Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Unutsan

Kurşuni bir gök yüzün;
Yüzünde dolanan
Benim ayaklarım.
Ey yar!

Soluğumla sararım tenini.
Sen uzaklarda olsan,
Ne çıkar ki unutsan.
Sevdam yüreğimde yar!

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Unutulan Bir Düş

Sabah oldu
Unutulan
Bir düş gibi geçmişim
Hep yeni ufuklara açılan
Sonsuzca bir sevgi seliyle
Doğan güneş imparatorluğu.
Perdemin bir el darbesiyle
Açılışıyla doğacak.
Karanlığın hezeyanlarından
Işık ışık sıyrılmak.
Korku molozlarının
Arasına sıkışan
Düşün kısırlığından
Günün ilk ışığıyla
Kurtulmak.
Ey güneş
Bereketin sonsuzca olsun
Işığınla
Yeniden yeniden erisin
Donmuş yürekler.
Ey güneş
Sen ki en kutsal anasın
Seni bekleyenleri utandırma
Dakikliğini bozmasın
Hayin bulutlar.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Unutulmayan

Değişti gök
Sisli bir ömüre
Çöken bu gride;
Umuttur!
Bir unutulmayan.
Çiçekler üşüdü
Sevgilinin ellerinde
Soğuk bir griyken yaşam
Avuçlarda ısıtıldı,
Umuttan düşler
Sarı sıcak gülüşler.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Usandı

Usandı;
Ellerinde umutları,
Ve gözlerinde,
Parıldayan ışığıyla;
Uzandı upuzun,
Göğün;
Sonsuz döşeğine.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Uyan

Şafaklara türkü yakan,
Uyan.
Bu uyku yalan yalan.
Bak güneş doğdu,
uyan uyan.

Karışmış yüzün de renkler,
Sol gözünden bir parça mavi,
Yalnız senden kalan.
İnadına açılmış,
Ağıt yakanlara bakıyor.

Ağır ağır akan yaşlar,
Seni daha da öldürüyor.
Bilinmez bir anda,
Nasılda zamansız,
Seni ölüm çağırıyor.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Uyandı

Soluk bir bahar sabahı
Uyandı.
Ellerinde
Uyuşup kalmış iki göz.
Ovuşa ovuşa
Kıpkızıl iki güneşe dönmüşdü.
Sessizliği dinledi.
Aynadan yansıyan yabancıya
Uzaktan yan bir bakış fırlattı.
Olağan bir sıradanlıkla
Günlük uğraşlara daldı.
Ve pencerernin perdesini araladı
Yıllarca ona umut olan
Ufkun kızıl tonajları
Kızıl bir kement gibi
Boğazına dolanıyordu.
Soluksuz kaldığını hissetti
Perdeyi kapadı.
Susamıştı
Elleri ne kadarda güçlüydü
Avuçlarında çalkalanan suyun
Berraklığını izledi
Avuçlarından çizgi çizgi
Boğum boğum
Aydınlık içer gibi
Kana kana içti hayatı.
Şimdi ne yapmalıydı.
İnsanların arasına
Nasıl karışacaktı.
Ah beyaz kanatlarıyla
Sonsuz mavinin sınırsızlığında
Süzülebilseydi.
Her şeyin üzerinde
Sade beyaz bir martı
Kanat kanat
Özgürlük ve sadelik içinde.
Gerçekler acı
Puslu bir havada
Sırtlanların arasına nasıl karışılır
Yaralanmadan.

[GooD aNd EvıL]

Uyandık

Uyandık
Gün berrak
Ve çiğ damlalarının
Serinliği altında
Yüreğimiz ferahtı.
Unutmuştuk
Geçen her derdin
Yüreğimize oturan
Tortusunu.

Uyandık
Köhne uykulardan
Ellerimiz hünerli
Ve umutlu gözlerle
Takılmadan
Geçmişin gizemine
Ağdık göğe
Güneş güneş
Işık ışık...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Uyanmamak

Uyumak;
Yokluğunda.
Binlerce kez dalıp dalıp;
Uyanmak
Senin kollarında uyumak;
Uyanmamak.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Uyumak Olmaz

İşte akşam oldu gene
Eve dönüyorsunuz
Telaşlısınız...
Ekmek aldınız mı?
Bu akşam
Ne pişecek ocak ta?
Soframız şen olacak mı?
Sevdiklerinize
Bin selam olsun!
O tatlı heyecan dolu
Bekleyişlerini uzatmayın...
Sonra güzel bir çay demleyin
Yüreğinizin oduyla...
İşte uyku düştü
Güzel gözlerinize
Ama durun
Dayanın biraz daha
Can Baba dan
İki mısra okumadan
Uyumak olmaz...
Ve işte son mısra
''Ne kadar yalansız yaşarsak O kadar iyi''.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Uzaklar

Unuttum adını,
Yıllara tutundum;
Sana vuruldum,
Ey dalgasında boğulduğum.

Uzaklardan sesleniyorum sana.
Belki okursun,
Belki yok olursun,
Kendi dalganda boğulursun.

İzlerinde kaybolanlar dönüyor.,
Yırtıp unuttuğum unutkanlığımı,
Gerçeklerle dönüyorum
Bu güne.

Olmayan bir zaman gibiyse,
Yaşadığın an.
Unutkanlığın kapkaraysa,
Gece kadar.

İşte döndüm.
Aç kalbinide sunağıma gel.
Rüzgarla dalgayla,
Şiir şiir akan günle döndüm sana.

Ufuk Nazım