Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Toprağım
Ben toprağım beklerim yağmur bulutlarını
Güneş kurutur...
Çiçeklerim solar..
Çatlaklarımdan sızar acılarım
Bulutlar kaysın isterim üzerimden
Yağmur bulutlarım

Gökkuşağı takılsın ardına
Grileşen sabahlar renklensin
Uyansın çiçeklerim
Gelincik tarlasına düşsün damlaları
Düşsün gelinciklerim dudağına...

Ben toprağım beklerim yağmur bulutlarını
Gün gelirde bir çiçek açarsa üzerimde
Damlası düşsün bereketin
Kokusunu sersin çatlaklarıma
Serinlesin tabiat ana
Uyansın...
Sarsın insanoğlunun açtığı yaralarımı
Dur desin bu katliama

Ben toğrağım beklerim yağmur bulutlarını
Uzanmış hayale dalmış genç kız düşlerinde
Savrulurken saçlarıyla duağı
Fal tuttuğu papatyanın son yaprağıyla
Göz yaşı düşmekte göğsüme
Beklediğim yağmurlar yerine


Küçük bir saksıda umut ekersin içime
Nice can biriktiririm koynumda
Sonsuzluktan gelen canlar
Bana bırakır bedenini son yolculuğunda
Ben isyandayken hasretlere
Baranların susuzluğunda
Unuturum bana açları
Külleri uçuşan sevdamla
Kuruyan bir avuç toprağım bahçende


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Tut ki
Tut ki geceyim
Şehrin üstünde
Fısıldıyor güneşin karıncaları
Yorgun düşlere inat
Büyüdükçe yalnızlık
Gözlerinde ay doluyor

Tut ki rüzgarım
Şehrin üstünde
Sökülen bulutların ipleri
Düşüyor pencerene –çizik çizik-
Teğelliyor bakışını eteklerime
Hasretin tenime işleniyor

Tut ki şiirim
Şehrin üstünde
Anason kokusuna sinmiş
Dolaşıyorum eski şarkılarda
Son dizeme yaz
-Seni seviyorum-u..
Koy noktamı.

Yoksa ne şiir biter
Ne sabah olur
Dize çöken şehirde


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Bebeğim
Bu son seslenişim sana
Kaç gündür yokluğunla başbaşa gözlerim
Kaç saattir ellerim hayaline dokunmakta
*******im belki yarına diyen dualarla
Binlerce yıldızlar kaysa
Ben hep seni dilesem
Ve sen güneşle doğsan odama
Gamzeni sunsa deniz avucuma
Gece gözlüm bu son haykırışım sana
Ben bıraktığın yerdeyim
Saçlarımda kokusu var nefesinin
Yanağımda dokunuşunun sıcaklığı
Vücudumda dolaşmakta karanlıklar
Ben teninde sevdalı
Sesim çıkmıyor artık
Kelimeler yetmiyor
Gözlerim kavuşmuyor kirpiklerine
Ben düşemiyorum gözlerine
Rüzgar dağıtıyor sesimi
Hasretim uzağından geçmekte
Ben deli divane esmer tenine
Marmara seni vuruyor sahillere
Sarmaş dolaş yürümeliyiz
Yağmur o günü yaşatmalı
Çisildemeli üstümüze
Sözlerin dökülmeli..
Birtanem…canım…bebeğim (bebişim)
Tenin düşmeli tenime.


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Tutku
karanlık gölgelerde
dokunuşların var
usul ve ağır rüya sevişmelerinde
böyle
kırmızı bir şehvetsin tenimde
sensizim bu hayal öpüşlerinle
dudaklarım ıssız
ellerin olsun çıplak arzularımda
içimdeyse ıslak mavi nefesin
yıldızların aksi düşsün
tutuşsun,tutuşup kalmış olayım
seninle ve sensiz sevişmelerde
gitme düşlerimden
gidersen
gün sızar gözlerime
tenim ağlar
gitme
sabahı görsün tenimde hayalin
yoksa
sabahlar ağlar


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Bebek kokusunda kalan iki gönüle
Ayrı iki şehrin insanıydı onlar
ama bildik isimlerdi
Bir kadın ve bir erkek
Yabancı...
ama bildik öykülerdendi

Hiç görmedi adam kadını,
Kadınsa zaten habersizdi
Bilindiğinden.
Uzaktılar
ama bilmedikleri kadar yakınlardı.

Altıyol'da gri bir dikiz aynasında
Kavuştu gözleri
Sözler düştü bir anda
Saçılmış iğneler misali
Laf yarışıydı

Bir kadın ve bir erkek, iki deli
Büyümemiş iki çocuk misali
Sürtüştüler yol boyu
İki kıta arasında asma köprüde
Unuttular büyüdüklerini

Yollar uzun
Yollar kapalı
Ufuk açık
Yürekler açık
Bir de sessiz şahit vardı ki...şaşkın!

Tozlu rampanın şık pastanesinde
Limonatanın serinliğinde soluklandı kadın
Önde iki adam, hesap ödeme savaşında
Küçük yanları ne kadar saklı kalmış aslında...
Kim almış, kim götürmüş, kim yemiş sahi çikolatalı pastayı

Ihlamurların altına bırakıldı araba
Merdivenler çıkıldı
Kapı açıldı
Gözlerinde baharı saklayan bir kadın açtı kapıyı
Çekilen dalgalar gibi gülümsedi, pırıl pırıl ve dingin

Kadınla adam hala yabancı
Ordan burdan isimler dolandı dile
Küçüklü büyüklü kahkahalar
Masa üstünde çizildi çizgiler
İnce bardaktaki çay yudumlanırken

Sonra beyazlar içinde
Unutulan bir koku getirdi bahar gözlü kadın
Ellerinde kavradığı küçücük bir beden
Bebek şaşkın
Çocuğu kapma telaşıyla kalktı adamla kadın

Hasretti, hayaldi...
Unuttu her şeyi.
Bütün kiri pası gitti dünyanın
Bebeğin saçlarını soluklayana kadar
Kim kimle ne konuşuyordu, kim kime bakıyordu, umursamadan!

Sonra adam geldi,
Belli ki o da çok hayalleri sıkıştırmış göğsünde
Usulca aldı kadının kollarından
Hasretlerini çekti,
Boğazında kaldı bir kaç solukluk kokusu, buruklukla sustu.

Uzaktan seyretti
Derinlere daldı resmetti
Bir ninni söyledi içinden
Doğmamış çocuklara ya da doğuramadığı çocuğuna
Bezden bebeği geldi aklına, annelik yaptığı

Bebek gülüşte
Bebek adamın ellerinde.
Dayanamadı kadın,
Alıp yatırdı koltuğun üstüne
Küçük gözlerinde, iki büyük surat şaşkınlığı

Gıdıkladı bebeği kadın
Adam güldürmeye çalıştı
Minik ayaklarını öptü,parmaklarıyla oynadı
Adam da dokundu ince tenine
İki yabancı küçük bedenin avuçlarında dokundu birbirine

Kimdi yabancı?
İsimler mi? şehirler miydi bilmedik?
Oysa bir bebeği ortak sevip,
Hayallerine saracak kadar tanıdıktı ikisi de
Kim kimin yüreğinde soluklandı bilmedi

Geri çekildiler
Bebek ortada tekme tekme
Cinsiyeti önemsizdi o an
Hayallerdekiydi ya yaşanan
Renkleri dökülmemiş resimdi

Belki bir daha söylenmeyecek türküler çalındı
Uyudu bebek
Yumdu gözlerini kadın, kolları boş
Bebeğin başı hala göğsünde sanki, kokusunda sarhoş
Konuşuyordu bahar gözlü, sessiz şahit ve yabancı

Akşam yemeğinde geçti zamanın yarısı
Leziz gecenin sonunda çaldı veda çanları
Telefon telefon üstüne
Gitmeliydi kadın
Aklı kalacaktı, akılda kalacacaktı belki de.

Gecenin koyu kahvesini yudumlarken
Tüm yaşananları çekiyordu kokusunda
Bir fincan kahve bitimi kadardı süresi
Kalktı, kalktılar...bebek uykuda
Hayaller dört duvarda kaldı.

Üç kişiydiler arabada
Ama üç yabancı değillerdi artık
Ne olduğuna şaşkın bir kadın
Ne olduğunun bilincinde bir adam
Dile geldi, dilsiz şahit.

Kadın uğurlamak için, indiler centilmence
Öylesine yoğundu ki gece,
Yabancı kolllar sarılırken ay öylesi parlaktı ki
Bir umut daha astı ince elleriyle geceye
Başı hala omuzundaydı adamın.

işte böyle başladı hikaye...
Sonu mu! ! !
Yollar aldı adamı
Kadını buruk hayaller
Ama bir bebek avucunda kaldı iki gönül

Dedim ya bildik öykülerdendi
Sonu yazılmamış...
ama adam dedi
Kızım olsun istiyorum...başka hiç bir şey değil.

Kadının dilinde sabah sessizliğinde bir şarkı
'Ağlarsan kıyamam kıyamam ki küçüğüm
Gözlerine bakıp da sana yalan diyemem
Söylesene diyorsun söylemek zor küçüğüm
Başkası var gönlümde sana yalan diyemem
Deyip de çektin gittin'

Şarkının finalinde belki de adam hala yollarda...
'Unutmak kolay mı kolay mı küçüğüm
Ayrılık ölümden beter be küçügüm
Kızımız olacaktı gittin küçüğüm
Kızımsız yollardayım'

Doğmamış kızın D e r i n adına
Günün kutlu olsun yabancı(m)

Ayrı iki şehrin insanıydı onlar
Hiç görmedi adam kadını,
Altıyol'da gri bir dikiz aynasında
Bir kadın ve bir erkek, iki deli
Yollar uzun...
Tozlu rampanın şık pastanesinde
Ihlamurların altına bırakıldı araba.
Kadınla adam hala yabancı
Sonra beyazlar içinde
Hasretti, hayaldi...
Sonra adam geldi,
Uzaktan seyretti
Bebek gülüşte
Gıdıkladı bebeği kadın
Kimdi yabancı?
Geri çekildiler...
Belki bir daha söylenmeyecek türküler çalındı
Akşam yemeğinde geçti zamanın yarısı
Gecenin koyu kahvesini yudumlarken
Üç kişiydiler arabada
Kadın uğurlamak için, indiler centilmence
işte böyle başladı hikaye...
Dedim ya bildik öykülerdendi.
Kadının dilinde sabah sessizliğinde bir şarkı
Şarkının finalinde belki de adam hala yollarda...

Sahi olabilir miydi k ı z l a r ı! ! !


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Ben İstanbul'um
Ben İstanbul'um
Penceremden doğar güneş maviye
Çamlıcada saçlarım ılgıt ılgıt
Ortaköy tüm albenimle
Cıvıl Cıvıl Sultanahmet
Benliğim Beyoğlu'nda salınır
Mihrabad bekler gecemi
Ben İstanbul'um
Yıldızlar üzerimde şimdi.
Karanlıkmı beni yutar
Ben mi karanlığı bilemem
Surlarım bekler fısıltıları
Taşı toprağı altın derler ya
Ben İstanbul'um
İstanbul 'Sen fakiri'


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Ben izsiz şiirler kalır geriye
Kokusuna yüklü hasretler taşır
Her teli karışır gümüş sırçalara
Kah duman olur vapur üstünde
Kah martı, duman üstünde.
Aşiyan’dan yuvarlanır rüzgar
Savrulur Tevfik Fikret şiirleri
Mevsimler kalır dudak kenarında
Yıkar Marmara gece-i sevişleri
Kurutur Üsküdar’da bir mendil
Şahittir Kızkulesi sessiz duruşuma
Yıldızlar toplanır,
Masalardan iskambil
Biter kumar, yiter gece

Siz bilmezsiniz
Anason çoktan sinmiştir çiy damlasına
Güller sarhoş, mevsim alkolik.
Bir şarkı yalpalanır güneş kızın sesinde
Serilir güne saçları
Saçları kadar savruk İstanbul.
Kirpik örgüsünde giyinirim şehre
Şehir bana çıplak
Doğumlar düşer sancılarıma
Ölümler sarılı, doğumlar çıplak
Saçları örülür
Boynunda nefesim
Biter kadınlığı şehrin, yiter gece

Bekaretinde tükenir sanırsınız kelimeler
Siz duymazsınız
İstiflenir ıslığa yalnızlıklar
Şiirler birikir
Öfkeler dizilir berduşların başında
Çelimsiz gövdelerin gölgesinde
Çapraz adımlarla dolaşır caddeleri
Adressiz rüzgarlar.
Zaman, gümüş kurşun hızında
Gel gör ki;
Yaprak düşümü sessizliği.
Mevsimler dökülür, çizgiler düşer
Mısrası saklım
Biter ömür, yitip gider şair.

Ben izsiz şiirler kalır geriye.


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Umarsızca
Köşe başında bir gölge
Çelimsiz bedenin ritminde
-titreyen dudaklar ve eller-

Elleri kara…
Toz bulutu saçları
Gözleri mavi..
Kirpiklerine hapsetmiş
Hani şu uçsuz bucaksız denizi.

Yırtık ve kısa bir pantolon,
…………………düğmesiz.
Bir ip bağlı kemerine
Belki de belini kesmiş.


Rengi kaçmış bir tişört
Yaka paça savruk
Kollarını sürdükçe yüzüne
Parlar hasta yanının yaldızları

Öyle güler umarsızca

Patlamış bir top ayağının ucunda
Ayakkabısı yırtık
Biri bağlı
Biri açık
Bir de konuşsa kopuk dili

Beden yorgun
Ayaklar yorgun
Bakışlar deli dolu

Boş bir cola kutusu
Damlasında tadıyor lezzeti
Ekmeği hep bayat
Katığı hep yokluk

Öyle yaşıyor umarsızca

Karanlık çöktükçe
Yastık oluyor elleri
Sarıldığı düşlerine

Ayazı sinmiş kahpe şehrin
Soğuk ve yalnız uykusu
Yıldızlar yıkıyor sabahını
Suratını ise bir avuç güneş

Ana yok-baba yok
Sevgi alıp- verdiği
Dört ayak üstünde candaşı
Kuyruğu kesik sokak köpeği
Ekmeğini, korkusunu paylaştığı

Öyle büyür umarsızca
Köpeğin gözlerinde ‘çocuk’
Çocuğun gözlerinde ‘şehir’

Bilmez oysa;
‘O’ sokakta büyüdükçe
Küçülür ‘insanoğlu’

03/11/2004


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Ben Senle
Ben senle yarınlara koştum
Sabah yüzüne vurduğun su
Gözlerine vuran ilk ışığıydım güneşin
En son söndürdüğün yıldızdım pencerende
Avuçlarınla düzelttiğin saçlarındım
Kahvaltında katık ettim gözlerini
Sensiz geçecek günde acıkırım sana diye
Ben senle koştum geleceğe
Ne kadar silmek istediğin iz varsa geçmişte
Silmene yardımcı olurum sandım gülüşümle
Oysaki ayrı gitmekteymiş adımlarımız
Ben sana koşarken
Sen hep koşmuşsun bensizliğe


Arzu Altınçiçek

[GooD aNd EvıL]

Unut
Sessiz kal
Gözlerimde
..öylece

Anason kokusunda
Sorular...duman duman

Soluklan
Sessizliğinde
...öylece

Sigara dumanında
Türküler... buram buram

Yüzün avuçlarımda
Kimse yokken ağla

Kimse yokken savur
Küfürlerini rüzgara

Unut kimliğini
Kimse yokken

...öylece
Gözlerimde
Sessiz kal

Kim olduğunu unut
Unuttur.


Arzu Altınçiçek