Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Destansız Sakarya

DESTANSIZ SAKARYA
sakarya'nın ruhaniyetine
Dinler misin bir kere gönlünü verip bana,
Sakarya! dertlerim var, şimdi muhtacım sana...

Dudaklarıma sürdüğün, zehir renkli bal ile,
Ruhumda inkisarım, gönlümde kutsal çile.

Demiştin bize bizzat, yol O’nun, varlık O’nun,
Işığına kan düştü sanki Büyük Doğu’nun...

Fahişe yatakları kahraman otağıdır,
Lafazana cenk yeri, mezbele yatağıdır.

Dostluğu yüreğime kefensiz gömdüm artık,
Sana verilen sözü, çok geride bıraktık.

Çirkefleşti topraklar, tohum çürümüş şimdi,
Bizim olan tarlaya, *** tohumu kim gömdü...

Gökten inen ışığın katranlaşmak hevesi,
Kutlu nurun altında, cürmün en kepazesi.

Sen yürüdün, ardından kim geldi dön de bir bak,
İzinde sabit kalan, kaç gönül var, kaç ayak.
Sakarya! kandillere kan emzirdi cüceler,
Geceyi şirret bastı, günü sardı *******...

Vaadedilen ufuklarda şimdi kir dolu,
Işığını gören yok, ortalık hep kör dolu...
Delisiydim davamın, varlığında sağ iken,
Sakarya! ben mi bittim, yoksa kovgun muyum ben?

Alçalan bir şuurun, yer bulmuşum özünde,
Kimliğim hor görülür, gariptir yer yüzünde.

Şeytanların şeytanı, ruhumu aldı kaçtı,
Kutlu yolun yolcusu, yoluna savaş açtı.

En kalleş yılanların haline imrenirim,
Bir azgın yılan bulsam, beni diyet veririm.

Her yılanın gayesi, hedefi var, yolu var,
Benim zehir döktüğüm, bahtsız Anadolu var.

Dipsizliğin dibinde, meskenetin yurdunda,
Yolum, yolsuz yolcuların telaşında, derdinde.
Sakarya! Şadolmadın, akıp gittin dünyadan,
Yurduna şilte serdi, bir kaç fikirsiz nadan.

O kutsal elbisenin, bir yerinde bin yama,
Kahpeden ordu indi, en mübarek dünyama.

Gayelerin sancısı, ürker gezer yürekte,
Fitnelerin düsturu, ihtirastır bebekte.

Tavassut maharettir, rüşvet ahlakta ilke,
Muhterisler yüzünden, can çekişirken ülke.

Ahlakın dersini ver, dile gel, dillen artık,
Surda gedikler tutuk, özde sevdalar yırtık.
Şimdi karşımda duran, bir cansız Anadolu,
Sakarya! seni bekler destansız Anadolu...

[GooD aNd EvıL]

Diyorlar

Ne zaman doğruca bir söz söylesem,
Ya ayıptır, ya da kaba diyorlar
Bir asırlık iskeleti severken
Yeni doğdu körpe bebe diyorlar.

İsterler denizler semaya aksın
Toprak insanların üstüne çıksın
Kadınlar eğlensin keyfine baksın
Artık erkek kalsın gebe diyorlar.

Adam değil Avrupa’ya gelmeyen
Parayla servetle mutlu olmayan
Başımızda töremizi bilmeyen
Varı zangoçlara baba diyorlar.

Namusu çağ dışı ifade sayan
Milletin sesini gıçıyla duyan
Kendini kanarya yerine koyan
Yapma! Diyene akbaba diyorlar.

Ulusoy bu tezat ruhumu boğar
İnekler oturmuş sahibin sağar
Kırk boynoz el kadar bir börke sığar
Sendeki boşuna çaba diyorlar...

[GooD aNd EvıL]

Döndüm Dolaştım

Yükseklerde yuva tuttum bir zaman
Gün geldi engine indim dolaştım
Bilmediğim mekân bilinmez sokak
Bir noktada kırk yıl döndüm dolaştım.

Yüz çevirip vardım kutlu otağa
Ani düştüm nur sandığım batağa
Yatırdılar köz döşeli yatağa
Ölümsüz ateşte yandım dolaştım

Bir cemal seyrettim gözlerim doldu
Gönlüm sevdalandı aşığı oldu
Olanca efkârı gönlüme saldı
Mihnet şarabıyla kandım dolaştım

Aşk derdini felek vurdu dalıma
Yar adını virt eyledim dilime
Çok yaşadım bir şey geçmez elime
Boş dünyayı dolu sandım dolaştım

Hesapsız yaşadım hesap zamanı
Mizandaki şahım görür imanı
Ulusoy iyi bak kendini tanı
Sanma kendim gelip kendim dolaştım

[GooD aNd EvıL]

Döneceğin Mekan Yok

Sevda yolu gidenler için açık dururken
Gelip gelmemen senin tercihin seni bağlar
Aşkın ham gönüldeki haline hep acırım
Sevenler sevilenin cevrine yanıp ağlar.

Bir ağacın altında oturduğumuz anlar
Gözlerinde gördüğüm derinleşen aşk vardı.
Muhtaç idim ben sana saatler tutuk kalır
Uzak kalınca gönlüm alevlenir yanardı

Beni düşürdüğünde mutluluğu seyrettim
Acılı aşk potası eritirken mutluydum
Yanlışların önünde sürüklerken gönlümü
Ağrıların acının içinde yalnız koydun

Ben cahildim bu yolda bilinmedik şehirde
Kaybettiğim gönlümü benden gizli tutarken
Bir serseri çöp gezer coşkun akan nehirde
Tutup da salmasaydın beni gamlar yutarken

Duygular anlaşılmaz gönülsüz gönüllerde
Hiçe saydın her zaman demedin ki ne arar.
Ben doğal halimdeydim içim neyse dışım o
Senin beklediğin o mürayi neye yarar.

Şimdi gittin gittin de, döneceğin mekân yok
Viranede gül olsan hangi bülbül gelecek
Gidişinle vurduğun acı veren gamlı ok
Kastettiğin canımla candaki sen ölecek
Kaybolduğum bu şehir ben kimdim, ne bilecek…

[GooD aNd EvıL]

Durulmaz Gönül

Alışkınsın derde gama cefaya
Artık zevk-ü sefa sürülmez gönül
Gönüller muhtaçken ahde vefaya
Yolsuza yol hali sorulmaz gönül.

Sen maksuda yetmek için koşarken
Matlûb için gönül aşkla coşarken
İnanan zilleti zulmü yaşarken
Hanede huzurla durulmaz gönül..

Kâfir kan doğrarken ekmeğe aşa
Yardakçı yalaka geçerken başa
Ağla varlığından düşen her taşa
Aşk bendi çamurla örülmez gönül.

İsyan et huzura çileye yürü
Nefsini atarak yerlerde sürü
Rahman potasına girerek eri
Bu halde divana varılmaz gönül.

Ulusoy’um can semaya asılır
Bir an gelir konuşulmaz susulur
Sanma hak yolda derman kesilir
O yolun yolcusu yorulmaz gönül...

[GooD aNd EvıL]

Duy Dedim

DUY DEDİM

yüreğinin boş olduğunu bilseydim
yüreğimi yüreğine koyardım.
ikimizi tek bir yürek sayardım.
Göz yaşlarım okşar iken geceyi.
Bir yüreğin sancısını duy, derdim.

Yüreğine gönül gözümle bakıp,
Kendim için yer aramak istedim.
Sevinirken gecenin sessizliğinde,
Belki bana daracık bir yer var dedim.
Yabani yarasalar kesti önümü,
Gönül gitme, bu davadan cay, dedim.

Ağlayan dağların eteğinde bir pınar,
Zehirce soğuk suyu, değmez dudak.
Bu günkü deli sevdaların
Yarınından korkulacak.
Bu yüzden türküler keder dolu, gam dolu,
Ağlayan dağların sinesinden sel akar.

[GooD aNd EvıL]

Duymadan Gider

Duymadan gider

Gönül, önümdeki en meçhul varlık,
Bir türlü emrime uymadan gider.
Sırtımda yıllardır ecnebi uşak,
Kanımı emerek, doymadan gider.

Girdiğim toplumda sözüm yabancı,
Kirpikler benimdir, gözüm yabancı,
Devlet millet yerli, çözüm yabancı,
Kendini adamdan saymadan gider.

Gözler şaşı, doğru baktım olmadı,
El arkına doğru aktım olmadı,
Düşümü gecede yaktım olmadı,
Niyetim eğriden caymadan gider.

Giy şu demirleri, “dondur” dediler,
Biri gösterdiler “ondur” dediler,
Uyanma, uykunu kandır, dediler,
Olup bitenleri duymadan gider.

Düşünmek suç oldu, uymak farz oldu,
Köle olmak hayat için tarz oldu,
İhanetin suyu arkıma doldu,
Çarklarım dişliye uymadan gider.

[GooD aNd EvıL]

Dünden Kalma Neyim Var

kımıldamaz yapraklar kuş sesine hasrettir
serinleten rüzgarın götürdüğü yer garip
sularla ses katarak yaylalara çıkmıyor
bürünmüş kepeneğe bilinmedik er garip

utandıran insanlık dik tutamaz başını
çıkardığı elbise kire pise bulanmış
arkada koymak moda yoldaki arkadaşını
hakikate yürüyen yolcular hep yalanmış

bir ters hançer dönerek doğrar iken içimi
sırtlanların sırtında taşınan dava benim
yılan gibi soyunmuş asrın velvelesiyle
Allah'ım, yanımda dün duran kahramanlar kim

çağların mihengine vura vura getirdi
başıbozuk zamanlar destanımı anlatır
bitmeyen *******in zevki yedi bitirdi
boynu bükük insanlık geçmişi hatırlatır

gülüm beni anlamaz ben zamana adandım
ben sevgiye değmeyen zavallıyım o bilmez
bir zaman yüreklice savaşan bir adamdım
bu günkü vebalimi geçmişim gelip silmez

[GooD aNd EvıL]

Dünya

Dünya

Her şeyinden geçtim dünya
Bir kendimden geçemedim...
Zehir renkli aşk şerbeti,
Dudak vurup içemedim...

Bir marala aşık oldum,
Yanına desturla vardım,
Aylarca yutkunup durdum,
Yare gönlüm açamadım...

Yergin gezindim dünyada,
Açıp derdim, yaban yada,
Bunaldıkça bunaldım da,
Bir yol bulup kaçamadım...

Bilen bilir bu ahımı,
Cürmüm ile günahımı,
Taşa ektim de tohumu,
Boz toprağa saçamadım...

Öz yarime el kesildim,
Bülbüllere dil kesildim,
Yar gönlünde gül kesildim,
Bahar bulup açamadım

[GooD aNd EvıL]

Dünya Mezardan Beter

Görürüm uzaklardan bir aynada duruşu
Yüzünden düşen ışık gözlerimi alıyor.
İçimi tutan sevda kaç baharı getirir
Her baharın meltemi yüreğimi yalıyor

Sana kavuşmak hayat gibi gözümde tüter
Sen yoksun ya güzelim dünya mezardan beter
Sen gelirsen bülbüller, gelmezsen baykuş öter
Sensiz kalan bağlarda karga gülü yoluyor

Bir dağ zirvesindesin güneş guruba düştü
Güneşle yol alırken gönlüme gam üşüştü
Var iken yokluğuna ölümcül bir düşüştü
Bir sıcak nazar ile göz gönüle dalıyor

Gözlerinden gönlüme düşürdüğün ateşe
Gönlümden düşürdüğüm bir parça huzur neşe
Dünya denen gölgelik, daracık birkaç köşe
Döktürdüğün yaşlarla her köşesi doluyor

Gelmeni çok isterim sebep ne gelmemene
Bilmez misin gönlüme her saat birkaç sene
Ne olur gel gecikme sebep değil bahane
Yaktığın gönül bağı gül koymadın soluyor.