Serdar Erdemir

[GooD aNd EvıL]

çevir yağmur yüklü /
kahve gözlerini üzerimden
öyle tuhaf, tuhaf bakma yüzüme
ben bu solgun, renksiz eşkalimi
ucuzluktan düşürdüm
salı pazarından kelepir!
yıllar yılı kapalıyım özüme...

sakın hor görme
yıllardır doğduğum tapınaktayım.
ecel kokusu sinmiş üstüme
soğuk, yorgunluk işlemiş içime
kir pas içinde yenilmişim öfkeme
manasız bir savaştayım kendimle
yıllar yılı kapalıyım özüme...

milattan kalma sağır kapılar
kilitlenmiş üstüme
feryatlarım kuru yankılar
kör kuyuya düşmüş
yarım kalmış yarınlar
özgür düşlerim işkencede
yıllar yılı kapalıyım özüme...

üzengisinden kurtulmuş / dörtnala
dayanılmaz arzular.
çaresiz bekleyiş içerisinde
yüreğim vuslatı soluklar.
ellerim havada, sıkıntılı dualar
-ya Rab yardım et-
yıllar yılı kapalıyım özüme...

sığmaz akla, hayale
katran yeşili karanlıklar
kendi cinayetimin vebali ellerimde
kanlar damlıyor beynime
dile gelmez her cümle
hesapsız
marazi, isyan kokar
yıllar yılı kapalıyım özüme...

çabalarım /
hep boşa kahve gözlüm
ne yapsam nafile
artık dönemiyorum geriye
giremiyorum
hasretini çektiğim içime
yıllar yılı kapalıyım özüme...

[GooD aNd EvıL]

Ne vakit çıksan ortaya,
Gece uyur, toprak uyur.
Ay'a karşı kurtlar ulur.!
Bahar'ı zemheri vurur...

[GooD aNd EvıL]

gelince
gün düşer
gün aydın olurdu
-günüm
--dünüm
--yüzüm
---iki gözüm

gittin
esmere çaldım
ışıksız kaldım
bu sana
tutanaksız ihbarım
karanlığıma
ışığından çaldım
çerağım

şimdi
nerden baksan
tepeden tırnağa
sen boyandım
artık
kara benli
kar beyazım

19 / 02 / 2007

[GooD aNd EvıL]

bu sabah
o mavi o engin deniz
bir kadın doğurdu kimsesiz
bir kadın
hüznü gözlerimde batık
yarı insan yarı balık
bir veba salgını gibi
sardı her yanını
anarşist bakışlı yalnızlık
geceydi
vurdu karasularıma
vurdu iflah olunmaz bir aşkla
tuz beyazı teninin
en mahrem karası
kör korsan yarası
zıpkın sancısı
derin derin kanadı
vurdu karasularıma
vurdu intihar tutkusuyla
vurdu
vuruldum
çırılçıplak kıyımda yatışına
tutup ellerinden
soluk soluğa
aşka geldim
aşk oldum
tanıdım izinden o eski yara
sol avucunda ki ben kapkara

bir dahaki sefere, o ben olurum!

17 / 02 / 2007

[GooD aNd EvıL]

kıran düşse yeryüzüne,
yinede;
Mecnun-i bir cesaret vardır/
kardelenin özünde...
öyle bir cesaret ki;
kırağı vursa tüm bedene
anlık bir heves için...
başkaldırır gökyüzüne.
en az;
ana rahminde ki çocuk gibi
düşkündür gün yüzüne.!
kök denilen;
göbek kordonuyla bağlıdır sanki
puslu havalarda;
kırç tünemiş tepelere...
Üveysin gül aşkına
kutsi sevdanın.!
ömür biçtiği;
son vadededir ıslak bedeni
don tehlikesine rağmen...
ezgin bir ruhla,
sabırla bilenir
aylarca;
özlemini duyduğu özgürlüğüne.!
gülüm gözlerin kadar;
cesaretlidir kardelen çiçeği.
bakarken incitmez
gündüz güneşi...

01.12.2005 Perşembe

[GooD aNd EvıL]

bir yağmur yağıyordu/
karla karışık...
sanki gökten ak yıldız/
kayıyordu...
gözüm İstanbul ağlıyordu..
o güzelim
masmavi gözlerinden/
delicesine yaşlar akıyordu.
bir yağmur yağıyordu/
karla karışık.
yağmurla barışık..
gözüm İstanbul ağlıyordu.
karla karışık

10.01.02

[GooD aNd EvıL]

'Gıyabında'

kaldırımlar buz kesmiş gibi
soğuk ve hissiz cahil gece
intihar duygusudur / sinmiş
karanlığın sessizliğine...

o’nu bozuk bir düzenin/
kırık çarklı dişlerinin arasında yitirdim
faili cahil gece, vebali ayrılıktır
boynum kıldan ince...
lâkin ne yana dönsem odur merhalem
hayat onunla başlayıp, onunla bitiyor.
bakınca gözlerimin içine
ela gözlerinde serçeler kanat çırpıyordu/
mavi özgürlüğe!
bir tutam sevgiyi, birlikte bölüştük/
kırık bir somya üstünde...
teni tenime yasaklı,yüreği yaralı
gözlerinde İstanbul yağmurları
derin duygulu haliyle...
yanarak kavuştuk özlenen güne
bir Anka kuşu heybetiyle
o külünden yeniden doğarken
bize savrulmak düştü ayrılığın yeli esince
şimdi
müntehir acılarda, yaşlar akar gözlerden...

o’nu insanca yaşamaktan sıkılmış/
bir düzenin karanlığında yitirdim...
şimdi ellerimin harelerine sinmiş ıslaklık/
tenimin buğusunda ki sıcaklık
ondan arta kalandır...
siyah ceketimin sol cebinde ki solgun/
ucu yanık resim odur...
hüzünbaz bir gecenin son hatıratıdır/
henüz bir buçuk yaşında
gıyabında aranan, erçel bir sevinin resmidir...
bulanların, görenlerin bilgisine...
İstanbul ey güzel şehir, ey mahzun gözlü yar
o’na iyi bak, sen onun için
her şeyi bulduğuna inandığı şehirsin.!
bir ritüeldir seninle yaşamak
yanan ergeç dönermiş özüne
elimde ki tek resmi ipucu /
tenimin aşkı sinmiştir, küllerinin rengine
maviye çalar gözleri gün yüzü görünce...
birde sol yanında adım gizlidir biline
”türkü yüreklim” diye...

o’nu bir ayrılığın hüznünde yitirdim...
haylaz bir çocuk gibi yüreğimi avuçlardı
bakardı, ağlardı hain gecenin kuytusunda
saçları dağılırdı, rüzgâr görmüş yaprak gibi/
tel, tel hazan soluyan toprağın sırtında...
bana kalan poyraz soğuğu/
iliklerime değince, titrerdi kendi üşümüş gibi
gideli fazla olmadı
bir sevda katli kadar erken
bir firak kadar geç, sükunetim edebimce
bekliyorum pus vurmuş sırlı pencere önünde
defalarca soruyorum
hüzne müptelâ gelip geçenlerden
sanki hiç var olmamış bir esrarın peşinde/
çaresiz didiniyorum...
hüznüme ortak diye;
katı buzdan duvarları seçiyorum
vurup kenarından dönüyor suratıma/
ona dair sarf ettiğim
bütün güzel kelimeler
bir kuruntu sadece, elle tutulur yanı yok
meçhule doğru akıyorum, akışta ki ses boğuk
genizim de yangın var, nârı benimle doğmuş
bulup getirin kölenizim, mavi rengimiz solmuş
-İstanbul bana mı bir tek kastin
ver sevdiğimi kurak bir mevsim gibiyim
toprağın kan kusuyor, denizin cevher
kurbanım azadilik ver... o bile bana yeter!
ne ben onsuz yaşarım nede o bensiz
yazılmış ne kadar şiir varsa bu vesile
aşk adamı kör, aşk kadını nankör
ihanet dolaşıyor kıtalarda, mısralar da hicran
en güzel kelime odur, bu acıya yakışan/
hüznümü yokuşlarda intihara taşıyan...

siyah ceketimin sol cebinde ki solgun/
ucu yanık resim odur...
hüzünbaz bir gecenin son hatıratıdır.
henüz bir buçuk yaşında
erçel bir sevinin resmidir...
gıyabında aranan bir sevgilidir
bulanların, görenlerin bilgisine...

koca bir lügât sın ey sevgili
gıyabında arıyorum seni...
satır, satır dolaşarak sayfalarda/
hece, hece seçiyorum seni.

ey! sevgili
nerdesin, kiminle söyle
arıyorum seni tüm benliğimle!

Ekim/2006

[GooD aNd EvıL]

geç otur;
kendin ol bugün
başkalarının ayrıntılarıyla/
oyalanmayı bırak artık...
ağlarını;
sığ bölgelerde bırak denize
bırak
ağına takılanların;
yerine geçmeyi...
kendin ol bugün
kendi lisanınla konuş benimle.!

sevmek;
..en derin,
...en kızgın,
....en azgın yeridir denizin.!
ve en kırılgan yansımalardır
Güneş'e doğru sıçrayan
anadan üryan balıklar...

hilal'i kendine bağlayan
delice bir tutkudur yakamozlar...

kıyıda çırpınan, bir yürek gördüğünde
beni hatırla...
bırak ağına takılanların yerine geçmeyi
kendin ol bugün
kendi lisanınla konuş benimle.!

çıplak ayaklarla gez mesela;
kum topraklarında...
soyun gir denizin koynuna
arın günâhlarından...
çıkar,çıkar içinde/
uyuyan aldanmışlığı.!

sevmek;
..en ıslak,
...en kaygan,
....en soğuk tendir.
balıkçı ağlarında...

geç otur;
kendin ol bugün
kendi lisanınla konuş benimle.!

[GooD aNd EvıL]

kızlar geçer, bu sokaktan
allı, pullu kızlar...
ebem kuşağından kopmalar
mavi entarili
yeşil esvaplı kızlar
al dudaklı, pembe yanaklı
fistanları kıvraklı
haşin ve masum bakışlı
narin elleri kınalı
burnu hız malı
ayağı hal hallı kızlar...

kızlar geçer, bu sokaktan
göz ucuyla bakarım
yarim gelir aklıma
içten içe ağlarım...
-kızlar
-sokak
--ben
--ağlarım...

[GooD aNd EvıL]

Tarifi yok aslında, kifâyetsiz

Ulemâ meclisinde dediler ki
Acıdır insanı olgunlaştıran
Söyleyin bu nasıl bir acıdır ki
Etimi; kemiğimden ayrıştıran