Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Biraz Zaman Kalmış Olmalı

Büyük bir hevesle başlayıp ta
Nasıl bitireceğimizi bilemediğimiz bir cümle gibi
Uzayıp gidiyor hayat.
Sonunu hayal etmek bile istemediğimiz
Ve acemi bir çocuğun tedirginliğinde
Sürekli imla hatalarıyla ıskalanmış
Ve sürekli ıskalanmakta olan uzun bir yolculuk hikayesi oluyor.

Zaman pişmanlığın haritasını çiziyor yorgun yüzlere
Yaşanmamışlık gitgide aşıyor boyumuzu

Bir şeyleri geri çevirmek için
Mutlaka biraz zaman kalmış olmalı diyoruz kendimize
Nefes alan her canlı için yaşama umudu olduğu gibi

Akrepleri deliler gibi koşturmaktaysa hala zamanın
Hala yaşanabilecek güzel anları vardır demek ki hayatın
Evet mutlaka biraz zaman kalmış olmalı

Hayat hatalarıyla güzeldir elbet
Ve böyle hatırlayabiliriz ancak insan olduğumuzu,
Tüm başarılanlar hataların toplamıdır
Pişmanlıklar kullanma kılavuzudur belki de ömrümüzün...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Birazdan Bütün Kızıllığını Yağdıracak Gece

Birazdan bütün kızıllığını yağdıracak üzerimize gece
Yol kenarlarına yığılacak bütün yalnızlıklar
Sessizlik kılık değiştirip
En korkunç yüzüyle dikilecek karşımda
Şiir yazmak isteyeceğim belki
Ancak tükenmiş olacak kalemim
Söz bitecek
Sükut karaborsa sarraf tezgahlarında

Gece bütün kızıllığını yağdırıyor üzerimize durmaksızın
Böyle zamanlarda ne yalnız oluşum geliyor aklımda
Ne biçare oluşum
Ölmek bile dokunmuyor adama
Bir daha şiir yazamamak kadar...
Ölmek bile dokunmuyor bu kadar
Bir daha aşık olamayacağını bilmek kadar...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Birleşince Güzel Hayat

Parça parça vuruyorsun yüzüme
Yüzüme atom atom
Rengin süzülüyor boşlukta
Nefesin çarpıyor kalbime

Bölmeyin atomu
Renk birleşince güzel
Koku birleşince güzel
Hayat birleşince,
Birleşince güzel dünya
Sevgi tek başına
Yarım kalmış devrimler gibi
Ne olur yarım bırakmayın geceyi
Sabaha çıksın karartma altındaki çocuk
Yol tükensin hasret yetişsin sılaya

Ruhuma çarpıyor atomların
Bende yarım kalmış bir Demokritos
Sessizliğin gürültüsü ağrıtıyor başımı
İsyan var şakaklarımda
İsyan...

Düşünürken kan ter içinde bir beden
-Düşünmek zahmetli ve tehlikeli iş bu topraklarda-
Taş ve demir işçilerinin
Namuslu ter kokusu yayılıyor
Odanın duvarları arasında

Dolaşıyoruz boşlukta parça parça
Farklı yerlerde
Aynı yerlerden bakamadığımız için
Farklı görüyoruz her şeyi

Sen umursamazken bardakta kıpırtısız duran suyu
Ben fırtınasından bir gemiyi kurtarmaya çalışıyorum
Sen bakarken bulutların griliğine
Ben arkasındaki maviliği hayal ediyorum

Fark bu aramızdaki
İşte budur birleştirmek varken
Parça parça eden atomu

Azalıyoruz günden güne
Ruhlarımıza çarpmıyor artık ruhlarınız
Yüzümüze renkleriniz
Ellerimiz yok artık
Atom parça parça...
Ruh paramparça...

03 Şubat 2003
00: 17

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Birlikte Daha Güzel Okunur Bu Türkü

Gecemi aydınlatan alev toplarıdır
Güzel çocuklarının ellerinde savrulan
Kaldırımları ezen ruhsuz tank paletlerine
Ve karanlığın sokak çetelerine
Hesabıdır bu sorulacak olan
Üç kuruşa satılan üçüncü dünyaların

Büyük bir gürültüyle parçalanan
Camdan ruhudur gecenin
Yürürken karanlıklarda yüreğime batan

Gri dumanı fabrikaların
Ne haykırışlar taşır gökyüzüne bilir misin
Bilir misin sigara dumanından
Boşluğa şiir nasıl yazılır
Bir yumurtayla
Koskoca bir ekmek nasıl katık yapılır
Ve tek göz oda, on beş nüfus
Aç ve arkasız *******de nasıl yatılır

Hesabıdır sorulacak olan
Lokması sarhoş masalarına meze yapılan
Derya gözlü çocuğun,
Susuşum bile küfürdür artık benim
Haykırışım çağlayan
Gel sende sesini ekle sesime
Birlikte daha güzel okunur bu türkü...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bitmez Çiçeğin Hasreti Toprağa

(Bitmez çiçeğin hasreti toprağa,
Camdan vazolar içinde hapis olsa da...)

Kurumuş bir tarlanın
Buluta türkü yakmasıdır bu anlatılan
Ve bulut anlayamaz hiçbir zaman bunu
Çünkü rüzgara aşıktır o.
Nereye sürüklerse oraya gider.
Ve nereye yağmasını isterse
Oraya boşaltır içini.
Oysa kurumuştur tarla
Ağlamak ister
Kendinden çok gövdesindeki binlerce hayata
Ağlamak ister emek adına
Yaşamak adına,
Ama birkaç damla gözyaşı bile kalmamıştır
Göz pınarlarında
Ağlayamaz...
Anlatamaz derdini buluta
Çünkü asırlar kadar uzaktır o.
Dolaşmaktadır bir hoyrat rüzgarla dünyaları
Anlatamaz
Ne zaman açsa ağzını
Yarım kalmıştır sözleri
Günler, haftalar, yıllar boyu konuşmak isterken
Hatta ömrünün sonuna dek
Bağıra bağıra
Çatlatırcasına gökyüzünü
Konuşmak isterken,
Tıkanıp kalmıştır hep üçüncü cümlede
Hep eksik kalmıştır söyleyecekleri
Eksik bırakılmıştır.
Ve derin yarıklar açılırken gövdesinde
Yiten binlerce yaşamın sancısıyla
Kendinden vazgeçip yaşamak için başkaları adına
Birkaç damla suydu uğruna yalvarılan
Bir okyanus değil...
Bunu anlayamadı hiçbir zaman bulut

Kurumuş bir tarlanın
Buluta türkü yakmasıdır anlatılan
Ne tarlanın sevdası biter buluta
Ne çiçeğin hasreti toprağa...

16 Mart 2003
17: 41

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Biz Ateş Yaktık Sadece

(Bu zulüm,
Korkunun ta kendisidir aslında
Ve bakışlarının sertliği kadar korkaktır onlar.
Korktukları kadar zalim.)

Zulüm:
Korkunun diğer adı,
Bundandır kurşunlanması tertemiz
Ve namus timsali *******in,
Bundandır yakılışı kitapların,
Bundandır Filistin askısı,
Davul gibi şişmiş, tuzda yürütülmüş ayak,
Bundadır patlayan bir bombayla
Dört yana savrulan et parçaları,
Ve bundandır çapraz ateş,
Bu yarınsızlık,
Bu sevgisizlik,

Ve kara bıyıklar altında saklı olan nefret
Eskisi gibi sıcaktır hala

Susun dediler bize
Susun yoksa...
Susun dediler bize
Susmadık ve kan kusmadık asla...

Biz ateş yaktık sadece
Isınmak ve aydınlanmak için
Kurt ve çakal sürüleriydi bunlar
Kanlıydı dişleri
Yaklaşamadılar ateşe
Bakamadılar aydınlığa
Ve kanlıydı dişleri
Gözlerinden okunan korku
Bin yıllıktı
Ve bin yıldır yanıyordu bu ateş
Ve onlar bin yıldır korkuyorlardı bu ateşten

Susmadık işte
Susmadık ve kan kusmadık asla
Korkmadık
Etrafı saran kurt sürülerinden
Biz ateş yaktık sadece
Korku düşmesin diye yarına...

22 Aralık 2002
22: 51

[GooD aNd EvıL]

Biz Bunu Hiç Hak Etmedik

Sarı saçlarını gecenin karanlığına savurup giden
Hayırsız bir sevgili gibi
Sırtını dönüp gidiyor bize yaşam
Kimi sevmeye cesaret etsek
Sonbahar yerimizden vuruyor

Dilimizde suskunluğun ilk hecesi
Ne tek bir mısra dökülüyor kalemimizden
Ne yanaklarımızdan süzülen bir damla gözyaşı

Hüznün istimlak ettiği
Anlık mutluluklarımız gibi
Yüreğinin diliyle
“Seni seviyorum” diyebilmenin karşılığı gibi
Hep o eski hayırsız sevgilinin
Akıttığı gözyaşları parmaklarımızın ucunda...

Sarı saçlarını savurup giden
Hayırsız bir sevgili gibi gelip geçti hayat
Yalnızca kırık dökük bir cümle kaldı şimdi
Acı yüzlü çocukların dilinde
'ben bunu hiç hak etmedim'

2006

[GooD aNd EvıL]

Biz Hala İçki Sofralarında Kurtarılan Ülkelerdeyiz

Biz hala içki sofralarında
Kurtarılan ülkelerdeyiz
Ne titreyen ellerimi tutacak
Sımsıcak bir yar eli
Ne de koyu kırmızıya sevdalanmak var ömrümde
Şimdi sadece
Geceyi meze yapıp
Ekmeğe ve tuza hasret kalmış sofralarımızda
Bir sazın teliyle gizli gizli sevişmek var
Bu gece içip içip
Yasak düşler kurmak var
Yasaklar ülkesinin sessiz mahallelerinde

Biz hala içki sofralarında
Kurtarılan ülkelerdeyiz
Dilimin ucunda hala o sözcük
Yasak hala en güzel düşlerimiz
Ve takvimlerden koparılmış bir yaprak gibi
Yitip giden günlerimiz...

2004

[GooD aNd EvıL]

Biz Kaybetmedik Gidenleri

Biz kaybetmedik gidenleri
Gidenler kaybetti aslında sevgimizi...

Belki de hiç bilmediler
Böyle sevildiklerini
Belki korktular
Bu kadar sevilip de sevememekten

Biz kaybetmedik sevmeleri
Onlar kaybetti aslında bizi...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Biz Seninle En Derin Acıları Paylaşmıştık

Biz seninle
En derin acıları paylaşmıştık
En gizli yaralarımızı göstermiştik birbirimize
Ne sevmeyi becerebildik
Ne de vazgeçebilmeyi

Birbirimizi kırmıştık en çok
Başka kimseyi bulamadığımızdan belki yanımızda
En çok ayrı düştüğümüz zamanlarda sevmiştik birbirimizi
Yokluğa aşık olmaktı belki bize düşen

Biz seninle
Bir türkülük hüznü paylaşmıştık
Üç telli bir sazın sesi yeterdi bizi ağlatmaya
Bizden başka hiç kimselerin bilmediği
Ve hiçbir zaman öğrenemeyeceği sırlarımız vardı
Belki de bu sırlardı
Bizi birbirimize böylesine bağlayan
Seviyorduk yurdumuzu
Karşı çıkıyorduk yapılan bütün haksızlıklara
Karanlık sokaklarda geziniyorduk her akşam
Ve şarkılar söylüyorduk belki de korkumuzdan

Biz seninle
İki gemiydik yurdumun fırtınalı denizinde
Vaktimiz yoktu bir aşkı yaşamaya
Hürriyet çok uzaktaki bir limandı
Ve daha aşılacak binlerce mil vardı

Kırmamıştık hiç kimseyi kendimizden başka
Aklımızdan bile geçmezdi incitmek hiçbir canlıyı
Ama yine de kırdılar bizi
Her gece kurşuna dizdiler bütün şehir derin uykudayken
Doğan gün örtemedi acılarımızın üstünü

İnce bir sızı yayıldı dünyaya kan sızan dudaklarımızdan sadece
“Ey Halkım Malumun Olsun Çektiğimiz Acılar”

Sonrası mı?
Tarih utanır anlatamaz belki sonrasını…

Biz mi? .................
Birbirimizi hiç………….miydik?
Boş ver.
Zaman yok bunları konuşmaya…