Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çabuk tutun elinizi

benim rüzgarlar boylu kız çocuklarım,
erkek çocuklarım.
haydi saatlerinizi çabuk kurun.
zaman durdu duracak,
duymuyor musunuz?
ilk patlamalar gelmeye başladı
işte güneşten.
sevgiyi öğrenmeye vaktiniz kalmayacak.
çabuk tutun elinizi,
saatinizi çabuk kurun.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çağlayan manzarası - düz yazı

Öyle 20 sene önce atılmış temellerin inşaatını bugün biz bitirdik havasıyla kürsülerde esip gürlemek değildir bu. Öyle kurs açılışlarında partili fanatiklerinin dışında “dünya gözüyle bir başbakan görelim” meraklılarının karşısında aldığınız eğitimin hatiplik tarafını iyi kullanarak atıp tutmak da değildir bu. Bu Cumhuriyet tarihinin en büyük kitle hareketidir. Şimdi dersimiz bu diye sizleri ortaya davet edenler ise hangi elbise içinde olurlarsa olsunlar bunun adı demokrasidir işte. Ve ne kadar saklarsanız saklayın değiştirmeye çalıştığınız yaşam biçimine karşı gösterilen bir başka karşı duruştur.

Şimdi hükümetin ve başbakanın sert yanıtlarından, askere karşı dik duruşlarından söz ediliyor. Hangi sert yanıtmış bu: Cemil Çiçek bey “genelkurmayın bu beyanatının hükümete yönelik olduğunu algıladık ”demesi mi? Bravo yani, herhalde beni kastetmedi o beyanatı ile Genelkurmay. Hangi dik duruşuymuş başbakanın, “süreç aynen devam edecektir” demesi mi? Bunun adı dik duruş değil, halkın söylediğinden bir şey anlamamak demektir. Brüksel dışında nereden alkış alacak halka rağmen sürecin aynen bu inatlaşma ve kendi demokrasi anlayışına göre devam etmesi. Görmüyor mu meydanları, sokakları, Başbakan gelse de bizde alkışlasak bu dik duruşunu demek için mi toplanıyor milyonlarca kişi oralarda.

Eğer yeniden tanımını yapmaya çalıştığınız laiklik gibi demokrasiye de bu aralarda yeni bir anlam zenginliği katmamışsanız o zaman kafa kafaya verip kapalı kapılar ardında, kim bilir ne pazarlıklarla ortaya sürdüğünüz isim, önünüzdeki tereyağından kıl çeker gibi seçilemedi diye demokrasi elden gidiyor feryatları ile ağlamak boşuna ve anlamsızdır . Demokrasi budur işte. Çoğunluk çıkmış meydanlara ve söyleyeceği ne varsa söylüyor. Neden gocunuyorsunuz. Hodri meydan deniyor size, hadi buyurun bakalım. Bırakın dik durmayı, sert yanıtları filan, öyle efelenmeler, ananı da al git demeler, askerlik yan gelip yatma yeri değildir demeler, bindirilmiş kıtalar tarafından yanıtlanıyor işte.

Şimdi yapılması gereken bir tek yol var önümüzde. Parlamento dışından, toplumun istisnasız bütün kesimlerinin sıcak bir taraf bulup elini uzatacağı bir cumhurbaşkanı adayı bulup ortaya çıkarmak. Bir bilim insanı, bir sanatçı, bir ekonomist kim olursa. Yok mu yani koskoca ülkede “yollarda beraber yürüdüğünüz üç beş kişinin dışında” kimsecikler. Demokraside dayatma olmaz …Sonra seçim barajını düşürmek ve her kesimin belli oranda temsil edilebileceği bir parlamento oluşumuna yol açabilecek erken seçime gitmek. Toplumda gerilim böyle düşer, demokraside gerçekten savunulacaksa böyle savunulur.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çakıl taşlarının acısı

şiddetin ölçüsü, ayarı bozuk
kantar üstünde.
dört koldan sarılmış, bir yürek sıkıntısı.
sallandığı salıncaktan düşer bir çocuk
dizine saplanır, bin çakıl taşı.
ışığı yakalanmamış yıldızlardan gelir
iç karıştıran kahkahanın sesi
hangi gece okşarsa ona sormalı
elindeki baykuşun gözlerini.

şiddetin ölçüsü, ayarı bozuk
kantar üstünde
elmanın dişlenecek en sert yanıdır bu.
yalnızlık tarifsiz bir sevgisizlik sesi.
şimdi ne saçını uçuracak bir rüzgar nefesi
ne uçsuz umutlarının elbisesi.
çakıl taşlarının dindirmek için acısını
sadece güneş döker samimi gözyaşını

[GooD aNd EvıL]

Çanakkale - 18 Mart 1915

biz bu toprakları işte bu kahramanlarla kurtardık.
bakmadık, soylarına nereden geldiklerine, bakmadık....
her birini birer sınır nişanı gibi tam bağrımıza gömdük
ve onlarda sormadılar bize hiç, biz neden öldük.....

bugün ne tartışılıyorsa o günden kalan emanetler adına
önce bu kahramanlara sormak gerek, önce bunlara...
izin verirlerse bırakalım değişsin sil baştan bütün sınırlar
gönül koymazlarsa eğer yaratalım yeniden yeni kahramanlar.

biz bu toprakları işte bu kahramanlarla kurtardık.
onların silahındaki son merminin ışığıdır şafaktaki aydınlık.
bugünün hesapları belki başkadır, çağı elden kaçırmadan
ama asla bu kahramanları ve onların armağanlarını unutmadan

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çaya davet

bütün şiirlerimin altına isminizi yazsam
sokaklara dökülüp bu saatte kapınızı çalsam.
bir mevsim serinliği değil, güleryüz olsam.
benim için ocağa çay suyu koyarmısınız.

hepinizden önce ben çıksam kapınızın önüne
beraber yürüsek kolkola, gideceğiniz yöne
hani şöyle bir on dakika dur desek saate
oturup benimle bir bardak çay içermisiniz.

dinlemekten vazgeçip sizin için anlattıklarımı
gözleriniz aramaya başlar mı birden martıları
bir bardak çay gibi sadece sabah yaşadığımı,
unutup da yarım simidi denize atarmısınız

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çığlık benimdi anne

gecenin yarısıydı, bozkırın tam ortasıydı
senin dudaklarında anne,
gece rengi bir gülümseme vardı
bana ak sütünü veremeden
siyahın ne olduğunu öğretiyordun.

kanayan bir yerlerin vardı
ben ellerin sanıyordum, ağlıyordum.
biliyorum, ellerin kanarsa senin
beni kucağına alıp hiç sevemezsin .
beni kucağına alıp hiç sevemedin anne.

söyleyemediğin ninnileri çoktan unuttum bile
benzemiyor hiçbirisi dinlediğim türkülere
sahi, senin sesin var mıydı anne
bulutlara mı benzerdi
yavrum diye seslendiğinde.

gecenin yarısıydı, bozkırın tam ortasıydı.
bir kara tren geliyordu, dumanları ağlıyordu
çığlıklar atıyordu üstüme, üstüme …
beni alıp götürecekti bir başka ülkeye
sen saklanırken bulutlar üstüne, gökyüzüne …
ilk defa bir ninni söyle, beni bırakma anne .

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çıkalım sığınaklardan gün yüzüne

belki çok daha fazlasıydı,
ne yapraklar döküldü
avuç içlerimizden.
kiminde saflığından arındırılmış
hüzün saklıydı
kiminde saflığa bulanmış
heyecan.
ne kadarı bizimdi,
ya da biz ne kadar onların....

açan bahar dallarına
düşen yağmurların,
ne kadar suçu vardı
ve zamansız ısınan havanın.
belki çok daha fazlasıydı,
ne yapraklar döküldü
avuç içlerimizden.
ve daha ne yapraklar kaçacak
gelecek günlerimizden.
kiminde umutlarından arındırılmış
bir gurur saklı
kiminde gururdan arındırılmış
bir umut.
ne kadarı biz olacağız
hiçbiri mi,
ne kadar biz olacağız
hepsi mi?

biz düzenimizin
korkmadan saklandığımız
derin sığınaklarında,
bizim olacak
bizim için açacak
yarınları bekleyelim.
yüzlerce sabahın
aynı manzarasında,
değişmeyen lezzetiyle
çayımızı içelim.
içimizdeki ateşin üstüne
hiç kül dökmeden.
üşürsek
ellerimizi güneşe uzatalım,
üşenmeden.
delelim sığınaklarımızın
delinmez duvarlarını.
gün yüzüne bürünüp
güne çıkalım.
kendi adımıza yarattığımız
bir güneş olalım.
ısıtalım çocukların yürek başlarını.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çıkarcı domatesler

uzaklarda adını bilmediğim o sıra dağlar
dizlerimin üstünde bin yıldır okutulan masallar
hava şartları kendi halinde,
mevsim kimsenin umurunda değil
hele el-ele koşan iki çocuk varsa gözlerimin önünde
ve özgür bir kuş kanat çırpıyorsa başım üstünde.
ben görebiliyor, duyabiliyor ve düşünüyorsam,
gene de nafile.

aşağıdaki kısa konuşmayı,
yola çıkmaya hazır bir kamyonun damperinden
domates kasaları ile kamyoncu arasında geçenlerden
aldım.
duyabildiğim kadar motor gürültüsünden.

……………………..
“ne güzel, bu sefer çok çabuk hazırlandınız
artık iyisinden bir tezgahta yer bulursunuz
şöyle en önlerde, gölgeli, arkada deniz manzaralı
ön taraf derseniz o arkadan daha fiyakalı
piyasa vaktinde, kendinizi kordon da sanırsınız.
diyorum ya hadi gene iyisiniz, çok çabuk hazırlandınız.
şimdi anlamsız bir soru gibi, içinizden birileri
salça olacak muhabbete, iyi tanırım sizleri.
bize ne senin tezgahının iyisinden diyeceksiniz
ah nankör domatesler ah, hep kendinizden yanasınız
beni hiç düşünmeyin siz, ulan bizde insanız.”
…………………..

yukarıdaki kısa konuşmayı,
belki bir nutuk kürsüsü yada gazete manşetlerinden
kim bilir o masallardan çıkamayanların umutsuz gözlerinden
aldım.
ve yazdım, geldiği kadar elimden

uzaklarda adını bilmediğim o sıra dağlar
dizlerimin üstünde hep aynı masal, aynı yalanlar
hava şartları mevsim normallerinde
kimse kimsenin umurunda değil
koşmasa bile olur çocuklar el ele, hiçbir yerde
gökyüzüne öyle örtülmüş ki güneş geçirmez bir perde
ne görebiliyor, ne duyabiliyor nede düşünebiliyorum
kötü olan bu işte.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çılgınca bir kaçış

yağmur akıyor bulutlarımdan
sen sancılarında bakire bir telaş
bütün kaçışlara dünden hazırız
satın alınamayacak gezegenlere koşuyoruz
zembilimizde boş hava.
soluk alamıyoruz.

telgraf telleri atlama tahtası
nerede bir dost var sakalından ter damlayan
ya ağır bir kadın köy kokan
bu yol nereye gider
birazdan şafak atacak gibi bir hava var
kimseyi bulamıyoruz.

iman tahtamız sırtımıza yüklü
birer birer patlamakta ayaklarımız
hiçbir denizin sesi gelmiyor kulağımıza
acayip yol yorgunuyuz.
iyisi dönüp en başa elimizde beyaz bayrak
teslim olmalıyız.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Çift başlı at

ucundan tutulmayacak ne kalmıştı,
kocaman bir daire, dört ucu kapalı
bir sen vardın içinde bir de ben.
ikimizde başka boyutlarda
derinliksiz bulutlar gibiydik,
gökyüzündeydik.

ben bir yana, sen başka bir yana
bambaşka kanatlarla uçarken
başını döndürüyorduk
çifte ışık renkli barış kuşlarının
tütsüsü hiç tütmüyordu
ince ağızlı Kızılderili çubuklarının
ve bizim kardeşlik adına
yapacağımız
hiçbir şey kalmıyordu
yaşanacak sevdalar bile
saklanıyordu kendi yüreklerine .

bahar dalında erken açmış,
maddenin sonsuz halleri gibiydik.
sen yağmur olurdun
gaz kokusunda yağardın,
ben soğuğunda sabah ayazının
buz tutardım
sırılsıklam ve kaskatıydık
ama yumuşak bir tarafımız da vardı
onu son umudun
gizli kilidine saklıyorduk.

biz seninle kocaman dairenin içinde
çift başlı bir at gibiydik.

oyun oynattığımız çocukların
sebebi olurduk toplarının kaybolmasının
üstünden atlanılan her ip
kopardı ellerimizde
salıncaklar;
en paslı zincirler gibi diş atardı dişlilere
ne zaman çocukluğumuzu yaşamaya başlasak.

biz seninle iyi ki hiç karşılaşmamıştık
bundan sonrada karşılaşmasak.

Cevat Çeştepe