Kağan İşçen

[GooD aNd EvıL]

Çiçeklenmiş
karşımda donan zaman karman çorman vahşi
kalbimin pencereleri çiçeklenmiş buzlu rakı
dolandığım sahnede yalnızlığın serenadı yahşi
çepeçevre düşüncelerimde sensiz umutsuz yazgı

tercih nedenimsin ölümle soluk soluğa koşarak
teselliyi şiirlerde yakalayan yorumsuz çağrı
bırakılmış çizgilerde kavşaklı suretini yakarak
gezginsiz yol oluyorum dizginsiz çarçabucak ağrı

en zaaflı tedbirsizlik aşk çıkınsız yolluksuz
hiçbirşeylik pencerede hayali kaybolan buğu
yaşayamayacağımız günlerimize ertesiz
ağlayalım unutalım kendimizi varı yoğu

[GooD aNd EvıL]

Çisenti
tutuşturduğun günlerim mektup özlemi içinde duyarlı safkan melankolik
uyandığım kan oturmuş sabahlarda yunus güleçliği iyimser profilin
yankesicidir aşk ne olduğunu anlayamadan soygun birdenbire
küçük takaların gemi olma özlemidir kimbilir ulaşmak dürtüsü
kimseler tanımadığı zamanlarda acılarımı sevmek bu işte diyorum
tanınmamış simamla binyıllık bir davayı görmek taammüden
kavşakları unutmaktır en büyük umut yarın yakınlığıdır bu
gizli kapaklı kırdım döktüm kendimi zamanlı zamansız aşk işte hey
yapraklarım ellerimde kalabildiğince senin eserin onlar sıkıntılı
kasten hırpalandım sırtımda kamburdur kendini unutmak çisentisi

[GooD aNd EvıL]

Çoban Türküsü
bırak koy git dağlarımı sendeledim rüzgarınla
sapla samanı karıştırdım aşk ne ki şahin kanadı mı
dere tepe düz gittim sevdim eğri büğrü aklımla
bilsem ırastlaştığım bakışların em mi yaram mı

kavalım elimde sarı kağıt çizik çizik meramım
meramım seni söyler doğal doğam ırak mı ırak
loğlamışım içimi satır satır kendime çün sılayım
gönülde susmaz avazım söyler seni bağırarak

derelerin gözlerin akar ben yunarım türkümü
yoz olmuşum odlara atılgan gamlı yıkık çoban
koyun kuzu kurt kuş iniler sensiz kurak öykümü
düşmüşüm el iline sen yaman yabandan yaban

[GooD aNd EvıL]

Çocuklu ve Serçeli Haiku
çocuk! baksana!
serçeler su içiyor
'hey, sev! ' der gibi...

[GooD aNd EvıL]

Çoğalır Sonsuzluk
çoğalır sonsuzluk içimde
an be an şiirler böyle sahipsiz
seninle herşey arasında orantısızlık
sen herşey herşeyse bir hiç
bugün nasıl sevsem diye seni tek derdim günüm
tek gerçek bende
sevmek seni
seyirci kalamazdım ölümüme
bunun için kaldım sende

[GooD aNd EvıL]

Çok Eski Arkadaşımın Ölümüdür Ayrılık
sana susar kuşlarım sokak sokak

ben ev ev hayat kırıntısı

evren harikadır
sen içindeyken

ben bozarım herşeyi kör sağır

oysa ellerin biçimsiz

aşkın kör edici ışıksız

evleri yıkılmış içimin

çatı katlarında aşkımızın güvercinleri

seni düşünmek
sevdiğim yolu yürümek gibi

ekmeğimin katığı gözyaşlarının tuzu

çok eski bir arkadaşımın ölmesidir ayrılmak gölgeli yıllarımızdan

[GooD aNd EvıL]

Çoktan Seçmeli Bir Yalnızlığın Hiçbiri Yazan E şıkkı
hayal olur bozkır tenli akşamlara karışırsın
bir sıkımlık canı var ölümün imkansızlık garipsiliğinde
saatlere veryansın etsem el değiştirir ölümüm
bir ucundan bir ucuna yüreğimin kıvrak dağ yolları özlemli
resimler duvarlara mecbur bakımsız ben sana anlama sen nolur
ekşimtrak sevişmelerin huysuz kuğusu sonbahar yakınsa söyle
hayret ederek söyle sonbahar başlangıcıdır ilkbaharımızın
özlem sen olsan sen sen olmazsın özlem kim olsa o özlem değil
özlem anlamamışçasına anlamak yaşamı çözmek ilmek ilmek
bir sana bir bana garezli yaprak dökümünü sılasız sılalı yeryüzüne sığmasız
tuz bastığımız gökyüzü daha nahoş yağmurlu yarasını dert ettiğim
yollar nereye varırsa varsın sonuç sen senin yokluğun olmaksızlığın
sırf senin için attım ölümle hem fikir yanlarımı bizli son yok uçurumsuz
unutmak unutmamaktır unutmayı bizi var eden felsefenin bitmişliği
ben şimdi çoktan seçmeli bir yalnızlığın hiçbiri yazan e şıkkı
kılığımı değiştiren acımtrak aşklarımın yazgısız kayboluşlarına uyumlu tragedya
nerede yazdığımı unuttuğum şiirimin anlamsız can sıkıcılığı
bilemedim aahh akıl edemedim mevsimsiz göçlere bilenmek gerek yapayalnız
aşk ikimize fazla gözüm seyriyor yolları çeker canım son fasıllara hazırlıklı
aşk ikimize fazla yollara sığmaz iki yürek
kendi yolunu çizememektir aşk yarınsız

[GooD aNd EvıL]

Dağ sırası aştık öperken yeryüzünü özlemleri aştık eylem iklimindeyiz artık
dağ sırası aştık öperken yeryüzünü
aldı bizi gençliğimizin bitişi uzuncacık
savunmasız çocuklar gibi sevdik seni
kenti çevreleyen korkuydu aşksızlık
korkuyu yendik biz
leyla dedik ille leyla çoğaldık
yeşereceğimiz toprağımızı düşledik sarmaş dolaş başak dalı olduk paylaştık tozu toprağı
koklaşalım iş makinasında grev meydanında istedik
kıpkırmızı düşlerimizin gülüşü olsun istedik gelincik çiçekleri
biz yaratmadık mı sofraların güzelliğini çile çile
biz kursak ya yeniden dünyayı paylaşmaklı eşit
aaaahhh güneş ne güzel gülüyor güzel vatan
emekçiniz senin işçiniz seni işleyecek dal dal
demir demir okul okul meydan meydan yol yol
özlemleri aştık eylem iklimindeyiz artık
karşılıksız vereceğiz tenimizi toprağa yaprağa çarka
alınterinin hoşbakışlı çocuklarıyız biz
anamızdan öğrendik uzaklara ağlamayı sade kınsız
ekmekten çok sevdik ekmeği paylaşmayı tatlı bir türkü gibi

[GooD aNd EvıL]

Daima Zamansızdır Zaman
çirkin bir gölgeydi bizi ayıran
yeryüzüne vurmuş yalın bir acı
saymakla bitmez bir dürtü
görünmez hissedilir bir kirlenme bu
bize kendimize zamana kafa tutan
uğraşır bırakan bir gülü dikeniyle
bir dalı köküyle
bulutuyla göğü
daima zamansızdır zaman

gece inerken telaşlı ince geceliğiyle gözlerimize
günsüz doğar gün gürül gürül kederli
günlerle oyun oynamaktır yıkanmak her diliminde her yalnızlığın
gün yüzü görmedim düşünmekten zamanı
ağaçlar zamanın soytarısıydı bu benim mi garipliğim
sular içilmemişçe küskündü ömrüme
yaşlandım ama kuşlar gençleşti çaresizdim
yaşlandım kısaldı menzil uzun uzun
ama bulutlar şimdi daha beyaz ama daha alımlı
azaldıkça değerlendi öğle sıcağı
yakamı bırakmıyor bu bitişler çağı
en acı bitiştir başlangıç en acı bak bence bunu çok iyi dinle
öyküleyerek anlatma bana yaprağın düşüşünü
sen düşüş olmadın mı yoksa nesin hayal mi
yanılsama mı avuçlarımda sımsıcak bir akik aşk gibi
hayat saçmalama özgürlüğünü kullanma hakkıdır
kafa tutar mantığa her yanım zaman bu bi anı bi anına benzemez

hışırtısında gecenin bir anım kaldı
nasıl olduysa taptaze hala yıldızları üzerinde
nasıl olduysa ellerim göğsünde hala kan renginin
ben hala çam ağacının cesaretine saklanmışım nasıl olduysa
uzaktaki o müzik parlaması mıydı gözlerin
kimi şahit tuttundu saçmalığımıza sevişmeden bırakmamızı birbirimizi
gece miydi bizi izleyen yoksa yıldızlar mı
hastaydık kendimizi bildik bileli
istanbul'da bir ağustos sıcağı gibi ağlaşırdık

bölük pörçük hiçbirşey olamadık
şeklimiz yoktu yüzümüzde bir ölüm tacir
ben kendimden utançlı eğleşken
sen pılını pırtını toplamışsın mutluluğumdan
kalmışsın sadece kederimde
şimdi istanbul sıcağı ağlaşır dedim ya sadece kaşlarımda
bakışlarım yorar mutsuzluğumu
bir an kandırmak isterim kendimi
ama yalnızlık girer gene araya aramıza
senle aramıza dünyayla aramıza
ölümle aramıza hayatla aramıza
yalnızlık dağıtır bir an herşeyi
sımsıkı bir anlamsızlık zedeler düşlerimi
çekinmem işte o an hiçbir mutsuzluktan
öyle ya
mutsuzluk da binbir türlü

işitmem sesini ayların
sayamam yedi günü
ben hep artı birdeki yalnızlık
aralık'tan sonraki başka bir ay
pazar'dan sonra ayrı bir gün
saat 00:00' dan sonra başka bir an
gerçek yalnızlık dedikleri bu olmalı

[GooD aNd EvıL]

Damda Verdiğin Öpücüğün Aynısı
çalımlarım sana fıstıki ruganlarımla
saçlarımı taradım ilk defa beğendim kendimi
beyaz çizgili lacivert donumu sana satıyorum anla
mahallenin en güzel kızı özlem
innecilik oyununda söz acıtmıycam canını
tavuklarınızı ürkütmiycem
kedinizi taşlamıycam
dövmiycem kardeşin hakanı
hadi ama özlem bak çok yaşlandım
istiyorum tam 25 yıl önce
damda verdiğin öpücüğün aynısını