Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Unutmak yada unutmamak
Onu unutmak ve hayalerimi unutmak istedim ama bu dediklerim olmadı.
ben kendimi unuttum ve hayalerimi ama onu unutamadım.
belki beni görenler tanıyanlar bilir bendeki yüz ifadesini belkide duruşumdan anlaşılır.Ben kendimi artık şiirlerle avutmaya alıştım.belki de onu düşündüğüm içindir bu şiirleri bana o kazandırdı nede olsa onu unutmak eski maziyi bir köşeye atmak onun olduğunu düşünerek hayaller kurmak öyle güzel bir duygu ki bunu ben daha önce yaşayamamıştım ama şimdi yaşıyorum bir bunalım içinde sürükleniyorum rüzgar vurdukca fırtına estikce eski günleri hatırlıyor ve düşünüyorum.gözlerimden bir damla yaş akıyor onu bilene rüzgar ucuruyor.rüzgar ve fırtına tabiiki yaşanmış ama daha yaşanmamış hayaller kurmak bana cok zor geliyor.artık unutmak istiyorum ama elimde olmuyor bu dediklerim ve bir gün rüzgar esecek beni fırtınanın içine sürükleyecek ve hayallerim sönecek o günü bekliyorum bir beyaz kefen giyip bir tabut içine konulup kara topraklara gireceğim günü bekliyorum. kendimi unutup yanlızlıkların,kimsesizlerin, sevdanın olmadığı bir yere doğru yere gitmek istedim ben cok sey mi istedim allahdan bana bu ızdırabı yaşatması için beni benle bıraksaydı sevdamla ne olurdu ki bir bayram günü yine yanlız sevdasız gecen bir gün daha onu unutmak kolaymı o hayalleri unutmak kolaymı kolaymı ağlamamak onu düşünüp sesizce ağlamamak kolay değil ki onsuz bir hayatın gecmesi yılların gecmesi haftaların gecmesi günler cabuk gecermi gecmez gecmez onsuz bir bayram bir hayat unutamam ki ben o günleri.............


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Ümitsiz bekleyiş! ! !
Şimdi oturmuş seni bekliyorum
Ama gelmeyeceğini bile bile
Genede ümitimi yitirmiyorum...
Şimdi nerdesin ne haldesin
Beni düşünüyormusun?
Bana soracak olursan
Hiç aklımdan cıkmıyorsun ki ama
Beni terk ettiğin halde
Yinede cok seviyorum
Seni AŞKIM....


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Veda mektubu
veda mektubu goğum günümde
birtanem!
gözyaşlarım mürekkebim
yazıyorum yüreğime ayrılığın mektubunu
başım dumalı yüreğim sızlıyor
birgün gidersen yaşanmaz bu hayat diyorsun
yaşamalısın sen güneş ay yıldızlar için

sigaramda savrulur ayrılığın acısı
yanarsın yüreğimde volkan gibi
en fazla yüreğinde acın sürer bir yıl
herzaman serbet gibi içmişiz ayrılığın acısını
asılmışız dar ağacında ölümü yaşayan mahküm gibi
razı olmasada şu gönlüm ayrılığa
bilesinki sevgin gerçek yaradan gibi

yağlı imlek boğazımda bekliyorum
sandalyeme son tekmeyi vuracak celladı
mağrur başıkışlarınla bakma ne olur
vuracaksan vur son darbeyi
beklerim yağlı imlekle.........


tükendim artık kimseyi anlayamıyorum.........


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Vakit Yok Gemi Kalkıyor Artık! ! !
Zaman bitti herkes evine denileceği zamanı beklemekten başka bu dünyada ne yapıyoruz? Hiçbir şey.
Arkama baktığımda sadece kurumuş ağaç yaprakları görmek beni çıldırtıyor. Ama gözlerim onlardan başka hiçbir şey göremiyorum. Bazen geriye dönüp yaprakları incelemeye kalkıştığımda bazıları üzeri küflenmeye yüz tutmuş, bazıları uçmuş bazıları da tamamen ortadan kaybolmuş birkaç kuru ağaç yaprağından başka hiçbir şey göremiyorum. Acaba öldüğümüzde de arkamızda bırakacaklarımız bunlardan ibaret mi? Bir gün kapı çalınacak ve biz bu kapıyı açtığımızda dönüşü olmayan bir yolculuğa ayak atacağız ve bir daha bu dünyaya ait yapacak hiçbir şey kalmayacak.
Hayatı böyle düşününce ne kadar anlamsız yaşadığımızı anımsıyorum. Ve neden ahretten başlayıp mutlu olma şansını dünyada yaşamadığımızı düşünüyorum.
İnsanları kavramak gerçekten çivi yazısını hatmetmekten daha zor. En azından onlarda günün birinde anlam çıkıyor ama insanlarda hiçbir şekilde çıkmıyor. İşte benim zoruma giden de bu. Tanımadığım ve tanıyamayacağım insanlarla ömür boyu beraber olmak.
Kısıtlı olan Dünya hayatında niye bir insanın üzerine bu kadar geliniyor? Neden en çok acıyı çektirme yarışları yapılıyor? Neden insanların mutlu olmalarına izin verilmiyor? Acaba Dünya bize biraz daha insaflı davransa neyi eksilir?

‘’ Lütfen dünya hayatı biraz insaf! ! ! ‘’


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Veda zamanı
Çoğu zaman almaya üşeniriz yollardaki mutluluk kırıntılarını. Kendimizden düştüğünü görsek de yere düştü diye bizim değilmiş gibi gelir bazen.

Sonra yavaş yavaş ilerlerken bize attığı dur beni bekle çığlıkları duymazlıktan geliriz. İşte trenin ilk vagonunu geçtik. Sırada diğerleri. Bize bakanlar ararız aralarından; ama hepsi başkasına el sallıyordur aslında. Onları da hiçe sayarak yolumuza devam ederiz.

Parçalarını elimizde tutamadığımız mutluluklar bizi artık terk etmişlerdir. Geriye adım atınca onları tekrar görememek acı verir insana. Ama yoktur artık onlar ve biz sadece bizimleyizdir.

Belki en ufak andaydı tüm ömrümüzce aradığımız. Belki de sade bir gülümsemeydi onların bizden beklediği. Fakat şimdi hiçbiri kalmadı. Acınacak o kadar şey kaldı ki içlerinden acaba hangisine diye seçmeye fırsatımız kalmadı. Sonra bizi alıp götürmeye geldi birileri. Ona kimsin diye sorduğumuzda bize onu şunlara sor diyerek yeri gösterdi bize. Korkmaya başladın yerde ne var diye. Ve ufak ufak insanlar sana gülümsüyordu oralardan. Sen yine aldırış etmedin ama aklında bir şey kalmıştı. Acaba bunlar bu kadar şeyi biliyor da niye ufacık ve yerlerde? İşte beklenmedik cevap seni alıp bir başka yere sürükledi. Evet onları sen ezmiştin ve arkalarından bir el sallamadan onlara veda etmiştin. Artık ne yapsan nafile. Çünkü sen treni kaçırdın. Mutluluk parçalarını elinle itmeye kalkıştın. Evet şimdi veda zamanı. Aslında vedalar hep birilerine yapılırdı ama sen o birilerini bulamadın.


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Vefasız Kız
cektin ellerini bende
nasıl vazgeceyim senden
bir canım var onu benden
koparmanın vaktımıydi


sen ordasın ben burda hasretin
var yar yanımda
sensiz gecen aksamlarda
aglamanın vaktimiydi


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Verem
Yokluğunu delisiyim
Ben göslerinin hastasıyım
Sen yoksun yanımda
yine veremim gelsene

Burda günler geçmiyor
Gözlerin görülmüyor
Sen yoksun yine hastayım
sen yoksun yine veremim

14.03.2007/çarşamba -24:00


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Yalancı bahar
Mutluluk sıkışmışken zamanın çıkmazlarında,
Saatim hep aynı kedere ayarlıyken,
Hüzün aşıkken bakışlarıma,
Yalancı baharlar, gözyaşı getiriyorlar kapıma,
Aldanıyorum umut maskesi takmış, hıçkırıklara.

Yıllar umursamaz ve hovardayken,
Yaşadığım her aşk bir savaş, her savaş bir yıkımken,
Yorgun bedenimin ayrılığa daha borcu bitmemişken,
Düşüncen tüm benliğime sinmişken,
Hayat, dikenli tellerini örüyor üzerimde,
Kurtulmaya çalıştıkça sensizlik kanıyorum,
Kanadıkça kurtulmaya çalışıyorum.

Kalbimi sökerken yerinden, ellerinle,
Nefessiz bırakırken, karanlık dar odalarda,
Savururken bedenimi acımasızca, rüzgarınla,
Bakışların sabır olup çıkıyor karşıma,
Kızamıyorum, azar azar yok olmama rağmen sana...


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Yarabbim kavuştur beni canıma
yanıma ayaz düşdü kızkın cöllere
yine hasret kaldım pembe güllere
bu gönül aşkıyla düştü dillere yarabbim
aşkıma kavuştur beni kalmadı takatim

nasıl yürüyeyim mecnun oldum bilmem ki
ne haldeyim yarabbim aşkıma kavuştur beni
bir kez bile olsa göster rüyada
benim hiç gözüm yok fani dünyada

kaldım mutsuz bucaksız bir dünyada
koskoca alemler bilmez aşk acısı cektiğimi
ben yana yana canımı veririm onun uğruna
yarabbim kavuştur beni canıma


Emrah Seyfeli

[GooD aNd EvıL]

Yaşarken Ölenlerdenim
Bir yaşayan var,bir ölen insan..
İşte ben yaşarken ölenlerdenim!
Bir ağlayan var,bir gülen insan..
İşte ben ağlarken gülenlerdenim!

Bilirim ati dünden karanlık..
Ama yinede umut örenlerdenim!
Kim demiş rüyalar ah gerçek olsa..
Ben her gece kabus görenlerdenim! !


Emrah Seyfeli