Ahmet Turan Altunsu

[GooD aNd EvıL]

Dem
gâhi elâ gözlerinde mola verdim bir güzelin
gâhi yanık telvesinde gülümserdim bir güzelin
kim ne derse desin ey can; tadı damağımda kalan
gönlünün semaverinde aldığım dem, bir güzelin...

[GooD aNd EvıL]

Doğum
hayat çok garip
gâhi zaman içre bitmez bir çile
an an törpülenen candan muzdarîp
bir dirhem huzura gayret nâfile
gâhi inletirken ruhumu gerip
el verir adeta bir karanfile…

ıslandım susuz
yağmura muhtaçken nasıl ıslandım?
göğsümde bir konuk: titrek, uykusuz
bahtıma sunulan korugan sandım
duydum ki ince bir ses, lâkin ruhsuz
ecel okşuyormuş, su diye kandım...

sarhoşu oldum
gitmek ve gelmekti aklımda kalan
yaşlandım bir anda, piştim ve oldum
gördüm şerha şerha her yanım talan
irkildim hayretle, birden duruldum
yalan esrikliğim, hayatım yalan...

üzgünüm şimdi
yokum ben; varlığım sadece suret
sana nasihatım son deyişimdi
nerdesin ey canı yanmış basîret
titremem, gölgende gürleyişimdi
git! .. yok olan beni yeniden var et! ..

[GooD aNd EvıL]

Doğum Günü
bir yaşıma daha bastım...
-yüzüne çok havastım ya! ..-
kadere ilenmeyeceğim elbette
tepeyi aştım çoktan da
takıldım kaldım şu dupduru çaya
çekiyor beni albenisi
sanki atlayıverince
veda ediverecekmişim de içimdeki sancıya
sonsuzluğu tadıverecekmişim gibi...

“kazık mı çaktık bu dünyaya? ..”
gidişim de hak gelişim gibi...

vallahi “bir yaşıma daha bastım...”
nedir şu telâş dostlarımdaki? ..
kimi “sigara içme” der
kimi “kes şu alkolü”...
içtiğim iki birada mı bunların gözleri sahi?
deli eder bunlar adamı deli (!)

“kazık mı çaktık şu dünyaya? ..”
ölüm de hak yaşam gibi...

[GooD aNd EvıL]

Efkârımız
ah! .. harcadığımız zamanlar var ya hani...
dağ gibi yüklendi omuzlarımız bir geçmişi.
adeta boşalıverdi içimizden
damla damla biriken saydam umutlarımız...
önümüzde kalan her an, bir hazinedir artık.
sevişmeli / delişmeli
kalan umutlardır kârımız
yaşamak kadar uzak olan vuslat
an kadar ilişmeli
ki dağılsın, dağılsın, dağılsın efkârımız...

[GooD aNd EvıL]

Ey Güzel
kördüğüm oluverdiğim kızıl bir gündü günlerden
meğer ne marifetlerin varmış ki senin ey güzel
bir telve nazarın akışı yetti yetmesine de
nakşettin dilime lezzetini bûsenin ey güzel...



hârında yanıp tutuşmak mıydı hevesi; nedir bu
dört yanı açık zindanda tutsak; nasıl sînedir bu
çaresiz “yâr… yâr” der durur ki kastı nesinedir bu
içip de sarhoş olduğum billûr kâsenin ey güzel...

[GooD aNd EvıL]

Git Zamanı Değil
kahve molasındayım
son fasıl ziyaretlerindeyim gözbebeklerinin…
yemyeşil bir göl manzarasıyla geldim huzuruna
aldanma, kıyısındaki şu yaşlı çınar ağacının
çaresizliğe gömülmüş süzgün nazarına
son defa geldim; ya hep ya hiç diyerek...
dudaklarıma konan her bir zerresinde yanık telvenin
ciğerime dokunan lezzetinde yitiğim
biliyorsun sevdiğim
acısında bile gülümseyerek
gölgesinde yaşadım hep
bir umut zerresinin...

ah benim serçe yürekli yârim
çektiğin acıların her âhında inledim
bıraktığın her nefese saldım da yüreğimi
esintisinde serinledim...

kahve molasındayım gecikmiş
sîtemlerinde bile aşk kokuları bırakır sözcüklerin
okur ruhuma karanfil kokulu bakir şiirler
dokur saçlarıma beyazlarını ömür denen bir illet
kar taneleri sevişirler…

şikâyetçi değilim kar tanelerinden elbet
gölgesindeki meleğedir sîtemim
bulmuşken umutlandığım seni
ne zaman çıkacak kafesinden
ne zaman tutulacak matemim? ..

dolaşır ruhuma bir yağlı urgan
bir kör düğüm atıverilir nefesime
bir yaşam zehri bırakıverilir
ilenirim kendime, dönüp geçmişimde yaşadığım
sensizliğimde savurgan
sensizliğimde hoyrat nefsime...

özlemimsin bil! ..
tutkum, aşkım, birtanem...
yetmez, bilirim sadece yâr desem
âna muhtacım şimdi, zamana değil
ân hatrına uzat ellerini ey
git zamanı değil!

[GooD aNd EvıL]

Güz Sanrısı
y a l n ı z ı m ı n elleri tutsak şimdi
tutunamaz yalnızlığımın ellerinden
ilenir içimden hasretimin yangınlarına
yüreğimdeki ağır yük kıpırdamaz yerinden...

bir su gibi akıp gider gözlerimden hayaller
boşalır gerçeğin cenderesine ağır ağır
uzaktan bir karartı uzatır ellerini
ellerime ıslak bir mendil bırakır
onulmaz bir k a h ı r d a m l a r ellerinden...

ey aşk! ..
bıraktın ya bahtıma bir s i l i k y a n k ı
sağırdır kulaklarım dönüşüne
nasıl, bir gölgeye sinmişse ümitlerim
umarsızdır bahtımın serzenişine
yükselir inlemesi derinden derinden...

ey aşk! ..
bırak, kumsalına uzanayım
yalnızlık ölsün kederinden! ..

[GooD aNd EvıL]

Hayâle Sitem
seni ne etmeli bilmem ki güzel
burnun kaf dağına dokunur durur
nasıl da kurarsın böyle müptezel
düşler ki nefretin, kînin kudurur...

çifte kavrulmuş bir kahveden nazar
sanki zehir olup gönlüme sızar
törpüler ömrümü yer azar azar
albız, dergâhında dîvan kurdurur...

bir kahve molası verdiğim günler
yaslı *******e dönmüş de inler
ayrılır başaktan göm/gök ekinler
dökülür toprağa, yakınır durur...

Turan’ ım, demini bozan utansın
sen ki hem okuyan, hem okutansın
gönül matemini ver, okut; ansın
ansın da kim bilir... sakınır, durur...

[GooD aNd EvıL]

Kabus
neydi o? ..

başımdan aşağı

bir kaynar su döküldü adeta...

kokuşmuş bir ceset oldum

üzerinde karıncaların cirit attığı...

akbabalar lîme lîme etmiş de

leşim

o ilâhî dengenin yeniden yarattığı

rüzgârla sürüklenip

yok olmak isteyen bir küldü adeta…



neydi o? ..

nasıl bir şeydi o? ..

ezildim, ufaldım

zerreler fazla geldi

hâlâ vardım; utandım

atomlara bölündüm

sonum son hızla geldi



neydi o? ..

nasıl bir şeydi o? ..

[GooD aNd EvıL]

Kaleme Sîtem
pek hevesli değil yazmalara kalemim
ben nerdeyim, kalemim nerde
kalemime düğümlediğim imgelemim nerde
vallahi ben bir alemim...

herkesin derdi benimle sona ermiş...
bir türlü çözemedim
benim derdim niçin kalemimi germiş? ..

ah kalemim vah kalemim...
“keser döner sap döner, gün gelir hesap döner”
bencileyin yine şair
masat elde kasap döner! ! !