Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Nice Yıllar (Akrostiş)
Nasıl unutulur canından can veren
İçinde büyüttüğün yedi veren gül
Camdan bir kalbin buselik şarkısını
En içten fısıldarken titreyen dil

Yalan dolu dünyanın en gerçeği
Işığımsın ay gibi güneş gibi aydınlık
Layıksın övülmeye tatlı dilli dost
Layıksın sevilmeye dost kokulu şakayık
Arzun gerçek olsun umudun kanatlansın
Rengin solmasın gök kuşağı kıskansın
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Öğrendik
Bir erik ağacına tırmanıp çocukluğumuzda
Hep en tepedekilere ulaşmak istemedik mi?
Narin bedenimizi yırtan dallara aldırmadan

Gözlerimizi kapatıp nisan yağmurlarında
Damlaları havada dondurmak istemedik mi?
Bedenimizi saran ıslaklığa aldırmadan

İğreti oltalarımızı salıp bulanık derelerde
En güzel en büyük balığı tutmak istemedik mi?
Üzerimize sinen bataklık kokusuna aldırmadan

Kaç karınca yuvasını bozduk kim bilir
Ceplerimizi doldururken haris bir arzuyla
Kaç meyvenin dallarını kırdık aldırmadan

Sevmeyi sahip olmak diye algıladık hep
En güzel bisikleti istedik en güzel uçurtmayı
Aldık gözlerdeki yaşın yalanına aldırmadan

İşportacı yamaklarının ağız dolusu çığlıkları gibi
Savurduk sözcükleri hoyrat bir dil peşreviyle
Düşürüp sevgiyi bitpazarına sattık aldırmadan

Bizler büyüdük, hayallerimizde büyüdü
Yinede koştuk yola fırlayan topun ardından
İçimizdeki çocuk korkmadı yoldaki arabalardan

Mağrur kâşifler gibiydik; tanıştığımızda ilk aşkla
Ama ilmek ilmek dokunuyordu kader; farkında olmadan
Belki de kırılan camların intikamıydı alınan

Ya sevdiğimiz bizi sevmedi ya da biz seveni sevemedik
Ağlamayı öğrendik yüreğe akan gözyaşlarıyla
Yaşamayı öğrendik sevginin acı veren dokunaçlarında

Öğrendik ateşin yaktığını, dokununca buzun üşüttüğünü
Sevginin sıcaklığını paylaşmanın mutluluğunu öğrendik
Yaşayarak kırık bir kalbin burukluğunu

Öğrendik yaşamak ama gerçekten yaşamak
Sevmek ama gerçekten sevmek demek

Abdurrahman güleç
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Ölürüm gidersen düşlerimden
Gece sinmişti sinsice gözlerime
Bir yıldızlar uyanıktı bir ben
Birde uzaklarda uluyan beyaz kurt
Ve yanan gözlerindeki şehvet

Köşe kapmaca oynuyordu karanlıkta
Çığlık çığlığa gece kuşları
Ben elimde umutsuz sevda meşalesi
Yakmak isterken karanlıkları

Kurdun soluk soluğa arzuyla batırışıydı
Kurbanının etine dişlerini
Usul usul salınan alev dillerinin: Aşk
Harlamasıydı yürek yangınının

Çılgınlık bu belki çaresizlikten; Neden?
Neden gitmiyor resmin gözlerimden
Sevmekten değil korkum yada sevilmekten
Ölürüm bir gün gidersen düşlerimden...
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Öncesizim
Sonrasızdım...
Yaban otlarıyla dolu yer yer
Çorak topraklar gibiydi yüreğim
Susuzluktan kurumuş, çatlak, taşlaşmış
Ve sonra
Sen geldin
Bereketli ilk bahar yağmurları gibi
Çatladı yüreğimdeki umut tohumları
Filizlendi orman oldu duygularım
İnanamadım!
Çarptığım aynalardaki yansımaya
Ve gözlerimden fışkıran ışığa
İnanamazdımda!
Benliğim yılgın biraz ürkek
Öncesizim şimdi
Senden sonrası diye
Bir'e böldüm hayatı
Atamadım üzerimden hala;
Bende yarattığın ihtilalin sarsıntısını
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Öylesine
Kendimi dinlemeyi sevmiyorum
Sevmiyorum ince düşünceyi
Sevilmediğimi bilip sevmeyide
Risk almayı sevmiyorum
Ne aşkta nede hayatta
Çünkü kaybetmeyi sevmiyorum.
Paylaşmayıda sevmiyorum
Ama sadece sevdiklerimi
İnsanı ayakta tutan nedir ki?
Sabun köpüğünden şişirdiğimiz
Küçük küçük baloncuklar değilmi? ! ! !
Korkuyorm ya onlarda biterse! ......
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Öylesine imkansız seni unutmak
Sen benim özlemim,sevincim,kederim,
Sensin:Her kadehte yudum,yudum içtiğim
Sen benim kara çalım,gülüm,dikenim,
Sigaramın dumanıyla hayalini çizdiğim...

Yaprak olurum bazen dalında; salınan
Sen rüzgarım savuran; oradan oraya
Ben bir denizim; sen benim tuzum
sensin içimde herkesten gizlediğim...

Ben bir sevgi çiçeği; boynu bükük
Sen benim toprağım; can küpüm
Bazen yağmur olurum bulutlarda,
Dökülürüm kucağına tane, tane...

Irmak olur akarım bazen ovalarından,
Bazen coşar fışkırırım çağlayanlarından,
Sen yaşatıp can verirken mısralarıma:
Öylesine imkasız bir şey seni unutmak!
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Rahat Uyu ATATÜRK
RAHAT UYU ATATÜRK

Her yıl on kasımda bütün sokaklarda
Sirenler çalıyor beynimize vururcasına
Bayraklar yarıda ülke matem havasında
İnan titriyoruz bronz büstün karşısında

Sen Anadolu’ydun buram buram toprak kokan
Sen seyit çavuş’tun Anadolu’yu sırtında taşıyan
Ayşe hatunun kardeşi Kara Fatma’nın oğluydun
Gâh patlayan mavzer oldun gâh kazma gâh orak

Nusret’tin Çanakkale boğazının gece bekçisi
Derme çatma istihkâmlarda istiklâlin habercisi
Sendeydi vatan sevgisi ve Sakarya’nın öfkesi
Karartamadı hiç bir şey Samsundan doğan güneşi

Kutsaldı her karış toprağı bu vatanın çalıştın
Asla kaderine terk edilemezdi ettirmedin
Askerdin; çiftçi oldun, mühendis, başöğretmen
Aman dilemedin dost, düşman kimseden

Yedi düveli yendin dünyayı titreterek
Bırakmadı yakanı hastalık denen illet
Bir ülke bıraktın üç tarafı deniz sanki cennet
Cumhuriyet bize senden kutsal emanet

Bu gün on kasım emanetin himayesindeyiz
Türk genciyiz kudretimizin bilincindeyiz
Bu can bu ülkeye binlerce kere feda
Rahat uyu atam cumhuriyetin bekçisiyiz
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Saklısın
Turuncu baharın hüzün şarkısı dilimde
Bir resim bile yok hatıran olsun elimde
Ruhuma dolan mehtabın ayın halesinde
Rüzgârımla savrulan gazellerde saklısın

Düşlerimi boyadım baştan başa maviye
Hapsedip yalnızlığımla buzdan kaleye
Eridi benliğim değince zümrüt buseye
Sevda cennetinde düşlerimde saklısın

Yüreğimin kuytusunda beyazlar içinde
Buz mavisi kanatların serinliği tenimde
Büyüleyen gözlerinin huzur denizinde
Kaybedeceğim kendimi içimde saklısın

Kaybolursam bir gün beni sen bulmalısın
Etrafımı menekşelerle donatmalısın
Bir demet papatya toprağıma koymalısın
O gün ağlasın taşım gözyaşımda saklısın
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Sana Ve Bana
Bazı sözler vardır, gizemli söylenmez
Bazı izler vardır, derinde silinmez
Bazı yollar vardır, geriye dönülmez
Öyle bir ülke ki, ölsen de ölünmez

Sözüm dilden akar, gerçek değil mecaz
Yüreğimde mana, çıkamıyor avaz
Sevgin mihrakımdır, istemem imtiyaz
Varlığın ödüldür, gitmelerin infaz

Yaşamın gerçeği, zihnimdeki düşsün
İçimdeki hüzün, yüzümde gülüşsün
Asi deli gönlüm, bırak ta sürünsün
Benim değil ömür, sen bana ömürsün

Dünya koca bir han, sen misin tek yanan
Yalnız yaşamaktan, düştüğün su-i zan
Sabret Abdurrahman, çıldırsa da zaman
Huzura ermeden, terk etmez teni can
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Seni Sevdim Melek
Diyemedim:
Seni sevdim melek;
Gözlerindeki gülüşü,
Yaşama sevincini sevdim.
Diyemezdim diyemedim de…

Diyemedim:
Kalemime fısıldadım seni,
Gizledi dizelerdeki kafiyeye,
İçimi şiirlere döktüm,
Yol olsun diye sevgiliye…

Diyemedim:
Diyebilseydim eğer;
Tanrının yazdığı şiiri; her gün,
Tekrar tekrar okumak yerine:
Yeniden yazmaya çalışmak niye?

Diyemedim:
Diyemezdim de; bilme
Sevmek:
Sevdiğinin mutluluğunu istemektir
Ve vermek olabildiğince

Seni sevdim melek;
Diyemedim, diyemezdim de…
Bilme...
Abdurrahman Güleç