Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sardunyam

Damla damla;
Yağıyorsun bedenime.
Ve ben;
Bu yağmurlu havalarda,
Daha bir seviyorum seni.
Açıp bağrımı;
Sırılsıklam
Senle doluyorum.
Sonra seni doğuruyorum,
Sardunyam.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sarilir Gibi

Havalar soğudu
Yapraklar düşerken
Doyamadan
Dalların sarısına
Rüzgarlar sardı
Dört bir yanımizı
Nice düşmanlar gördü
Bu insanlar
Bir kez bile yılmadılar
Sevmekten insanlığı
Neylersin
Rüzgarlar sardı
Sararan her dalımizı
Bir dökümdür başladı
Irayan sonbaharımızda
Dallarımızdan
Şiir şiir yapraklarımız
Savruldu rüzgarlarla.
Zaman fırtınasında
Bir sen kaldın bana
Sevdam!
Nazlı bir
Anadolu sabahında
Yükselen güneşin
Dağlara sarlıdığı gibi,
Sarıldım sana.
Bütün gecmişime
Sarılır gibi.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sarmalların Katili

Kalıtsallığın savaşıydı,
Yıkmak için genleri,
Binlerce kez girdi,
Sarmalın gizemine.

Uzun ve kısa kolların da,
Yıllarca yonttu kendini.
Kaçıncı kromozomdu o,
Yanlışlıkla kırdığı.

Takıldı kaldı,
Sarmalın gizemine.
Unuttu yüzünü.
Kalıtsallığın kurbanlarından oldu.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sarsıl

Sarsıl ey zulmün havarisi,
Ben sırlarını surlarıyla paylaşan,
O nazlı şehirim.
Sen ey koynunda haçla dolanan,
Akbaba.
Çöreklendin ya can evime,
Bilinmez bir tufanla dağılıp gitmeden,
Bana dokunma yanarsın.
Tarihin aynasında kimse kalamadı,
Benim bağrımda.
Silahlarının gücüyle kimse,
Sefa süremedi.
Ben sırlarını surlarıyla paylaşanım,
Diclenin kıyısında soluklanan,
Ve yok olan binlerce kavim bilirim,
Yırtılan göğün şahidiyim,
Burada tutunamazssın.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Satori

Aydınlanıyordu karanlık
Karanlık korkuyordu
İçinde dolanan
Ateş böceğinden.
Sonsuz karanlıkta
Bir nokta olsada
Işıyordu
Ateş böceği.
Ve varıyordu farkına
Karanlığın.
Ve gül daha kırmızıydı
Ağaçlar daha yeşil
Nehirler daha berraktı
Gerçekti ulaştığı
Saf yalınsız gerçek.
Sevgisi gerçekti
Kendinceydi yaşam
Sahip olunması
Gereken değildi.
Akmalıydı
Takılmadan
Yalaklara
Saçarak yaşamı etrafına
Akmalıydı
Ulaşmalıydı kendine
Benindeki gerçeğe
Aydınlanan bugününe.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Savur

Savur seni durduranı.
Durağanlık;
Ölüme yaraşır.
Göğe binlerce avucunla,
Tutunmalısın.
Ve köklerinle dünyayı,
Ayak da tutmalısın.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sayfalar Bitiyor

Sayfalar bitiyor elimde
Ama bitmiyor sözcükler
Şimdi telsizlerde
Bir düşme vakası.
Kimbilir
Kim düşüyor yükseklerden
Hala diplere.
Hangi karesinde takıldı filim.
Ve kopuyor işte şerit.
Diplerde bir uğultu.
Gecede asil bir yas saklı
Kapkara giysisine bürünmüş
Yıldız yıldız ağlıyor
Ağaran gök.
Ahenkli bir ağıttır şimdi.
Denizde
Yakamozlara karışan
Uzak vapur düdükleri.
Ey ölüm
Uzak dur ondan
Onu çok sevdim gece
Düşürme aklıma ayrılığı
Dolunay altında
Dolanan ölüm
Daha güzeldir
Ayrılıkdan
Daha ahenkli.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sedire Dair

Yosun asıldı
Kuzeyden sırtıma
Esti rüzgar
Döndü başım
Sallandım
Sarhoş sanıp
Yuhladılar...
Baltalarıyla
Budadılar dallarımı...
Yosunlar
Kanımla bulandı
Yüzüme
Yosunlar dadandı...
Unuttum asırları
Dalsız uzandım göğe...
Köküm sardı dünyayı
Adımı unuttum
Öykündüm dağlara
Taş oldu yüreğim
İçimde buldum seni
Fosillerin dibinde
Ey bulut...
Gözlerimi yıkayıp
Baktım yüreğine
Uzaklardan uzandım
Sana ey umut
Zamanı anımsadım
Devrildim içime...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sefalet Durakları

Aralar
Uzun soluklanmalar
Kendimizi unutmaya yarayan
Sefalet durakları.
Anlamsız uzlaşılar
Ve saçma sonuçların yarttıgı
Sonsuz melankoli.
İnsanlık buhranının çagında
Kendimizi hic aramadan
Ekranlarda bulmuş gibi yaparak
Ufakta olsa bir paranın
Koşesine takılıp
İç cekerek yok olmak.
Yaşananlar ne kadar iyi
Ve bu iyiligin olcusu nedir?
Gelişimler zihnimizde
Kara delikler yaratırken
Ve bizi yaratan her şey
Filim şeritleriyle birlikte
Karanlıga gomulurken
Bu sonsuzcasina sanılan
Tuketimin sonu yaklaşmakta
En azından beyinlerimiz
İmajlar ve kavramlar karmaşasında
İşlevselligini yitirmek uzere.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sen Doğdun

Sevişirken geceyle ay
Denizin yüzünde
Sen doğdun ey aşk.

Salkım salkım
Bir üzümdün dalında
O en kutsal aşkın

Yalımları narin
Nar içi bir
Akdeniz yazında kaldın.

Şimdi gönlümün koridorları
Irak sana,
Nerdesin?

Gene seviş benimle
Denizin yüzünde
Soluklanan aşıkların gözünde

Sonlar,unutulanlar
Her gecenin sabahında
Yeniden kaybolanlar.

Sonbaharlarda toplardım
Aşk çınarının yapraklarını
Yakıp aydınlatırdık geceyi.

Ufuk Nazım