Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Yıldızların Seranatı

sana hicranın tokadında sitemim var
yıldızlar başıma yorgan olarak düştüğüm yar
hayallerimin organı cana küserek dar
ey gülüm, ay tülüm
geleceğin atlasında yüreğine sar
sensizlik cadı kazanında kaynayan kor
gündüzlerimin ikametine karabasanlar düşerek
kaldırımlarda uğultu, özümde inilti oldular
*******ime kara bez inerek
istirahatım azap, gözlerim karanlığa gazap kaldı
rüyalarım kabus,
düşlerim kanlı havuz da kalarak
boğuldum durdum...
gecemin kabusunda
yıldızların seranatı acı nefes

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Yitik Şehir de Sürgün

Yitik şehrin gri ensesinde sürgün bir adam
Kaldırımların dilinde yutularak solgun kalan
Adımların kanlı yankısında saatlerce uzanan
Zihin sayfalarının satırları yitik olarak yazılan

Anlık anların taşlaşmış sislerinde
Anların buzlu rüyaları kaşlarda sızıntı
Şehir o yıllar: şen dokulu, manolya kokulu idi
Şehir ona kem kırbaçlardan uzaktı
Çocukluğundan çıkılan merdivenler ılıktı
Yitik şehrin sürgün veren kendisine ulaştı

Yitik şehirde gözleri ağrılı
Yıkık bir geçmişin hülyasına sargılı
Çocukluğunun gamsız damlasına sürgülü
Zamanların bataklığına benliğini saklayarak

Hicranların alev külleri üzerine serilir
Yağmurların tokadı iradesine sarılır
Kaldırımların nefesini içerek saplanır
Yitik şehrin bağrında süzülür

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Yoksul Kalan Sevdam

Beni yüreğinin buluştuğu yere çağır
Biliyormusun, sensizlik gözlerimin yağmurunda ağır
Zamanın ritmi kuruyarak senin izinde sağır
Rüyalarımın penceresinde gürleyerek bağır

Hani sözlerin sözlerime yaslanınca
Ufukların portresi fırçamızda saklanınca
Hani gözlerin gözlerimde yaşlanınca
Yüreğimize döşenen sevda taşları
Günlerin altın suyuna atılırdı
Düşlerin tebessümü ellerimize katılırdı

Şimdi ise yoksun
Yoksul kalan sevdam
Senin karanlık izlerine eğilerek
Gözlerin ve sözlerin kalemime saplandı

Neredesin
Saatlerimin akrebinde kan kusturan
Yüreğimin odasında,
Anıların sandık başında benliğimi susturan
Derdimin çile silahında
Sitemlerin kurşunlarını yıldızlara vurduran...

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Yüreğim İlticada

Gözlerim hüzün yağmurunda hançerlendi
Elimi uzattığım, yüreğimi ulaştırdığım
Karanlık gölgenin izine takıldım
Kalabalığın içinde hicran perdesine sarıldım

Yüreğim ilticada sürüldüm
Zaman yapraklarıyla mechullere yürüdüm

Ben sana mecburum ellerimi mahkum etme
Sürgün kalan sözlerimi ellerinde boğma
Durgun olan satırlarıma hüzün damlatma
Sözlerinin kırbacını ufuklara anlatma
Yanlız bende buluşarak gözlerinde anlat

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Yüreğimi Kefenledim

Ben yüreğimi kefenledim
Senin gölgenin önüne bıraktım
Deryanın alnında ki suyu aldım
Kaldırımların kuruyan diline bıraktım
Şafakların sarı başaklarını sıktım
Ellerimin nasırına bıraktım
Kefenlenen
Yüreğimle
Geçmişin toprağına göçtüm

Sokakların cinayetinde vuruldum
Kaldırımların inayetinde kurudum
Anıların illetinde duruldum
Senin ardından,
umutsuz aşkından
Toprak yükünde kan döktüm

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Yüreğimin İntizarı

Yüreğimin intizarı seni aralamış
Hislerimin satırları seni yakalamış
İzlerimin adımları seni kollamış
Hicranın feryadı beni karalamış

Bir göz var, sana dokunan köz
Bin söz var, sana okunan koz

Hani olur ki hayatın uzaklığını okusak
Hani olurya hayatın ufuklarını dokusak

Sen ve ben gözler maviliğe sokulmuş
Ellerin ellerimde sözler maziliğe dökülmüş
Kıralım ayrılık dallarını
Gözlerin gözlerimde buluşarak
Geleceğin kirpiklerini yırtalım

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Yüreğimin İstasyonu

Cesetler geçiyor yüreğimin istasyonundan
Irak' tan, Filistin' den, Afganistan' dan
Ve nice karanlık örtüde kapanan diyarlardan
Kuyularının acı tadı ayırıyor yarlardan

Kanlı kemedle, terli kefenle boğulan
Şafakların remzi karabulutlara sorulan
Ruhunu sarsan acılarla yorulan
Tarih mirası olan arazileri çalınmış
Fasih özgürlüğü kubbelerinden yıkılmış
Hayatın elleri hüzünle nasırlanmış

Her geçen vagonlarda yüreğim titriyerek
Feryat eden gözlerin yağmurunu izliyerek
Uzaklığın kanlı deresine fırlattığım
Taşların derdini kalemime sordum

Göllerin duruluğundan alarak
Bir avuç su verdim
Çöllerin kuruluğundan alarak
Bir damla gözyaşı serdim
Kuyunun kanlı rengini
Alınlara düşen acı tenini
Yüreğimin istasyonuna kapattım

Kan pıntısı dudaklarımda tek leke
Acı tanımı duygularımda kaba leke
Kafa kafesimde gördüğüm
Mazlum insanların boyunlarına
Kurşundan zincir çekilmiş
Mahkum günleri ile ayaklarına
Esaret parangaları vurulmuş

Toprak kan kokuyor
Bağrına aldığı cesetlerden
Taşlar yas tutuyor
Yarına saldığı avuçlardan

Mazlum insanlık gidenlerin ardında
Ruhunun izini sorguluyor
Günlerin sislerinde kapanmayacak
Zihin odasından çıkmayacak
Kalp adasından adımları batmayacak
Bir değil, bin insan yüzü...

Tankların ayininde kusulan bombalar
Namluların tayininde tükürülen kurşunlar
Adres sormayan, parmakları yormayan
Hain likler...
Duaları olmuş: Kin ve cinayet

Özkan Karaca

[GooD aNd EvıL]

Zamanın Bir Nefeslik Ritmi

Bir nefeslik mim çakıl akar
Akar akar anlık anların aynasından bakar
Aynalar fanusundan çakıllar yağar
Bir seslik saatlerden tepeler doğar
Bir ritimlik tepeler fersah senelerin ufkunu yıkar
Hayatın ritmi küçülür
Anılar maziye gömülür
Dağ yığıntısının arasındaki feryatla
Zamanın süruruda sönülür

Özkan Karaca