WrAtBoY Dan Aşk Şiirleri Arşiv

[WrAtBoY]

BIR MASALDIR ASK

Ask kapiyi caldiginda
Bir garip telas icindesindir
Gece usulca oksarken saclarini
Sen hayallerin derin renklerinde dolanirsin

Bir garip telas halidir ask
Ustelik kontrolunu kaybedersin onun onunde
Ve hic hosuna gitmez bu
Aliskin degilsindir ustelik
Gulumsersin de bir yandan
Alismak lazim diye kendine ogutler verirken
Bu yuzden kabullenebilmektir ask
Daha once keskin reddedislerinde yasattiklarini

Bir reddedis halidir ask
Neden bu kadar zayifladigini
Ve neden bu kadar cabuk aglayabildigini anlamaya calisirsin
Ustelik hakli tek bir neden bulamazsin

Herseyi oluruna birakmanin en yalin halidir ask
Onemsediklerinin ne denli soluklastigini gorursun
Ustelik caresizsindir
Nereye aktigi belli olmayan bir nehirsindir
Ve sellalenin sesi gelir uzaktan
Ve ustelik seni uyaran uyaranadir
Ve ustelik sen durmak istersin
Ve akar durur bu nehir
Sen asiklarin en olagan halinde
Gulumseyerek dusersin yukseklerden

Mesafelerin yok oldugu andir ask
Ne yukseklik kalir ne de uzaklik
Her dustugun yer en ulusudur yuksekliklerin
Ne kadar kolay gulumsedigini farketmezsin bile
Her uzaklik askin siddetini artirdigin yolculuktur
Ustelik sen ozlemenin
Ve hasret cekmenin ne oldugunu anlamaya calisirken
Yureginde sevgilinin isminin nasil bu kadar buyudugunu
Dusunur dusunur ve yine bir sonuca varamazsin
Esir dusmussundur bir duygu halinin ellerine
Ve yalan soylersin bunun boyle olmadigi yolunda

Inkarin en yalanci halidir ask
Ustelik sana gulen gozlerle bakan insanlara isyandasindir
Ve aslinda asik olmadigini anlatmaya calisirsin
Askin adinin gectigi her inkar
Yeni bir arzuya suruklenistir
Arzularin anlamidir artik hayallerinin

Hayata yeni bir anlam yuklemektir ask
Ustelik daha once ne kadar bos yasadigini anladigin
Buna uzulmedigin
Ya da uzulmeyi akil edemedigin bir olus halidir
Ustelik hayatin anlami tek bir manaya dusmusken
Sen farkindasizligin en yogun halini yasarsin
Bunca manasizlik icinde dusunmeden
Bosluklara atilgan bir seruvencisindir

Ve en cesur oldugun anlarin toplamidir
En cok korktugun yollarin birlesimindedir de
Bir celiskiler yumagi belki de
Zamanin bir anlik akisinda
Ve hic bitmeyecek sonsuzluk duygusundadir ask

Her an yenilenmektir
Ne kadar degistiginin hic farkinda olmadigin
Ama her degisiminde
daha cok tutkuya dustugun andir ask

ask net bir doga fotografidir
ya da karmasik bir bilmece
ustelik cozmedigince devam eden
cozuldugunde bitendir

ask inanmaktir
inanci yeniden resmedebilmektir
ve belki
inanci sonsuzca askla degistirmektir

bir masaldir ask
gercekle dusun birbirine karistigi
senin hic uyanmak istemedigin
uzun bir uyku halidir…...Gassan Satar

[WrAtBoY]

Kaldırımlar

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn-cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor,
Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler,
Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor.
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi,
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta,
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum...
Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta,
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.

Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,
İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler...
Tak tak ayaksesimi aç köpekler işitsin.
Yolumun zafer takı gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim!
Gündüzler size kalsın verin karanlıkları.
Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim.
Örtün üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya,
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya.
Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.
Kaldırımlar

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn-cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor,
Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler,
Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor.
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi,
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta,
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum...
Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta,
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.

Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,
İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler...
Tak tak ayaksesimi aç köpekler işitsin.
Yolumun zafer takı gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim!
Gündüzler size kalsın verin karanlıkları.
Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim.
Örtün üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya,
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya.
Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.

[WrAtBoY]

NE GÜZEL ŞEY HATIRLAMAK SENİ
ne güzel şey hatırlamak seni;
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste
ve yaşım kırkı geçmiş iken.

ne güzel şey hatırlamak seni;
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin,
ve saçlarında
vakur yumuşaklıgı canımıniçi İstanbul topragının.
içimde ikinci bir insan gibidir,
seni sevmek saadeti.

parmakların ucunda kalan kokusu sardunya yapragının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş,
sıcak,koyu bir karanlık.

ne güzel şey hatırlamak seni;
yazmak sana dair.
hapiste sırtüstü yatıp seni düşünmek:
filanca gün,filanca yerde söyledigin söz,
kendisi degil,
edasındaki dünya.

ne güzel şey hatırlamak seni!
sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine:
bir çekmece,bir yüzük...
ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
ve hemen fırlayarak yerimden,
penceremde demirlere yapışarak,
hürriyetin süt beyaz maviligine
sana yazdıklarımı bagıra bagıra okumalıyım.

ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste,
ve yaşım kırkı geçmiş iken...
NAZIM HİKMET RAN

[WrAtBoY]

Aşk İki Kişiliktir

Değişir yönü rüzgarın
Solar ansızın yapraklar;
Şaşırır yolunu denizde gemi
Boşuna bir liman arar;
Gülüşü bir yabancının
Çalmıştır senden sevdiğini;
İçinde biriken zehir
Sadece kendini öldürecektir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk, iki kişiliktir.
Bir anı bile kalmamıştır
******* boyu sevişmelerden
Binlerce yıl uzaktadır
Binlerce kez dokunduğun ten;
Yazabileceğin şiirler
Çoktan yazılıp bitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına.
Aşk, iki kişiliktir
Avutmaz olur artık
Seni bildiğin şarkılar;
Boşanır keder zincirlerinden
Sular tersin tersin akar;
Bir hançer gibi çeksen de sevgini
Onu ancak öldürmeye yarar:
Uçarı kuşu sevdanın
Alıp başını gitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına.
Aşk, iki kişiliktir.
Yitik bir ezgisin sadece
Tüketilmiş ve düşmüş gözden;
Düşlerinde bir çocuk hıçkırır
Gece camlara sürtünürken;
Çünkü hiç bir kelebek
Tek başına yaşamaz sevdasını,
Severken hiç bir böcek
Hiç bir kuş yalnız değildir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk, iki kişiliktir
Ve ben sirilsiklamsam.
Iclenir gizli gizli aglarsam,
Beni boyle gorsen belki taniyamazsin.
Eger elimi baska bir el sariyorsa,
Sen gel yine de tut elimi.
Ben sensizsem ben yalnizim,

[WrAtBoY]

Ne güzel şey; SENİ SEVİYORUM demek
Sevdiğini söyleyebilmek ne güzel...
Her baharda, gece-gündüz
Her saniye
SENİ SEVİYORUM!
SENİ SEVİYORUM!
SEVİYORUMSENİ!
Diyebilmek ne güzel...
Çünküsü yok, nedeni yok sevmenin
Zamanı hiç yok,
Dakikalar zaman üstü...
Utangaç bir gecenin kucağında
Yağmurlar vuruyor pencereme,
Aşkın vuruyor kalbimin kıyılarına
Gecenin bu çıldırtan yalnızlığında
Aşkın ayak seslerini duyuyorum yüreğimde
Ve hasretini içimde,
SENİ SEVİYORUM!

Sesini duymak istiyorum uyumadan önce
Sabahlara kadar konuşmak,
Hiç kapatmamak telefonu...
Aynı düşlere uyumak sonra
Ve uyanmak aynı güneşe
SENİ SEVİYORUM!
Daha bir güzelleştim son günlerde,
Gözlerimin içi parlıyor,
Kabına sığdıramıyorum aşkı.
Gülmek geliyor içimden,
Sokaklarda koşar adım yürümek,
Tanıdık, tanımadık herkese selam vermek,
Merhaba ülkemin güzel insanları,
Hepinize, hepinize merhaba
SİZİ de SEVİYORUM!
Yağmuru, denizi, kokusunu toprağımın
Gök mavisinde güvercinleri, martıları.
Dağ eteklerinde gelincikleri seviyorum ateş kırmızısı
Bindallılarıyla köy kızlarını
Ve elleri hamur kokan anaları
Hepsini sende seviyorum
SENİ SEVİYORUM!
iyi ki doğdun iyi ki varsın.
Doğum günün kutlu olsun!
SENİ ÇOK SEVİYORUM!
SENİ ÇOK SEVİYORUM!
Yaşamaksa seni sevmek,
Ben hiç ölmedim...
SENİ SEVİYORUM!

[WrAtBoY]

Sevmek" dedim.
"Yoluna ölmek" dedi.

"Yol" dedim.
"Alıp başını gitmek" dedi.

"Gitmek" dedim.
Bir "Ahh" çekip, "Dostlardan ayrılmak" dedi.

"Dost" dedim.
Durdu. Bana baktı. "Dost" diye mırıldandı.
"Yüreğime nasıl koysam bilemediğim" dedi.

"Yürek" dedim.
"Dünyaları içine sığdıramadığım" dedi.

"Dünya" dedim.
"Hayatın bir yüzü" dedi.

"Yüz" dedim.
"Ardında ne gizli bilemediğim" dedi.

"Giz" dedim.
"Hep çözmeye çalıştığım" dedi.

"Çalışmak" dedim.
"Bitmeyecek öykü" dedi.

"Öykü" dedim.
"Binlercesini içimde gizliyorum" dedi.

"Gizlemek" dedim.
"İşte, her şeyin bitimi" dedi.

"Şey" dedim.
"Sevda" dedi.

"Sevda" dedim.
"Peşinden koştuğum" dedi.

"Koşmak" dedim.

"Hayat, bir maraton" dedi.

"Hayat" dedim.
"Öyle kısa ki!" dedi.

"Niçin kısa?" diye sordum.
"Yaşanacak çok şey var, zaman yok" dedi.

"Yaşanması gereken ne var? " diye sordum.
"Aşk" dedi.

"Kaç kere?" diye sordum.
"Bin kere" dedi, "Milyon kere"

"Neden bir kere değil?" diye sordum.
"Bütün aşkların toplamı, en yüce ve tek aşk" dedi.

"Önce ona varsan olmaz mı?" diye sordum.
"Keşke olsa" dedi, "Ama önce yoğrulmak gerek"

"Acı çekmek mi?" diye sordum.
"Evet, aşk acısında yok olmak" dedi.

"Yok olunca!" dedim.
"İşte gerçek aşkta o zaman yaşamaya başlarsın" dedi.

"Gerçek aşk!" dedim.
"Büyük o!" dedi.

Durdum. Durdum. Ve sustum!

"Neden sustun?" diye sordu.
"Yüreğim titredi sanki" dedim.

"Neden?" diye sordu.
"Bilmiyorum" dedim. "Büyük O!"

"Evet" dedi, "Büyük O!"
"Nerede?" diye sordum.

"Her yerde" dedi.

"Nasıl?" diye sordum.
"Yüreğini aç" dedi.

"Yüreğimi açmak!" dedim.
"Bir tebessümle bak her şeye" dedi.

"Tebessüm" dedim.
"Her kapının anahtarı" dedi.

"Kapı" dedim.
"Girmeden bilemezsin" dedi.

"Ya korku!" dedim.
"Bilinmeyenden korkar insan" dedi.

"Ben bilmiyorum" dedim.
"Neyi?" diye sordu.

"Ben'i" dedim.
"Sen kimsin?" diye sordu.

"Ben kimim?" diye sordum.
"Sevgiyle beslenensin" dedi.

"Kimin sevgisiyle?" diye sordum.
"Büyük O'nun" dedi.

Durdum. Durdum. Yine sustum.

"Kimsin?" diye sordum.

"SEN'im" dedi.

[WrAtBoY]

SENİ SEVİYORDUM

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu.
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına
düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte.
Güldüğün zaman yukarıya bakardın. Yukarı kalkan
başın ve gülen gözlerin vardı, ne güzeldiler...

Sen bilmiyordun, ben seni seviyordum.
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler. Duvarlara,
vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu. Geri dönüyordu
çoğalarak. Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum
herşeyi, her şeyi erteleyişim oluyordun. Kalp ağrısı
oluyordun, birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun.
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk. Dönemeçler geçiyor,
köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan suların
üzerinden atlıyorduk. Cesurduk... Ufuk çizgisi maviydi,
gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller.

Ben seni seviyordum, bilmiyordun.
Sevinçlerim oluyordun arasıra, sen hiç bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun. Bütün sevinçlerim bittikten
sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları...
Sonra bir gün uzaktan gördüm seni. Saçların
bana inat, başın her şeye meydan okuyarak.
İşte yine aynı... Kalbimi acıttın. Her zamanki gibi.
Değiştik sanıyordum.
Ve sen yine bilmiyordun.

[WrAtBoY]

Seni Sen Yapan Ne Varsa Aldım

Seni sen yapan ne varsa aldım,
Artık hepsi benim!
Vermem sana bir lokma aşk,
Hasret vermem sana,acı vermem!
Kıymetini bilecek misin bakalım,
Acıyı acı yapan ayrılığı
Hasretle yanıp tutuşan aşkı
Yada her gün adınla uyanan aşığını!

Oturup ağlar mısın çocuk gibi,
Açıp ellerini dua ederken,
Acaba beni çağırır mısın?
İçten içe pişmanlık duyar,
Bana yaptıklarını anlamaya çalışır mısın?

Muhtaç olmak gibi bir şey aşk,
Onsuz su içmen imkansız
Bir gülüş uğruna ölümü göze alırsın,
Ama yersiz sen asla anlayamazsın!
Kalbin mühürlü senenin
İstesen de aşık olamazsın!

[WrAtBoY]

Ömür


Ölüm her ne kadar yakınsa,
Kıymetini iyi bilirsin hayatın.
Sevgin kadar büyüksün çünkü,
Kahrını çekmezsin artık dünyanın.
Seni sen yapar doğanın gizemi,
Yıldızları saymaya kalkarsın!
Sonra güneşin büyüklüğünü düşünür,
Yaşamın ne büyük bir şans olduğunu anlarsın.

İçindeki çocuk kadar meraklanır,
Sarhoşlar kadar boş yaşarsın.
Elindeki fırsatlar kadar büyür,
Yaptığın hatalar kadar yaşlanır,
Tüh demeden geçmişi hiçbir zaman anlayamazsın.

Yaşlandığında saymaya başlarsın,
Geri de kalan yılları,
Bilmezsin ancak daha kaç yıl yaşayacağını.

Birde bakarsın uykun kaçmış ayaktasın,
Etraf sessiz kimseler yok.
Bağırmaya başlarsın,
Sesini duyan olmaz!
Gözünün önünden bir sen geçer,
Anlamsız anlamsız bakarken
Aklına gelir ölüm
Meğer ona uykuda yakalanmışsın.

[WrAtBoY]

adını daha koymadım
sanki bir inattı ogözlerin
inadına gülümserdin en kederli anında bile
sanki bütün dertlere inat
bir damla yaş düşürmedin yüreğine
ben anlayamadım belki
neden içine attığını bütün dertlerini
ve asla anlayamayacğım belkide
ama seni anlamak aşkını yitirmektir bence
yinede birgün seni anlamamı istersen
önce bahset biraz kendinden
çünkü seni asla gülerken görmedim
yıkık dökük pencerenden
belki bana birşeyler anlatmak istedin
gözlerimin en derinine bakarak tüm hüznünle
ve belki sende beni sevdin delice
ama yetmedi gecikmedi azrail görevine
sonunda sen gitmiştin
soğuk ve yanlız bir mevsimde
yeniden bulmak istiyorum seni
bekle beni gittiğin yerde...