Hatice Bediroğlu

[GooD aNd EvıL]

İçinde Bir Ateş
Unutmak-hatırlamak
Anlamak-anlamamak
Almıştı gün yolun yarısını

Seyretti...
Bedeninden süzülen
Billur damlaları
Çıplak bir insan
Hiç kimse gibi
Herkes gibi

Güneşin kahkahaları
Isıtırken yüreğini
Yaladı hava tenini
Üzerinde gezinmenin
Tadını çıkardı bakışları

İçinde bir ateş
Aktı dalga dalga
Parmaklarından bedene
Yeşil, mavi, mor, kırmızı

[GooD aNd EvıL]

İlmek İlmek
Her yağan yağmurda
Suya doyan toprağın çıkardığı
O! Mis gibi kokuyla bezenmiş
Sevgimi
Hiç bıkıp usanmadan
İlmek ilmek
Dokumak istiyorum yüreğine
En renkli…
En göz alıcı...
En sıcak…
Motifler çıkacak
Biliyorum
Görmeden dokunmanın
Olağanüstü hazzıyla
Buluşan ruhlarımızın
Özlemini ateşliyor
Sözcüklerin gizemi
İçim kıpır kıpır kaynıyor
Ruhuna, gönlüne
Sevgiyi tanıyan yüreğine
Bütün coşkumla
Sana doğru hızla
Akıp gidiyorum şimdi

[GooD aNd EvıL]

İnadına Sevgi
Fırtına sonrası
Durmuş sanki yaşam
Sesini dinliyorum Sonbahar’ın
Çıplak müziği sarıyor ortalığı

Soyunmuş dallar
Giyinmiş toprak
Renklerin sevdası
Düşmüş yüreğine
Öpüp koklamış
Sarının...
Kahverenginin...
Kırmızının tonları
Nefis bir tablo olmuş
Uçsuz bucaksız
Doğurgan toprağın bağrında

Kıskanmış poyraz,
Salıvermiş
En güçlü nefesini

Sıkı sıkı sarılmış
Sevdasına toprak
Sıcacık ısıtmış
Beslemiş köklerini
Ve boy vermiş
İnadına sevgi
Ulu bir çınar gibi

[GooD aNd EvıL]

İnci Tanem
Boynum bükük kalıyor,
Seninle yazışamayınca,
Özlemim alıp başını gidiyor,
Dur durak demeden,
Sonu olmayan yolculuklara.
Gözlerim,
Işıklar saçıyor etrafa,
Beynim,yüreğim,bedenim,
Senin sevginle dolu dolu.
İşte az sonra….
Güneş,
Geceyle beni baş başa bırakarak,
Dağın ardına saklanacak.
Daha kaç kez…
Güneşin batışını seyredeceğim,
Yapayalnız…
Daha kaç gecemi geçireceğim,
Sensiz…
Özlemin beni hep ağlatıyor,
İçimi yakıyor,
Sevgimi ise çoğaltıyor.
Bu nasıl bir duygudur ki!
Hem ağlatıp hem coşturan.
Sevgili inci tanem.

[GooD aNd EvıL]

Kaç Çocuk Kaç
O korku...
Geçiverdi apansız
Camın önünden
Gece...
Sızdı casus gibi içine
Tepkinin tepişleri
Salladı...
Vuruşları ardı ardına
Sığındı...
Uzatmalı kahkahaların gölgesine
Gizlendi...
Suskunluğun derinliklerine
Ürktü, kendinden
Ürktü, gördüklerinden

Kaç çocuk kaç... Kaç!

Nereye... Nasıl!

Puslu titrek sokağın ışıkları
Ayakları ürkek elleri telaşlı
Çalıştıkça sokmaya anahtarı
Sarıyor beynini kalp atışları

Duvarlarda dev yaratıklar
Küçücük yüreğinde depremler
Fırlıyor ağzından... Fırlıyor
Avaz avaz sesler

Kaç çocuk kaç... Kaç!

Nereye... Nasıl!

Kızarıyor öfkenin şiddeti
Alıyor avucuna ayak bileklerini
İnip kalktıkça tepsi gibi elleri
Kayıyor parlak gözbebekleri
Titriyor zevkten burun delikleri

Kaç çocuk kaç! Durma Kaç!

Nereye... Nasıl!

Hızlanıyor gittikçe vuruşun sesi
Ayakları, küçücük ayakları
Yanıyor... Yanıyor ince ince
Bakışları dehşet içinde
Savruluyor...
Düşlerin hiç olmadığı yere
Dökülüyor...
Arka arkaya sessizce

Kaç çocuk kaç... Kaç!

Nereye... Nasıl!

Gıcırdıyor kapının menteşeleri
Titriyor bahçenin çiçekleri
Odada dolaşıyor...
Odada dolaşıyor...
Kara bir soluk şimdi
Topraktan çıkarıp köklerini
Kurutuyor yemyeşil fidanı

Kaç çocuk kaç... Kaç!
Durma... Durma Kaç!

Nereye... Nasıl!

Tutuyor soluğunu
Çığlıklar yumrulu
Yapışıyor boğazına
Kapatıyor...
Bütün pencerelerini
Yumrukları...
Bedeni...
Beyni... Taş gibi

Kaç çocuk kaç... Kaç!

Nereye... Nasıl!

Patlıyor ak kayalarda
Kükreyen homurtularla dalgalar

Kayıyor gece... Kayıyor
Dibine kadar... Dibine kadar
Kömür karası karanlığın

[GooD aNd EvıL]

Kaç kez
Kim bilir!
Kaç kez okudum,
Gönderdiğin mektubu,
Coşkuyla...özlemle.
Kim bilir!
Kaç kez öptüm,
Dudakların sanarak,
İçindeki satırları.

[GooD aNd EvıL]

Kaçış Yok Sondan
Kocaman damlalar saldırıyor
İncecik çadıra
Afan tufan kıyamet kopuyor havada
Yer ile gök birleşmiş güreş tutmakta
Çadırsa tutunmaya çalışıyor kazıklara

Öyle soğuk ki!
Tit tir titriyor ince dokuma bezi
İpleri iyi bağlanmamış
Kökleri derinlerde değil belli
Ne yapsa ne etse nafile
Sökülecek kazıklardan
Savrulacak bir yerlere
Takılacak bir ağacın tepesine
Girecek liflerine dallar

Kaçış yok sondan
Olacak delik deşik bir kalbur

[GooD aNd EvıL]

Kanat Sesleri
Sana sarıldığımda,
Siliniyor her şey.
En gerçek,
Sen oluyorsun.
Her biri aşk kokan,
Birbirine sevdalı,
Mavi yıldızlar,
Kaplıyor üstümüzü.
Uzanıveriyoruz.
Toprak, çimen, ağaç,
Sevdanın kokusu,
Harmanlaşıyor.
Mis gibi bir koku,
Yayılıyor ortalığa.
Koklamaya doyamıyoruz.
Gecenin karanlığını,
Aydınlatıyor,
Teninin sıcaklığı.
Alevlerin gölgesi,
Upuzun oluveriyor.
Tenlerimizin sıcaklığı,
Besliyor bu ateşi.
Gölgelerin boyu,
Ha bire yükseliyor.
Tutkunun kırmızısını,
Ekleyerek sevdamıza,
Yorgun düşünceye dek,
Seviyoruz birbirimizi.
Ruhlarımız birleşiyor,
Biz, oluyoruz.
Yüreğimizde,
Uçan kuşların,
Kanat sesleri.

[GooD aNd EvıL]

Kanatsız Uçuşlar
Beni sevdiğini her söyleyişinde
Gökyüzüne…
Kanatsız uçuşlar yapıyorum.
Uçuşlarım iki kişilik.
Mavinin dinginliğinde
Huzur buluyorum.
Sana dokunmak istiyorum
Tutku alevleniyor içimde
Akan lavlara dönüşüyor
Dudaklarını arıyorum.
Öpmeye…
Hiç doyamadığım dudaklarını
Bulamıyorum.
Sen, yoksun işte
Düşüyorum hızla
Huzur..
Hüzne bırakıyor yerini.
Parçalanıyor duygularım
Eziliyor bedenim
Bir hoş oluyor içim
İzci düğümleri...
Sıkıştırıyor boğazımı
Çözülmemecesine.
Gözlerimde...
Dans etmeye başlıyor bulutlar.
Sevgi, tutku, hüzün
El ele verip
Kuvvetli bir sağanak oluyor.
Ve akıyorum yeryüzüne
İnadına coşarak...
İnadına çoğalarak…
Her damlasında
SEN VE BEN

[GooD aNd EvıL]

Karanlık Yorgan Oldu Üstüne
Kavgaya tutuştu,
Akrep ile yelkovan.
Anlaşamadılar bir türlü,
Durdu zaman.
Sabah olmak bilmedi.
Huzursuzluk...
Kilimini serdi yüreğe.
Karşılıklı,
Konuştular...konuştular...
Sinirleri oldu ip cambazı.
Dayanamadı,
Deli deli,
Bakmaya başladı gözleri.
Ezberledi ay ışığında,
Odadaki her ayrıntıyı.
Sayılacak ne varsa,
Dökümünü çıkardı,
Kazıdı belleğine.
Sanki! ...
Çok lazımmış gibi.
Küçük bir çocuk,
Dikildi karşısına...
Zeytin gözleri,
Korku dolu şaşkın,
Yüreği...
Çoktan tanışmış nefretle.
Zayıf minik elleri,
Yumruk olmuş sımsıkı.
Acıdan basamıyor üstüne,
Şişmiş tabanları.
Akıyor yaşları ince ince
Sessiz mi sessiz...
Öfke dağ oldu içinde.
Neler neler geçti aklından,
Hani yakalasaydı o an da...
Birden büyümeye başladı,
Her bir eşya...
Büyüdükçe uzadı,
Gölgelerin boyu.
Küçüldü...
Küçücük kaldı kendisi.
Yanık lastik kokusu,
Hücum etti hızla.
Dalga dalga burnuna.
Geliyor dedi beyni,
Geliyor nöbet,
Ne yapacaktı ki! ...
Yüreği buz kesti aniden.
Korku kucakladı bedenini.
Aktı teninden içeri...
İyi ki, yataktayım dedi.
Sevdiğine bakmaya,
Elini uzatmaya çalıştı.
Ha bire büyüyen koca bir gölge,
Açtı ağzını yumdu gözünü.
Ne bir ses, ne bir ışık,
Yokluk...hiçlik...
Karanlık...karanlık...
Yorgan oldu üstüne.