Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Uğultun

Yıllardır senin uğultunu dinledim;
Ey nehir!
Şimdi uğultunu duymuyorum.
Bu sefer boğduğun benim.
Ve sen büyük bir deniz olmuşsun;
Ben seni dinlerken,
Nice benim gibileri boğmuşsun.
Masum uğultun,
Nice yiğitlerin,
Haykırışlarını bastırmış.
Ah küçük masum bir dereden;
Nasılda önüne geleni boğan,
Kapkara bir deniz oluştu.
Nasılda göz yumduk,
Cesetlerle kapkara bir deniz oluşturduk.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Ulaşır Yüreğine

Sustu;
Yalnızlığını unutup,
Daldı gecenin karasına.
Takıldı yıldızın sarısına.

Ta içine aktı düşleri,
Karadan kara gecenin.
Kapkara bir düş de,
Gene de sıcak bir gülüş,
Takıldı yüzüne.

Kapkara gecenin, Yı
Saçlarındaki yıdız gibi;
Baktı kendine.
Aktı ışık ışık,
Ulaştı yüreğine.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Umarsız

Ulaşılmaz bir varlık
Kendinden kaçan
Nasıl bulurki
Sevgiyi
Umarsızlığı kadar
Korkaktır oysa.
Sessizliği kadar zalim.
Suçsuzdur
Bütün umarsızlar
Umarsızlıkları kadar.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Umarsız Serseri

Selamlar,
Bugün yalnız ve yalnız sizi,
KItalar da boynu bükük dik mağrur,
Yahut umarsızları yazıyorum.
İçiniz de kaç kez oturdum,

Ey sonlarını düşünen yaratıklar.
Yalanlarınızı zevkle dinledim,
Umarsız bir serseri gibi
Kafa salladım sizlere.

Anlamsızlığınızı pekiştirirken,
En iyi dostunuz oldum.
Yarına ilişkin tasalarınız,
Ve manasız kaçışlarınıza ortak oldum.

Elleriyle boşluğu avuçladı.
Anlamsızlığın devi olan bu sefil.
Kararlıydı kendini yaratmaya,
Genede ulaşamıyordu anlama yolların sonun da.

Şimdi sarp ve dikenli bir yolun başın da,
Ne bekliyordu ki,
Bu kadar güçlümüydü?
Kopan bir çığ gibiydi zaman da.

Zamandan hiç bir şey yontamamış,
Hep yontulmuştu,
Yongalarından, nice sobalar tutuşturulmuş,
Nice yuvalar ısıtılmıştı.

Avuçların da nice avuntuyla,
Geçen yıılarına baktı.
Geçip giden güzel insanları düşündü,
Şimdi birer sızıydı onlar yüreğin de.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Umuda Seğirtmek

Dünyanın;
Bütün akşam üstlerinde
Sobanın kenarında
Mayışmış bir çocuk kalmak
Sessiz ve sakin izlemek
Yalımların arasındaki koru...
Ve dünyanın
Bütün sabahlarında
Bir balık olmak
Mavinin engin serinliğinde
Kanıp kırılgan ışığa
Umut dolu
Bir yeşile doğru seğirtmek
Ve soluksuz kalmak...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Umudun Gibi

Zincirlerin;
Gülleridir özgürlüğün.
Sırtla onları;
Taşı umudun gibi.
Zincirlerin gülüm;
Gülsen sen,
Dikenlerindir.
Taşı onları;
Kurtuluşun gibi.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Umudun Yokuşları

Umutla aşdı
Ona giden yokuşları.
Nefes nefese zamanda
Umarsız bir insandı.
Öyle boş boş bakardı
Ağlayan gözlerinde
Umudu boşuna aradı
Yalanlarla avuttu
Kaybolan yıllarını.
Suskunlukla sakladı
Yağmurlar altında
Eriyen bedenini.
Şimdi uzak ona
Umudun yokuşları.
Dağsız memlekette
Yaşanır mı?
Umut süzülüp karanlıkdan,
Işır mı hiç göğe.
Kanatların asılır kalır
Gri bir gökyüznde
Bi haber
Özgürlük senden.
En iyisi
Kırılsın kanatların.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Umut

Kolay mı?
Yıllarca umutla yaşayıp.
Ulaşamadan umuduna.
Sefillik içinde ölmek.

Kolay mı?
Hala çocukken;
Sözlerin umutların,
Ve yılmaz gözlerinle ölmen.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Unut

Unut
Gümrükleri;
Sınırların sonunda ki;
Telden direkleri.
Unut;
Ey sevgili!
Çünkü ben unuttum;
Çoktan umutsuzluğun adını.
Artık vız gelir;
Onların sınırları.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Unutma Umutlarını

Unutma umutlarını,
Hafızanın zerrelerine;
Kazı umutlarını.
Sakla altın gibi.
Unutma umutlarını,
Onlar ki;
Yalnızlığın bozkırını,
Yeşertecek bulutturlar.
Onlar ki;
Seni yaşamın çarmıhına,
Acılarla çakan,
Kapkara mıhtırlar.

Ufuk Nazım