Ali Osman Yılmaz

[GooD aNd EvıL]

Çırılçıplağım.

Her şeyden arınmış,
Çırılçıplağım,
Urbalarımı bile çıkarmışım,
Yıldızlı gecenin şavkında,
Anadan üryan haldeyim.
Üzerimde,
Sevgi çiçeklerinden elbisem,
Yeni bir gezegene,
Yeni bir gökyüzü altında,
Yeni sevdalara,
Kanat açıp,
Uçmak istiyorum.

[GooD aNd EvıL]

Çiçekler Türkümü Söyler

Sevgi güllerimi derdim, sana gönül olarak yolladım.
Benim derdim, yanımda karanfil olarak oturmakta.
Sözlerim kanatlamış şiir şiir sana uçmakta
Gözyaşlarım inci olmuş oluk gibi akmakta
Güllerin yanında sana sevda türküsü yolladım

Bahçede güller, karanfiller sakin bana bakıyor.
Menekşeler mor renkleri meltem ile dans ediyor
Sazımın telleri sana bozlaklardan ağıdımı yakıyor
Tutamadım yine göz yaşlarım inci inci akıyor
Esen yelden sarhoş, tüm çiçekler bana bakıyor

Beyaz bir gül sordu derdin nedir hey aşık
Kırmızı gül dizime uzandı sanki sen gibi
Karanfil gülümser, sanki teselli eder gibi
Menekşe raks ederken tam bir sırnaşık
Kollarıma dolanmış sarmış beni sarmaşık

Bütün çiçekler türkümü söylerler saz ile
Güllerin arasında sana yoladım haz ile
Geçti ömrüm gelmedin geçti artık yaz bile
Ömrüm boyu baktın durdun naz ile
Kavuşmaktı dileğim, bu sitemim az bile

[GooD aNd EvıL]

Çoban Yıldızı Şahittir.

Gece olunca,
Koynuma dalardın,
Sarılıp boynuma,
Seni çok seviyorum,
Hep mutlu etmek,
İstiyorum derdin.

Sen uykuya dalınca,
Kalkıp seni seyrederdim.
Dudaklarını hafifçe öpüp,
Düşlerimi anlatırdım sana.
Tatlı bir gülümseme,
Belirdimi yüzünde,
Beni anladığını sanarak,
Usulca balkona çıkardım.
Gökteki ışıklardan,
Çoban yıldızını sorar,
Seni ve düşlerimi,
Bir bir ona anlatırdım.
Tan yeri ağardığında,
Usulca koynuna girer,
Sıkıca sarılırdım sana.
Uyandığım her gün,
Merakla sorardım kendime,
Acaba düşlerini,sen de?
Anlatır mıydın bana?

Haydi bu gece,
Sende çık balkona,
İstersen in sahile,sor,
Gökteki çoban yıldızına,
Anlatsın bir bir,
Seni ne kadar sevdiğimi?
Sana anlatamadığım,
Senin için düşlediğim,
Güzel günlerimizi.
Belki o zaman anlarsın,
Seni ne çok sevdiğimi.

[GooD aNd EvıL]

Çocuk

Ne güzel şeysin
Sen çocuk,
En güzel şey,
Sensin çocuk.

İki gönül bir olunca,
Sen gelirsin çocuk.
Saflığın en güzeli,
Sevgimizin çiçeği,
Mutluluğun temeli,
Yaşanacak yılların,
En güzel şeyi,
Sensin çocuk.

Yaşanmamış yılların,
Tadılmamış tadların,
Bir gecelik günahların,
En güzel aşkların,
Meyvası sensin çocuk.

Bütün ümitlerimiz sende,
Şöyle bir büyüsende,
Bütün dualarda,dileklerde,
Mutluluklar ülkesinde,
Şimdi yaşama sırası sende,
Dilek ağacımızın meyvası,
O Güzel şey,sensin çocuk.

[GooD aNd EvıL]

Çocukluğum Nerdesin?

Çocukluğum!
Hey benim emeklediğim,
Yürümeyi,koşmayı öğrendiğim,
O minnacık yıllarımdaki
Çocukluğum nerdesin?
Nereye sakladınız?
Benim çocukluğumu.

Oyun bahçelerinde oynayamadığım,
Arkadaşlarımla çember çevirip,
Topaç döndüremediğim,
Kafa karış oynayıp,
Cillilerimi şöyle çarpamadığım,
Çocukluğum! Nerdesin?

Sabah ezanında kalkarak,
Elmalık fırınına giderdim,
Tatar hamza’nın fırınından,
Tahta tepsiye sabahın o saatinde,
Mis kokulu tahanlı pidelerini,
Bir güzel sıralayarak,
Sokak aralarında yanık sesle,
Eskişehir unundan,
Yeni çıktı fırından,
Mis gibi tahanlı pideler,
Diye bağırarak satardım.

Okul saati geldiğinde,
Tahta çantamı sırtlayıp,
Bir koşu okuluma giderdim.

Akşam vakti okul bitince,
Bursa’nın o meşhur,
Kazan simidini,
Uzun bir sopaya dizerek,
Haniya akşam simidi,
Nidalarıyla satarak,
Kazandığım paralarla,
Sevinç içinde eve,
Annemin kollarına koşardım.

Fırıncımız bir tatardı,
Tekerlemeler öğretmişti bize,
‘’Bu tatar aptal tatar,kendi yapar,
Kendi yemez,el aleme satar’’
‘’Evet beyim,cebine merdivenle ineyim,
Şapkanın üstünde motosikletle döneyim’’
‘’Baylar bayanlar,kahvelerde,
Sandalyede oturanlar,
Alı alıverin,simitleri’’diyerek,
Şarkı söyler gibi,
Türkü çağırır gibi okurduk,
Tatar Hamza’nın öğrettiklerini.

İşte o günlerde yaşayamadığım,
Çocukluğum geldi aklıma birden,
Arıyorum çocukluğumu,
Acımasızca elimden alınmış,
Anıları bile bırakılmamış,
O Çocukluğumu aramaktayım.

Aranızda eğer bilen varsa,
Bir şekilde nerede olduğunu?
Bana haber verirmisiniz?
Çocukluğumu kucaklamak,
Öpüp koklamak,hasret gidermek,
Gecikmişte olsa şimdi,
Çocukluğumu yaşamak,
Yaşamak istiyorum.

[GooD aNd EvıL]

Çünkü İnsanım Ben.

Bir tepeden bakıyorum,
Deniz kıyısında,enginlere dalmış,
İkindi vakti,Ezan sesi geliyor uzaktan,
Güneş eğilmiş,karşıdaki,
Dağın ardına doğru,
Akşamı çağırmakta.

Vapurda yanımda oturan,
Kadın geliyor aklıma,
Bir insana bakar gibi,
Bakıyorum kadına.
Oysa üstüm başım,insan kokar,
Etim,canım insandan olma,
Ama güzel şey,insana bakmak,
Hemde insan gibi,Yanımdaki kadına.

Deniz,gökyüzü,toprak,
Bütün insanlar bizimledir,
Biz insanlar bir türlü,
Nedense,biz bize olamayız,
Sahilde yürüyen bir kadın,
Sorarım tepeden,adın ne senin,
Susar,ses vermez bana,
Tepeden duyamaz ki beni,
Adın kum olsun senin,derim,
Yumuşacık,sevgiyle,özlemle,
Ellerimize almak istediğimiz,
Sevgiye özlemimiz olan,
Kum olsun senin adın.

Kumun sıcaklığı,
Senin sıcaklığındır bana,
Duymak istediğim,İnsanın sıcaklığı,
Yalansız bakmak yüzüne,
Özlemimi sunarken sana,
Yalansız anlatmak her şeyi,
Yıllar,yıllarca tutmak,ellerimde seni,
Doyasıya yaşamak isterim.
Tüm insanların ele ele tutuşup,
Bu sahilde gezmelerini,
Aşklarını anlatmalarını,
Özlem özlem gözlerin buluşmasını,
İnsan gibi konuşmalarını isterim.
Çünkü insanım ben.

[GooD aNd EvıL]

Daldaki kuş:

Nereye böyle?
Diye sordu daldaki kuş:
Umudumun düşlediği yere,
Diyerek yürüdüm,yanından.
Nasıl bir yer düşlersin?
Diye sordu ardımdan?
Öyle bir yer olsun ki;
Yalnızlığın olmadığı,
Bir ülke olsun.
Öyle bir yer olsun ki;
Aşk ve sevda ateşini,
Söndüremesin fırtınalar.
Sarılsın sevgi dolu gönüller,
Sevdalı eller tutuşsun,
Sevda bahçelerinde,
Sevgi çocuklarının,
Sesleri çınlasın,
Sevda gülleri gibi,
Sevgi çocukları büyüsün.

Nerede böyle bir yer?
Diye sordu daldaki kuş?
Umudumun olduğu yerde,
Belki bulurum diyerek,
Seslendim daldaki kuşa,
Sevgi ükesini,
Bulmak ümidiyle,
Umuduma doğru yürüdüm,
Sessizce.

[GooD aNd EvıL]

Damla damla yağarım,

Sarı saçlı,
Mavi gözlü,
Bir güzele,
Aşığım dostlar.
O yüzden yüreğim yanar,
Ağıt yakar dillerim,
Sevda bahçelerinde öter,
Her sabah bülbüllerim,
Martı olur kıyılarda,
İnil inil ağlarım,
Dalga olur denizlerde,
Çıldırmış deliler gibi,
Kayalara çarparım.
Gökyüzüne çıkar,
Bulutlara dalarım,
Gözyaşım yağmur olur,
Damla damla yağarım,
Ayrılığın acısıyla,
Şimşek olur patlarım,
Görürsünüz sizlerde,
Nafile çabalarım,
Ne yapsam etsem,
Ne şarkılar söylesem,
Bülbül olup gülüm’e
Asırlarca dil döksem,
Sarı saçlım,mavi gözlüm,
Hiç düşünmez ahvalim.

[GooD aNd EvıL]

Darbımesel

Ne kadersiz biriyim ben,
Bir güzelin dudağından,
Öpemeden gideceğim,
Bir çiçekte baharı,
Yaşamadan yiteceğim,
Gül yüzlü güzelimin,
Gamzesinden öpemeden,
Ne yazık ki değil,inan,
Eşek gibi öleceğim.

[GooD aNd EvıL]

Deh Eşeğim Deh

Sevgi taşırdım önceleri,
Tüm insanlara birer birer,
Şimdilerde ise,
Kahır taşıyan eşeğim ben,
Yuların ucu Madam’ın elinde,
Yada puştun birinde,
Habire bağırmakta bana,
Deh eşeğim deh diyerek,
Arada sırtıma sopasını,
Acımadan indirmekte,
Ardından deh ulan deh diyerek,
Yetmezmiş gibi sırtımda ki,
Kahır dolu sevda yükleri.


Yokuş yukarı tırmanırım hep,
İçim acır yorgunluktan,
Susarım kan ter içindeyim,
Bir yudum su versin diye,
Ha bire Türkü çağırmadayım.
Anlamaz,keyf çatar sırtımda,
Ah serde eşeklik olmasa,
Yapacağımı bilirdim amma?

Sorsan ona kendini,
İyi bir insan sanmakta,
Ama ne o bir insandır,
Nede ben bir hayvanım,
Ben bir eşeğim biliyorum,
O ne olduğunu biliyormu acaba?
Arada sesleniyor yoruldukça bana,
Deh eşeğim deh,yürüsene diye,
Bense kahır içinde bir eşek,
Kendi kendime söylenerek,
Ah Ulan eşek ah diyerek,
Ah bir insan olaydım ben,
Nasılda iyi davranırdım,
Bütün hayvanlara ve insanlara,
Diye hayıflanırım.