Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

İnkar

Seni sevdiğimi ne itiraf edeyim,
Ne de inkar! ...
Gel! Sevgimizin ulu çınarını dikelim desem,
Gelmezsen, itirafım neye yarar...
Gel sultanım! Bir can ile birlik olalım desem,
Vermezsen, vuslatımdan ne çıkar...
Gel kadınım! Aynı yastığa baş koyalım desem,
Koymazsan, canım toprağa değer...
Ey sevgilim! Bağrıma kara taş basayım desem,
Varmazsan, emanetim sana gider...
Cananım, öyleyse ne aşkımı itiraf edeyim,
Ne de inkar! ...

29 Ocak 2003 Ankara

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

İstedim

İçten içe atan çığlığımı,
Haykırıp, acı bağırışımı,
Tanrının hiç bir kulu duymadan,
Onca ağlayıp sızladığımı,
Sadece sen bilesin istedim.

Okyanusların umurunda mı?
Minik bir balığın hıçkırığı,
Çektiğim sevdanın acısını,
Gözümden süzülen yaşlarımı,
Sadece sen silesin istedim.

Gönlümün penceresi güneşli,
Yüreklerimizse kor ateşli,
O hayalin sürekli karşımda,
Ufka dalıp seyrederken seni,
Sadece sen göresin istedim.

Işıl gözünle bakarken bana,
Bak gönülden seslenirim sana,
Seni seviyorum anlasana,
Şu candaki ölümsüz ukdemi,
Sadece sen sevesin istedim.

Sana ah yazan elim kırılsın,
Vuslatınla bedenim yok olsun,
Seni istiyorum anlasana,
Arzunla büzülen ak yüzümü,
Sadece sen öpesin istedim.

21 Nisan 2004 Ankara.

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

İstemeden

Gönül bahçemin en nadide gonca gülü,
Rüyalarımın, düşlerimin en güzel süsü, prensesi,
Çöl kadar aşka susamış, yaralı yüreğimin tek ilacı,
Karakıştaki en soğuk günlerimin, en sıcak nefesi,
Kanatlanmış yüreğimin, damarındaki en sıcak kan,
Duygularımın tercümanı, kalemimim mürekkebi,
Sıkıntılı günlerim için sakladığım, silahımdaki en son mermi,
Temelini bir türlü bulamadığım, sevda yuvasının direği,
Adını hayat koyduğum, oyunumun tek oyuncusu.
Sen benim her şeyim, tanrıdan dileğimdin,
Hiç bitmeyecek duygum, düşüncem, aşkımdın,
Bitmek bilmeyen korku ve gururun yüzünden,
İstemeden, mecburen, gözyaşımla dizelerimden silindin.

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

İsyanlarım

Bir an olsun adın dilimden düşmeyecek,
Yaşadığımıza, aşkların en güzeli denecek,
Bu kalbe senden başka bir kul girmeyecek,
Bahtıma ahtını yazmayışına, isyanlarım...

Bir sözünle, bu can sana kurban olacak,
Vuslata hasret canım, senle hayat bulacak,
Yolları cefayla aşarak gelip seni saracak,
Sevgime saygını yenmeyişine, isyanlarım...

Gel, etme eyleme *******imin sessiz meleği,
Sensiz yastığım mermer, yorganım toprağım,
Değmesin tenime, sararıp solmuş gül yaprağı,
Çağrıma kendini vermeyişine, isyanlarım...

16 Mayıs 2003 Bursa

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

İşte Hayatım

Bir rivayete göre altmışbeşin yazı
Pamukların üçüncü ağzı toplanırmış
Çukurova’nın sonbaharında
Ama en güzel son baharında
Ben dünyaya geldiğimde
Bir dediler pamuklar toplanırken ilk ağlayışın
Bir dediler martılar uçuşurken ilk nağmelerin
Ebem iyice tuzlamış ki beni, tatlı bir ruhum olsun
Arnavutköy, Bebek, Sultantepe sokaklarında
Üç sene boyunca tepinip durmuşum.
Sonra ver elini Adapazarı’nın su tutmuş sokakları
Uzun bakkal amcanın rüzğarlarla yarışan uçurtmaları
Arifiye’de topla tanıştığım ilk oyunlarım, çocukluğum
Daha okumayı öğrenemeden tanıştım
Adana’nın yakıcı sıcağıyla
Torosların benzersiz güzelliği
Akdeniz’in büyüleyici maviliği
Güzel Tarsus’un limon çiçeği kokan havasında
Zaman öylesine akıp geçti ki
Kendimi Antalya Aksu Perge’de buldum.
En güzel okul yıllarımın dört senesiydi.
Tarsus, Ceyhan derken Başkentin sokaklarına
Demir attım yalnızlığımla
Bekarlığım Üniversite yıllarım derken
Birde bakmışım ki evlenivermişim.
Güzeller güzeli iki dünya güzelim,
Altı yıl arayla geldiler yüreğime.
Tatlılardan en çok Hande’yi,
Çerezlerden en çok Merve’yi; Severim.
Çok güzelliklerde yaşadım
Çok vefasızlıkları da.
Zaman geldi, bereketi gördüm, şükrettim
Zaman geldi, yokluğu gördüm, yine şükrettim
Ama hep sevgi ve saygıya değer verdim
Hayatımda geriye dönüp baktığım zamanlar oldu
Ama yaşadıklarımdan hiç pişmanlık duymadım
Çünkü yaşadıklarımı ben yaşadım
Yaşayamadıklarımı ise yaşamak, benim elimde..

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

İşte O Benim

Bir gün gözlerinin önüne
Güzel bir söz düşerse
Bilki onu gönderen
İşte o benim

Hani kar taneleri uçuşurken
Aniden dudaklarına dokunur
Ateşinden adeta mum gibi erir ya
İşte o benim

Yağmur damlaları vardır
Yağar sevgi saçar bereket saçar
Yaşam olur hayatlarda su gibi
İşte o benim

Izdırap dolu günlerin üstüne
Nur gibi parlayan
Yürekleri hoş tutan sevgi vardır
İşte o benim

Her demde her anında
Yüreğinin azgın çırpınışında
Damarlarına dolan sımsıcak kan.
İşte o benim

Her karanlık gecenin sonunda
Tan yerini ağartan
Gündüzü getiren güneş vardır ya
İşte o benim

Azgın dalgaları costuran
Engin denizleri kükreten
Kayaları döven o rüzgar
İşte o benim

Sessiz *******in sabahında
Sonsuz günlerin sonunda
Yıllanmış kalplere mutluluk veren
İşte o benim

Gözle görünmeyen bir şeydin
Düştün bir yere yeşerdin sevgiyle
Bu güzelliğin temelini oluşturan
İşte o benim

Gözlerin ufka bakarken sürekli
Yalnız kaldığın zamanlarda
Beklersin daima beyaz atlıyı
İşte o benim

Yüreğinin içinde gezinen
Sana hayat veren güç veren
Damarlarında dolaşan demin
İşte o benim

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

İşte Sevmek Budur

saçlar ağarmış, varsın ağarsın
yeter ki kalplerdeki sevda solmasın
baktıkça resmine, dalıp gidiyorum uzaklara
senle olduğum anları yaşıyor ruhum
seni yaşıyorum,
saçlar mı? ağarsın be can parem
ağaran her saç teli, bu sevdanın yılları olsun

sevmek günah mı?
birlikte olduğunda,
kalbin titrediğinde ne hissediyorsun?
sevmek, cana can katmaktır
varlığı bile heyecanlandırmalı
işte sevmek budur,
sevgi, mutluluk istenmez yaşanır
kimi zaman içten sesleniş,
kimi zaman candan sarılış
kimi zamansa muhteşem vuslat.

mutluluk, vermektir…
gönülden, ömürden vermektir,
veriyorsan, karşılığını almaktır
aynı nefesi teneffüs etmek,
aynı dili konuşmak,
aynı lokmayı paylaşmaktır
sevdiğinin yanındayken, kalbin kıpır kıpır coşmasıdır
bazense nefes alamamaktır,
düşlediğinde, yüzünde oluşan gülümsemedir
dokunduğunda, kalbin yerinden çıkacak gibi olmaktır
sarıldığında, tarifi imkansız haz duymaktır
yokluğunda aranmaktır
hatıraları düşte saymaktır, sevmek.
gönül gözünle yaşananları,
tekrar tekrar bıkıp usanmadan seyretmektir
sevdiğini adıyla “seni çok seviyorum” diye haykırabilmektir
içinin coşması, duyguların taşmasıdır
yokluğuna alışamamaktır,
sevmek, acı çekmektir…

sevmenin nedeni niçini de yok işte
bakıyorsun ki seviyorsun
ama ne zaman, nasıl olduğunu bilmeden
nedensiz, niçinsiz
elbette bir sebep olacak gözleri karşı karşıya getiren
ama seviyor işte insan
nedensiz niçinsiz bağlanıyor
ölümden beter acıları çekse de.
hiç bir acı, aşk acısından kutsal değil
kimse katlanamaz acıya
ama aşk acısına katlanıyor insan
her cefayı çekiyor da, yine de bırakamıyor sevdiğini
çünkü o alınıp koparılmıyor ki
kalpte o. mühür gibi, vurursun en dar zamanda
söküp atamazsın,
böylesi sevda, en dar zamanında yerleşir kalbe
kök salan virüs gibi damarlarına girer
saçlarını ağartır, kolunu kanadını kırar da
yine de vazgeçemezsin….

baktığın her çiçekte
andığın her yerde onu görür yaşarsın
içini tarifi imkansız hisler kaplar
alır seni götürür uzaklara
sen senlikten çıkar, ruh bedenden ayrılır sanki
sevda yazılmaz, yaşanır
çünkü insan yaşadığı şeyleri yazar
yaşamayan duyguların yazılması imkansız
tarif edilemez ki yaşanmayan
*******se katran olup yapışır yüreğine
uykusuz kalırsın,
göz kapağının arasına kibrit çöpü yerleşir sanki
adeta kan çanağına döner gözler
yüreklerdense nar gibi kor alevler fışkırır
bile bile yakarsın o bedeni,
hiç farkına varmadan,
bir kere ansızın girmiştir kalbe
bilemezsin, hissedemezsin…

aslına bakarsan hiç bir sevdanın sonu yok
daha doğrusu hiçbir şeyin sonu yok
temeli topraktan gelen faniye.
sevgi yaşandıkça vardır
unutulmaz, sevdiğinden içmeyince sevgi şerbetini
sevgiliyi sarmayınca
asıl sevgi o vakit öldürülür bedende
sevgide en güzel şey yaşamaktır, yaşatmaktır
dokunmaktır
nasıl ki su verdikçe yeşerir, kokar güller
bakıldıkça sevgiyle büyür
özen gösterilmeli güzel şeylere
neyin sonu var ki
fani olan bedenler neyin sonunu gözler ki
toprak olacak varolan her şey
çünkü topraktan geldi
varolan ruhtur, ebediyete kadar ruh yaşar
sevginin gerçeğini.
acıyla seven kalplere ayrıcalık tanır
yoksa kolay çekilir miydi sevda acısı
yaşadıklarımızla da kandırıyoruz kendimizi
çocuklar büyüsün, bugün şu yapılacak
bu yapılacak, ev temizlenecek
tatil yapılacak, tatile gideceğim gezeceğim, eğleneceğim
hangisinin sonunu sorguluyoruz, var mı sonu?
ama iş sevgiye gelince, sonu yok diyoruz
gücün varsa, sevgiyi ellerine alırsın
yoksa hayal edersin
buna da gücün yoksa, alır kalbine gömersin
ölü bedeni toprağa gömer gibi…

her gün işe geliyorsun, var mı sonu?
çırpınmışlar ne için
kendin, ruhun için ne yapıyorsun?
bir düşün sabahtan akşama kadar yaşadığın gerçekleri
koşuşturmacalar, işyeriyle ev arası mekik dokumalar
gün gelir ansızın kalbine sevgi denen virüs girer
sana yeniden hayat verir
yeri gelir acı tattırır
hastalıklı ur değil ki kesip atasın
ruha işleyen apansız duygu.
ya onu ellerinle tutup yaşayacaksın
ya da öldüreceksin
o öldüğü zaman ruhunda ölür, bitersin…

neyin sonunu gözlüyorsun ki
neyin sonu var ki, ne bekliyorsun daha hayattan
kapılıp gidiliyor bahtın rüzgarında
bu rüzgarın yönünü çevirse çevirse
ancak bedenini ruhunu saran sevgi çevirebilir
denersin bakarsın, gerekirse yaşarsın
baktın ki değişen bir şey yok
yine hayatındaki gerçekler gibi bırakırsın bahtının rüzgarına
sevda bu,
adına nice canlar verilmiş
günahlarla da çevrelense de, sevabıyla içilse de
sevda bu…
içilse de içilmese de yakar hınzır şerbeti gibi
yakar geçer bedeni, yıkar geçer ruhu
sevgi çeşmesi her zaman akar
aslolan o çeşmeden ne kadarını boşa akıttığın,
içtiğin zaten senindir
hangi günaha girmiyor ki insanoğlu, aşkın günahını çekemesin
kalpler kadere karşı gelmiyor, kadere isyan da değil
Mevla’nın var ettiği güzelliği yaşıyor kalpler
boşuna var edilmemiş sevgi denen duygu

kalplerin kinle, nefretle dolması
çok mu daha iyi
varlığı seni mutlu kılıyorsa
sevdiğini görünce için tir tir titriyorsa
hayatta varolan en mutlu anı yaşayabiliyorsan sevgiyle
senden daha mutlu insan yoktur
bu dünyanın kavgasını güdene kadar
bu dünyanın sevdasında boğulacaksan boğul
mutsuzluk rüzgarının labirentinden
gönlünde sevgi denen güzelliği barındırarak
ruhuna tattırarak kurtul…

01 Haziran 2005 Ankara

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

Kader Bağlamış İnsafsızca

Gidiyorum da, ne tarafa bende bilmiyorum,
Lakin, gönlüm hep sana gidiyor hilafsızca,
Çare bulunmaz, kader bağlamış insafsızca,
Özler seni bu can, sevgiyle nefes aldıkça,
Ey canan iste sana ölümsüz aşkımı vereyim...

Ne muhteşemdi sevdanın yıldönümü,
Kim bilir ne zaman kavuşulur sevgilim,
Davullarla zurnalarla yapılır Yörük düğünü
Sonsuz mutluluğa set çeken kördüğümü,
Ey canan dile bu canı kurban edip çözeyim...

10 Ekim 2003 Ankara

[GooD aNd EvıL]

Kaderime Mahkum Ettin

Zamanı durdurmak değil ki amacım,
Vuslatına dek yaşamak için duacıyım,
Sözlerinden çekmedim, sahibedir acım,
Tavrınla gene içki kadehine mahkum ettin...

Sana gelirken yüreğim umutlar saçardı,
Gözlerinden aşk andımızın yaşları akardı,
Hüzünlü anlarında canımdan parça kopardı,
Aşkınla gene kötü kaderime mahkum ettin...

Eskiden bülbülü kıskandırır gibi şakırdın,
Bir gün sevgin biterse, o an ölürüm derdin,
Sevgini nağmeyle değil, hislerinle yazardın,
Mantıkla gene eski günlerime mahkum ettin...

Sana, verdiğin acı şaraptan içirmek isterdim,
Sen yaşarken, aşkımızı nasıl yazacak ellerim,
İsmini sayıklarken, ümitsizlik akacak dillerim,
Susmakla gene kara *******ime mahkum ettin...

Sensiz geçecek ömrü neylesin, Karagözlün,
Vicdanınla sevdan arasında geçecek ömrün,
Mazimizi iki kelimeyle kara toprağa gömdün,
Sevginle gene sancılı dünyama mahkum ettin...

09 Mayıs 2003 Ankara

Cafer Tayyar Özkan

[GooD aNd EvıL]

Kaderimse

Gözlerime perde inip göremese de,
Hissedeceğim seni kalbim attıkça,
Seni özlüyorum sözüne karşılık,
Yollarımsa sana koşup geleceğim...

Hücrelerim bin parçaya ayrılsa da
Dumanlı sevdanı içime sardıkça,
Sana geliyorum sözüne karşılık,
Ölümümse sana ellerimi açacağım...

Duygularım bir çığ gibi olsa da,
Her sözünde bana gelme dedikçe,
Sana inanıyorum sözüne karşılık,
Hatırladınsa orada çayımı içeceğim...

Melekler sevgide aracı olmasa da,
Sana ulaşacağım dünya durdukça,
Seni istiyorum sözüne karşılık,
Bedenimle seni gelip saracağım...

Avuçlarım elim nasır bağlasa da,
Yazacağım sana ömrüm yettiğince,
Seni seviyorum sözüne karşılık,
Kaderimse sana ömrümü vereceğim...

08 Ekim 2002 Ankara

Cafer Tayyar Özkan