Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Başlıyorum Şiirlerime
Ben bu akşam bir şeyler öğrendim,
Dinlemeye yeltenince önce,
Asiliğimi biraz kaybettim,
Düşününce farkettim, derince.

Şiirlerim güzeller demiştim,
Kendisince irkitildim önce,
Cesaretimi biraz kaybettim,
Düşününce farkettim, derince.

Sonra ilk dem sivrice söylendim,
Nazikçe gebertildim, gözümde.
Yeteneğimi biraz kaybettim,
Düşününce farkettim derince.

Recep ustadan seni öğrendim,
Şiirlere serpince sinsice,
İzleksizliği biraz kaybettim.
Düşününce farkettim, derince.

Mutlu'yla hoş sohbetler etmiştim,
Dinlemeye yeltendim iyice,
Benliğimi biraz kaybetmişim,
Düşününce farkettim derince.

Düşününce farkettim derince,
Onun şiirlerini görünce,
Şiir bilmediğimi sezmişim,
Düşününce farkettim derince,

Bu akşam öğrenmeyi öğrendim,
Öğrenmeyi öğrendim iyice,
Dergilerden pek habersizmişim,
Düşününce farkettim derince,

Kitaplar okumayı istedim,
Kendimi çektim sineye ve de,
Bir şiir dökeceğim yerine,
İki şiir oku ki kendine,
Adam bilecekler seni dedim.

Düşününce fark ettim derince,
Ve başlıyorum şiirlerime!

15 Eylül 2005, Perşembe, Bursa/ 00.039


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Bedenim Salonda & Ruhum Odamda
1. bölüm- civar eşyalar

Yanı başımdaki yamuk turquaz şişesinde soluk vişne,

bana güçsüzlüğü hatırlatıyor,

Gazetede dağınık çekirdekler;

hırpalanmış, sahip çıkılmamış bir aşkı hatırlatıyor,

Sigara ve çakmak;

nefreti ve onun ateşini canlandırıyorlar gözümde,

Artık nefretler yudum yudum içilir/sindirilir, ama sonra tek ve büyük bir inada dönüşürler, dönüştüler.

2.bölüm- eve göç

Oysa göçümde yumuşacıktı içimdeki inat hissiyatı,

Sonra büyüyüp, tekleşince o,
çaresizliğin eski adı.

Bu sessizlik, soluk ve mistik minarelerden,
“İsa’ nın Sokakları’ na Ürpertici Göç” ü andırıyor,

Yapayalnız bu mahallede, İstanbul’ u özlemediğime inandırmaya çalışıyorum kendimi.

İnanıyor-inanmıyor-inanıyor-iplemiyor!
Papatyaları sadece “sevgi” değil, ““inat” testi” için de kullanabileceğimizi keşfediyoruz,

Yapraklar “sevgi testi” ndeki tatlı masumluğunu bırakıp,

titrek birer kurbana dönüştürülüyorlar,
ve çok daha hızlı koparılıyorlar,
sadistçe bir şeytan azmiyle özneleştiriliyorlar,
ağlamalarına zaman bile kalmadan ölüyorlar sonunda.

3.bölüm- yemekler ve annem

Adsız makarnalar çağırdı ruhumu, süregelen-klişe yemekler,

Bir günlük cantıkları reddettim,

Hiç denemedim,

Tatlarını bilmiyorum ama bedenleri kötüler.


Makarnalar, kızartmalar, domatessiz menemenler,
Kusmayı öğütlerler!

* *
anneciğim..

Ben bugün annemin öldüğünü düşündüm!
Ve ağladım içimden, kalbime gömüldüm.
Ekmek parasından kesip, bana harçlık vermişti.

Ey evlat!

Annene vefaların yarım kaldı,
Çünkü beynin hala yorgun,
Bırak onu, uyumaya gitsin…

4.bölüm- ağustosta sinir harbi

Yanmaz kumaşlı çekyatta kahverengi desenler,
“Terlikçi geldi hanııım! ” kükremesi tam o sırada!
Vantilatörsüz, kokuşmuş bir oda,
Kupkuru Ağustos sıcağında...

Öldüresim geliyor hepsini; çekyatı, odayı ve terlikçiyi.

Son bölüm- yine bebek masumluğunda kalakalan sen

Çok aç karnım..şiir yazmak sadece uykumun gelmesini sağlar bu saatte, ve herkesin hayatı roman..herkes oyun oynuyor gibi gelir bazen, herkes yazar, herkes okur.

Okullar otobüs durakları gibi gelir artık,
mesleğim öğrencilik,
korumak?

Yer yer yırtık, 15 yıllık tozlu bir halının üstü bu şiirin yastığı!

Ellerin titrer, burnun koku almaz, yüzün taşlaşır, tüylerin diken diken olur, buzdolabına dönersin, en sevdiğin sevgilinin şiirini okurken! ölmüş çığlıkların frekansı o kadar yüksektir ki, duyulmazlar, ölmüş çığlıklar hala çıngırdarlar, sesleri kesilir gibi gelir, aksine kulağının içine girmişlerdir artık, asla duyamazsın onları ve asla unutmazsın! Nefesler mola verir, tenhalar seni çağırır, yıldızlar söner;

O an içinden şu küçücük şiiri düşünürsün bir umut olsun diye:


“Bebekler ve çocuklar bize ağlamayı öğrettiler,
Bir bebek gülerken bile, sen onun masumluğuna ağlarsın,
Bebekler her şeyi hatırlattılar,
gözlerini tertemiz birer ayna yaptılar senin için,
Gözbebeklerindeki kümülüs bulutlarının arkasına saklanarak,
asla yalan söylemeyen aynalara bakakalırsın.

Ve sonra dersin ki:

HADİ GEL BEBEK OLALIM

Ama “biz” öznesi yoktur artık, “ben” de yoktur. Biz olamayız ama yine de sen olursun, bebek olursun,

SEN BEBEK OLURSUN


05 Ağustos 2005, Bursa

Gerçek sevgilinin özelliklerinden biri de, ona değer vermeyen birine değer verebilmektir. Hak ettiği değeri, bir inat uğruna ona vermeme inadından, vazgeçmektir.


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Bekleme Yarışı
Beklemeyi beklemezdik.
Beklerken, beklendik.

*

Saniyeler aynıyken,
beklenmeyen yerdeydik.
Akrepler sevişirken,
yelkovanı değiştik.

*
Bekledikçe bekletildik,
Beklendikçe beklettik.

*

Bekleyerek öğrendik.
Beklemeden gidiverdik.

*

bekliyorduk,
bekletiyorduk kendimizi.
bekleyen bekletiyordu,
bekleyeni.

*

bekleyen bekleyene
bekleten bekletene
bekletsel sevişme!

*

Bekletendik bekleyen
Bekletendik beklenen
Bekleyerek geçen
Yarışı kaybeden

13 Eylül 2005, Beklenen Mekan! / 21.07


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Bırak Dostum
Anlamıyorsa
Anlat dostum!
Yoruyorsa,
yılma dostum.
Ama sevmiyorsa,
bırak,
uzatma dostum! !


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Bir Çocuk Göçer
Masum ve berrak bir pencereden
girer içeri herşey.
Bakarsın şaşar halde.
Ellerinden kayar, geçer herşey.
İyi kötü bilmezsin,
ağzındadır herhangibir şey.
Sütsüz duramazsın,
oyuncaksız yapamazsın,
Feryatlar çağırırsın.
Emeklemeyi bile oyun sanırsın.
Koşarsın şirin bir robot gibi!
Annenin çamaşır ipi;
bir oyun...
adı 'ayak ipi',
kandilde ekmek teknesi!
Göçüp gidersin ansızın be küçük!
bu şiirdeki gibi...
Annenin senden önce öleceğini
kim garanti etti ki! ?

19.01.05 Bursa


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Bir Sınav Sonrası
Yine yeniden

ezberlenerek 100 alınabilecek bir sınav sonrası
tatlı bir sızı içinde alnının tam ortası

“Nasıl geçti? ” uğultularının öldürücü çığlıklara dönüştüğü
Çimen yeşili fakülte bahçelerinde
Herkesin üzerindeki gerginliği alabilecek yetenekte
Mis gibi bir havanın esintisinde

omuzlara düşer
bir sorudaki kütlesi sorulan –ki çokkatlı integralle bulunurdu- cismin
ağırlığı

kızacaksın kızmasına hadi sırf ezber soruluyor diye
arkana bakmadan yakacaksın sigaranı ve de
üfleyerek söve söve
dikleneceksin yine ne kadar sistem varsa hepsine

Bahar 2007, Bursa.


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Biz, Aşk ve İmkansızlık
İmkansız Aşk

Gecenin en siyahında
Umudun bittiği yerdeyim
Gecenin en siyahında
Umudun bittiği yerdeyim

Köşeyi dönsem ölüm
Düz gitsem hayat
Gölgeler içindeyim
Köşeyi dönsem ölüm
Düz gitsem hayat
Gölgeler içindeyim

Sen imkansızsın
Sensizlik imkansız
Aşk imkansız

Sen imkansızsın
Sensizlik imkansız
Aşk imkansız

Çemberin en dışında
En çıkmaz sokaktayım
Çemberin en dışında
En çıkmaz sokaktayım

Çığlık atsam sessiz
Sussam yine çaresiz
Gölgeler içindeyim
Çığlık atsam sessiz
Sussam yine çaresiz
Gölgeler içindeyim

Sen imkansızsın
Sensizlik imkansız
Aşk imkansız
Sen imkansızsın
Sensizlik imkansız
Aşk imkansız...

Söz: Neşe Şen
Beste: Cem Yıldız

---------------------

Biz, Aşk ve İmkansızlık

Biz imkansızız,
imkan biz.
Biz bizsiziz...

Aşk imkansız,
imkan anlamak...
Aşk anlamsız!

Biz imkansızız,
imkansızlık,
birbirimizi anlayamamak...

İmkansızlık bahane...
İmkan heryerde,
isteyene...!

Öyle 'arabesk' şarkılar oluyor ki, gel de sevme...Di mi dostlar? Bence di... [IMG]http://www.************/images/smilies/icon_smile.gif[/IMG]
Soru: Aşk bir imkan mı! ? İmkansa, neyin imkanı?

28 Nisan Cuma, Bursa / 15.12


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Boklu Zamanlar
Gelecek, bok gelecek!
Geçmiş, bok geçmemiş!
Şimdi, bok gidecek! !

29 Ağustos, 2005. Bursa


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Boş ama Güçlü
-Tanım: Bir A kümesinden B kümesine birebir ve örten en az bir fonksiyon
varsa, 'A ile B eşgüçlü kümelerdir' denir. (Tersi de doğru, zaten aslında
çift gerektirmeli önermelere tanım gözüyle bakabiliriz! !)
-Her küme kendisiyle eşgüçlüdür (neden?) .
-O halde, boş küme de kendisiyle eşgüçlüdür.
-O halde, boş kümeden boş kümeye birebir ve örten en az bir fonksiyon
vardır.
-Boş kümeden boş kümeye bir ve yalnız bir tane fonksiyon vardır (neden?) ve
bu fonksiyona boş fonksiyon denir.
-O halde boş fonksiyon birebir ve örtendir! ! !






Boş ama Güçlü


Eşgüçlü iki küme
Biri boş,
diğeri ondan boş
Verdiler elele!

Eşit bunlar
hoş bunlar
kardinalleri aynı
sıfır eşittir sıfır
sıfır adamı yutar!

ilaç olurum iyi gelir,
birebir..

Adım boş küme..
boş fonksiyon geliyor
üstümü örtsene!


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Bozuk Kafedeki Yorgun Abazalar
Bilardo toplarını silmemiz gerekiyor dostlar,
Ahmet koştu, rap rap rap...
Ve yere düşen topu yakaladı.

*

Duvardaki bozuk saati onarmamız gerekiyor,
Ersoy koştu, rap rap rap...
Ve bir kalem pil aldı.

*

“Ah” dedi Ali, “PC4 ikonunu 4 e katlasak? ! ”
Olmadı, fareyi tuttu Ali ve aktardı mecburen: “dirururap! ”
Kafe bugün çok kalabalık dostlar..

*

Ercüment, boş konuştu yine..ceza: “Git yandan çayı kap! ”

*
Kafe o akşam erken kapandı, Ali’ nin yapacak projeleri vardı, sabahladı.

Bu okuduklarımız, imece bir yorgunluk masalı...


Not: Tekirdağ'da internet kafede çalışma esnasında ortamdan esinlenerek yazılmıştır.
Tekirdağ, 2005.


Ali İlik