Aşk

[Kéan aRs]

sonsuz ve yalnız...
Trenler gelip geçiyor
usumun uzayan raylarında lanetli
ağır bir ağrıyı taşıyor bedenime yıllar
kalbimin sızısında gam
dilimin yakarışında ürperiyor yapraklar.
usul usul yağmurlarda gözlerim
ellerim fırtınalarda kopmuş dal
dillerim lal
bitkinim.. ve yurtsuz


yaralıyım
bakışlarımda yavrusu vurulmuş bir ceylan inliyor
melanet yağmurları iniyor üzerime
suların buz kestiği yerdeyim
rüzgarın acı kestiği yerde
yüreğine tutunduğum bunu bilmiyor.
dalları tutuşmuş bir ormanda
sevgilime

[Kéan aRs]

aşk çiçeği...
Bir gün tutar bir caneriği çiçeğini sunar bahara.
Bür tutam serinlik, bir yürekte buğulanan sıcaklık .
Ve konar gözlere bir öpücük gibi kuşların sevinci bahar.
Okşar bir annenin parmakları gibi usulca saçlarımızı seher yeli.
Bir tutam gün ışığı dolar içimize, bir tutam sevinç çığlığı.

Ne zaman bahar gelse sevinci yaşar kırlar,
Dağlı çocuklar umudu kucaklar bir yanımızda;
Bir yanımız da kuşlar, çiçekler, kelebekler sevinci yaşar.
Aydınlık gelir dört bir tarafa, gürül gür

[Kéan aRs]

yasak kentte simâl ruzgarlari - 18...
Yitik bir mavinin eseriydin sen.

Ufuktaki denizin dalgalarina karismis olan.
Tok bir sesin fikrimde depremlere yol alan.
Hatirladigim son sey ne biliyor musun ;

" Hâla yagmurla birlikte agliyorum "
hâla murekkebi yaliyorum dilimle divitimin ucundan.
hala sana mavi sayfalar uzerinde kirmizi renkli siirler yaziyorum.
hala sana adadigim sozlerimde senin ismini aniyorum.
Narcicekli bahcemde hâla bir kaktus var.
hâla maviye baktigimda mavi ile birlikte seni goruyorum.

[Kéan aRs]

yasak kentte simâl ruzgarlari - 13...
Bucak bucak heyecanlarla
dirhem dirhem yankiyorsun yuregimde...

Her solugunda yeni bir tad
her tadinda yeni bir soluk.
Bilirim yabancisin bu kentin riyakâr cehresine.
Ama sen de bilirsin ki ; kardelen karda biter..
Colun susuzlugunda dikenlerine aldirmadan
kaktus sevebilirsin.

Bilirim , fikrin eskiya kokar.
Gorurum tenin savas kokar.
Duyarim sesin ask kokar.

Ama sen de bilirsin ki ; yitigiz bu sevdâda herbirimiz...

[Kéan aRs]

yitik kentte simâl ruzgârlari - 4...
Gozlerinden , ellerime yansiyan cocuklugun geldi aklima.
Ve beni sen kilan ne varsa.

Mutlu oldugun an korkmadigini anladigin zamandi,
Yangin yangin tutusurken yuregim
yanardaglari kavurdugunu gordum yureginde.
Ve ellerim, yokluga anlam veriyordu kalemim.

Gozlerinde sonbahar damlardi hep ve ben
seni umarsizligim icinde en hircin dalgaya surukledim.

Simdi tabakamdaki son sarimlik cigara ile cekiyorum icime hasreti
Ve sen hâla karanliklarimda acan mavi gunessin.
Ve artik n

[Kéan aRs]

git!...
GİT...

O ılık akşamlardan süzdüğüm acıların dergahına gömüp yüzümü,
hiçbir sabah getirmeyecek seni susacağım,
gözlerinin değdiği heryere git..
Bir yalnızlık ne zaman üşür bilirmisin sen?
Bütün dönüşlerini topla ve öyle git!!!...

[Kéan aRs]

girdap...
bu çemberin sonu uçurum
kendimden geçeli
ben ben olmayalı çok oldu
çember daraldıkça sonu varılmaz oldu
nokta olunca çember
düşecek bu zavallı kul

[Kéan aRs]

bu yol nereye girder?...
bir kuğunun boynuna dokunurken

yol bir yere gitmez
içerde
düz saçlara uğrar
ayak üstü bir akşamüstü
her plansız ürperişin sonu
hüsran
ve hüsran
çok sanat müziği bir kelimedir

yol bir yere gitmez
o bir durma biçimidir
yol yoluyla gidebilir yare
yoldan çıkabilir apansız
ve ömür bitebilir yoldan önce
ama yol bir yere gitmez
o bir durma biçimidir
yaşamak
hızlı bir ölme biçimidir
düşünce ışıktan yavaşsa
erken gidilmelidir
gerdan sözcüğüne
bir kuyumcuda da

[Kéan aRs]

uzayan *******in sırrı...
Daha kaç ******* böyle sessiz, böyle sensiz yaşayacağım? Bilmiyor
musun ki ey yar, beni ne çok mahvediyor uzaklığın, ne çok bölüyor
kalbimi kalbin...

Bir gece daha başlıyor... Önümde upuzun yaşayacağım bir gecem, bir
karanlığım daha var. Saatlere, saniyelere gireceğin; damarımdaki
kanıma kadar işleyeceğin bir gecem daha başlıyor... Bir gecem, bir
sevdam daha başlıyor ama yazık ki gözyaşları ma giren olmayacaksın
yinede.

Beni artık acılarımla baş başa bıraktı ağlamalarım. Gözyaşlarım bile

[Kéan aRs]

rüzgar bizi götürecek.....
Benim küçük gecemde
rüzgar ağaçların yaprağına son kez süre tanıyor
Benim küçük gecemde viran olmanın korkusu var
kulak ver
karanlığın esintisini duyuyor musun?
ben garipçe şu talihime bakıyorum, ümitsizliğe alıştım
kulak ver
aranlığın esintisini duyuyor musun?
gecede, şu an bir şey geçiyor
ay kızıl ve karmaşık
ve her an düşme korkusu yaşanan bu damda
bulutlar yaslı kalabalıklar gibi
sanki yağmurun yağacağı anı bekliyor
bir tek an
ondan sonra hiç
bu pencerenin arkas