Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Ne Akıllıca

Aldığın bir nefes ciğerlerini terketmeden daha,
Düşün,kaç can toprak yariyle kavuşmakta.
Ve gün güneşle yeniden doğarken sonra,
Ölen geceyi bir tek ben,sen diye hatırlamakta...

Gideni sevmekte yürek aslında,
Herşeye inat,
Herşeye baş kaldırarak,
O gururlu isyancı edasıyla.

Gecenin o soğuk çehresini;
Hatırlamak aynada.
Sonra bir yağmur duasında,
Gözyaşlarını yağmurla saklamak ne akıllıca.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Ne Duruyorsun?

uzatsana ellerini ne duruyorsun?
ne zamandır bekliyorum bilmiyor musun?
öyle uzaktan bakmakla can acısı diner mi,
hasret biter mi?
hadi durma ver ellerini.
sarayım boynuma.
son nefesime kadar ellerin kalsın boynumda.
öldürsen bile ses çıkarmam,
yeter ki gel bu cana.
yanmış ellerimi al avuçlarına.
bak ağlatıyorsun,ağlıyorum yokluğunda.
çok mu uzaksın buralara,
eğer öyleyse ben gelirim yokluğunla.
gözlerin desem sanki buzlarda.
çözsene buzlarını,
fayda etmiyor mu delice yanış,
kör olana dek ağlayış.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Ne Olur Bırakma

Yüreğimin doruklarından kopup geldi bu sevda.
Karşı koyulmaz bir çığdı,
Önüne ne çıktıysa yıktı yıktı...
Hiç acımadı...
Öylesine hızlıydı ki...
Bir ses duyabilse,
Biri bir ses duyurabilse belki de duracaktı.
Kimseyi bulamadım çığımdan kurtaracak.
Kimseye soramadım benim çığımı kim durduracak.
Tam dondum diyorken,
Güneşe,muhtaç gözlerle yalvarırken,
Bir ses duydum sonunda,
Düşüp durduğum doruklardan.
Üç heceydi adın...
Bütün harfler,
Bütün kelimeler,
Bütüm cümleler hep senin yanın.
Konuşmak hiç böyle olmamıştı.
Hiç bu kadar can bulmamıştı.
Ya da bir ömürlük sevda,
Bir insana hiç bu kadar yakışmamıştı.
Ne bileyim,
Yüreğim iki değil de,
Adın gibi hep üç hece attı.
Bu yürek koskoca bir dağa ihanet edip,
Yaramaz insanlar gibi çğını yarı yolda bıraktı.
Ve güneşin ilk ışıklarına sarılıp,
Yüreğine sımsıcacık bir sevda damlası bıraktı.
Karıştırma sakın onu koca bir okyanusla,
Bir damla da olsa avuçlarındaki,
Yüreğimden senin için firar etmiştir unutma.
Unutma onu başka kışlarda.
Ve bırakma onu avuçlarından toprağa.
Yoksa bir çiçek yetiştirirsin,
Bedenimin zar zor sığdığı bir karış toprakta.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Ned(T) en Değişiyorsun

Yorgun bir nehir olmuşsun,
Akmıyorsun.

Buz gibi soğuk,
Durgunsun.

Kalbin eskisi gibi değil artık,
Tenin aralıksız örtülmüş,örtün yosun.

Yatağın cehennem çukurları ya,
Sen daha ateş nedir -H-iç bilmiyorsun.

Ben hariç herkes ellerinden tutuyor da,
Düz yolda sendeliyorsun.

Ten değişiyorsun ölümüne,
Yabancılaşıyorsun.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Nefes Sebebi

bir gülüşündür benim ömrüm.
ya da bir hüznün,
benim dünden ölümüm.
dün gece gördüm ömrümü.
banaydı işte senden gelen herşey.
yalnızca banaydı bir can ölümü.
neyim olduysa o vakitteydi.
geceydi,
soğuktu,
ve ay da olması gereken yerde yoktu.
korktum...
ve ben senden sonra hep yok oldum.
hep sen oldum.
sorardım önceleri herkese yok nedir diye,
şimdiyse beni gösteriyorlar,
işte yokluğun ta kendisir diye.
bilmezler ki yokluğun varlığını!
ya da yokluğa varlığın açtığı yarayı...
bende bilmem beni seni bildiğim gibi,
zorla öğretselerde farketmez,
sensin işte nefeslerimin sebebi.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

NiSaN

aylardan nisan.
az kaldı ömür bitiyordu sen durdurmasan.
umuduma bir tutam sevda istedim senden.
senden,
bir ay bir ömür kadar uzun olmasın istedim,
ve ömrümü nisanın ortasında bir güne değiştim.
ne farkeder ki bundan sonrası?
duyacağımı duydum ben ta gökyüzünden.
her yağmur damlası ayrı bir ömür indirdi gözlerinden.
nisan yağmurlarında değil de ben,
gözlerim yüzünden ıslakken,
binlerce kez ölüm olsa diye geçirdim içimden.
her defasında ölüm istedim ben senden.
her defasında yüreğine gömülmek...
nisandı ellerimi yıldızlardan çağırdığım ay.
o zamanlar,
yıldızlar koskoca bir dilek ormanıydı içinde kaybolduğum.
şimdiyse dileklerim kabul oldu nisan ayında,
kaybolduğum yerlerde senin oldum.
bilirim,
bundan sonra yaşanmaz böyle bir an,
yaşanmaz bin yıl yaşasan böyle nisan.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Oyun

Bu dünya bir oyunmuş,
Mecbur oynayacakmışım.
Ooo piti piti diye sayıp,
Ebe ben olacakmışım.
Ve,
Saklananları bulacakmışım.
Bak sen şu işe!
Ya kendim nereye saklanacak mışım?
Diye bağırdım saklananlara,
Hiç göremediğim sokaklara.
Nasıl desem?
Gözlerimi kapatıp,
Yüze kadar sayıp kendime gelsem.
Önüm arkam...Birkaç saçma söz daha.
Bir ebe yetmez ama,
Oyunun kuralı bu,
Mızıkçılık yakışmaz bana.

Biliyorum,
Gayret etsem herkesi bulurum ben.
Yeter ki önce,
Kendimi bulayım tez elden.

Hadi buldum diyelim...

Ve hayal bu ya,
Bir kişi kalsın saklanan karanlıkta.
Dünya bu,oyun bu,
Yine de tek kişiyle bile çalmak çömlek patlar sonunda.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Öldür İstanbul...Öldür

Bilmiyorum İstanbul seni,
Hiç bilmiyorum...
Boğulmuyorum ki denizinde,
Kalabalık insanlar arasında kaybolmuyorum ki caddelerinde,
Uyumuyorum ki dizlerinde.
Yazık,gördüğüm rüyaların hiç birisinde yoksun.
Söye bana ahir-kelamını,
Sen kimleri kimleri yuttun da,tek bana mı toksun?
İstanbul!
İstemez mi deniz gözlerin beni görmeyi?
Bir lokma ekmek çok mu kursağıma,
Ki;
Taşın toprağın altın diyorlardı senin için hani.
Hani sen herkesi,
Basardın bağrına bir ömür hasret kalınmış evlat gibi.
Ana gibi...
Hani sen ağlatmazdın beni denizlerin varken?
Hani yeterdi?
Hani dağların taşların yıkılmazdı üstüme,
Şimdi ne oldu da sırtım kalkmaz oldu yerlerden,
Ne zaman vazgeçtin sen verdiğin sözden?
Söyle bana vefa nedir bilmeyen;
Kolay mı unutmak?
Evladını toprağa evlatlık bırakmak?
Bir avuç toprağa sığdırmak.
Kolay değilmi,çok kolay...
Öyle ki,
Sen kimleri bıraktın ardından.
Kalmadın ki sahibine,bana kalsan.
Ah seni avuçlarıma bir alsam.
Her yeri,senden gayri her yeri yaksam,
Sonra da çıkp yedi tependen birine dünyanın katline baksam.
Ve senin yüzünden,
İntaharı aklıma mıh gibi çaksam.
Sevinme öyle deliler gibi,
Sevinme sende öleceğim diye.
Rüyalarımda sana hasret kalacağımı bile bile,
Düşmeyeceğim mavi gözlerine işte.
Örtmeyeceğim yeşilini üstüme.
Bir damla yağmurunda yıkanmayacağım teneşirde.
Ben sana küstüm İstanbul,
Sen bilsen de,bilmesen de...
Küstüm işte...
Niye mi?
Niye?
Kirlendin diye.
Her gün toprağına kan düşürtüyorsun diye.
Şehitlerimizin kanıyla yeşerttiği seni,kendini parça parça budatıyorsun diye.
Teninin yaşamsı kokusuna hasretlere ölüm kokuyorsun diye.
Seni canı gibi sevene bir lokma ekmek vermiyorsun,
Soğuktan donduruyorsun diye.
Zalime binbir lokma verdiğini de sakın inkar etme.
Bir de yalancı olma bari gözümde.
İstenbul!
Ne olur birazcık vicdanlı ol.
Birazcık vicdanlı ol da,öldür.
Göklere çıkarttığını teninin yedi kat dibinde süründür.
Denizlerini şahlandır bulutlara da öldür.
Günahsa cana kıydığın,günahın ahirette benim yükümdür.
İstanbul! ..
Bu sana ilk ve son sözümdür;
Birazcık vicdanlı ol da öldür.
Biliyorum canını acıttılar bunun adı zulümdür.
Öyleyse durma öldür.
Ocakları her daim haramla yananlarının ocaklarını söndür.
Ceketi olmayanı değil,ateşi mazlumun bedeniyle yananı zemherine düşür.
Sen en iyisi ölmeden önce öldür.


Hem;
Yaşamak için değil ki bu katliam.
Bu,
Ölmemek için katli-ferman.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Öldür Kendini

bekleme artık beni
aşk bitti.
giden gitti.
herşey boşa,
bitir hayallerini.
bir zamanlar benim yaptığım gibi
biten aşklara,zor kolay ölümlere ağla.
sensiz *******e ağla.
biraz da olsa benim için de ağla.
üzgünüm acıyamam gözyaşlarına.
tutamadığım ellerinle yarala kalbini.
yada öldürdüğün gibi beni,
sende öldür kendini...

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Ölüm Anlık

Artık,
Yaşanacak olan,
Ayrılık...

Sonra,
Ölüm.
Anlık...

Katil,
Sen.
Yüreğim tanık...

04.12.06
pazartesi

Ali Yeşil