Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Üzüldü Güneş
1/:
Ayşe ve ben
Yaşarız kocaman bir apartmanda
Alt alta ve üst üste.
Baktı baktı da bu halimize güneş
Öyle üzüldü öyle üzüldü ki bize
Biz de acıdık kendimize.
2/:
Yusuf ve ben
Aynı apartmanın çocuklarıyız.
Koca koca dağlara tepeden bakarız.
Sıcacık oyun toprağı kaplı zemine
Tam on beş kat uzağız.
Baktı baktı da bu halimize güneş
Öyle üzüldü ki bize
Biz de acıdık kendimize.
3/:
Zühal ve ben
Aynı demir kapıdan gireriz.
Dairelerimiz üst üste.
Ben otururum numara 37'de
Zühallerinki ise 45'inci daire
Baktı baktı da bu halimize güneş
Öyle üzüldü ki bize
Biz de acıdık kendimize.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Uzak Bır Sokaktayım Amca
1/:
O bir zamandı amca.
Annem ensemden öperdi.
Okşardı babam yanağımı:
Türkü gibi sesiyle 'Bebişim' derdi.
Ben de sabahları sıcak çorba içerdim.
Buğusu burnumda hala.
2/:
Batasıca adımız çıkmış ya,
“Sokak çocuğudur,” diye...
Şimdi benekli bir kedi,
Koca dünyada kalan tek akrabam.
Sorma ne olur babamı?
Babam, unuttuğum bir fotoğraf,
Tüter gözümde hala. 3/:
Adımız çıkmış ya doksana,
Yani “Sokak çocuğudur,” diye... *******i uzak bir yerdeyim,
Gündüzleri ise bu geniş cadde,
Bizim mekanımızdır amca.
4/:
İnmiyor ya adımız seksene,
“Sokak çocuğu.” diye...
Mutfağım, şu sitenin çöp bidonu.
Ne yazın yakıp kavuran sıcağı,
Ne kışın karı, ayazı, donu,
Koymaz da bana amca...
Batasıca adımız çıkmış ya,
“Sokak çocuğu.” diye...
Ona yanarım hala...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Uzaklarda Aramayın Beni
1/:
Uzaklarda aramayın beni
Hemen şuracıktayım
Üstünüzdeki kuşların kanadındayım
Yani yanı başınızdayım.
2/:
Uzaklarda aramayın beni
Hemen buracıktayım
Sokağınızın ucunda
Caddenizin sonundayım
Oturup eski ve yırtık
Bir oluklu mukavvanın üstüne
Çolak kolumu uzatıp gözlerinize
Allah rızası için dileniyorum.
3/:
Uzaklarda aramayın beni
Toplamadığınız arkanızdayım
Sisler içindeki önünüzdeyim
Ya kendine yeten kasabanızda
Ya da uçsuz bucaksız kentinizdeyim
Ama mutlaka çöp kutunuzdayım.
4/:
Uzaklarda aramayın beni
Hemen yanı başınızdayım
Paçavralar içinde uyuyorum
Buz gibi kaldırım taşınızdayım
Siz içerken sıcacık şehriye çorbanızı
Ben şehrin herhangi bir köşesindeyim
Dünden beri açım
Attığınız artıkları arıyorum
Mavi çöp bidonlarının yakınındayım
Siz yatarken sıcak odalarınızda
Ben jilet gibi doğrayan soğuktayım
Ben bir sokak çocuğuyum
Yakınlardaki herhangi bir kovuktayım.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Uzat Ellerini Söğüt Ağacı
1/:
Mahalleli minik serçeler sana koşar
Yağınca ilk ve son baharda yağmur
Konup iyiliksever dallarına
Yağmurlardan korunurlar
Ve iri kıyım dolulardan...
Sen onlar için anasın
Sen bir yarsın say ki onlara
Beni de alsan kollarına
Ne var?
Uzat ellerini uzat söğüt ağacım
Ne olur annem ol ki?
Bitsin benim de öksüzlük acım...
2/:
Mahalleli kara kargalar
Konup iyiliksever dallarına
Korkuluklardan korunurlar
Ve yaramaz çocuklardan...
Sen onlar için anasın
Sen bir yarsın say ki onlara
Beni de alsan kollarına
Ne var?
Uzat ellerini uzat söğüt ağacım
Ne olur annem ol ki?
Bitsin benim de öksüzlük acım...
3/:
Bir haziran sabahı yaz gelir
Tepeye takılır tekerlek gibi güneş
Koşar sana doğru burnu batırmalı koyunlar
Manken bacaklı taylar altına sığınırlar
Gölgene konar arkadaşımız kuşlar
Sıcaktan korunurlar...
Sen onlar için bir anasın
Sen bir şemsiyesin say ki koruduklarına
Ah beni de alsan kollarına
Özlem ve sevgi ile kondursam
Bir yaprak boyu öpücük yanaklarıma
Uzat ellerini uzat söğüt ağacım
Ne olur annem ol ki?
Bitsin benim de öksüzlük acım...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Üzeyir Amca Diye Biri
'Üzeyir Gündüz'e'

1/:
Şekerleri öykü öykü yapıp
Kitap kutularına sıralayan
Kalemdar Üzeyir amca
Haydi yaz bana da bir öykü
Ama ağaçlarla başlasın benimki
Kocaman ama aydınlık ormanla bitsin
Sakın analar ağlamasın
Melemesin öksüz kalıp da kuzular.
2/:
Şekerleri masal masal yapıp
Kitaptan kutulara sıralayan
Kalemdar Üzeyir amca
Yaz bana da bir masal
Bir varmışla başlasın benim masalım
Hiçbir şey 'bir yok' olmasın ama
Yalnızca üç elma düşmesin gökten
Yağmurlar kadar yağsın.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Vadide Kelebek Uçar
1/:
İsterseniz siz de deneyin.
Hani var ya bir seccadeniz
Dedenizin üzerinde namaz kıldığı
Duaya durduğu apak ninenizin.
Uçardı, uçmazdı demeyin.
Binin üstüne, siz de deneyin.
1a/:
Kovanda arı uçar,
Mavi havalarda serçeler uçar.
Bir de seccade uçar.
2/:
İsterseniz bir kez de siz sınayın.
Hani var ya çatı katında bir halınız
Annenizin kızlığında dokuduğu
Ninenizin üzerinde yasin okuduğu.
Uçar mı, uçmaz mı demeyin.
Hemen binin üstüne, siz de deneyin.
2a/:
Vadide kelebek uçar,
Ulu dağlarda kartallar uçar.
Bir de sizin o halı uçar.
Uçardı uçmazdı demeyin,
Şimdi binin üstüne, bir kez deneyin.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Telefonun Kordonu
1/:
Evimizdeki telefonun kordonu
Çıkar evden dışarı
Ve uzar gider ilden ile
Yok mudur bunun sonu?
2/:
Evimizdeki telefonun kordonu
Bağlar beni döne döne
Kuzeydeki bir kasabadaki ablama
Güneydeki bir ildeki ağabeyime
Bağlar beni her bir yöne.
3/:
Evimizdeki telefonun kordonu
İşe başlayıp bizim evden
Girer ve çıkar her eve
Selam verir o evlerde herkese.
4/:
Evimizdeki telefonun kordonu
Kulak verir duyduğu her bir sese
Tekrar tutar uzun yolu
Bu şehirden o şehire.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Teker Gider
1/:
Teker...
Yuvarlanır teker meker
Üstüne bir kutu kor
Düşer yola çeker gider
At olur dıgıdık dıgıdık
Tıngır tıngır araba olur
Bazen otobüs olur uzun yollarda
Bazen de havada uçak olur.
2/:
Teker...
Döner gider teker teker
Beni de ardı sıra
Sonsuza dek çeker gider.

[GooD aNd EvıL]

Telli Turnanın Şiiri
1/:
Şu telli turna var ya...
Dolanır hayalimin tepelerinde
Ellerim uzanır göğe o an,
Ancak bulutları tutarım
Gece bir gelinlik kız gibi
Siyah perçemini çalar yana
Uçmak yasak ya kuşlara gece
Karanlıkta yuvalara dalarım
Ancak kurumuş dalları tutarım
Ağlarım,
Bulut olur tepemde göz yaşlarım
Dizilir tane tane kuşlar
Acımı paylaşmaya
Ancak gözlerim hep turnayı arar
Turnaysa göçer başka dünyaya.
2/:
Şu telli turna var ya...
Dolanır hayalimin eteklerinde
Sonbaharda soğur yuvalar
Buz keser kış aylarında
Bulutlar pusu kurar denizlerin üstüne,
Yıldırımlar bulutları parçalar
Turnalar dökülür tane tane
Alışılmış göçmen yollarına
Güneş bir açar gözünü bir yumar
Gölge, gri bedenini yayar toprağa
Çiftçiler siler terini
Sonra nasırlı ellerini alnına dayar
Kelaynaklar, leylekler tüm göçmen gagalılar
Yani art arda ulanır kuşlar
Ancak gözlerim hep turnayı arar
Turnaysa göçer başka dünyaya.
3/:
Şu telli turna var ya...
Dolanır rüyalarımın tepelerinde
Ellerim uzanır göç yolu göğe,
Bulutların saçlarını tutarım
Gece, siyah perdesini gerer dünyaya
Yayan yapıldak düşerim yola
Bir göçmen kuş gibi geçerim köprülerden
Köpüklü derelerden
Kuduran denizlerden
Dizilir tane tane kuşlar peşime
Eşime, kardeşime aldırmam
Ağlarım çölde, düzlükte bağırırım:
'Nerdesin turnam, telli turnam! '
Ben gezerim yana yana rüyalarımın eteklerinde
Turnaysa göçer başka dünyaya.
4/:
Şu telli turna var ya...
Dolanır gerçeğimin tepelerinde
İlkbaharda yavaş yavaş ısınır yuvalar
Bulutlar pusu kursa da alışılmış yollara
Gölge, gri bedenini yaysa da bu toprağa
Aldırmaz bir avcı siler tuzlu terini
Art arda ulanır kuşlar
Ancak turna terk eder diğerlerini
Benimse gözlerim hep telliyi arar
Sonunda ben de göçerim başka dünyaya.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Teloğlan İle Çiçek Kızlar
Bir varmış, bir yokmuş...
Zamanlardan bir zamandayız.
Mevsimlerden ilk bahardayız.
Günlerden bir gün Teloğlan'ın anası,
Elinde kocaman sopası ile dikilip oğlunun başına,
Yumup gözünü, açmış ağzını:
'Bre Tel oğlum,' demiş.
Ne bir mesleğin, ne de evde bir emeğin var.
Sen de eller gibi çıkıp dışarı, bir iş ara kendine.
Bu tembellikle aç kalacağız bir gün. Sonra demedi deme.'
Bunun üzerine bizim Teloğlan:
'Ya Allah! ' deyip vurmuş yollara.
Az gitmiş, uz gitmiş.
Dere, tepe düz gitmiş.
Altı ay bir güz gitmiş.
Dönüp bakmış ardına...
Meğerse bir arpacık yol gitmiş.
Ne ise masal buya...
Biz bakmayalım buğdaya, arpaya.
Hiçbir vakit dönmeyelim arkaya.
Teloğlan'ı takip edelim.
O nereye gidese biz de gidelim.
Vara vara varmış Tel'in yolu bir sarayın önüne.
Demiş bizimki kendi kendine:
'Akşam olmak üzere.
Yatayım burada bu gece.
Sağ salim ulaşayım gündüze.'
Bu karar üzerine Teloğlan atmış adımını.
Burası kocaman bir salonmuş.
Tabanı halı kaplıymış.
Som mermerdenmiş dört yanı.
Teloğlan'ın ardı sıra
Kapanmış girdiği demir kapı.
Kilitlenen kapıyı zorlamış bizimki.
Ama açamamış bir türlü.
Nasıl açsın ki?
Kapı kapı değilmiş sanki.
Ne menteşe varmış, ne de bir kol.
Demiş kendi kendine:
'Teloğlan kaderine razı ol!
Unut geriyi ileri yürü.'
Bu kararın ardından üç beş adım atmış.
O sırada açılmış gizli bir kapak.
Bir kuyu ayağının altında...
'Ne oluyor? ' demeden yuvarlanmış boşluğa.
'Tutunayım,' diye sağa sola saldırmış.
Ama ne sağ varmış, ne de sol.
'Teloğlan kaderine razı ol! '
Bir süre düşmüş ve çakılmış sert tabana.
Gözleri karanlığa alışınca doğrulmuş.
'Burası ne büyük böyle? ' diye düşünmüş.
Yuvarlak bir taş oda imiş burası.
Ortasında kendisi.
Çevrede ne bir in, ne de bir cin varmış.
Oda, ova kadarmış.
Odanın duvarlarında bir sürü kol ve tokmak...
Tehlikeli olur mu bu kollara dokunmak?
Teloğlan bu korkar mı hiç?
Asılmış kolun birine: Fooş!
Aaa ne hoş, demeyin.
Sanki delinmiş gökyüzü, başlamış yağmaya.
Ama ne yağmur! Şarıl şurul...
Teloğlan şaşırmış:
'Yağmuru durdurmak gerek. Ama nasıl? '
'Eğer şu kolsa yağdıran bu seli,'
'Durduran da o olmalı...' demiş.
Tekrar asılmış kola ama nafile tabiî.
O olmadı, belki bir başkası...
Teloğlan öteki kolu indirmiş aşağıya.
Yağmur durmuş ama başlamış kar yağmaya.
Ama bir kar ki lapa lapa...
Şiddeti zemheri kadar...
Bir kış ki sormayın, dondurucu ayaz var.
İlikleri üşümüş, bizim zavallı Teloğlan'ın
Takırdamış dişleri:
'Bu işleri nereden sardım başıma? ' demiş
Ve pişmanlıkla hayıflanmış.
Kışı durdurmak için yerinden fırlamış.
'Olur mu, olmaz mı? ' dememiş.
Birer birer tüm kolları denemiş.
Bu olmamış. Öteki. O olmamış. Beriki derken...
'Şak! ' diye kolun biri kesivermiş tipiyi.
Ama aksilik bu ya.
Asılmışmış meğerse bir başka yanlış kola.
Bu sefer de başlamış gök gürlemeye.
Başlamış şiddetli şimşekler çakmaya.
Başlamış yıldırıcı yıldırımlar düşmeye.
Gök, gök olalı görmemiş imiş böyle bir olay.
Söylemesi kolay. Ama yaşaması çok zormuş.
Teloğlan zıpır zıpır zıplamaya.
Köşe bucak hoplamaya başlamış.
Ama çok sürmemiş, yorulmuş bu gidişle.
Demiş kendi kendine:
'Bir kol daha çekeyim, şimşekten kurtulayım.'
Yapmış hemen kafasından geçeni.
Gitmiş kolun birine eli.
Bununla birlikte kesilivermiş toz duman.
Aman aman! O sırada ne olmuş bakın.
Bir güneş, bir aydınlık, sanki ilkbahar ortalık.
Karlar erimiş, çekilivermiş tabana.
Sular buharlaşmış, çıkıvermiş tavana.
Kuruyan topraktan otlar fışkırmış.
Çiçekler çıkmış üç tane.
Ortalık olmuş gülistan.
Teloğlan baygın, Teloğlan mestan
Oda olmuş bağ, bostan.
Çiçekler öyle güzel öyle renkliymiş ki...
Dünyada yokmuş benzerleri.
Çiçekler öyle kokuluymuş ki...
Bayıltırmış herkesi.
Teloğlancık sevinçle koparmış birini.
Burnuna götürmek üzereymiş.
'Dur ey yiğit.' demiş çiçek ona.
Teloğlan demiş şaşırarak:
'Bak şu konuşana! Sen canlısın.
Hem de Konuşuyorsun benimle...
Bu ne iştir söylesene.'
Çiçek kızda bir cilve, bir işve:
'Ay Teloğlan Teloğlan! Hepimiz sana kurban...
Biz biz idik, biz idik. Üç kız kardeş idik.
Bu sarayın sahibi yeşil dev kaçırdı bizi.
Hepimizi tohum yapıp ekti yerin altına.
Bekliyorduk yıllardır bizi kurtaracak yiğidi.
İşte geldin sonunda sen buraya.
Tabiî ki bizi yeşil devden kurtarmaya.'
Teloğlan hindi gibi kabarmış:
'Tabiî ki geldim gelmesine de...
Sizleri de kurtaracağım ama...
Şimdi bu karanlık kuyudan kim kurtaracak beni? '
Çiçek kızlar demişler:
'Korkma yiğit, hele sarıl boynumuza.'
Teloğlan yapmış deneni.
`Ne oluyor? ' demeye kalmadan,
Hızlıca uzamış çiçeklerin gövdesi.
Yukarı çıkmış gül kızların bedeni.
Olan olmuş, bulmuş kendini bizimki yer yüzünde.
Çırpmış ellerini şaşkınlık ve sevinçle
Ama... İşte aması var her işin.
Duyulmuş bir ses ki sayın ki boru.
Kaplamış sağı solu:
'Kimsin sen? Ne arıyorsun sarayımda? '
Teloğlan öyle bir korkmuş ki görünce yeşil devi.
Demiş kendi kendine:
'Hemen kaçmaktır kurtuluşun yolu.'
Ama dev bu kocaman parmağıyla enselemiş bizimkini.
Demiş ki titreterek dağları:
'Söyle bakalım insanoğlu.
Kırk katır mı ister canın?
Yoksa kırk keskin satır mı? '
Teloğlan yalvar yakar olarak:
'Dev dayı israf etme de sende kalsın.
Bir gün belki gerekli olur o katırlar.
Bir gün belki lâzım olur o güzelim satırlar.
Ben gideyim buradan ufak ufak...
Anam beni hatırlar. Üzülür kadıncağız.'
O sırada unutulan sarmaşık boylu kızlar,
Uzatıp ince dallarını yeşil devi dolamışlar.
'Ne oluyor? ' dedirtmeden sütunlara bağlamışlar.
Sonra dönüp Teloğlan'a demişler:
'Şimdi bizi kopar dalımızdan.'
Emir kulu Teloğlan...
Kızlar ne diyorsa o olmalı.
Hak yerini bulmalı.
Kopan çiçekler bir bir dünya güzeli olmuşlar.
Yitirdikleri yaşamı yeniden bulmuşlar.
Bu sırada tutsak olan dev, başlamış yalvarmaya:
Teloğlan bu, kıyar mı hiç bir canlıya.
Tövbe ettirmiş deve. Çözmüş bağlayan dalları.
Sonra yanına almış dünya güzeli kızları.
Ve de torba torba altınları...
Veda etmiş yeşil deve.
Sağ salim dönmek için eve,
İzine basa basa vurmuş yola.
Uzaklaşmış güzellerle kol kola.
Bazen mola vererek,
Bazen saatlerce yürüyerek
Az gitmiş, uz gitmiş.
Masal masal matitas...
Tas tas soğuk sular içmiş yolda.
Çayırla çimen biçmiş sağda solda.
Teloğlan ermek için amaca,
Yolu sardırmış dik bir yamaca.
Altı ay, bir güz daha gitmiş.
Var varadan vararak, sür süreden sürerek...
Asya'dan, Amasya'dan, Tire'den sürünerek...
Ben deyim uzunca bir süre.
Siz deyin göz açıp kapayana kadar
Bir zamanmış geçen aradan.
Başladığı gibi bitense işte bu masalmış.
Yaşam gerçek, masallarsa yalanmış.
Ermiş onlar murada, biz çıkalım kerevete.
Şişmanlamamak için başlayalım diyete.
Hareketlenmiş masalın sonu.
Başlamış masalcının en tatlı oyunu.
'Pat! ' demiş. Bir elma düşmüş gökten.
Teloğlan kapmış onu.
Bir elma daha düşmüş. Onu da ben kapayım.
Sanırım bir tane daha düşecek yukarıdan.
Burada bekleyin, onu da siz kapın.


Ahmet Yozgat