Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Biz Seninle En Derin Acıları Paylaşmıştık

Biz seninle
En derin acıları paylaşmıştık
En gizli yaralarımızı göstermiştik birbirimize
Ne sevmeyi becerebildik
Ne de vazgeçebilmeyi

Birbirimizi kırmıştık en çok
Başka kimseyi bulamadığımızdan belki yanımızda
En çok ayrı düştüğümüz zamanlarda sevmiştik birbirimizi
Yokluğa aşık olmaktı belki bize düşen

Biz seninle
Bir türkülük hüznü paylaşmıştık
Üç telli bir sazın sesi yeterdi bizi ağlatmaya
Bizden başka hiç kimselerin bilmediği
Ve hiçbir zaman öğrenemeyeceği sırlarımız vardı
Belki de bu sırlardı
Bizi birbirimize böylesine bağlayan
Seviyorduk yurdumuzu
Karşı çıkıyorduk yapılan bütün haksızlıklara
Karanlık sokaklarda geziniyorduk her akşam
Ve şarkılar söylüyorduk belki de korkumuzdan

Biz seninle
İki gemiydik yurdumun fırtınalı denizinde
Vaktimiz yoktu bir aşkı yaşamaya
Hürriyet çok uzaktaki bir limandı
Ve daha aşılacak binlerce mil vardı

Kırmamıştık hiç kimseyi kendimizden başka
Aklımızdan bile geçmezdi incitmek hiçbir canlıyı
Ama yine de kırdılar bizi
Her gece kurşuna dizdiler bütün şehir derin uykudayken
Doğan gün örtemedi acılarımızın üstünü

İnce bir sızı yayıldı dünyaya kan sızan dudaklarımızdan sadece
“Ey Halkım Malumun Olsun Çektiğimiz Acılar”

Sonrası mı?
Tarih utanır anlatamaz belki sonrasını…

Biz mi? .................
Birbirimizi hiç………….miydik?
Boş ver.
Zaman yok bunları konuşmaya…

[GooD aNd EvıL]

Biz Üvey Çocuklarıydık Ülkenin

Karartılmış *******de
Siyah perdelerin ardından
Kaçamak birkaç bakıştı bizim sevdamız
Ne söyleyebilmiştik birbirimize
Ne de vazgeçebilmiştik

Biz ki üvey çocuklarıydık bu ülkenin
Hem sevip
Hem cefasını çekmiştik
Sefa sürmeyi bir an olsun aklımızın ucundan geçirmeden

Her ağacın gövdesine
Bizim adımız kazınmıştı
Her sokak ayak izlerimizden tanırdı bizi
Solgun yüzümüzden ve iç çekişimizden
Tanırdı bu şehir bizi

Biz ‘gönüllü sürgünleriydik’ yeryüzünün
Her türkü bizi anlatır biraz
Her şiir bizim yüreğimizde alevlenir
Her annenin yüreği gizlice kanar bizim için
Her baba yas tutar yiğit çocuklarının ardından.

Yasaklı *******de
Kaçamak buluşmalardı bizim sevdamız
Bizim için icat edilmişti sanki bütün acılar
Mutluluk; çok uzaklarda kurulmuş bir dağ köyü
Oysa demişti ki biri bana
Artık kimseler oturmuyor o köylerde
O köyler boşaltıldı (sevgisizlikten)

Öyle severdik ki herkesi ve her şeyi
Öyle kanardı ayaklarımız
Keskin bıçakların üzerinde gezerdik geceleyin
Zehir şiirler yazardık
Kahrederdik kirli yüzünü dünyanın

Biz ki üvey çocuklarıydık bu ülkenin
Kaçamak bir aşktı bizimkisi
Ne söyleyebilmiş
Ne de vazgeçebilmiştik…

[GooD aNd EvıL]

Bizden Olmayanı da Sevmek Bize Yazılmış

Bizden olmayanı da sevmek
Bize yazılmış.

İşte bu sebeptendir ki
Çirkin yazılmış yazımız
Her temmuzda
Bizim sazımız yakılmış
Her konuştuğumuzda
Bizim sözümüz yasaklanmış

Bizden olmayanı da sevmek
Bize yazılmış.
Bu sebepten
Sevilmeden sevmek
Bizim alnımıza yazılmış...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bize Düşen

Bize düşen sorulmasıydı en güzel sorunun
Yanıtlar değildi verilmesi gereken
Sorduk en güzelini...

Çünkü işiydi şairin
Bahar günü aşık olmak çiçeğe..!

[GooD aNd EvıL]

Bizi Anlamadınız

I.
Uğruna sabahlara kadar gözyaşı döktüklerimiz
Bizi anlamadınız
Oysa aynı dünyadaydık
Aynı gökyüzüne uyanıyorduk her sabah
Aynı havayı soluyorduk
Aynı demir parmaklıklarda tükettik yıllarımızı
Aynı darağacında can verdik
Biz açık denizlere gönül vermiştik
Oysa susuz bir çöldü sizin hayaliniz
Biz şiirler okuyorduk aşka ve kurtuluşa dair
Siz intikam çığlıklarıyla bölüyordunuz *******imizi

Siz, uğruna kan ve gözyaşı döktüklerimiz
Ve yine de dökeceğimiz

II.
Sen de ağlamaz mısın birileri için
Veremez misin ömrünü
Bir şiir acıtmaz mı yüreğini
Sen hiç sevmez misin
Söyle;
Sen hiç sevemez misin?

İnsan için ölebileceğin gün gel
Gözlerin ağlamayı öğrendiği gün gel
Sevmeyi öğrendiğin gün gel
Biz burada olacağız
Beraber ağlayalım o gün
Beraber gülelim
Ve beraber ölelim...

21 Ekim 2002
21: 11

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bizi Ayıran Kelepçenin Soğuk Demiri

(Yarına sesinin yankısını bırakan bütün çocuklara armağandır)


Bizi ayıran bir yoldu
Bizi ayıran kelepçenin soğuk demiri
Ve sevdamızdı hayata dair

Kenetlenmişti ellerimiz
Omuz omuza yürümüştük yollarda
Sevmemiştik sırtımızdaki demir yığınlarını hiç
Hep uzak dağların ardında ararken mutluluğu
Görememiştik bir an bile
Burnumuzun dibinde akıp giden hayatı

Yaşayabilecekken sıcak bir odada
Kendi hürriyetlerimizi
Bir sevgilinin gözlerinde kaybolup gitmek varken umarsız
Bir akşamüzeri düştük yola
Anamızın gözyaşını bırakarak ardımızda

Sevmedik sırtımızda çapraz asılı duran canavarı
“Biz adam öldürmedik Reis,
Biz cana kıymadık hiç”
Bu kavga yaşatmak içindi
Yaşamak için
Eşit
Hür
İnsanca...

Asfaltlara ayak izimizi bıraktık
Bozkırlara sevdamızı
Kurşun yoktu silahlarımızda
Yüreğimizi doldurup şarjörümüze
Düştük yola

Bir öğle sonrasıydı vakitlerden
Havada ihanetin ağır kokusu

Kurşun sesleri yankılanıyor dağlarda
Kırılıyor dağ çiçeklerinin boyunları
haykırıyorum:
vurmayın çiçekleri
onlar bilmezler kavgayı
yok onların silahları

Çelik bir canavar bütün acımasızlığıyla tükürüklerini saçıyor
Dönerek yakıyor gökleri
Bedeninde bahar görmemiş çiçekler açıyor

Ananın yüzü düşüyor aklına
Gitme derken döktüğü gözyaşında
Boğulurken dünyalar
Şimdi çeksem diyorsun pimini ömrümün
Saçsam dünyaya yüreğimi
Ölmek dert değil de
Yazık olmaz mı umuda

Belli yolun sonu
Yolun sonunda umut yok
Ya bedenini alacaklar ya ruhunu
Yada itiraf ettirecekler sana bir kuş olduğunu
Uçacaksın mavi boyalı bir binanın dördüncü katından

Bizi ayıran bir yoldu
Bizi ayıran kelepçenin soğuk demiri
Suçumuz belliydi
Herkesten biraz daha fazla sevmiştik hayatı

İhanetleriyle, sessizlikleriyle, korkularıyla
Ölümüne sevdiğimiz insanoğlunun
Solmasın diye yeryüzünde açmış çiçekleri
Gülsün diye avurtları çökmüş anamızın yüzü
Düştük yola.
Hayata sevdamız adına...

9 Ocak 2003
Düzenleme-2005

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Bizi Hiç Tanımıyorlar Çocuk

Ömrümüz şiirlerdeki o büyülü sözcüklere benzemiyor hiç
Çarpıyor yüzümüze tokadını
En olmadık yerinde terli bir temmuz gecesinin

Ah yavrucağım
Ömrümün bahar yeri yiğidim
Bizi hiç tanımıyorlar
Bilmiyorlar yağmur altında ıslanan bir kızın
Ürkek bakışlarına ağlayabildiğimizi

Mart güneşine aldanan erkenci bir çiçektin sen
Umudu kanatılmış yurdumun arka bahçelerinde
Yaprakların, düşlerindeki gökyüzüne dayalı...
Ah güzelim benim,
Tek başına bahar olmaya çalışanın
Kaderiymiş meğer erken solmak

Bizi hiç tanımıyorlar çocuk
Bilmiyorlar öfkemizi sevdamızla harmanladığımızı
Ve gözlerimizin ardında ne derin uçurumlar sakladığımızı

Hayatı hiç tanımıyorlar
Aptalca bir yarıştan ibaret sanıyorlar her şeyi
Bir mal alım satımından belki
Yorgun bir paydos düdüğünden,
Bilmiyorlar dünyanın gözlerinin içine bakıp
Gerçeküstü hayaller kurmayı
Sonra hayallerinde yarattıkları o ceylan bakışlı sevgiliye
Sabahlara kadar şiirler yazmayı

Bizi hiç tanımıyorlar çocuk
Bilmiyorlar nasıl ağlayabildiğimizi bir türküye gece boyu...

2006

[GooD aNd EvıL]

Bizim Ellerimiz

Hesap sormaz mı sanıyorsun
Defterinden yıtıp attığın şiir
Kolay mıdır yok etmek
Yaratmak kadar?

Ahı tutar birgün insanlığın zulmedene
Kızgın bıçak durmaz asla kınında
Ve bağlayamazsın dilini asla türkülerin

Ey kendi benliğinin karanlık çukurunda kaybolmuş yaratık
Yapışmaz mı sanıyorsun yakana
Yaratan elleri emeğin,
Ekmeğine namusu gibi sarılan elleri,
Tarlasının taşlarını tırnaklarıyla ayıklayan fedakar elleri,
Elleri analarımızın,
Kundaktaki çocuklarımızın
Yarını kuracak elleri,
Bizim ellerimiz
Kenetlenip sıkıca boğacak elbet
Zulmü, kederi
Boğacak mutlaka birgün çaresizliğimizi...

21.12.2005
ŞIRNAK

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Boşuna Bu Yorgunluk

Anladım ki
Boşuna yoruyorum kendimi
Anlatmak için bir şeyleri

Yanı başımda çalan şu kemanın sesi
Söylenen bütün sözlerden güzel oysa
Çünkü onun tellerinden çıkan sesle
Kırılmamıştır hiçbir kalp
Yarım bırakılmamıştır
Söylenmek istenen hiçbir söz...

İşte bunun için saklıyorum sizden tüm yazdıklarımı
İçimden akan tüm nehirleri
Yaramı saklar gibi saklıyorum
İçimde hapis olmuş bu sevgiyi

Aynı çatılar altında yaşayan
Milyonlarca yabancıyız biz aslında
Birbirini tanıdığını sanan
Bir birimizin gözünün içine baksak ta
Anlayamıyoruz ve anlatamıyoruz
Ne fırtınalar koptuğunu içimizde

Ve artık farkına varıyorum yavaş yavaş
Beni kendi içine çeken şu kırılganlığımı
Ve neden bu kadar kanattığını
Yanı başımda çalan şu kemanın sesinin
Çünkü ben
Sevgisini sevgisizliğiyle çarpanların coğrafyasında büyüdüm
Ve bu topraklarda yaşıyorum hala
Pazarlanmış aşklarımla
İçine korku katılmış bütün sevinçlerimle
Sevgisizliğimle
Yaşıyorum hala
Adına yaşamak denirse bu zulmün...

Melih Coşkun

[GooD aNd EvıL]

Boşuna Yorma Kendini

Yağmur altında ıslanan
Bir kız çocuğunun ürkek bakışlarını gördüğünde
Burulmuyorsa yüreğin biraz olsun
Bir an olsun çevirip bakmıyorsan mağrur başını
Yanı başında can çekişen hayata
Neye yarar zehir sözlerin
Bakışımla dünyayı yakarım dediğin
O alevden gözlerin

Sürekli halktan bahsedip
Unutmuşsan kendi halkının gözyaşını
Ağlamamışsan bir türküye ******* boyu,
Anlamamışsan okuduğun kitapların
Ve bitirdiğin okulların
Seni adam yapmaya yetmeyeceğini
Boşuna yorma kendini,
Beş para etmez senin
Ne aşkın
Ne de kavgan...

2005

Melih Coşkun