Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Seni Sevmek Değil; Sen Yasaksın
Her nefeste zerre zerre içime dolan sen,
Seni görmek için üşümeli miyim ben?
Harman olurum çöl sıcağında vaham sen,
Ateş suya yasak, sen bana yasaksın!

Tütmeye başladı bile dumanı yangının,
Tutuştum, tutuşacağım; gitmelisin benden!
Görmeyeyim seni bırak içim acısın.
Mor prangalar taktım yüreğime: yasaksın!

Her nehir; kendi yatağında çağlamalı
Her odun; kendi ocağında çatırdamalı
Seni gizleyip içimin kuytusuna; saklamalı!
Sorma neden? Biliyorsun işte yasaksın!

Sevda yağmurları yağacakmış başıma,
Islak gözlerinden doğacakmışım hayata,
Gerçek bu belki; ama olmayacak bir dua:
Arıya bal yasak olurmu? Yasaksın bana!

İçin burkulup beni düşündüğünde bil,
Ben de seni düşünüyorum iğil iğil,
Yalnızlık çökerse içine özleniyorsun bil,
Bana seni sevmek değil: sen yasaksın!
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Seninle Bir Sonbahar

Seninle bir son baharda
İsmimizi yazmıştık
sararmış yapraklara
Kaybolmasın diye aşkımız
Bırakıp rüzgarlara
Ardından ağlamıştık

Şimdi her ilk baharda
Sensizliği Yaşıyorum
Bakıpta dallardaki
Yeni doğan yapraklara

Sitemim sana değil
Sararan yapraklara
Saçımdaki aklarla
Geçip giden yıllara
Her sonbahar ayrılık
Getiren rüzgarlara

Şimdi her ilk baharda
Sensizliği yaşıyorum
Bakıpta dallardaki
Yeni doğan yapraklara
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Seninle yaşamak istiyorum
Seni sevmek istiyorum!
Var oluşuna duyduğum aşkla
Öylesine derin ki duygularım,
Gözlerinin yeşilinde;
Yitip gitmek istiyorum!
Dünyanın servetini değil!
Yüreğini istiyorum!
Hayatta kalmayı değil!
Bozkırda bodur çalılar gibi;
Cennette meleklerle değil!
Seninle Yaşamak İstiyorum! ! !
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Sessiz Çığlık
Karanlık bütün kasvetiyle geceye çöktüğünde
Durulur sular, yakamozlar oynaşır üzerinde
Bir akrep gezinir; düşüncelerimde sinsice
Rüzgârın getirdiğine boyun eğer yapraklar
Tavuk karası gözleri ürkek kıpırdanışlarla

Kim bilir? bu kaçıncı dalga, karaya vuran
Kim bilir? kaçıncı kaçınılmaz kırılış; kayalıklarda
Kim bilir? kaçıncı köpürüş, öfkeyle engellenişe
Daha sabaha çok var; akrebin iğnesi havada
Hava puslu, kurt düşmüş aklın sınırlarına

Ölüm arenasında yaşama savaşı duyguların
Var olma savaşı; kendini sokan umutların
Sabahı beklerken; çıplak bir kayanın üzerinde
Hüzün var; dalgaların sesinde, ürperiş nefesinde
Denizin kucağında ay, ayın kucağında bir adam

Bir akrep gezinir: düşüncelerinde sinsice, kara
Daha sabaha çok var; akrebin iğnesi havada…
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Sevdim
Sevdim; sevilmek için değil, içimden geldi diye
Sarılmayı,yanında olmayı,sahip olmayı değil
Seninle gülmeyi,ağlamayı,paylaşmayı sevdim
Yanıbaşında yaşamayı değil özlemeyi sevdim
....
İçindeki güllerin gonca halini sevdim,
Gök sarmaşıklarla göğe uzanmayı gözlerinden
Islanmayı sevdim nisan ikindilerinde
Akmayı insan doğasında coşup nehir gibi
....
Varla yok arası gerçekliğin, sessiz gülüşlerin
İmkansız düşlerin ıssız sokağında
Işık olmanı sevdim sokak lambalarında,
Gölgeme sırt dönüp aydınlanmayı ışığında
....
Sesindeki huzurun okşayışınını sevdim; ruhumu,
Dokunuşunu duygularımın bam teline
Yüreğim tutsaklığı sevdi yüreğinde; sımsıcak
Yangınını sevdim külün hep bende kalacak diye
....
Şiirler biriktirdim senin için; olmadı yazdım,
Gizleyip sevgimi satır aralarına
Gülüşler biriktirdim senin için; hiç gülmedim,
Hercai menekşem aç; ben senin hüznünü sevdim
....
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Seveceksen
Çocuksu sevmeli seveceksen;
Pamuk helvayı sever gibi,
Kurtulmalı oynak zeminlerden,
Buz gibi kaygan ve kırılgan;

Vermelisin! verebildiğince sevgiyi;
Dağ başında içini serinleten,
Billur bir pınar gibi umarsız,
Can vermelisin gittiğin yere,

Gözlerinle gülümsemeli, baktığın göze,
Elleri avuçlarında pişsin sevgiyle,
Ruhunu sarmalı kadife nefesin,
Nefesi içine çeker gibi sevmelisin.

Gideceksen bir gün ebediyete;
Çocuğun uykuya dalışı gibi gitmelisin,
Gülücükler oynaşmalı yüzünde,
Tuza inat deniz gibi sevmelisin

Seveceksen eğer adam gibi
Zamansız, mekânsız, şaşa hasız;
Yalansız, umarsız, sınırsız;
En içten sevmelisin; seveceksen
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Sevgilim Dediğim
Dünya inkâr etse de sen bile;
Zümrüt tanesi gözlerin beni görmese de;
Bin şiir yazarım; saçının her bir teline
Sen sevdiğimsin: güzellik yanlış kelime

Yaşama sevincim, yeşilim, mavim,
Yaşamdan aldığım haz, turuncu, beyaz,
Bir gülüşün de; bin işve, bin naz;
Yakışıyor sana; sevişin bile haylaz…

Sevişmek değil hayalim; sevdiğim kadın,
Gözlerinde yitmek yüreğinin en derininde…
Yaşamak güzel; dilediğince sevda cennetinde,
Senden fazla değil; eğer sen varsan içinde…
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Sorma
Neden diye sorma!
Nedensiz değil: Gözlerimin uzaklara akışı,
Nedensiz değil elbet: Her sabah günün doğuşu
Ve her akşam: Kaçınılmaz ölüşü.
Sorma neden ah…
Güneş açmadan; çiçek açar mı?
Kıvılcım çakmadan; ateş yanar mı?
Neden? bu yalnızlık, yok oluşlar
Sormasan diyorum bu kerelik;
Yapacak bir şey yok nasılsa,
Bırak da kavrulayım kendi yangınımla:
İçimde akşamdan kalma bir sızı
Ve kadehimde hayallerimin kızı:
Sorma be.. Sorma diyorum neden!
Sarhoşum işte biliyorsun sen!
Yoksan eğer: içmesem ne çıkar,
Ne çıkar yaşasam, ölsem ne çıkar
Gideceksen eğer bir gün benden
Sevmesen ne çıkar……….
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Şehir-Sen-Ben
Bir bayram öncesiydi; Yine
Senle ilk tanıştığımızda

Yolculuğa çıkmadan
Nasılda heyecanlanmıştım
Hiç görmediğim denizin;
Hayalini kurmuştum,
Yolculuk boyunca.

Büyük şehir derlerdi:
Anlatanlar!
Adı gibi güzel, maviş
Alev saçlarını serip denize
Öylesine çeker ki kendine;
Kaybolur gidersin
Mor hayallerin içinde

Deniz yanar! ! !
Akşam güneşi sulara Değdiğinde;
Yakmak istersin! İskeleyi! Gemileri!
Öfkelenip bir gün şehre,
Vermedi diye sana sevdiğini.

Dur! Yinede kıyma bu güzelliğe
Beklerken sevdiğini iskelede
Hiç gelmeyeceğini bile bile;
Kayıtsız kalmayı dene:
Anılarının çığlıkları karışırken
Vapur Düdüklerine......

Ah..! Güzel İzmir
Yüzyıllardır sakladığın;
Antik şehirler gibi:
İçinde sakladın sevdiğimi!
Biliyorum Bir daha
Hiç göremeyecek güneşi! ! !
Öylesine bağladın ki kendine beni;
Bir daha çözemem!
Çözmem kendimi! ! ! ...........
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Şehir-Sen-Ben__2
Dün akşam şehre,
Yükseklerden baktım şöyle bir.
Bulutlar çöküp üzerine;
Boşaltırken içindekini.
Bazen hırçın;
Deli dalgalar gibi,
Bazen sakin;
Yüreğe akan gözyaşı gibi,

Uzaklarda titreyen;
Şehrin solgun ışıkları,
Bir bir kaybolurken;
Islak bir tülün ardında:
Yıldırımların ışıttığı,
Şehrin silueti gölgeler arasında.
Koca şehir çaresiz!
Yapayalnız! Bir başına!

Ben senden güçlüyüm:
Ey şehir! ! İyi bak bu yüze! !
Bende yalnızım belki ama
Asla bir başına değil! ! !

Seni izliyorum;
Gözlerim dumanlı...
Penceremin cumbasına yaslanmışım,
Kaptırmışım da kendimi
Yağmur sularının:
Hasreti dindirmek istercesine,
Pervasız akışına.

Oysa ben:
Hasreti içime çekmişim;
Duman, duman!
Nefesimi tutmuşum,
Kaybolup gitmesin diye
Karışıp ta rüzgâra;

Hasret tüterken burnumda,
Bir başına olmasam da.
Seviyorum böyle yağmurlu,
Hüzün dolu akşamları.

Çünkü sen varsın,
Işıklar oynaşırken;
Gölgeler arasında.

Dur! Onları da yakıp;
Benden alma! ! !
Bilirsin ölür menekşeler!
Sevgisiz kalırlarsa.............
Abdurrahman Güleç