Ömer Dalman

[GooD aNd EvıL]

Bilerek 'iyi'

Daha çocuktuk o zamanlar.
Yüzü temiz, dudaklarında küçük bir gülücük
gözleri gülümsemekten kırışık
suya-sabuna karışmayan insanlar gördüğümüzde
'iyi insan' sanırdık.

Hatta hatırlar mısınız
kendini dahi bilmeyen bazı büyüklerimiz
yüzlerini hafif ekşitip merhametlice
'iyi insandır yaa' derlerdi.

kaldı ki, büyüdük.
akıllandık, detaylandık
alnımızı çoktan karışladık
büyüklerin çoğunu aştık...

şimdi diyoruz ki:
'ne olduğunu' bile bilmeden
kendinden bir şey katmadan
saf-saf duran ve gülümseyen
'iyi insanların' yanında
kendilerini gösteren
bir şeyleri bilen, farkında olan
ve iyi olmaya çalışan 'iyi insanlar' çoğalıyor.

ne mutlu 'bilerek iyi olan'a! ..

[GooD aNd EvıL]

Bilge Dansözlerin Bellerine Mangırlar

Yıl 2007; Ekim ayı ortası...
Ülkede durumlar gitgide karışmış.
Alınan Nobel Ödülünün nadir yaşanan sevinci ile
kapkara Ermeni lekesi birarada
sofralarımıza, yataklarımıza, işlerimize girmiş...

Konuşanı, yorumlayanı, yazanı
ağlayanı-güleni bol;
saymakla bitmez maaşallah!

Reytingler yine zıplamış.
Haber programların, özel kanalların
keyiflerine diyecek yok...

'Dansöz' denen kişiliklere de gün doğmuş!
Zaten tam bir dansöz sahnesi değil mi artık ortalık?
Göbeğin mutluluktan zıplıyor lömbür-lömbür
yağ üstüne yağ bağlıyor ama
ettiğin danslar tesellisi! ..
popon yenen kazıklardan ağrıyor bir yandan!
ama eteklerin onu da örtüyor bereket!
Seyirci her durumda mutlu,
yiyor, içiyor, eğleniyor maaşallah!

Aslında dansözler de mutlu...
Tam da bekledikleri durum...
Çekinmeden ilan bile ediyorlar dansözlüklerini
orada-burada, köşelerde, yazılarda...

Ağlarken gülmeyi
desteklerken, arkadan kösteklemeyi
olan herşeye gülmeyi
acıdığını hissettirmemeyi
hepten normal sayarcasına...

bir de bu dansözler, hepten azıtmışlar;
dört bir yana el vermeyi, gülücük vermeyi
bilgelik mi ne sayar olmuşlar?
Nasıl da gururla konuşuyorlar!
yoksa buldular saf insanları da
ver gazı mantığında
gittiği kadar gitsin mi diyorlar? !

Yıl 2007; Ekim ayı ortası...
Ülkede durumlar gitgide karışmış.
Alınan Nobel Ödülünün nadir yaşanan sevinci ile
kapkara Ermeni lekesi birarada...
ve tabii şu bizim sayıları günden güne artan dansözler! ..
orada-burada bilgece laflar ediyorlar
sırıtıp duruyorlar!

e hadi o zaman
bilgelerin bellerine, popolarına, memelerine
mangırlar tutturalım!

[GooD aNd EvıL]

Bilgelik Kapısı

Herhangi biriydi o
karşımda duruyordu.
kendini laflarla, çizgilerle
işlerle
yaptıklarıyla, yapamadıklarıyla ifade etmedi.

fırsatı da olmamıştı henüz.
Hiç tanımıyordum ki?
medyum da değildim.

belki bir bilge, bir üstat
belki bir yalancı, hırsız
ama o an karşımdaydı tek bildiğim.

Onun önünde sadece 'açık bir kapı' olmayı seçtim.
bir çekim hissetti,
önceden gördüğü bir kapı değildi
daha önce ona böylesi sunulmamıştı.

Onu 'bilge' kabul ettim
kapıdan girdi
üzerinde kendi adının yazdığını görünce şaşırdı.
İçeri girerken yüzü hiç olmadığı gibi gülümsedi
mutlu oldu.
kendi bilgeliğiyle ilk defa tanışmıştı.

ona, farklı, herzaman önüne sunulan kapıyı da açabilirdim.
ama ben herkese hep bu kapıyı açtım.
girmeye alıştıkları
kendilerini durduran, bıktıran kapıları değil! ..

herbiri ise bilgeliğe daha da yaklaştı.

Herhangi biriydi o
karşımda durup, bana bakana kadar.
ama artık değil...

[GooD aNd EvıL]

Bilginin Ruhuna Fatiha

Sürekli öğrenir insan, tamam
buna lafım yok.
sürekli yeni kıtaları keşfeder aşkta
sevgide, dostluklarda, işlerinde
kimi de felsefede, inançta kıtalar arar
buna sıkı takar hem de
diğer kıtaları, ırkları görmez gözleri...
tamam
buna da lafım yok...
demek ki kendi kıtasında yaşamak istiyor.

Ama öğrenmeyi dışa yansıtmak nasıl bir şey?
Sürekli benliğine indirdiği bilgileri mi zikretmek?
sürekli bilgiden mi bahsetmek
ve onun sonsuzluğunu övüp durmak?
'öğrendim de öğrendim' mi demek? ..

hiç sanmıyorum...

Öğrenmeyi dışa yansıtmak
benliğe çağlayan, ardı arkası kesilmeyen o bilgiyi
sürekli yinelemekle değil
o bilgiyi binlerce şekilden sadece biriyle
işe çevirmek, sanata çevirmek olsa
daha iyi değil mi?
bilgiyi bilgi olarak seyrettirmemek insanlara
gözlerine, kulaklarına, burunlarına
parmak uçlarına hitap ettirmek
daha iyi değil mi?

o zaman öğrenmek
kendini 'bilgi' olarak var etmişken
dünyada bedenlenmiş olmaz mı?
dünyaya fayda üstüne fayda katmaz mı?

daha iyi değil mi?

ben bilgiyi 'bilgi' olarak anmayı sevmem
bir o kadar bilgiye tapsam da
onu bedenlendirmeyi yeğlerim.
onu toprağa adam akıllı çakarım
filizlenmesini beklerim.

diğerleri içinse
'bilgi'nin ruhuna fatiha! ..

[GooD aNd EvıL]

Bilgisayar Başında “tık” Diye

Yakın dostlarım bazen hakkımda endişe ederler
çok sinirle yazdığımdan bazı şiirleri
birgün bilgisayar başında
sinir krizinden “tık” diye gideceğimden.

Çeşit çeşit konuları
sokaklardaki, iş yerlerindeki
evdeki, restoranlardaki, wc’lerdeki
kafama fazla takmamamı
böyle şeylere üzülmememi öğütlerler
kimi zaman -bilgece tavırlarla-

ben de diyorum ki
hırpalarım kendimi
yollara sürterim burnumu
yakarım kollarımı sigaralarla
çöpleri bile karıştırırım!
ve de zevkle anlatırım
yazarım!

Bilge gizlemez
Bilge sakınmaz
Bilge görür, duyar
Bilge ağlar, bağırır, küfreder
hayata katılır
ve yaşadıklarından utanmaz!

Bilge ettiği lafın hep önünde gider
arkada özetlerini bırakır;
paylaşılsın diye
dertlere derman
muhabbetlere meze olsun diye...

Bilge bilgi’ye erdi diye
burnunu havaya dikip
karlı soğuklarda, fırtınalı havalarda
parlayan güneşten bahsetmez
dardaki fakirin sofrasına oturup
ziyafetleri anlatmaz...

birgün bilgisayar başında
sinir krizinden
“tık” diye gideceğimden endişe eden dostlarım
bakın dalganıza ve
yolunuz benden geçtikçe kırkyılda bir
otururuz, söyleşiriz en harbisinden
yalansız...

[GooD aNd EvıL]

Bilinmez

En baştan beri 'bilinmez'din.
Buluşmalara gelirken 'bilenmez'
telefonlarıma çıkarken
geri dönüş yapmıyorken
defalarca çaldırdığımda 'bilinmez'...

mesajlarımı cevapsız bırakırken
ortadan kaybolurken
beni merakta bırakırken 'bilinmez'...

en baştan beri 'bilinmez'din...
her ne kadar sadakatten bahsetsen de binlerce kere
gözdağı verirken bana,
'deneyelim, bakalım olacak mı? ' derken
daha bu aşka girişten
anlaşılmaz şekilde sonlanırken herşey, 'bilinmez'…

hiç ulaşamadım sana belki
sen de öyle...

herşey başlarken bitmişti sanki.
Benim için bu 'yaşanmamış aşk' hala 'bilinmez'...

[GooD aNd EvıL]

Biliyordum Yusuf Ağabey

Yusuf Ağabey;
ailenin arka sokaklarında
kuytuda kalmış uzak bir akraba...

şimdi mekanın çok uzaklarda...
sen bilirsin işini
daha ilk gittiğinde buralardan
sana yine güvenim sonsuzdu.
eminim biliyorsun hala...

tuvaletteki o karo plakalara her baktığında
insan veya yaratık yüzleri gördüğünü söylerdin bana.
aynı şey bende de vardı Yusuf Ağabey.
hala da var, merak etme!

bizim algılarımız hep farklıydı
tamam
sen gölgede kalmıştın
dinleyenin, anlayanın yoktu ama
sanki benim var mıydı be Yusuf Ağabey? !
sadece merkezdekilere yakındım,
üstüm-başım düzgündü de,
sen hiç içimdekini sordun mu? ..

Yusuf Ağabey;
ailenin arka sokaklarında
kuytuda kalmış uzak bir akraba...
bir garipti işte ne diyeyim? !
o da öyle biriydi.

ama o karo plakalarda
aynı suratları gördüğümüz de gerçekti!
hatta o bazı akşamlar işi daha da ilerletip,
evin dışından camlara, perdelere
beyaz ışıkların vurup-vurup
geçip gittiklerini görürdü.

sen de farklıydın be Yusuf Ağabey;
bunu ben hep bildim ve hala da biliyorum.
gerisini salla gitsin!

s

[GooD aNd EvıL]

Bilmeli

insan -bilmeli-

ben yedeksubay öğrenciyken
akşamları 'etüt'lerimiz olurdu.
bir görseydiniz;
millet sanki mezun oldukları okullara doyamamış gibi
nasıl da harıl harıl ders dinliyor
notlar tutuyor
sonra da ders çalışıyor!
inanılmaz bir irade! ..

bense
ne boka güvendiysem
bütün etütlerde
çok uzun ve edebi mektuplar yazmıştım
ara sıra da
hocanın yüzüne bakardım
-dinliyorum- zannetsin diye! ..

kafam nasıl duru, nasıl temiz
hiç anlatmayım bile! ..

ve işte o sınav günü geldi sonra...
o harıl harılcılar heyecan doldu.
yüksek not alacaklar ki
istedikleri yere 'yedek subay' olarak gitmeye
hak kazanacaklar.

olan oldu...
ben bütünlemelere kaldım.
ama hala bir şeylere güveniyordum
gören 'aptal cesareti' der
ya da 'torpilli' der! ..

bütünlemeye de girdik sonra 8 kişi
hoca zaten yalnız bıraktı bizi ki
geçebilelim...

Geçtik te zaten! ..

sonra birgün
nakledileceğimiz yerler seçilecekti kura ile
kalabalık ve depresif bir ortam...
kimi çeken güldü, zıpladı
kimi çeken ağladı doğuya gidecek diye...

sıra meslek kuralarına geldi
adım okundu
gittim, çektim.
'İstanbul' çıktı...

yüzümde yine o aynı 'aptal güven'
sevindim tabii ben de
ama ivmem öyle büyük değildi
ben zaten güvenli ve emindim.

insan -bilmeli-
bazen, gerektiğinde
kendisinin 'muaf' olabileceğini bilmeli...

[GooD aNd EvıL]

Bilmiyordu ki Gafil

Bilmiyordu ki zavallı gafil;
benimle birlikte aslında
hergün basıp geçtiği toprağı, parke taşlarını,
apartmanının kapısında nöbet tutan kediyi,
evinin kapısının kulbunu
kullandığı arabasının lastiklerini de aldattığını!
onlara da terso yaptığını! ..

bilmiyordu ki zavallı gafil;
günden güne daha çok
daha sefilce içkiye gömülüşlerinin,
dumana boğuluşlarının,
çaresiz mutluluk arayışlarının doğduğu
o kör karanlık odada benim karanlığımın filizlendiğini!

zaten bilseydi benimle birlikte
bütün bu alemi, koskoca küreyi,
ayı, gezegenleri, yıldız sistemlerini aldatmaya cüret ettiğini,
bilseydi karşısına kızgın yüzüyle topyekun
evren’in ta kendisini aldığını
bunu yapar mıydı? !
ve o zaman yeni ibretlere ihtiyacı kalır mıydı? !

bir sözle bile yeri gelip ne hayatların çamurlandığını,
bir taşla ne kallavi uçakların düştüğünü,
ve bazen ufacık bir insancığın
o tek gönlünde
koskoca bir evren’in attığını
bilmiyordu ki gafil! ..

[GooD aNd EvıL]

Bir akşam...

Bir akşam evime girmek üzereyken
hain, imansız bir magandanın
değersiz tek kurşunuyla veya
tam bir beyefendinin
caddenin köşesinde
yanlışlıkla gaza basmasıyla
bu haysiyetsiz, kaypak
adaletsiz dünyaya gözlerimi kapamışım
ne fark eder? ..

Hatta kapamadan önce gözlerimi
bir köpeğin de gözlerini ben kapatmışım
ne fark eder? ..

Gideceğim tek adres nasıl olsa 'ora' değil mi? ..

yine o, eşsiz manzaralı odamdan
kah dünyayı seyrederim, kah samanyolunu ve galaksileri...
dudaklarımdaki o her zamanki hin tebessümle
aşağıya yine bakar bakar
ölümün her türlüsüyle
ucuzuyla, pahalısıyla dalgamı o biçim geçerim!