Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Bir Gün Biri Aniden
ne omuzlara takılır gözlerimiz
ne bacaklara
ne göğüsler geçer gider önümüzden
başkaldırmış dünyaya
ve dudaklar kışkırtıcı alaycı
ve gözler davetkâr

bakar da bir an
devam ederiz yaşama
çayımızı yudumlar
dönüp karışırız yavaşça inen akşama

hiç geçmemişçesine sanki o az önce birden
bizi bizden alıp giden
neden

fakat bir gün biri
aralayıverir aniden gönlümüzü gizleyen perdeleri
ılık bir rüzgâr gibi süzülür içeri

ne çay o eski çaydır artık
ne akşam aynı akşam
birdenbire değişiverir yaşam

ben miydim o esneyen adam sıkıntıyla daha dün
ben miydim narin bacaklara neşeli çelmeler atan
mermer omuzlara muzip öpücükler kondurup
heyecanla inip kalkan mağrur göğüslere imrenen
nemli hafif aralık dudaklara iç çeken
davetkâr gözlere gülümseyen
hayallerimde

ben miydim bir süre dalıp giden arkalarından
ilgisiz ilişkisiz
onlarsa benden habersiz
kuşkusuz

nasıl bir büyüdür ki bu
daha dün yabancı olan biri
kendinizden yakın oluverir birden
hayatınız bölünüverir ikiye
ne diye

fakat bu bir bölünme değil bütünleşme bence
ve değerlendirilebilirse eğer
harika bir hediye

(mayıs ‘04)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Bir Kadın
bir kadın sevdim
kavruldum ateşinde

her kadında onu buldum
hangisine baksam o
gülüşünde
sevişinde

gitti
ismi kaldı yâdigâr
soğuk bir mezar taşında

fakat sanki o sessiz gidişinde
tüm kadınları götürdü peşinde

(ocak ‘02)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Bir Yaz Gecesi Düşüncesi
su içmeye uyanıp soğuk bir kış gecesi
üşüyüp ürperip telaşla yatağa dönme endişesi

- dışarda ulurken vahşi poyraz -
bırakılmış sıcaklığı hayalleyip
bir ana koynuna sokulurcasına yavaş
yorganın altına gömülmenin ılık hışırtılı sesi

ne keyifli duygu
soğuk ve bembeyaz kış gecesinin özlenmesi

hiç bitmesin hiç tam da bu yüzden
cır cır böcekli ******* ve yaz

sadece özlendiğinde hoştur ayaz
ve su içmeye kalkmanın
sevimsiz üşümesi

(25 ekim ‘06)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Bir Yılın Ardından
ne var?

habire
birdenbire birdenbire
geçiyor yıllar

ne var?

birkaç kokulu bahar
sonra durmaksızın artan
sepia rengi anılar

sepet sepet evet
cayır cayır hayır
tilki tilki belki
yalanlar yalanlar yalanlar

ağaran dökülen kıllar
kâh artan kâh eksilen akıllar

sayma yılları
sayma boşuna
geçecekler insafsız
gitse de gitmese de hoşuna

düşünme öleceğim diye kimse ölüsünü göremez
alırlar yıkarlar
omuzlara bindirirler
bir çukura indirirler

değişim dönüşüm
her neyse olmaz işim
kimsenin aklı ermez kimse öteye eremez

işte hepsi o kadar
düşünecek ne var?

sahi ne var?

ne var?

(23 aralık ’06)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Bir Yüreğe İki Sevda Sığmıyor
yüreğimde yer yok yeni bir aşka
ne olur zorlama zorla olmuyor
seni beğensem de ilk aşk bambaşka
kök salmış o çiçek asla solmuyor

dökülse yaprağı solsa da rengi
sevgisi olmasa sevgimin dengi
yetmese vefası yitse ahengi
onun kutsal yeri asla dolmuyor

ne lezzetler çılgın sarhoş *******
tutku dolu sözler çok hoş heceler
yazık ki çözümsüz boş bilmeceler
onunla eceler denk olamıyor

yok şimdi o gitti beni almadan
sefil kalbim perperişan durmadan
onu zikrederek her dem anmadan
yaşamın yükünü kaldıramıyor

darılma güzelim suç benim değil
çare yok kaderin önünde eğil
ruhumu dağlamış gözümü değil
aklım hayalinden kurtulamıyor

belki olasıdır yeniden doğuş
ruhları arıtıp tertemiz oluş
başka güneşlere semâlar dönüş
iki yıldız bir arada durmuyor

ilk aşkın yarası sızdıkça sızar
gündüz hayal gece rüyada gezer
yakınmamı duyar gülmekten bezer
heyhât azat edip boşa almıyor

ne onda insaf var, ne bende umar
deli gönlüm üzgün harap târumar
seni istiyorum fakat yerim dar
bir yüreğe iki sevda sığmıyor

(18 şubat '03)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Biri Hitit Biri Bit
sümer ülkesinde
beş bin yıl önce
tapınak fahişeleri başını örterdi dedi

muazzez ilmiye çığ
yargıç önünde ifade veriyor

örtü filan yok başında
tam doksan iki yaşında
sümerolog
dünyanın tanıdığı bilim kadını

beri yanda
onu mahkemeye veren
şu izmirli avukat
utanılası bir halt yedi

bilen var mı adını?

(31 ekim ’06)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Bit Pazarına Nur Yağar Aslında
aldanma o tatlı öven metih düzen şuh dillere
ne sonuncusu riyânın ne de yalanların ilki
dost odur ki acı söyler benzemez şen bülbüllere
gördüğün her nur sakallı öz baban değildir bil ki

o dost ki bilir ve sever senin saf güzelliğini
niçin söylesin her daim hiç durmadan neden gerek
elbetteki görecektir yanlışını eksiğini
altın yapraklar altında gizlenir sinsi engerek

kaypak yağcıları görme duyma kıvrak sözlerini
aklın gözüyle bakarsan ruhları kolay okunur
biraz dikkat et tanırsın kısık kaçak gözlerini
gururunu okşasa da şeker gibidir dokunur

neden demiş ki eskiler sen seni bil can sen seni
daha dün bir bu gün iki yarında sorular saklı
yeniye tedbirle yaklaş açma kalbini enseni
eski dostlar denenmiştir yenide cevaplar farklı

bak can terütaze olsun sütün balığın ve meyven.
zararı yok yenilensin sofranın bardağı tası
en güzel yemekleri ye gez dolaş iç seviş eğlen
ama bil ki yıllandıkça tatlanır şarabın hası

(levent / ocak '03)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Bitti Bahar Yaz Geldi Sıcak
aynı çay bahçesinde başlamıştı aşkımız
aynı yerde bitmişti
aylar sonra rastladım yine
eski sevgilime
aynı çay bahçesinde

önümden geçiyordu
çekingen sanki duvara sürtünerek giden bir kedi
kırık mahsun tedirgin uzak ve donuk gülümsedi
eskisinden daha solgun geldi bana
daha da zayıflamış gibiydi
bir zamanlar gözlerimde eriyen gözleri
hüzünle perdeliydi

çok yakındık
gözlerinde aksim vardı
duraklamıştı elinde olmadan
bakışı suçlu gibiydi hem sorgulayan
ve susup bekleyişi mânidardı

oturmaz mısın dedim
oturdu
çay söyledim

nereye koyacağını bilemiyordu ellerini
ki yine öyle küçük zayıf kemikli
yine öyle serçeler gibi kararsız
ve ellerimin koruyan kafesini özlemişcesine arsız

konuşmadan içtik çayları
biraz şaşkın biraz kasılı
sanki masanın üzerinde koca bir kararsızlık bulutu asılı

sonra birden kalktı
gideyim diyerek
öyle bir bakıyordu ki
sanki dur gitme dememi bekleyerek
ben de kalktım
elini uzattı çekinerek
kederli ölgün yumuşak buz gibi ve terli

nereye deyince çekerken ellerini
eve dedi sadece
gizleyerek nemlenen gözlerini
ve birden tekrar oturdu telaşla yerine
acele çıkardığı beyaz mendiline
gömülüp sessizce ağladı bir süre
çevreye belli etmek istemeden
kısık kısık inliyordu
“neden neden neden”

istemsizce uzandım
tuttum ellerini sıcak
ve dedim ki fısıldayarak bak
“yapma lütfen”
gücü tükendi aniden
kontrolden çıktı
boşalıverdi gözleri sel sel
duyulan sadece hıçkırıktı

biraz kendine gelince
doğrudan bakarak mütereddit gözlerime
gözlerinde nemli pırıltılar
ümitli umarsız
sadece ne olur sadece bu gece gel
bırakma beni bu halde böyle yalnız

daha bu sabah kopmuştum sanal sevgilimden
yoktu bir engel
ve iki yıl önceki kadınım
yanakları pembe pembe mahçup
ve gözleri çakmak çakmak diyor ki
“hadi birlikte gidelim evime hadi gel”

kapıyı açıp girdi
beni bekleyerek eşiğin ötesinde
bense durakladım istemeden
başlamalı mıyım yeniden
neden

sanki bir beyaz kedi hayaleti
duruyor gibiydi önümde
daha dün beni teshir eden
deli eden

kapının karanlık gölgesinde ise
bekliyor heyecanla
gözlerinde serâpa arzu yangınları
ve seğirmesi gözle görülen
tanıdık bir beden

beyaz kedinin
tüyleri diken diken
gözleri şimşekler yıldırımlar saçmada
kapının karanlığında bir kadın sıcak
pür dikkat pür endişe merak
ve istek
kapıyı biraz daha açmada
ve beni yargılar gibi sanki tanıdık kaldırımlar

iki aşk arasında şaşkın
birine uzun süre dargın
diğerine yeni kırgın
ben çaresiz
ben erkek

dün gecenin hüsranına inat
ve kalbimi fazla dinlemeden
pişman fakat rahat geçtim kösnük eşiği
güçlükle aşıp sanal kediyi
yürüdüm ateşe yürürcesine
gerçek bedene
- ne yalan - istemeden

eski sevgilim
yorgun ve doygun başını
tanıdığı en uygun yerine göğsümün
dayamış dinlencede
benim kafam sa dün gecede

ah felis
ah felis angoriencis
ah zalim ve şımarık güzel kedi
ne etti

bir anlık öfkeye mağlup olup
beni eski bir sevdanın tanıdık dertlerine itti

ve söyle bakalım ey felek
kim kazandı kim kaybetti
bu nasıl bir diyetti

benim se bildiğim şu ki ancak
felis gitti
bahar bitti

yaz geliverdi birden
terkisinde bir acı
bunaltıcı
ve gereğinden fazla sıcak

öyle bir bahardı ki
ardından gelse de yaz
ve yansa tutuşsa beden
yürek buz yürek donuk
ruhumu sarmış ayaz

(mayıs ’06)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

BJK (anagram – 6)
b. e. ş. i. k. t. a. ş
runje ile işin zor

onunla her oyuncu sırtına
b. e. ş / k. a. t / i. ş
daha kor

(1 aralık ’06)
Fuat Eriçok

[GooD aNd EvıL]

Boğaz'da Akşam Üstü
aralık hava ılık gün geceye giriyor
grinin gizeminde geriliyor istanbul
detaylar duman duman dağılıyor eriyor
bu boyutta bir başka beliriyor istanbul

deniz akşam yeliyle çapkın serzenişlerde
minâre gölgeleri göklere aksediyor
göçmenler gök kubbede vedâ dönüşlerinde
büyülü bir bale bu dansediyor istanbul

doğanın desteğiyle sabırlı bir inatla
çirkin evlerimizi bir anda köşk ediyor
bize rağmen bitimsiz bıkımsız bir sebatla
dertlerle dalga geçip meşk ediyor istanbul

gün yorgunu insanlar gecenin telâşında
işten dönüyor kimi kimi yeni gidiyor
inci gibi ışıklar parıldıyor başında
bizlerle hazlı nazlı aşk ediyor istanbul

her semtine sevgiyle dokunmalıyız ki biz
müzeler şehri değil “müze şehir” olmalı
korunması ders olup okunmalı bitimsiz
tarihsel ihtişamı erişimsiz istanbul

başşehir değil olsun o şehirlerin şahı
kıtalar arasında göz alan “altın eşik”
gündüzlerin güneşi *******inse mâhı
sana yalnız ben değil dünya âşık istanbul

(aralık’05)
Fuat Eriçok