişine ağıt yakan
Dalgaların sesini dinledim,
Kahroldum kahroldum.
Yıkılmak için yalvardım tanrılara,
Engeldim umudun savaşçılarına.
Dalgalar soğuruluyordu.
Deniz celladına doğruluyordu.
Martılarsa denize ağlıyordu.
Bense dar ağacıydım, denizin dalgalarına.
Halaya durdu dalgalar.
Kol kolaydı deniz bir uçtan bir uca,
Dertleri yoktu umutları vardı.
Suyu toprağı ve güneşi birleştirip,
Sevgiyi ve emeği üleştireceklerdi.
Şarkı söyleyerek çarptılar bedenime,
Sesleri gömüldü derinlere.
Suçum umudu bölmektir.
Saltanatım ihanetimdir.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

DalgasınaVurulduğum

Kıyısında durduğum,
Dalgasına vurulduğum deniz.
Bir yosunum kıyında.
Mavine büründüm;
Ey deniz!
Berrak ve temiz,
Masmavi entarinde,
Yeşil bir noktayım.
Sana aşık bir nokta;
Ne rengine nede sesine,
Berraklığına,
Cömertliğine aşığım,
Ey deniz.

Ufuk Nazım