Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Brükseli Tanıyorum

Brükseli tanıyorum
Kaldırımlarında gezmişliğim var
Metrosuna binmişliğimde
Yağmurlarında ıslanmış gülüşlerimde.
Peki Brüksel de beni tanıyor mu?

Sanıyorum o da tanır.
Kurslarında vakit öldürdüğümden
Tramvaylarında kitap okuduğumdan
Ve inadına kararan göğünün
Sokaklarını arşınlayışımdan tanır beni.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bu Kenti Kanatmışlar

Bu kent yalnız kalmış dostlar,
Adlar kazınmış duvarlarına,
Umarsız aşk sözcüklerini
İşlemişler suratına çakılarıyla.

Giderken bu kenti yakmışlar.
His ve toz içinde suratı.
Duvarlara asılmış umut,
Sloganları kara çığlıklar gibi kalmış.

karanlık duvarlarında sonlanmış,
En güzeli yaşamların.
Bu kent mahpus olmuş insanlarına.
Seveni kalmamış dostlar.

Damla damla ağlamışlar duvarlarına,
Dertler tasalar duvarlarda.
Bu kent yalnız kalmış.
Sevdalıları çoktan uzaklar taşınmış.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bu Yara

Çınladı kurşun namludan
Uzak bir kinken
Yüreğini bulan dava
Ölüme uğurlar seni bu yara...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bugüne Bakmak

Yaşamak hayat duraklarının
Yıllanmış peronlarında.
İnmek inadına akan zamanın
Yok olan umut sunaklarında.
Bakmak göğe gri mavi yeşil
Bakmak bugüne pırıl pırıl
İnadına bizi bizden çalan zamanın...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Buğulu

Bilmiyorum oraları,
Nasıl yaşadığını,
Neleri sevdiğini.
Sokaklarını bilmiyorum.
Saçlarını savuran;
O rüzgarın adını bilmiyorum.
Büro yalnızlığın da;
Çalışkan ellerinin,
Kırmızı dudaklarının,
Buğulu gözlerinin,
Halini bilmiyorum.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bulutlar

Apak bulutlar,
Hep kaldılar orada.
Beklerken,
Kurak topraklar.
Ne yağdılar.
Nede,
Güneşi kapatmaktan,
Yıldılar.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

BunalımdanKaçarken

Bakıyorduk,
Kaldırım taşlarının düzenine.
Gözlerimiz batan iki güneş gibi,
Batıyordu.
Kaldırımın altındaki karanlığa,
Akıyordu gözlerimiz.

Çığlıklar atan doğanın önünden,
Sessiz sedasız geçiyorduk.
Sonra su susuyordu,
Güneş susuyordu.
Hep beraber kanımızı içip,
Susuyorduk.

Uzak ufuklarla birlikte giden,
Güneş uyuyordu.
Biz ak döşeklerde,
Kara düşlerle,
Orman kapkara kömür kesilmiş,
Yanık fidanlarıyla uyuyordu.

Bunalımlarda boğuluyorduk,
Tek tek bunalımın bombardımanında,
Öldürülüyorduk.
Susuyorduk, uyuyorduk,
Uyanıp aval aval bakıyorduk.

Kulaklarımızı kapatıp,
Çığlıklar atıyorduk.
Su çağlı yarak katılıyordu,
Fabrikalarda makinalar,
Trak truklarıyla.
Arabalar klaksonlarıyla katılıyordu bize.

Gökten sicim yağıyordu,
Kör düğümlerle,
Sırılsıklam hayata bağlanıyorduk.
Gene de susuyorduk,
Su yerine yağmuru içip,
İçimizi sicimle kaplıyorduk.

Gönlümüzün damarlarını,
Kördüğümlerle bağlıyordu sicim.
Ve bizde binlerce biçim.
Savruluyorduk.
Sahte sahte seviyor,
Öylesine zevksiz sevişiyorduk.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bürünmüş

Bürünmüş;
Yüce düşüncelere.
Issızlığında bir kıyının;
Kendinden bile uzakta.
Sulardan geliyor;
Kayık misali.
Mecalsiz süzülüyor;
Maviye.
Artık ıssız dalgaların;
Vurduğu kıyıda,
Çaresiz yatıyor.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Büyüyen Yürekdi

Sulanan neydi
Susayan zamanda
Susan neydi
Eskirken çığlıklar.
Çığlar büyürken
Çağıldayan neydi.
Gölgesinde günün
Büyüyen yürekti.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Camların İçinde

..............
O vakit döküldü
Ceplerinden misketleri
Saklamıştı onları yıllarca
Ömrünün en gizli köşelerinde
Renk renk aylar
Yarım aylar şeklinde.
Sanki camların içinde
Koskoca bir bahar
Camların içinde memleket
Özlem duyulan mutlu bir çocukluk
Bilyelerin içinde
Cocukluğum hala ceplerimde...

Ufuk Nazım