Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Bir zamanlar Istanbul

bir biskuvi fabrikasi,
bir cukulata kokusu
caddelerde..
bir tarafi 'alyans apartmanlari'..
karsida bos bir arsa,
'ercan han' kösede.
bir zincirlikuyu,
bir amerikan dükkani,
bir jimmy hendrix dansı,
bir grup zenci asker amerikan,
arkadaslar kizlar oglanlar...
bir ben.
bir kafe mola,
bir basket potası,
bir hydromel,
carsamba matinası...
mini etekler,
sütyensiz protest kızlar,
sasirmis delikanlılar...
sinemalar; kent, fitas, dunya,
dostlar tiyatrosu,
sarkılar sarkılar...
etiler'in yokusu,
bebek sırtlarının çimenleri,
sefertası askları...
levent'e moğollar.
bebek,
ozdemir asaf kafesi,
kofteci alibaba,
tekneler sıram sıram...
tarabya,
fisneli dondurma,
cepte bikiniler,
gitanne sigaralar
veya birinci,
bitpazarından jean'ler,
mudo kadife pantalonlar pasajdan...
haspapiler,
baba atletinden
batik yaptıgımız t-shirt'ler,
bilezikler gümüs,
küpeler bakır...
silebezi bol elbiseler,
basmalar koylu pazarı kapalı çarsı,
çiçekli sapkalar...
dudaklarda;
hair, aquarias, tommy
ve biz kayıp kusağin gencligi...
cicekli kagitlarla kaplanmis
yasak kitaplar,
okulda duvar gazetesi,
altında fuzuli yazan nazim'in siirleri..
you got a friend, killing me softly
'öyle uzak ki yerim, benimle oynarmisin'
dinlenen sarkılar...
humeyra, bulent ortacgil, esin afsar, tanju okan
timur selcuk ezgileri...
okullarda; kavga dögüs, silah, ölüm!
ben resim yapmak, siir yazmak isterdim...
gulçin lisan oğrenmek,
özay sarkı soylemek...
simdi özay'ı dinliyorum cd'de
caz söylüyor.
ben biliyorum sarkilarini, yasiyorum
ve agliyorum...
kolay olacakken hersey,
zorları yasayan bizler...
ve sarkisinda söylüyor
'en güzel cocuk henuz doğmadı'
ücümüzünde cocuklari olmadi...
sevmediler dünyayi, gelmedıler,
en güzele ulasamadık!
gec te olsa kendimize ulastık.
özay sarki söylüyor newyork'ta..
gülcin Nazim'i cevirdi almanca'ya berlin'de..
bense, ancak yaziyorum yazilarimi, siirlerimi
beydağlarının eteklerinde...
Istanbul eskidi artık,
biz gec kaldık....

(10.03.2003)

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Bir zamanlar Zonguldak

o yokuşlarda zaman
defne ardıç ve cam karışık bir koku verir
burnumda tüter Zonguldak
deniz zamanlarını özlerim
kara bir tren gelir istasyona
içinden yorgun suratlar iner..
ruhsuz bakışlar yerin altından fırlamış
simitci mutluydu o zamanlar..
işçiler ölüm kokar
is karası kışlarında
buz kesmiş yokuşlarda
fıdık kömürlerini yakar
dantel dokur kadınlar
bir patlama grizu
içlerinde hep derin derin kuyuların
üstünde zonguldak
cam kenarlarında oturur akşamları
yaş dolu gözlerle hasretliklere
karıları işçilerin
bahcede defne ardıç çam kokuları
ben nerde o iş günleri
derim acı anılarda
tüm yüreklerin

20.07.2004

sayın Ömer Akşahan 'ın
Zaman Zonguldak isimli şiirine
anılarıma uçtum...

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Birdenbire

benliğim benim mi diye düşündüm
birdenbire
sordum kendime
neredeyim diye
binbir keşmekeş içinde
yoksulluğumun
aklımda ne para ne pul
duygularım vardı katle uğramış
baktım cevreme
birden ufaldı gördüklerim
bomboşluklar saçmasapanlıklar
avucumun içine aldım dünyayı baktım
ve birden uyandım
yaşamak nerede diye haykırdım göklere
geldi parmak uçlarıma sözcükler
bu şiiri yazdım
size

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Biri

çamurlar taşıyan bahar yağmurlarıydın
gelen
gönlüme bahardın
nil bereketlerini taşırdın Afrika'lardan
bir güldün göklerden
maviydin
aşk doluydu gözlerin
rengi beyaz
ben eflatun...
sen mavi ben mavi
aşk eflatun
sıradanlıklar doğal...
biribir' imizden

14.05.2004

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Bitmeyen (i)

dokunuşların bittiği yerdi anılarda sözlerimiz..
sözlerimiz iki idi sora bir (i)
en evvel zamanlarında yaşanmayan yazların..
bembeyaz çarsaflardı yaşanan.. bembeyaz yaz
siyahtı odanın camı simsiyah..içinde şehrin ışıkları
hayat memat anlardı kalbime konan kuş kırmızı
sessizce fısıldaşırdı sevgili kolunda zincirler
pranga mahkumu
aşk sözcükleri aydınlatırdı odayı kilometreler
hasret kokan uçuşan sözcükler,
şiirler hayat veren...
sözdü devam eden.. acıydı yollar... sanki biber
biten kelimeler... bir tısssss sesi akmadı söz bitti...
dokunuşların bittigi yerdi...
söz verdi...söz gitti...söz bitti...
bitmeyen sadece (i) idi..

19.12.2003
(şeffaf anlardan...)

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Bitmeyen Aşk

gök kuşakları oluşurken
su billurlarının kırılmalarında
sen vardın
sen benim göz yaşlarımı
aldın renklerini verdin
hayatın
bir ince çizgi kıldan inceydi rengi
ip üstünde dans ediyordum düşlerimde
elim bomboş ruhum bir hoş
yakaladın beni şiirlerinde
her şiir bir hayattı bana verdiğin
cok ağladım
gökteki yıldızım oldun o soğuk ülkede
sana baktım *******imde
üşümüştüm donmuştum
sıcaklığını aldım ellerinin
dokunduğun bir yıldızdı bana gönderdiğin
ışığı gözlerimi kamaştırırdı bir zamanlar
parlaktı bütün yıldızlar
sahte yansımaların arasından gülümserdin
gerçektin gerçektim
ben seni işte böyle sevdim
soğuk rüzgarlar eserdi
dağlardan süzülürdü kar yansımaları
düşünürdüm
üşürdüm
üşürmüydün sende bilmem
sana güneşi gönderirdim
Akdenizden
alırdın sıcaklığını bütün havaların
yanardın kavrulurdun
sen
bütün bunları yaşarken buzlu ülkede
ben
seni bütün bedenimle sarardım
güller açardım
üşümeyesin uzaklarda diye
bir düş prensesiyim ben
yalnızlar operasında
kendi kendine
notasız bir şarkının fakir kızı
gönlü zengin bir adamın iç dünyası
var olmanın bilincinde
belki binlerce yılda binlerce kere
gezinmekteyim
duvarındaki hayal izlerinde
izle beni boşluğumdaki adam
sana uzattığım bir dal gül cennetten koparılan
kıpkırmızı
ve sen gepgerçeksin karşımda duran
dudak uçlarımdaki gülümsemelerimde
bir tat,bir soluk,bir sarkı, mırıldanılan
gözlerimdeki hareler kavrarken gözlerini
bakışlarımdaki sisleri aralayan
bağıran cağıran ağlatan adam
ben senin gerceğinim
bilmem bu dokunuşları, bilemem
kimbilir
başladı hangi alemin
sonsuzluklarından
geçmiş ve geleceklerin

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Bitmeyen Yaz

duygularım onca yazları dolandı dün gece
baktım ay doğdu üstüme
okşamak istedim halelerini
uzattım kollarımı ulaşamadım
bitmesin bu an sevgilim gitme biraz
sakın bitmesin bu yaz
sana anlatmadım senelerimce
hep içimde kaldı anılar
bir dolunay bir hece
hep mehtaplar hep gece
ışıklar döküldü denizler içimde
sus sesinde kayboldular
bitmeyen bir yazı özledim
sevda yollarını bekledim bu yaz
teknelerin gece bıraktığı iz
deniz deniz deniz
sidede bir teras
mumlar altında akdeniz
radyo sesinde aradım senin şiirlerini
alaz alaz yandım
meltem meltem öldüm
yaz yaz bitiremedim duygularımı
sana sakladım
gelmedin naz
bilemedin yar
gitme kal

artık hep olacak benimle meltem aşkları
kalacaksın
bitmeyen yaz

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Boş Yıllara...

üstüne cizgi çizdiğim
zamanlar
siz bendiniz
ihanetim size...idi
yanlış kadındım...
yanlış erkeklere...
boş yıllarda
üzgünüm.....
kaybolan zamanlara
kayıp anlarıma
şimdi affedecekmisiniz beni
yıllar....
şimdi sarılacakmısınız bana...
bu masum deli kadına....

11.03.2003
dalyan günleri...özgür yazma karar haftası..

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Bu Gün

2006 Martın 8’i, sabah saat 8.

Kadın olduğumun bilincinde ve insan olduğumun farkındalığında yazıyorum.

Ne güzeldir kadın olmak bilir misiniz? Küçücük kızken biz minicik bebeklerimizle oynarız.Hep annemizin rujunda ve ojelerindedir aklımız.Hep yemek yapmak isteriz annemiz gibi, elimize tozbezini alır onun gibi temizlik yapmaya calışırız.Hatta lavabolara tırmanır bulaşıkları yıkamak için bütün evi batırırız.
En büyük aşkımız babamızdır,onu annemize bile bırakmayız hep bizimle olsun isteriz.Çünki küçük bir kadının iç güdüselliğinin gelişmesidir bu davranışlarımız.

Okul başlar, erkek çocukların cirit atmasında ve tacizinde saldırganlıklarında ilk sindirme harekatıdır karşılaştığımız.Dehşetle susar ve sonra gardını küçük boyutlarda almaya başlar kız çocukları. Çünkü bu ülkedeki erkek çocukları savaşmalı, bu ülkedeki erkek çocukları okula gitmeden, güzel kadınlara ‘fıstık’ demeyi öğrenmeli(yüzüne değil arkasından) , hatta en önemli şeyin hayatında elde eden cinsiyeti olduğu belletilmelidir.Erkekliğin şanındandır bu.Mesela Kamyon sever erkek çocukları, büyük ve korkunçtur kamyonlar gerçek hayatta ezer geçer.Gene onun hakimiyetinde dünyalar kurulacaktır, yollardan ölümler geçer…

Çocuk erkek olmakta zordur bu ülkede,tatminsiz anaların erkek çocukları hep mühim adam olmalıdırlar.Hatta babalarının yerini doldurmalıdırlar. Kızlarsa analarının mutsuzluğunu yaşamamalıdırlar, adamların nasıl idare edileceği öğretilir mahalle mekteplerinde.
Babalar herhalukarda kızlar veya oğlanlar olarak ayırırlar genelde cocuklarını. Erkekleri erkekler yetiştirir, kızları anneler, çatışmalar başlar genç insanlarda.
Klonlanmış benliklerini görmek ister ebeveynlercocuklarında.Bu bir tacizdir aslında, özgür iradeye vurulan.Bastırılmış cinselliktir bu karşı cinse. Diş bileme bilinçaltıdır bilinçsizce bize öğretilen.

Neyiz biz kadın mıyız şimdi veya erkek olsak ne fark eder.
Biz bu koşulların farkında olmadan büyüdüğümüzde ne gelinciğiz ne de aşk kadını. Ne iyi bir anne ne de iyi bir sevgili.
Bir yalnızlık türküsüne takılmış giden gemileriz hepimiz. Kadın ve erkek olarak.Mutsuz ve yalnızız kalabalıklarda bile.
İçimizde sadece kendi gemilerimize toplayabildiğimiz kırıntı mutluluklarımız ve daha çok acılarımızla yaşarız.
Oysa insan olmak için elmanın yarısı olmak gerekli bunu biliyoruz.Kadın ve erkek olarak.
Ama adem elmayı ısırıp cennetten kovularak kadının verdiği zararla yaşıyorsa bilinç altında, ve tacizinin altında nice hayvanca duygularla aşkı öldürülüyorsa
kadınlar gününü kutlamak bize bir armağan mı oluyor sizce?

Kadınla erkeğin duygularıyla ve bedenleriyle birlikte ürettikleri beraberlik, sevgi, aşk ve paylaşım bir ahenktir yaşamımızda oysa.
Mutluluk bu ahengin akort tutması değil midir sizce?
Ve öğrenmemiz gereken ve öğretmemiz gereken çocuklarımıza bu ahenk değil midir?
Kadınlar iş hayatında var.Ve enerjilerini iki misli harcayarak.

Kadınlar edebiyatta var. Duygularını özgürce ifade ederek.

Kadınlar politikada yok bu ülkede. Saçma sapan polimikler ve verimsiz
menfaatlere dayalı çıkarlar ve kavgala yüzünden.

Kadınlar yaratır, fiziken onlara biçilen roldür bu hayatta. Doğururuz biz.Herzaman geleceğe umutlu geçmişten ders alır ve yaratırız.

Kadınlar aşıktır. Hep onları anlayan bir erkeğin kollarında.

Kadınlar güzeldir onların ruhlarını besleyen adamlarla.

Kadınlar mücadelecidir sabırla dayanırlar.

Kadınlar kanser olduklarında çocukları ve kocaları için yaşarlar.

Kadınlar dikkatlidir çünkü bir işi bir kere yapmak isterler.

Kadınlar sevgilidir gözlerinden anlarlar ve acırlar karşılarındaki erkeklere avuturlar.

Kadınların gözü karadır. Aldatmazlar özgür yaşarlar sevgilerini açta kalsalar.

Kadınlar hep verirler ama artık yeter dediklerinde dünyayı durdururlar.Kendileri yok olmuştur çünkü. Ve terkederler yaşadıkları galaksiyi.

Kadınlar başka gezegendendirler. Erkekler başka gezegenden,ama aynı güneşin etrafında döndüklerinin farkındadırlar.

Kadınlara dokunmak lazımdır. Tecavüz etmek değil.

Kadınları sevmek lazımdır faydalanmak lazım değil.

Kadınlar hayır diyorlarsa hor görülmesinler, varolmazlarsa haller nice olur.

Bugün kadınlar günü.

Ben bir kadınım ve de insan.

Desturum sevgi ve insanlık, yürüdüğüm yol barış, etrafında papatyalar ve güller var yolumun ve umut

Ben sizler için yetiştirdim bu çiçekleri sizlere dağıtıyorum kadınlar ve erkekler olarak…

Bence çiçek verin kadınlara beyler, yeterince soldu kadınlar ve yalnızsınız sizde

BU ÇİÇEKLER SAKSIDA OLSUN Kİ SULANDIĞINDA BÜYÜSÜNLER.

BU GÜN HER GÜN OLSUN

AŞK VE SEVGİ SİZLERLE OLSUN



NEVİN KALAFATOĞLU

Nevin Kalafatoğlu

[GooD aNd EvıL]

Bu Gün Yanımda Olsaydın Eğer

Şubat’ın 14’ü umrumda bile olmazdı inan
Yokluğun bin yılın Şubat 14’ü gibi
Sıcak acı bir burukluk içindeyim
Dudaklarının izi kadehteki mutluluğum
Ve Sen
İçimdeki en güzel menekşe
Mor hasret tomurcuğum
Bakışlarının ışığından körüm ben
Sana sakladığım gözlerin için rüyam
Ve Sen
Sevgimin hasreti, özlemim
Benim canım SEVGİLİM
Bu Gün Yanımda Olsaydın Eğer
Umrumda olmazdı binyıl
Ve ben
Sen yeterdin bana bir an
Bir an ve gölgen
Bir dokunuşsun içime
Binbir özlem


14 Şubat 2007 /LARA

Nevin Kalafatoğlu