Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Gelinlik koymuşlar onun ismini
Oysa o şimdi benim kefenim
Babam kardeşlerim töre dediler
Beyaz kefenimle gelin ettiler.

Anamın gözleri kanlı yaş ağlar
Yârimin hasreti kalbimi dağlar
Töre mi bu böyle sığmaz akıllar
Beyaz kefenime kanlı yaş damlar

[GooD aNd EvıL]

Rahman ve Rahim olan adına sığınarak
Açtım iki elimi; kor gibi iki yaprak.

Bir edep ölçeğinde umutlu ve utangaç,
İşte dünya önümde; benim ruhum sana aç.

Kainati yarattın, donattın, rızık verdin,
Kimine sonsuz körlük, kimine ışık verdin.

Kainatta ne varsa hepsinin zikrinde sen,
Hamd ve şükür sanadır, herşey seninle esen.

Çalı bile kendine sığınan kuşu itmez,
Sen gafursun, azizsin, senin keremin bitmez.

Benden önce esirge Muhammed ümmetini,
Esen gitsin her kervan, en sona ula beni.

Her müslüman bir kartal, vurulur da pesetmez,
Oruçtan tad alanlar, kemik peşinde gitmez.

Bezm-i Elest'te sana secde eden ruh için;
Verdiğin söze sadık, doğru giden ruh için;

Hiç kimseyi vatansız, milletini devletsiz,
Gönülleri sevdasız, şehirleri mabetsiz;

Bayrakları rüzgarsız, ocakları ateşsiz,
Bırakma ulu Rabbim, asi kul değiliz biz.

[GooD aNd EvıL]

Seni arıyorum kalabalık caddelerde,
Tanımadığım insanlar geçiyor, sen yoksun...
Perişan hayallerimin başladığı yerde,
Sana sesleniyorum, duyuyor musun?

Beyaz güller açtı bahçelerde, sevdiğin...
Ya o karanfil... Baygın kokulu çiçek.
Gel, yalnızlık bahçeme beyazlar giyin,
Anladım ki, bu ömür sensiz geçmeyecek.

Odamı süsleyen ellerini uzat,
Hazzından dile gelsin bastığın halı..
Açılsın sevincinden perdeler kat kat...
Işık ve ateş senin için yanmalı...

Sonra çevir düğmesini, radyonun
Sevdiğin musiki dolsun odama,
Dinle şarkısını büyük koronun,
Beni düşün! beni düşün, ağlama...

İçimden bir ses diyor ki; sabret..
Sonu gelecek bu yalnızlığın.
Bütün aynalar gülecek elbet,
Açılacak kapılar ansızın..

Yalnız sen varsın beyaz gülüm,
Evde, bahçede ve sokakta,
Bir eylül akşamı gördüğüm ,
O, beyaz hayalsin uzakta..

Yakınsın; yalnızlık kadar,
Uzaksın; yakınmış gibi,
Sensiz yaşadığım yıllar
Bu kadar güzel değildi.

Yeter... Gel artık yeter...
Karanfiller açtı gel !!
Kış bahçesinde güller,
Beyaz güller açtı gel...

[GooD aNd EvıL]

Uzanırken ellerim düşsel güzelliğine yüzünün,
Tek bir damla gözyaşında boğmak istiyor yalnızlığı yüreğim...
Şimdi benden uzaktasın biliyorum,
Ve seni hiç görmeden, seni uzağından...
Ve seni bana emanet ettiğin yüreğinden seviyorum...
Ölümsüz bir sevdaya gebe kalıyor şimdi yazgımız...
Seni sevmek,
Avuçlarımdayken ellerin;
Ve bakarken gözlerinin içine,
Bir aşk şiiri fısıldamak yüreğine...

[GooD aNd EvıL]

Gözlerin nuru düşer topak,topak;
Karışır içine kazılır toprak,
Filizlenir geçen zaman içinde;
Beyaz olur açarsın yaprak, yaprak.

Alnından ter düşer parça, parça;
Havuz olur düşen damlacıklar
Koklamak için yarın burcu, burcu,
Sıralanır bahçeye fidancıklar.

Rüzgar eser sallanır
Yağmur yağar ıslanır
Kış gelir, vakit geçer
Sabah akşam sızlanır.

Bahar gelir, gün çatar
Güneş vurur,renk katar
Gülüm, beyaz gülüm;
Yemyeşil yaprak açar.

Gülüm, beyaz gülüm;
Ergen tomurcukları patlar yüzünde,
Dağıtırsın kar beyaz gülücükler
*******i yıldızlar içinde uyur,
Gündüzleri sen açarsın.
Kaderin böyle yazılmış gülüm;
Dikenlerin ucunda açar,
Yaprak, yaprak soyunur, gök yüzünde uçarsın
Beyaz olmak ,beyaz kalmak zordur gülüm !?
Dikkat et,dikenler beyazına saplanmasın.

Vızıldar,dolaşır etrafında arılar,konar üstüne;
Özünü nasıl korursun?
Dikkat et gülüm;Önce gıdıklanır sonra soğurulursun
Bir kez beyazın bulanmaya görsün
Yavaş,yavaş erir, kar gibi kaybolursun.

Ya böcekler, ve etrafını sarmaya görsün örümcekler;
Başına ördükleri ağlardan,
Kurtulamazsın kurdukları tuzaklardan;
Hıçkırıklara boğulur,
Çağlayan gibi dibine dökülürsün.

Ya deli rüzgâr,rüzgar eser ya;
Çarpmasın bir kez göğsün üstüne
Buz gibi serinler,büzülür, içini çekersin.
Ve yaprak,yaprak dökersin.

Sende bilirsin Gülüm;
En kolay beyazlar kirlenir
Aç kurtlar, gözü dönmüş çakallar...
Bilemezler beyazın yedi renkten olduğunu;
Yaprağında izi kalır.

Ya o güneş, o güneş var ya gülüm;
Sanki, beyazlar için doğar,
Ve en güzel beyazlarda yanar.
Dikkat et gülüm,bu dünya karanlığa kalır,
Gönlüm hasretinle yollara bakar.
...
Gülüm,gün gelir dayanamazlar güzelliğine;
Olur ki, dalından koparırlar
Ya da kısmet olurda bir güzele kurban yaparlar;
Sakın üzülme !
Tanrım seni övmüşte yaratmış,
Nice bülbüller dile gelmiş senin için allaha yalvarmış,
Kah çöllerde, kah dağlarda türküler yakmış..,
Onun mutluluğu için sende birazcık fedakarlık yaparsın!
Sakın darılma bana, fedakarlık mutluluğu doğurandır.
Mutluluk ise; paylaştıkça çoğalandır.
Onun içindir ki,Tanrım sana Firdevs’de mekan yapmış.
Onun içindir ki,En güzel güller dikenlerin ucunda biter,
Sakın unutma,şu dünya sana da bana da fanidir,
Gün gelir herkes geldiği yere yolculuk yapar
Sen sen ol söylediklerimi yabana atma.
Gülüm,beyaz gülüm,
Gözlerimden kıskandığım beyaz gülüm...;yoksa,
Etrafına gülücükler dağıtırken, içinden yaş dökersin
Bu günleri çok arar, saçlarını yolarsın.

Beyaz olmak ,beyaz kalmak zordur gülüm!?
Kırmızı güller, renkli çiçekler, bak sana hasetlermiş!
Beyaz doğmuş, fakat gelinliğini kirletip rengârenk olmuşlar.
Ömrünün sonuna kadar beyaza hasret, beyaz diyerek kavrulup, kaybolmuşlar.

Tabiat harikası,cennet farikası;
Dikenler arasında açan gülümsün
Dikkat et gülüm, beyaz gülüm;
Beyazın siyahlara karışmasın,
Dikenler yaprağına saplanmasın.

Hüseyin Ünsal 19,06,1984 Artvin

[GooD aNd EvıL]

Süzülüp mavi göklerden yere doğru
Omzuma bir beyaz güvercin kondu

Aldım elime, usul usul okşadım
Sevdim, gençliğimi yeniden yaşadım

Bembeyazdı tüyleri, öyle parlaktı
Açsam ellerimi birden uçacaktı

Eğildim kulağına; dur, gitme dedim
Hareli gözlerinden öpmek istedim

Duydum; avuçlarımda sıcaklığını
Duydum; benden yıllarca uzakliğını

Çırpınan kalbini dinledim bir süre
Ve uçmak istedim onunla göklere

Ak güvercinin iri gözleri vardı
Güzelliğinden fışkıran bir pınardı

Soğuk sularından içtim, serinledim
Çağlayan bir nehrin sesini dinledim

Belki buydu sevmek hayat belki buydu
Işıl ışıldım, gözlerim dopdoluydu

Bir name yükseldi sevinçten ve hazdan
Bir name yükseldi, güzelden beyazdan

Uzattı sevgiyle pembe gagasını
Birden öğrendim hayatın manasını

Kaderde sevgiyi sende bulmak varmış
Seninle bir çift güvercin olmak varmış

[GooD aNd EvıL]

Yeni doğmuştu beyaz güvercin
Taze bir zeytin dalı buldu sonunda
Hep gündüz sanırdı diyarları
Hep sıcak bilirdi güneşi
Sevecendi uçarken
Özgürlük şarkısıyla çırpınırken yüreği
Kayıyordu altında barış maviliğinde okyanuslar
Fakat sonsuzluğunda diretmişliğin
Düşüverdi kanatları güvercinin
Kırık bir özlem
Şaşkın gözlerle baktı
Batan güne
Ve
Döndü hayal yuvasına yeniden
Ağzında solmuş yapraklarıyla bir zeytin dalı
Anladı boşa gayretti aramak sabahı.

[GooD aNd EvıL]

Karakış karakış gösterdin
Yine beyaz mı beyaz yüzünü
Bir gelinlik gibi süsleyiverdin
Aklarla giydirdin bu yeryüzünü
Serdin her bir yana çarşaf çarşaf
Pamukla dokulu yumaşacık örtünü
Değiştiriverdin hemen her yerin
O bildiğimiz,
alıştığımız görüntüsünü
Karakış karakış dondurdun bizleri
Gösterdin herkese soğuk yüzünü
Karakış karakış kapattın
yolları
Tattırdın bizlere hasretlerin hüznünü

(25 Ocak 2006/ İstanbul)

[GooD aNd EvıL]

Allah bilir iyisini
Düşünme sen gerisini
İçinden yaparsın zikrini
O verir senin rızkını

Sen ne yaparsın o bilir
Kısmetin ne ise o verir
Bilmezsen elinden alır
Ona yapmazsan şükrünü

Ali den sana nasihat
Yalanlardan yapma vaat
Bir gün gelir vakti saat
Giyersin beyaz kürkünü.

[GooD aNd EvıL]

Avcılar bir kuş vurdular:
Beyaz beyazdı kanadı.
Ve çırpındı, uçamadı.
Beyaza kan dondurdular,
Ama kimse anlamadı.

Ah beyaz kuş, beyaz kuş!
Duyamadı, duyamadı.

Seslerinin kanat kanat
Dinleyerek nefesini
Ve en güzel bestesini
Altımızda bir yağız at
Dinletmiştik nal sesini.

Neydi ah kuş, beyaz kuş!
Unuttuk güftesini.

İçimizde yaran derin,
Kan ağlıyor gözlerimiz.
Ve duyulmaz sözlerimiz...
Ah beyaz kuş, nerde yerin?
Nerede bizim özlerimiz?

Nerede ey kuş, beyaz kuş,
O tertemiz ellerimiz?

O eller ki kıydı sana,
O eller ki senden uzak...
Ey ak renk, ey tertemiz ak
Ne olur anlasana!
Gövdemize bir kanat tak!
Ey beyaz kuş, beyaz kuş!
Gövdemize bir kanat tak!