Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Şirin bir musibetin sokaklarındayız
Tok fakat açıktayız
Ayaklarımızla öpüyoruz yolları
Kalın kırmızı dudaklı kızlar işe çıkmadan
Adsız bir tiyatronun salonunu dolduracağız.

Çayhane; tıklım tıklım dolu,
Sağanaktan kaçanlarla
Biz ise boğazlarımızın pasını silmek için ordayız
Sade, kuytu ve sıcak bu kafe’de
Vakit öldürüyoruz
Tıpkı oyunlarda öldürülen
Sahte askerler gibi zaman.

Sapır sapır dökülüyor dakikalar önümüze
İyi ki yağmur bugün ağırkanlı
Slow yaparak iniyor yere
Belki de kendini frenliyor ve bizim saçlar
Beyoğlu’nda bu Kafede
Daha kuru kalacak, eksikliğinde rahmetin.


Köşesine çekilmiş insanlarla dolu şu dünya
Ve rüyasını gerçekleştirmeyi başaran, ne az
Karşısındakini diliyle kesenlerle
Tokadı ne denli sert indirenlerle
Bir geçmiş gün öyküsünü soyutluyor beynimiz.

Birazdan dışarıda her şey
Altında kalacak gecenin
O zaman gelgit dalgalanmaları
Başlar sessiz karanlığın
Ne çıkan olur güvertesine geminin
Ne heyhat el edenler.

Terkedilmiş bir öksüz gibi ortada
Kalır yapayalnız kentimiz
Kalır yapayalnız kendimiz
Kendimiz kentimizle başbaşa.



Uyuyunca zaman aradan kalkar
Raflarına unutulmuşluğun
Örtülür tüm çirkinlikler ayıplar
Şimdi kara peleriniyle gece
Beyoğlu’nda kafeye indiğinde
Kent ve biz değiliz sadece
Yapayalnız
Görüntüler silindiğinde.

Sessizliği çoğaltanlar
Yalnızlığı artıranlar o kadar çok
Kentin bulvarları kadar
Kafe’nin iskemleleri var.



Uyuyunca her şey donar, donar zaman
Kentte kendini unutur belki, belki uyutur
Gözüne ilişmez artık
Gün yüzünde göz çarpanları.

Azimkar bir ifadeyle kendine gelene kadar
Zamanı donduran bu garip köhne
Garip, tuhaf, tembel yurdu.
İniltilerle geriniyor yerdeki ahşap
Donan zamanın çıtırdayan sesi ne ki
“Avrupa Birliği’ne girmiş Türkiye”
İş mi buldular bize
Uyandırıyorlar acep niye?

[GooD aNd EvıL]

O zaman bahçelerden nar toplanır gelinirdi
Biz ne kadar gözümüz varsa açar beklerdik
Gelecek bir sepet nar da
Kapışacağız kim ne kadar alırsa.

Bahçelerimizin güzelliği
Yeşilliği yüzümüze vururdu
Mutlu olmak bahara endeksli değildi bizde
Her mevsim mümkündü mutlu olabilmek
Yüzümüz aydın olurdu çoğu zaman.

Şimdi bahçemiz yok
Yüzümüzün aydınlığına tuhaf karanlıklar indi
Yüzümüz, şimdi
Düşen bombaların renginde...
Mevsim kara bir pazar sabahından kalan dumanların kolunda
Dolaşıyor şehrimizde
Evimizde...

Lanet bir kuduz köpek gözleri gibi bu ateş
Havada kırmızı
Düştüğü yerde kapkara
Bu sahiden koparılan bir el, sahici bir yara...

Şimdi ne kadar gözümüz kaldıysa
Açtık bekliyoruz
Dönecek babalarımız siperden de
Tüfekten sonra ilk sarılan biz olalım ellerine diye.

Kimimiz bahçemizle bir kolunu kaybetti
Kimimiz bir ayağını
Kimimiz umutlarını kaybetti
Kimimiz dünyayı görebilme yetisini
Renkleri seçebilme hevesini.

Üşüdük, yandık, yaralandık
Biz bahçemizden koparıldık
Yeşillikti önceleri yüzümüze vuran
Kan damlası şimdi alnımızda kalan.

Şimdi karalarla bezenmiş bir mevsimin rüzgarları olduk biz
Böyle bir mevsimde mutlu olabilmek mümkünse
Mümkünse parçalanan duvarların altında bulabilmek kardeşlerimizi
Bulaşmamışsa ve analarımızın o ateşli göğüslerine kara duman
Ve çekebileceksek hayatın beyazlığını o kutsal memelerden
Ve büyüyeceksek tekrar umutlarla
Tekrar yeşillik gelecek, vuracaksa alnımıza aydınlık
Yine de merhaba doğan sabaha...

[GooD aNd EvıL]

Hırsız girmişti evlerine…

Hırsız boynundaki kolyeyi çıkarmaya çalışırken uyanıp; haykırmıştı!

Aynı anda uyanan kocası ve hırsız…

Hırsız üstte, koca altta…

Kanlar içinde kalan ağız, burun yüz…

Beyza eline geçirdiği vazoyla hırsızın kafasına güm…!

Hırsız kanlar içinde yerde.

Eve çağrılır çağrılmaz gelen polis ekibi…

İfadeler, incelemeler ve savcılığa sevk…

Nöbetçi mahkeme Beyza'yı tutukladı…

Beyza henüz 6 aylık evliydi…

Beyza ay parçasıydı…

Beyza ikicanlıydı…

Hüzünlüydü, gözyaşlıydı, yaralıydı…

Mahkeme uzamadı.

Üçüncü duruşmada ağır tahrik indirimi uygulanıp

Beyza'ya 6 yıl 8 ay hapis cezası verildi.

Beyza bitirim bir koğuştaydı

Üç beş fırlama kız…

Bir kadın tüccarı…

İki katil…

İki de Beyza gibi kader kurbanı mahkum vardı.

Huzur yoktu aslında paylaşılamayacak bir şeyin olmadığı dört duvar içinde

Hele bir de Beyza'nın kocası Hakan'ın başlayan mırıltıları

Bayza'nın kulağına gelen dedikodular

Beyza canından bezmişti.

Hakan iki hafta gelmediği görüşün üçüncü haftası geldi.

Beyza doğumun yaklaştığını söyledi,

Hakan işin kötü gidişinden bahsetti…

Beyza boynuzlarının arşa yaklaştığını söyledi,

Hakan hava durumlarından bahsetti…

Beyza gözyaşını akıttı,

Hakan çay içti…

Beyza kırmızı gözlerle koğuşa döndü.

Sanki koğuşta rahat var mıydı?

Ama ne yapsındı, dayanacaktı…

Karnındaki yavru için dayanacaktı…

Doğum yaklaşıyor, Hakan uzaklaşıyordu.

Doğum gelip çattı, nurtopu gibi bir erkek çocuk…

Ama Hakan yok!

Çocuğun adını daha önce düşünmüştü Beyza;

Kız olursa Çilem, erkek olursa Umut…

Umut bebek neler olduğunu nerden bilecekti!?

Umut bebek nerede olduğunu nerden bilecekti!?

Beyza 2 yıl 8 ay sonra şartla tahliye oldu.

Beyza kucağında Umut'la babaevine gitti.

Hakan'a ne mi oldu?

Hakan hiçbir şey olmadığı için;

Ona hiçbir şey olmadı.

Ondan hiçbir şey olmadı…

[GooD aNd EvıL]

sukunetin izlerini taşıyor sevgimiz
ne ayrı nede tam beraberiz
ayrıldığımızda daha yakın kavuşunca başka yerlerdeyiz
ne tam sevgili ne de bir başka birşeyiz

dünyayı saran bir sevda değil bizdeki
yuvayı değil yatağı ancak ısıtabiliyor bedenlerimiz
ne sevgi ne şehvet bizdeki
birşey var ama ne bilmiyorum

bendeki ferhat aşkı değil sende şirin değilsin
mecnun kimden yana leyla kim
eğer aşk değilse seni görünce içimi ısıtan ne
ne dir bu sendeki ben bendeki sen ne

acaba eskiler çok aşk yaşadıda
bize kırıntı aşklarmı kaldı
yoksa biz küllerimi yakmaya çalışıyoruz
kaknüs değiliz yanınca yok oluyoruz

bir yol var yürüyoruz
sonunu ne sen nede ben biliyoruz
ben artık çok yoruldum
sevdam sana duyurulur

[GooD aNd EvıL]

Türkiye’yi sev oğlum, Anayurdun,
Kafkasya’yı sev oğlum, Babayurdun,
Dünya’yı sev oğlum, Kendinyurdun!

Vazgeçme ve değişme birini,
yekdiğerine,
Acı verse de sustur dilini,
geçici,
Bil ki her zehirin, panzehiri,
Göçmek istemezsen verici!


Farklı kimlikler kuşanıldı bu topraklarda,
Farklı düşünüşler ve yaşayışlar!

Zaman geldi yediler biribirlerini,
Zaman geldi unutuldu sevdalar!

O sevda nedir aramızda kalan,
Bizi bir arada tutan ne idi?



Bir ev alırsın,
Komşunu beğenmezsen,
Satar gidersin!

Bir coğrafyadaysa,
Var mıdır, satıp gitmek?
Satarsan Şeytana yüreğini,
Satarlar Azraile bedenini!



Hem Türk, hem Kafkaslı olmak,
Neden olmasaydı ki?

Neden olmasın yurttaş?
Kürt, Laz, Arnavut,
Pomak, Boşnak ve Ermeni!

Hepsi birden olabilmek ne güzel!
Empatiyle bakmak karşındakine!
Zenginken yoksul gözlerle!
Kadınken er bakışıyla!
Yetişkinken çocuk yüreğiyle!



Bir beden; bir ülkede,
Bir kentte,
Bir semtte,
Bir evde yaşar!
Hatta “bir zaman”dır bedenin saltanatı!

Bir beyinse; tüm sevgileri,
Tüm renkleri,
Tüm zevkleri,
Toplayabilir kendinde!
Üst-beyinler çağının mutlaka önünde!



Oğlum sen “bir şey” olmak zorunda değilsin!
Her şey olmak da zorunda değilsin!

Seni bir bina gibi düşünüyorum da,
Tek pencereden bakmak yerine,
Dolu dolu, geniş / dar, çok pencereden baksan!
Baksan yüreğinin genişliğine,
Baksan beyninin cümbüşüne!



Kalkıp kalkıp pencere kapatanlara,
Kilit altına alanlara dili, kültürü,
Düşünceyi mahkum eyleyenlere,
Şefkatli gözlerle bakılır mıki?

Oğlum sen en iyisini eyleyeceksin
Ve eyleyeceksin de en güzelini!
Her gün başka bir köşesinden bakacaksın dünyaya!
Ve salt seyreylemekte ne?
Bütün o dünyaların zevkine varacaksın.

Hem öyle zor olmayacak, bir bak!
Beynine bir çip yerleştirmişler senin,
Öyle yıllarca kelime ezberlemek,
Dil öğrenmek yok artık,
Bir çipe sığdırmışlar 20 dili,
Olmuşsun çok dilli bir ejder!



Oğul kaybetme! Oğullar kaybetmeyin!
Hepsine tek tek gereksinim olacak birgün,
Onbinlerce yılda türedi bu diller,
Ufuksuzların sözüne kanmayın!

Bir uğurda harcar değer bilmeyen!
Sen değer bil, atma aldığını atadan!
Belki sana erişmemiştir bir dil,
O genlerinde saklı, git ve bul!

İnce ince işlemiş Yüce Tanrı!
Kromozomlarda milyonlarca yılın izi var!

Unutma gözlerin açıkta görmezken daha,
Annenin memesini koklayarak bulman öğretildi,
Öğrendin aç olduğunda ağlamasını, güdüsel,
Öyleyse unutma sana yaşam veren bu toprakları
Ve unutma onların üzerindekileri!



İsteyerek yada istemeyerek insanlar,
Kırdılar kimi zaman birbirlerini,
Bil ki her şey yoklukta eşit!

Ve herkes kendini varken yoklarsa eğer,
Bütün varlara eşitler belki de kendi kendini!



Ey oğul!
Uzayın derinliklerinde yol alırken, birgün,
Tek kişilik geminde, beni anımsa!
Koy müziği çok yabancı olduğun,
Belki de yok olmuş birilerinin!



Bir zamanlar kaybedilmiş o dil, o kültür,
Yitirdiğin en önemli şey olabilir! ! ! ! ! ! !



Bir gün kanatsız ve araçsız uçabileceğini düşün,
Düşün kulak ziyafetini, kendi ağzınla doyurduğunu!
Uyan uykudan uyan, bir hayale daldırdım herhal,
Kerem ile Aslı gibi barışkan hülya
Ve ardında arsız, duraksız düşlerim!


Birgün başımı koydoğum yerden,
Boynumu kaldıramıyacağım!

Bir varmış, bir yokmuş!

Gövdemi bu dünyadan uzaklaştırmış olsamda,
Bil ki çıkıp çıkıp mezarımdan ey oğul!
Gelirim mutlaka çocukları ziyarete!

Kendinizi kaybetmeyin!
Yollarını unutmayın evlerinizin!

Ha birde, Romanları ihmal etmeyin,
Onlar da evsiz,
dilsiz,
yurtsuz kalmasınlar!

-Bu da sizin hortlağınızın son isteğidur! -..

[GooD aNd EvıL]

şimdi sensizliği ezberliyorum
bir fotoğrafın gözlerine çarpıp
parçalanacağını düşündükçe
ve düşündükçe
acilen yazılmış bir mektubun
satır aralarında boğulmuş
hüznüne esir olduğumuzu
cellat uzaklığın boynunu vursun diyorum
artık başkenti de sevmiyorum
bu karlar ülkesini de
biat ediyorum nazlı perim
ben yalnızca seni seviyorum......

[GooD aNd EvıL]

Yapıştı umuya çökmüş bedenim
Bağrında acılar saklıyor beni.
Kalmadı isteyenim, tek sevenim?
Şifasız umutlar bekliyor beni.

Bir dert ki dermanı içinde saklı
İrâdeyi iter, reddeder aklı
Sızısı, acısı her şeyi farklı
Gelip, gidip sık sık yokluyor beni.

Bilmediğim bilinmeze uçkunum
Başı yar, görünür, girdaplar sonum
Yürürüm, gölgeme el sallar yolum
Sonsuzluk kül gibi kokluyor beni.

Koptum köklerimden, duymadım acı
Anlamsız sarpların oldum haracı
Mükemmele, olamadım kiracı
Emelim hiçlere ekliyor beni.

Bâdireden bâdireye düşerim
Hayallere gizli tuzak döşerim
Kendi giriftimi kendim deşerim
Girdabım habire şokluyor beni.

21-04-2000

[GooD aNd EvıL]

Uzanıvermiş boyluboyunca
Islak ayaklarında kum tanecikleri
İpeksi hafifliği körpeliğinin
Baştan çıkarmada masumca
Omuz başlarında su damlaları
Süzülmede göğüs aralarına
Çıldırtan hatlarıyla bikinisiyle
Baş döndürüyor sereserpe yatışı

[GooD aNd EvıL]

Acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimizde sloganıyla düştük yollara
Rest çekerek hayata ve insanlara kaçtığımız oldu defalarca
Ama her zaman ilk durakta inen ben olurdum
Bilirsin korkardım karanlıktan ve yanlızlıktan
Ve bu yüzden kıramazdım zincirlerimi
Oysa boşunaydı bu gitmeler
Her tilki gibi sonumuz kürkçü dükkanıydı
O sokaklar o deniz ve yürüdüğümüz kaldırımlar
Her köşe başı bir hatıra saklardı ve anılarımız oldu
Karanlıkta iki tekel alıpta ağladığımız delilerce örneğin
Sevdalarımızda buradaydı imkansız olsada umutlu
Derin derine ihanetlerle vurulurduk ölmezdik mesela
Olta atardık uçsuz bucaksız denizlere
Hep büyük balıklar sana gelirdi
Bense küçük balıklarla teselli bulur sen kızdırırdın beni
Yanlız bu yüzden kavga ederdik
Oysa ben hepsini salardım bilirsin sevmezdim esareti
Kimseler duymazdı şarkılar söylerdik karanlık sokaklarda
Yasak şarkılardı onlar
Yanlız aynasızlar sustururdu asiliğin sesini
Açlığı öğrettin bana
Oysa ben isyanı seçtim
Çocukken pes ettim hayata insanlara küskünlüğüm bu yüzden
Hala unutmadım anıları ve rezilce yaşanan yüzyılları
Kaç yıl geçti saymadım inanırmısın unutmuşum gözlerin elamıydı
Evet hatırladım geceyi kıskandırırcasına yakamoz misali parlaktı
Oysa başka gözlerde vardı senin kadar sıcak bakan
Ve en az senin kadar bir parçamdı
Ve tıpkı sen gibi bir parçam da onda kaldı
Bıkkınlığım bu yüzden vede yalnızlığım

[GooD aNd EvıL]

Adının üstüne
Anılar koyma.
Sen mezar değilsin
Anılar
Adının ardından gelsin
Sen duvar değilsin