Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Tören

Adını koyamıyorum senin.
Görmeyen bir bakışın,
Ölümümdür en sevdiğim.
Ya bir de görsen!
Bilmem ki ne olur halim?
Ya çeker giderim olmadığım yerlere,
Ya da tutsak kalırım gözlerinde.
Bir damla yaşına tutunurum.
Adını koyamadığım sana,
Gördüğüm hiçbir şeye benzemeyen sana sığınırım.
Yok ki tanıdığın bir korkum,
Kayboluş varsa eninde sonunda,
Sensindir bulduğum kayboluşum.
Aramamak üzere kaybetmektir bu beni,
Ve ömür boyu arayıpta,
Sonunda bulmaktır en gizli seni.
Nasıl da saklanmışsın öyle?
Gerçekten bulmak çok zordu ellerini.
Sonrası ise,
Ellerinde can verme töreni.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Türkiyem

Geçmişimiz can,geleceğimiz kan...
Bayrağıma göz diken,
Hayvan bile değil,başka birşey inan.
Şeytan...
Hadi kır ellerini onların,
Kes başlarını,hadi uyan.

Gömme bile pis leşlerini bu toprağa.
Bayrağımın gölgesinin,
Renginin değmediği bir karış toprak var sanma.
Bastığımız yerin altında bir şehit olmadan,
Bu topraklarda ne kadar uzun olur yol alman.

İşte bu yüzden büyük TÜRK kardeşim,
Hadi uyan.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Uçurtma

bir uçurtmayım.
gökyüzünden güne bakan.
ne toprağa ne yalnızlığa ağlayan.
bir uçurtmayım kuşlarla uçan.
hiç biri uğramazdı yanıma da,
yine de utanç,sitem yoktu yalnızlığa.
korkmazdım,
kızmazdım ipimi kopartacak rüzgarlara.
biliyorum ki bu savruluş,
deliliği getirecekti kapıma.
kopartacaktı ne varsa herşeyi,
belki de kendi ellerimle ben kopartacaktım ipimi.
belki senden kaçmak için,
belki de sana yanmak için.
senin kokunu taşıyan rüzgar nereye isterse,
oraya uçacağım.
bir uçurtmayım,
hasretinle dolaşıp,
bedenimi güneşe yakın bir yerde yakacağım.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Unutuyorum Aniden

Tüm yaşadıklarıma inat unutuyorum ölmeyi...
Ben olduğum herşeyi unutuyorum.
Nefes aldığım günleri...

Gölgeler diyarında bıraktığın hayalini...
Gönlümün üstüne basıp ta giderken,
Miras bıraktığın küçük ayak izlerini.

Unutuyorum gönlümün en coşkulu halini.
Açık denizlerde fırtınada sürüklenirken,
Yaktığım onca gemiyi.

Kara bir kış günü kar yağabileceğini unutuyorum.
Güneş doğduğunda yıldızların öleceğini,
Aslında ben en çok yıldızlara acıyorum.

Hiç geçilmemiş bir sokaktan düşe-kalka geçerken,
Üşümeyi unutuyorum ben kimsesizlikten.
Ve muhtaç olmayı unutuyorum,âcizken.

Geceleyin saplanan sevda sancısını unutuyorum aniden.
Ruhum,doğmadan ölen bebekler gibi günahsız iken,
Neden yine sen değil de benim prangalar eskiten...













14.12.06
perşembe

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Utanıyorum

İhanetimsin,
meleklere inat en dürüst halime.
Utancımsın,
sevda yaklaştığında bir adım öteme.
Zulümümsün
yüreğimi acıtacak dünya döndükçe.
Ölümümsün,
son nefeste verilen en güzel hediye.

Utanıyorum,
Seninle karışık sevda yara açtı yüreğime...

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Uykularında Öldür Beni

Saat gece hasreti vurdu mu,
Vurur beni de bir yürek.
Ve binsem derim bir sandala,
Gerekli olansa bir tane kürek.
Olduğum yerde dönüp dursam,
Aklım başka ellerde.
Başım dönünce de,
Uzansam bir yıldızın tozuna.
Uzansam sen kokan bir yağmur bulutuna.
Yağsam dursam hiç durmadan,
Saçlarına,
Yanaklarına,
Avuçlarına.
Ve sen de tutsan beni sonsuza kadar,
En güzel yağmur yorgunluğunla.
Ne olur ellerinde kalayım bırak ta.
Ve şimdi bana söz ver,
Öldürürsen öldür de beni,
Sakın uyandırma.


12 Haziran 2004 Cumartesi

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

üç-H-ece

Demir atmış bir yürekte,
Gece.

Yalnızca,
Üç hece...

Bir ömür,
Sonu zulümdür.

Üç hece işte,
Kimse bilmese de.

Karanlık,
Kimse sevmesede.

Bir ömür,
Sonu da başı gibi zulümdür.

Karanlık,
Aynalar kimsesiz ve kırık.

Aşk şımarık,
Aşk karanlıktanda karanlık.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Üçüncü Rüya

***Bu şiir üçüncü rüyamdan uyandığımda yazdığım şiirdir,
Ve yazık ki,sahibi kendini hiç bilmedi,hiç bilmeyecektir***



*MGKL*




İçim nasıl yanıyor bilsen...
Bİr bilsen güneşin zemheri soğukluğunu.
Her gece kısmet olmasa bile,
Yılda bir kez yüzünün rüyama misafir olduğunu.
Rüyalarımda ağlamaktan,
Gözlerimin kör olduğunu,
Ruhumun zilzurna sarhoşluğunu.
Soyunduğunu bedenimin ölümün soğuk koynuna.
Gerçekte duymadığımı,
Rüyamda benimsin sandığımı.
Gerçekte hiç görmediğin,bilmediğin,
Rüyamda seninim dediğin.
Bir imkansız,
Zamansız cennet bahçesine çıkışın,
Güllerini de dikenlerini de ardında bırakışın.
Gerçekte yakışın,
Rüyamda yanışın...
Her uyandığımda uyandığıma kahredişim ağlayışım.
Sen tüm gülmelerimin sevinçlerimin bitişi,
Ağlamalarımın tekrar tekrar dirilişi.
Ne olursun yılı boşver,
Boşver sen her gece rüyalarıma gel.
Kaç yıl oldu değil mi,
Kaç yıl oldu başka bir yüreği seçeli?
Seni rüyalarıma misafir ettiğimi hiç ona söyledin mi?
Deli gibi sinirlenip kızdı mı sana,bana?
Hatırla,
Ben rüyada değil,hayalde bile değil,
Gerçekte ona gidişini,
Kaçışını,
Beni gölgeler diyarında,
Yalnız,
Yüzüstü,
Unutmadım çaresiz bırakışını...
Çaresizliğimle beraber nefret yetiştirmedim,
Ne ona ne sana.
Çaresiz insan deli olur unutma.
Unutma....
Ama...
Zaten böyle olsun istemiştim ben,
Gitmeni değil elbet.
Aklımdan geçen şuydu;
Seni bırakacaktım,
Tüm kapılarımı açacaktım,
Ve gemileri yakacaktım.
Soracaktım sana karar veresin diye.
Gitmek mi zor,kalmak mı zor?
Gitmek mi kolay,kalmak mı yakar?
Ben söyleyeyim şimdi yıllar sonra,
Biri bana zor,biri sana zor.
Sen de şimdi gittiğine sor,
Paylaşabilecek mi rüyalarıma gelen seni benimle?
Söyle şunlarıda;
O senin ellerini tutsa,tenine dokunsa,
Ben,sen üşümekten vazgeç diye,
Yüreğine sokulurum.
Gözlerine baksa herşeyden vazgeçmiş,
Ben senden vazgeçmişim,
Nasıl görürüm kim bilecekmiş.
Sen kalbinin en dinlenik haliyle nefes alsan onun yanında,
Bir de yaslansan omzuna,
Kalbinin deli gibi attığı anda aldığın nefesim ben unutma.
Ben bırakmam seni rüyalarımdan karanlığa.
Ve rüyalarımda ağlarım ben yılda bir defa,
Bir defalığına ve diğer rüyama.
Gözyaşlarım kurumazda.
Yanaklarım tanımaz kuruluğu,
Bilmez,
Senin yüzünden kapanmayan yaranın yokluğunu.
Yokluklardan,rüyalardan ve topraklardan sesleniyorum,
Ne olur sen gül.
Ağladım ben,
Ağlarım ben,
Ağlayacağım ben.
Sen gülerken.
Ben zaten senin gülmelerine feda ettim mutluluğu,
Rehin bıraktım kara bi geceye sevinç gözyaşlarımın coşkunluğunu.
İsyanım yok,
Pişmanlığım yok,
Gözüm hiç yok...
Belki0 de ağlamaktan...
Sen gül ne olur.
Ben seni gözyaşlarından koparıyorum,
Çöl gibi sıcak mevsimlere evlatlık bırakıyorum.
Ben bu sebepten seni hiçbir yerde bulamıyorum.
Ben seni hiç sevmiyorum,
Ben seni imkansız seviyorum,
Ben seni imkansız seviyordum.
Yoksa bulacak olsam çekilir miydi bu sevda acısı,
Bu zaten hep rüyaydı,
Ve bilmem kaç yıl oldu senle başladı.
Sen diye bitecekken,
Bir gece kalktığımda yüzüm yine ıslaktı.
Yastığımın kurumayan yanı,
Yüreğimin kapanmak nedir bilmeyen,
Öğrenemeyen tembel yarası.
Sen hazan mevsiminin ayrı düşen sevdalıları,
İkiye ayrılan dikenli sokak başı.
Sen ihanetin en karası.
Kanın en kırmızısı.
Boşluğunu dört duvarın tanıdığı,
Saklanan bir çiçeksin yerin tavan arası.
Yerin yedi kat dibi,
Gökkubbenin yaramaz maviliği.
Sen...
Ama yine de yılda bir defa geliyorsun ya yine de rüyalarıma,
Eyvallah buna da.
Eyvallah gidenim.
Eyvallah da,
Kaç yıl oldu söyle,
Söyle ardına bakmadan kapıdan çıkışını,
Kaçışını...
Ben söyleyeyim ardından nasıl baktığımı;
Ölü gibi dersem yüreğin beni hatırlar mı?

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Varlığının Yoksuluyum

benden gidildi mi,
gidişlerin hepsi dönüşsüz oluyor.
bir tebessüm bile kalmıyor resimlerde,
ne varsa hep yokluk oluyor.
ben yokluk oluyorum saçmasapan sürgünlerde,
giden yoksulluğuma bir de yokluk katıyor.
aradım da oysa onu,
ama işte aradın mı gideni,
varlığıyla kendi varlığına kaçıyor.
bu yoksulluktan önce,
benim diye bilirdim ben varlığımı.
bildiğim gibi değilmiş;
benim varlığım onun varlığıyla varmış.
işte o gün bu gündür,
yokluğum varlığını arayan yoksulmuş.

Ali Yeşil

[GooD aNd EvıL]

Varsın Sevda Yaşanmasın

Geçer elbet bu ilk karakış,
Yerini bırakır da bembeyaz bir güne.
Sen sakın düşünme..

Hem,
Koştuktan sonra sana,
Farketmez hiç bir vakit dokunamasamda.

Varsın adım yazılmasın adının yanına,
Sevdaya hizmet eden bir hançerin,
Yeni bilenmiş keskin yanıyla ulu bir ağaca.

Yoksan,
Varsın yok yere yara açılmasın ağaçlara.
Varsın ağaçlar yalnız kalsın da...

Varsın,
Varsan eğer düşlerimde,
Varsın gerçeğimde yaşanmasın hiç bir sevda....

Ali Yeşil