Şükrü Özmen

[PirincBurgeR]

İns-ü Cam

Bütün karmaşasıyla insan atılıyor
Ruhumun pir-ü pak caddelerine
Dolaşıyor eşkiya duruşuyla kös kös
Kalbimi çırçıplak hüzünlere
Korkulara yalnızlıklara kaptırarak
Bir bir yıkılıyor
Aklımın derinliksiz duvarları
Karşımda üstüste duran yığınları
Gördükten hemen sonra
Beni bir ses sahibi kılmaya yetmeyecek
Bu asılsız kederler
Geçirmeye yetmez kalbağrılarımı
Yetersiz yakarışlarım
Kokun öyle yakında
Cam kafesler içinde
Eteğine yapışıp
Yeşil yalnızlar kafilesine karışmam için
Pişmanlıklarımdan yapılmış
Bir balyoz yetecek
Ne-bi'an çıkıyorsun aklımdan
Ne-bi'an geliyorsun aklıma
Uzat ellerini
Kurtar NEBİ
Aşığınım biliyorsun...

[PirincBurgeR]

İşte Buna Ağlanır...

Tenimde yırtık leşleri serili
Kavrulmuş hayaletlerin
Sona
En sonraya bırakılmış gibi titrek
Beyazlığını kafama dank ettiren
Yeşillik
Kel kör yapayalnız
Ve ağlamaklı,
Sivri burunlu
Ve acıklı
Kesiştirdiği duvara irin sıkan
Merhamet
Annelerin mirası olacak
Karşı kıyıda kalanlara eziyet

Zor
Zordan zor
Yamalı hayalleri
Renksiz fonlara yerleştirmek
Sabitim sabitsin sabit
Satarım batarsın
Yutarsan alırım
Her belayı acilen
Defol git diyorum dinlemiyor
Üstüme geliyor gece gece
Jinekolojik sanrıların yâr
Sarart sarart nereye kadar
Karart karart sonunu bilme

Ağlıyorsam kederden değil
Beliğine bel bağladığımın
Nâr-ı aşkından hiç değil
Veda etmeliydim
Kuşların bön bakışlarına
Edemedim
Efkârım ondan

Tıkırtılar geliyor iç odadan
Lağım kokulu bir nazariye
Yazılıyor olmalı
Ekranın günahkâr beyazlığına
İşte buna ağlanır...




14 Mart 2007

Şükrü Özmen

[PirincBurgeR]

Kadavra

Kestirdim güneşe
Aklımın uzayan sakallarını
Devamsız karanlıklarda uyuyan
Paçavralar gibi
Kerhen girdiğim günahlarımın
Saçlarını tarattım yağmura

Hesapsızlık hesapları yapan aydınlık
Hor görüyor
Ruhumun yeşile meylini
Maviye çalsın istiyor olmalı
Duvarlarımın rengi
Zorla şiirliyor
Kafiyeliyor zorla
Kalbimin tufanını

Yapmasın bunu bana
Yormasın ahengini kadavramın
Bağbozumuna vurmasın asmalarımı
Ekşitmesin şarabımı
Eyy.. güneş
Eyy.. onulmaz sevgilim
Söyle aydınlığına
Tutturmasın beni dünyaya…



17 Kasım 2006

[PirincBurgeR]

Kanyon

Kanyonların gözlerinden devşirdim ölümü
Dipsiz derinliklere türküler koştum
Duysun çıksın gelsin
Kıyısında dimdik
Bir intihar anıtı olan cesedimi
Yuvarlasın
Sarı,hüzünlü derinliklere
Hemen arkamda
Bahar resimleri
Papatyalı kır kadrajları olsa da
Benim bir uçurum kıyısındaki
Dik ve abidevi duruşumu
Aydınlatmaya yetmezdi hiçbir bahar hayali
Sesini papatyalayarak
Ruhuma bağıran
O hayalet olmasa
Beni kendi küstürülmüş
İntihar kurgularımdan çekip
Ovalandıramazdı hiçbir hüzün şarkısı
Korku telaş endişe
Fişek yemiş itler gibi acılanma
Kanyonun kıyısında anıtsal duruşumu
Tazeleyen yangınım
Bir sesle sönecek
Bir nefesle susacakmış
Akla gelir
Ruha gelmez ihtimal

Nefessiz dualar sunuyorum yeşilliklere
Otların siteminden korkarak
Çiçeklerin üstüme gelmesinden acılı
Bu bahar kadrajında
Çılgınca kovaladığım hayal
Beni bir ses sahibi kıldı
Aşkın onulmaz yangınıyla




15 Kasım 2006

Şükrü Özmen

[PirincBurgeR]

Kar'ın Ateşi Var

Ateş:
Unuttuğum bir ihtimal olarak
Hep var.

Sabah:
Göklerden yeryüzüne
Yeni ve bembeyaz
Bir ülke indirilmiş
İşte bu ülkeye uyanmak
Nakavt eder
Hayatın sıkıcı tekdüzeliğini.

İşte ateş
Hayatı karamsar fotoğraflardan
Ve çirkef anılardan koruyan
Ve işte kar:
Ruhları hayata
Onulmaz bir ateşle
Bağlayan

Hey dünya:
Senin bilmecelerini
Çöze çöze öleceğim
Ne güzel.

Ateş:
Hep var olan ama unutulan
Bir ihtimal.

Şükrü Özmen

[PirincBurgeR]

Kar l

Gece şehre
Lapa lapa melek yağıyor
Çıkartıyor üzerinden dünya
Eski,kirli esvaplarını
Beyaz,temiz ve settar
Bir maske giydiriliyor
Betondan günahlarımızın
Gri suratlarına



Ocak 2004

Şükrü Özmen

[PirincBurgeR]

Kar ll

Kar
Ateşsiz zamanlara sekte
Kesintisiz hasrete uzatma
Yollara pranga vuruluşu
Gökler tarafından
Vuslata tehir
Hasrete eklem

Kar
Ey güzel beyaz
Olmadı bu son marifetin
Yapmamalı
Kalbimi yarmamalı
Yoluma kelepçe
Vurmamalıydın...



13 Ocak 2007

Şükrü Özmen

[PirincBurgeR]

Kar lll

Öpüyor
Karanlığın sıkıntısını
Karın
O endamsız
Ama cesur
O yağmacı
Ama ferah
Beyazlığı....

Şükrü Özmen

[PirincBurgeR]

Karanlığı Boğdum

İçimde ölüm duygusu
Gözümde yeşillikler
Azrail'in nefesi
Ense kökümdeİ

Ve ben
Işık mezarlığı geceyi
Deştim karnından kör bir bıçakla
Dinlemedim hırıltılarını karanlığın
İlk ışıklarla iyice ölene kadar
Sun'i ışıkların anlamsızlaştığı
Silindiği bir çağda
Bir katil vicdanıyla
Çıktım sokaklarına ıssız gezegenimin
Ben
Gece katili adam
Karanlığı boğdum
Bir nefes dumanla

İçimde ölüm duygusu
Gözümde yeşillikler
Azrail'in nefesi
Ense kökümdeİ

[PirincBurgeR]

Karmaşa

Eylül süpürdü işte hüznü kendinden
Kadim zamanlardan beri adeti budur
Bunda
Benim sesimin bir kırıntı kadar dahli yok
Kara terkedip günahlarını
Yağmurları temize çeken ben değilim
Bana sormasın yargıcılar
Gecenin neden taylar gibi
Hüzne boşaldığını
Sormasın şiirin hesabını
Akl-ı evvel ruhu sonra adamlar
Eylülse Eylül
Karsa kar
Yok benim gözlerimdeki sürgünün
Bu karmaşada imzası
Güz günlerinin tenime sunduğu aşkı
Savaşla izah edebilecek kadar
Günahsızdır kalbimin derinleri
Eylül
Aşkı kendinden menkul
Bir mevsim olmak suçunu
Çıkarsın önce kendi üstünden
Sonra verebilirim ben hesabımı
Aklıma katranlar giydirip
Neden tüye buladığım
Bu sorguda çıkar ortaya
Gövdemde kabaran aşkı
Tırnaklayıp kedere dönüştürmemin cezası da
Bu oturum sırasında verilebilir

Neden,nasıl,ne için,nerede?
Sorular ruhumu yakmadan önce
Keyifli bir idam öncesi tasarlıyorum kendime
Şöyle sigara dumanıyla
Puslandırılıp efsunlanmış
Bir darağacı görüntüsü gibi mesela

Ama ölmem
Ölmemem gerek
Eylülün süpürdüğü aşkı
Nereye sakladığını görmeden

Diplomatik bir ölümdü kurguladığım
Kendi hakkımda
Dünyanın dengelerine bir teması bulunan
Proleter ya da şehit bir ölüm tasarlamıştım
Eğer zaman
Acımasız çocuğu Eylülle
Senaryolarımı baştan sona değiştirmeseydi
Diplomatik bir ölümdü evet
Sonum hakkında kararım
Bir savaşın ortasında
Dünyaya çekilmiş bir kılıç gibi
Ölmekti tasarladığım

Ama ölmem artık
Ölmemem gerek
Eylülün benden süpürdüğü aşkı
Nereye sakladığını
Öğrenmeden...