Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Peki…

Ne olurdu hamal, amele, çoban olsaydım…
İnsanların nefsimi aşağıladığını görseydim…
Bastığım toprak, aldığım nefes, içtiğim su aynıydı oysa
Peki, neydi böylesine farklıymışım gibi oynadığım!

Hayvanlar bilinen fıtratta yaşıyor,
Doğa belirli dönemlerde canlanıyor,
Güneş her sabah yeniden doğuyor,
Peki, kendi hamurumu neden böyle yoğuramıyorum?

Bir şeyleri itelediğimi zannetsem de sürüklenen,
Sevgimdeki pikten her an uzaklaşan,
İnkâr, özgür ve isyan üzerinde yaşamış olsam da
Peki, neden kendimle barışık kalamıyorum…

Erozyona uğramış kırlara vardığımda,
Kel olduğumun farkına vardım birdenbire!
Geride bıraktığım hiçbir şeyden iz kalmamıştı burada…
Hayal bile kurmak ne zor şeydi benliğimde!

Bastığım toprağın sertliği,
Tepemde yükselen güneşin ateşi,
Yüreğimde zelzele etkisi yapmıştı
Dudaklarım uçuklarken…
Yaşadım o an ruh aynamın keşfini!

Öylesine hükümranken aslında ne kadar acizmişim,
Ne vardı ki çevremde var olduğunu sandığım?
Çok konuşan ama ayıp olmasın diye dinlenen,
Geçici olguydu her aşk, bedenimde bitiveren,
Uykumda yalnızlık kâbusuyla acısı ruhumu deşen,
Amaçsız-imansız süslerle üç günlük bayram dileyen…
Dökülen saçım misali bir şeylerim her an terk ediyordu
Peki, doğada gördüklerim nefsime ne anlatıyordu?

Yürüyen ama sonra yorulan,
Sürekli acıkan ve susayan,
Huzur peşinde koşarken, hayattan bunalan…
Her anın diğerine benzediği dünyada
En cesur savaşçı gibi yaşıyordum rüyada!
Ölenler, yaralananlar, hastalananlar…
Sonu vardı her dokunduğumun!
Peki ya kendi sonum? Korkunçtu cevabı sorumun…

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Pıtırcıklar Arasında...

Pıtırcıkların arasında,
Gölgeler yaz seansında,
Ayaklar sımsıcak kumsalda,
Denizsin, üzerinde dalgalanıyorum!

Eskişehir’de aşk var,
Var fırtına…
Kızları tüter gözlerimde,
Yüreğimde…
Bulut oldum semasında
Seyrediyorum!

O orkide gözler seninse,
O etli dudaklar yerindeyse,
Bedenin ruhuna esirse,
Neden hala yoksun yüreğimde...
Ne olur söyle!

Sus Eskişehir!
Porsuğun nehir,
Odun pazarı nedir?
Hamam yolu neden böyle kalabalık
Neden ki...
Göremem orada seni,
Yüzündeki tülü azcık indir!

Prangan vurur,
Embelin dokunur,
Acı çektiğim yetmez mi?
Aşkın saç baş yoldurur…

Anla filizcik şu sonbahardan,
Pıtırcıklar olgunlaşmadan,
yeşillik solmadan,
Ressamın fırçasına boya bulaşmadan,
Karala beni...
Siyahında,
Beyazında!

Cuma günü şahit olsun,
Seni görsün...
Beni ekmeğinin üzerine koysun,
Yesin de… Doysun
Bal, kaymak yer gibi!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Piknik...

Hevesleniyorum yemek yemeye
Aklımdan neler geçiyor, tatlılar, kebaplar...
Sıcak hava, yeşillenmiş kır, zengin sohbetlerle
Yalancı cennet direksiyonunda yola düşer arabalar...
İşsiz tembel hem ruha hemde bedene tıkınmalar
Geçen her anı boyarken paradan ve zamandan israflar
Cazip geliyor nefsime sürgün gibi yaşananlar!
Yağan yağmur ardından şimşek,
Ölüm korkusunda ses titrek,
Alır miskin hayallerden hac iklimine
Dönerken başım tavafla türlü dilek...
İbadet hazzı, doyurucu zemzemler
Konulan hazır hurma sebiller,
Aşkın sarhoşluğunda, sıcacık Kâbe örtüsünde, mazimi bitiriverir!
Alırken nefes,
Başı kaplarken fes,
Dünya nimetlerini geçerken es,
İstikbal beyazla yıkanıverir...
Yürüyen ruhtur bedenden bihaber,
Çöllere gider deve sütü sağar çadır arar,
Kainat efendisinin izlerini sürer bedevi tecrübesinde!
Kumdan adam olur yuvarlanıverir,
Sıcaktan çatlamış dudağım suya hasret umursamaz
Her hayale gülümser...

Deprem tsunami sel baskınları,
Mevsimler geçer bozulur ömrüm balansı,
Ay güneş mum ışık yarası,
Kana bulaşan tabanca kılıç teması,
Arafat’ta dinlenir kalpten dualar...
Mahşeri kalabalık cebel-i rahme’de aşkla buluşur,
Dünyanın en yüksek tepesi gibi yapışır bulutlar,
Tövbe selinde yüzer piknik malzemeleri...

Kendime gelirim aczimle fakrımla,
Çöl kumlarında yıkanırım teyemmüm farkıyla,
Bedenden kurtulur ruhum acıyla,
Sarılır toprağa ihrama sarılmış kefenim...
Son piknik başlar kim bilir belki azapla belkide ilahi aşkla
Bilinmezler ölür açılır alem bambaşka
Sur’a şahit kabrim, kıyamet terletir haşr’da
Sonsuzluk biter dünya derdim!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Resulullah...

Dönüyor başım yörüngem dönüyor
Hu diyen ağzım döşümden söylüyor
Kalbimde Kâbe’m gönülden özlüyor
Dünya köşkümde yoksun Resulullah!

Kömürden kara yüreğimde yara
Hasret huzura kandım vicdanıma
Döndüm yakara yakara Allah’a
İmam önümde yoksun Resulullah!

İçten ağladım kabrinin başında
Görmek diledim günahkâr başımla
Gönlüm eyledim görseydim rüyamda
Uykum nöbette Yoksun Resulullah!

Perde indirdim kuşaklar tahtında
Nice incindim umutlar yurdunda
O gün sevindim dualar sonunda
Sardı cemalin nurun Resulullah!

Kendimden geçtim aşkınla döndüm
Cemalin sevdim nur evrenler gördüm
Yok oldu derdim şer dünyada öldüm
Sünnet sarayım doğdu Resulullah!

Öğüt bekledim başımla omzunda
Okşanmak derdim annem kokusuyla
Yalnız seyrettim mümkün mü doymaya
Şükür Allah’ım gördü Resulullah!

Niyet efendim gönülden dilemek
Cahil ezelim kökünden bitirmek
Gerektir derim özünden titremek
Gerçek dergâhım döndü Resulullah!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Reyhan…

Saksıda Reyhan kokusu gelir dağdakinden,
Mayası toprak kalsa da yağmur rüzgâr hasretinden,
Kulluk ruhunda ayırsalar da doğal mekânından,
Sevgisi içten, yeşil ormanlara benzer bakışları…

Koparsan bir parça kolu kanadı acımaz,
Haz verir damakta yersen cenneti aratmaz,
Sözdeki güzeli yaşatır çıkardan habersiz,
Rio Karnavalı özgürlüğünde doğar sabahları!

Kavaklarda kış görüntüsü düşer günlerine,
Kanser olmuş sulayanı hasret kalır gülüşüne,
Kula mahkûm kaderi nokta koyar günlüğüne,
Ezelden beri doğumları aşar fani insanları…

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Ruh aynamız...

Kim mükemmel ki,
İnsan eliyle yapılan makine yüzde yüz verimli olsun!
Çocuğumuzdan, eşimizden, işimizden o kadar çok ki beklenti...
Nedense unuturuz içinde kendimizi!
Sigara içeriz,
Dumanını sokaklarda gezdiririz,
İçmeyin dediğimiz insanlara böylece zulmederiz!
İçki alemiyle keyfederiz...
Sokaklarda,
kullandığımız arabalarda,
aile arasında,
terör estiririz...
Daha neler cabası yaşadıklarımız!
Kötü ne varsa alışkanlık adına,
Sanki süt beyazmışız gibi eleştirmeye devam ederiz!

Aynalar bizi yansıttığında yansıttıkları kör eder sanki...
Nedense örnek olmak yerine tavsiye yolu rahatlatır vicdanımızı!
Mükemmel olan kitaplar, doğa, anlatılanlar....
İnsan onları yaşadığı kadarıyla ortaya koyar verimini!

Gördüm Mekke’yi-Medine’yi,
Kainat efendisinin kabrini,
Allah’ın evi Kabe’yi,
Ahret provası ihram içinde saf beyaz tek giysiyi...
Tavafta dönerken başım döndü,
Tatmadığım hazlar sunuldu...
Ağladım rahmetle birlikte içerken zemzemi!
Dönmek istemedim,
Bölmek istemedim,
Kaybetmekten korktum yakaladığım mükemmeli, huzuru!

Hacı olmuştum...
Artık mükemmeldim!
Ara, ara kendimi kaybetmekten korktum,
O anları düşünmekten çekindim...
Gelecek yaşanacaksa, onun içinde dua ettim!

En sonunda anladım ki saf insan “Benlerle” yaşayamaz!
Kur’an diliyle “Biz nehrine” karışmakla mükemmelleşir!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Ruh...

Ruhumuzu el ile tutabilir miyiz?
Aynada yansırken gözle görebilir miyiz?
Dokunduğumuz beden dilinde sanırız
Ruhumdur desek kimi inandırabiliriz!

Rüyalar görürüz gerçek gibi yaşarız,
Keşkeler dilde her yerde onu ararız,
Aslında ceset içinde ruh ölmez eser
Toprağa sarılır bir gün şakın habersiz!

Nefret ruhtandır aşk aynasında kalır iz,
Sinirlendirir sonrasında ne çok ağlarız,
Yağmur toprakta ağlamak insanda nimet
Tazeler yeniden doğmuş gibi yaşarız!

Ruhsuz hayat sahiplenmektir malmış gibi,
Her an ölen beden anlamaz değerini,
Sanal dünya dedikleri içimizde gizli,
Bizden başkası bilemezde çözemezde!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Ruhumda Dansımız…

Sabah dışarıda yağmur ve bulutlar
Yüreğim ne okunuyor nede var sözüne yorumlar
Gribin ağırlığında halsizliğim ve hapşucuklar
Hüzün ormanlarında bahar ve soğuklar
Milyonlarca çiçek var koklanmıyor!
Irmaklar saf akıyor suyuna dokunulmuyor
Kuşların sessizliği ruhumu dolduruyor
Her canın adı belli bakıyorum boş koğuşlar
Askerler nöbette sınırlarda hareket!

Ambargo konmuş eriyor eldeki stok
Hazır silinecek duygularıma tabut
Matem türküleri bağlamanın telinde ağıt
Saplanıyor acısı yüreğime giriyor binlerce ok
İştahsız bedenimde artıyor nedenler sorgular...

Günümüz şen olsun, davullar zurna sesine karışsın muhabbetimiz var
Şu gönül koruma sizinle çare var!
Çay içelim sohbet edelim atışalım
Geçmişimizi yâd edelim
Tarihimizle övünelim
Okuyalım güzel tasvirleri, okutalım
Dost sevgisinden mahrum olmayalım
Çingene raksı Anadolu bozkırına dalga dalga yayılır!

Ağlamak güzeldir...
Yağmur damlaları toprağa hayat verirken gözyaşları da ruha
Ağlamayı bende severim ama uzun zamandır tatmadığım duygu da
Bazen yağmur altında yürüyorum bu duyguyu yaşatmak lüksünde!

Dostlar gelin rahmetin çamuruna sürülsün gözyaşlarımız
Yeşillenelim kısım kısım şenlensin topraklarımız
Hastayım der miyim şimdi ilaç içsem de var ya coşkularımız
Ölüyü yatağından fırlatan can katan kabir bilmez
Danslarımız!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Ruhumdan Tomurcuk…

Suyun üzerine ruhumdan bir damla düştü,
Gitti en derinlere karıştı mercan kayalara…
Karanlığın göz kamaştırıcı görmezliği üzüntü
Seher yıldızı güneşle sevişmeden doğdu aynalarda…
Nefessiz kalmışken,
Gözlerim neler görmüşken,
Yukarı fırladım son evrenden…
Yükseldim nur baki düşlerden,
Son tomurcuk dalgalandı suyun üzerinde!

Hak sancaktı ölüme meydan okuyan son kale,
Tomurcuk yüzüyordu ağır, ağır tehlikeler treninde!
Yalnızlık değildi aslında çaresiz bırakan günlerce,
Ölen umutlardı şekilden şekle giren sabırsız bedende…

Ey zalim sen olacaksın elbet şeytan filminde,
Yok etmek belki kefene bürünmüş ölüm dilinde!
Başka bir âlem, doğum sancısı çekerken seherinde,
Gel gitlerin ayın hallerinde susacaktır başka seyirde…

Güneşinle sar beni rüzgârınla kar cennetini,
Özüm buhar gönlüm uçar içir aşk şerbetini,
Özlem bahar gözümde yaşlar unutturma ezelini,
Tomurcuğun kelebek ömründe sırlanmış ağlıyor…

İnsandan başka hiçbir canlı israf etmez yediğini,
Çocukların gözünde öcü vahşi orman efendileri…
Kıvılcım korku yangınları iflah olmaz neleri,
Ölüm doğum günü partisi, yapsam şeb-i aruz töreni!

Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Ruhuna El Fatiha...

Kelebekler özgürdür, çünkü bir gün yaşarlar
Her şeylerini bir güne sıkıştırırlar, koleksiyon olurlar sonra!
Elleri kirli, yürekleri duyarsız, evlerinde insanlara
Süs olurlar duvarlarında!

Elinde silah mirasyediler ava gider, zevkle safariye
Hiçbir şeyden habersiz hayvanlar hazırdır ölmeye
Sömürüye maruz kalmış Afrika insanı diğer yanda,
Av bulamaz savaşmakta açlıkla...
Bulamaz sıcakta kavrulurken su nerede,
Hayvan hacet giderirken, altında kafasını yıkamakta!

Güneşin doğuşu bile orada artık işkence
Yağmursuz toprak dilim dilim ayrılmakta
Deriyi saran kemik bedenler, aşkı unutmuşlar
Ruhunda hayallerini susturmakta

Bende Afrikalı gibi o zengin hülyanın arkasında,
Susuz, aç... Dolaşmaktayım güneşin altında!
Sevgisini kaybetmiş ruhum, enkazının altında kalmış
Kuruyan toprakta inadına çıkan gülü seyretmekte!
Hala bir umut yaşıyor, o gül gibi başı dik ama çoktan sarsılmış!

Yüzyıllar hep aynı, insan aynı… Aynı sevdalar!
Değişim kalmış tek farklı, denk geliş, farklı aynalar…
Karanlığa gömülen gece, sitem bahçesine açılmış
Dilenmiş bir kırım sevda için defolu boş kalpler!

Oyunun adı aynı, tiyatro sahnesinde dekoru…
Sabır bahçesine açılan bir yudum umut, seyircilerden belli sonu
Ne kadar alkış alırsa sevinecek zavallı sanatçısı,
Bilmez ki başkasının hayatıdır oynadığı...

Fakir ruhunda parçalanmış Kadifesini
İğne iplik alıp eline diker, yaşamanın yoktur başka yolu!
Gülseler ne yazar pantolonu dizinden yamalı,
Hülyaları ölmüş… Tabutunda Saffet kefeni
Ruhuna el fatiha!

Safet Kuramaz