Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Gitmeye geldik, Kalmaya Değil!

Bu alemden gitmeye geldik.
Kalmaya değil!
Dost çelmeye geldik,
Post sermeye değil!

Gayemiz hal hatır sormak,
Değil gönüller yormak.
Bir nefes almaya geldik,
Nüfuz almaya değil!

Efil efil essin sevgiler,
Usul usul çalsın ezgiler.
Gölgede konaklamaya geldik,
Konaklanmaya değil!

Konaklama bir mühlet bize,
Kısa bir müddet, hepimize.
Soluklanmaya geldik,
Koruklanmaya değil!


20 Mart 2004 Cumartesi, Danimarka-Køge 16.40

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Hayat Nedir ki?

Sapanımla fırlatırım yıldızları güneşe.
Sanki ben küçük bir çocuğum.
Açmazsa çiçek küserim, kaçar benden neşe.
Kaybolmuş gibi mavi boncuğum.

Soluk soluğa çağlayanlarla yarıştım.
Oluk oluk aktım nehre.
Aldım başımı gittim, kalabalıklara karıştım.
Benliğimden nefes kattım dehre.

Hayat nedir ki? Bazen iniş, bazen yokuş!
Kimse, ama kimse zirvede kalamaz.
Ömür ne ki? Can kafesinden uçan kuş!
Ecel onu geri salamaz.

Ufukları sarar her dem kutlu bir muştu.
Ararım, olurum ona pervane.
Dolaştığım yerler kah ova, kah yokuştu.
Ölüm kuşu bulur konmaya bahane.


3Mart 2004 Çarşamba, Danimarka-Køge 16:08

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Sen de Bizleri Selamla

Hoş geldin, hoş sefa geldin ey Rahmet Nebisi!
Gelmeyecek artık, gelemez senin gibisi.

Merhabalar olsun sana ey Kutlu Güzellik!
Olamaz kimsede, sondur sendeki özellik.

Parlat getirdiğin ışıkla bütün özleri.
Güllerden dudağa hep okut kutlu sözleri.

Zalim karanlığın kucağında koyma bizi.
Tutuştur çerağı, görelim balçık denizi.

Gelişinle bahar oldu titreten kışımız.
Ayna ol, bir olsun hep içimizle dışımız.

Geldin de rayihan arz toprağına saçıldı.
Kapandı devirler, son kutlu kitap açıldı.

Beyaz kuşlar uçar artık semasında arzın.
Şefaat et bize, geçer senin O’na nazın.

Geldin aramıza, esenlik yaydın selamla.
Cehaletin ufku düştü yaydığın kelamla.

Coştu hikmetlere aşina güller, dirildi.
Meyus ölü ruha can, âb-ı hayat verildi.

Anarız seni her gün milyonlarca selamla.
Hatırla mahşerde, sen de bizleri selamla!


10 Mayıs 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 23.53
6+8

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ya Rasülallah

Alemlerin Rabbi seni rahmet olarak gönderdi.
Melekler kanatlarını hep hürmetle yere serdi.
Sana hasret yangın gönüller seninle suya erdi.
Gül cemalini doya doya görsem ya Rasülallah!
Muştular ikliminde izin sürsem ya Rasülallah!

Müjdeledi seni İncil’de, müminlerine İsa.
Canlandı Musa’nın elinde zâtına müştak asa.
Ateşgedeyi bastı telaş, kayser büründü yasa.
Aşıklarının gözyaşını silsem ya Rasülallah!
Katrelerin akış sırrına ersem ya Rasülallah!

Kurudu gelişinle Save Gölü, Semave taştı.
Yıkıldı saraylar, sütunlar; Kisranın aklı şaştı.
Devrildi putlar, müşriklerin ayakları dolaştı.
Yunusca izine ben de yüz sürsem ya Rasülallah!
Vardığın secdeye hırkamı sersem ya Rasülallah!

Kurumuştu dallar yeşerdi, risaletle can buldu.
Meclisin kalplere ebedi huzur saçan okuldu.
Cemaline meftundu ashab, yalnız Allah’a kuldu.
O gün ‘ümmetim’ hitabına ersem ya Rasülallah!
Ben de cennet bahçenden güller dersem ya Rasülallah!

İlahi nusret karargahı Bedir, Uhud ve Hendek!
Cansiperane coştu ashab, cennete uçana dek.
Çok uzaktı korku onlara, şahadet sanki gerdek.
Sana gelen oklara kalkan gersem ya Rasülallah!
Yanaklarından akan kanı silsem ya Rasülallah!

Ufkuna yelkenler açıldı imandaki akitle.
Mücrimler mahşerde şefaat bekler senden ümitle.
Mizan gününde nasipsizler eşit mi hiç âbitle?
Ben de ümmetin gemisine binsem ya Rasülallah!
Din gününde şefaatine ersem ya Rasülallah!

Secdelerinle aydınlandı *******, az uyurdun!
Âlem kurtulsun diye yüce Kur’anı hep duyurdun.
Sen ki ‘Kişi sevdiği ile beraberdir’ buyurdun!
Komşun olarak makamına gelsem ya Rasülallah!
O bahtiyarlar arasına girsem ya Rasülallah!


22 Nisan 2003 Salı, Danimarka-Køge 01:05
9+7

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Açtı Güller

Öğrencilerime:


Baharda açıldı, sabah çiğiyle buluştu güller.
Hakkın zikriyle şakıdı, vuslatla coştu bülbüller.
İlim-irfanla yeşerir, can bulur hep ıssız çöller.
İman ve irfana susuz kalmasın hiçbir can emi!

İlim goncaları Hakk'a açıp kondurur vuslatı.
Sevgi ile huzur bulur gönüller, kalmaz kaskatı.
Dünya malı burda kalır, bırakın şu yatı katı!
Unutmayalım nasibi, kısmeti dünyadan emi!

Bu çocuklar altın, hepsi benim oğlum benim kızım.
Onlarsız sanki ben susuz kupkuru çölüm, ıssızım.
Bir harf bile öğrenseler cefasına kayıtsızım.
Yol göstersin bize, ışık tutsun yüce Kur’an emi!


22 Mayıs 2003 Perşembe, Danimarka-Køge 00:25
8+8

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Adım Seninle

Adını haykırırım ben bütün secdelerde.
Ezelde Levh’e yazdığın ilk adım seninle.

Bu yolda tam sadakatle sürülen izlerde,
Rahına aşkla attığım ilk adım seninle.

Bir kere tattım, aramam artık gerilerde.
Biberim, tuzum; ağzımda hoş tadım seninle.

Saadet asrından beri bütün *******de,
Hecede, cümlede; özde hep yadım seninle.

Geçmişte, halde; anlarda gelecek demlerde,
Aşkınla başlayan sonsuz miâdım seninle.

Bülbüller efganda, kuşlar öter seherlerde,
Açılan ellerim, kırık kanadım seninle.

Sen varsın şu alçak nefse tüm direnişlerde,
Rızan baş tacım, şeytana inadım seninle.

Ömrümde tüm çıkıslarda bütün inişlerde,
Düşsem de kalksam da özde maksadım seninle.


5 Mayıs 2004 Çarsamba, Danimarka-Køge 23.45
3+5+6

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Affet Ya Rab

Geçen yıllar çizgilerle mazileşti yüzümüzde.
Yol uzun zannettik, hırsı adımladık önümüzde.
Ezdi kır çiçeklerini gaflet, soldu gülümüz de.
Maksuda varmadan dünya çok büyüdü gözümüzde.
Affet ya Rab! Duramadık kâlûbelâ sözümüzde.

Gönüllere iman, kırklara da kıyam gerek.
Özlerde arınma, bedenlerde sıyam gerek.

Koştuk haşin rüzgarlara karşı, garip kaldı meltem.
Günaha arkadaş olduk, sâlih amel etti sitem.
Hayır hasenatımızla şeytanı tutmalı matem.
Sarsılmaz iman sahibi, ihlaslı müminsek madem!
Affet ya Rab! Kulluğunda olamadık geçen her dem.

Yüreklere Kur’an, kulaklara ezan gerek.
Dervişlere erkan, fikirlerde izan gerek.

Biraz daha eskiyor her gün her ufuktaki güneş.
Rızasında geçen bir an, tüm dünya zevklerine eş.
Haset, riya, kin, iftira, gıybet beter yemekten leş.
Helal haram demeden hep yeniyor olursa beleş.
Affet ya Rab! Zannettik biz sönen yıldızı bir güneş.

Gam yüklü kalplere aydınlık bir neşve gerek.
Lalezarın gülü varken, ateşe ne gerek!


08 Nisan 2003 Salı, Danimarka-Køge
8+8
6+8

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ağlayan ve Çağlayan Su

Canlının kaynağı, bazen şelale bazen çağlayan su.
Dağlardan süzülüp gelen, kara buluttan ağlayan su.

Bazen şırıl şırıl ninni söyler, bazen gümbür gümbür akar su.
Ateşlere serin şarkı, denize kavuşan akarsu.

Su hayat cevheri, sade billur beyaz değil doğrusu.
Neyin içine girmişse, kalıp ona şekil uğrusu.

“ Su gibi aziz ol ” demiş atalar, hep izzet dolu su.
Su kıymeti bilmeyenin düşer başına taş dolusu.

Çağıralım artık gelsin mısralara membaından su.
Yürekler kirli, zihinler karışık; kirli kana can su.

İçimizdeki yangını söndürür berraklık duygusu.
Önü rahmet, ardı rahmet olsun cana suyun olgusu.

Madde esareti basmış, kanatmış tel örgüler usu.
Beyinlerde birer mayın, adımları yakalar pusu.

Sözün köpek dişi keskin, kelime en sivri uçlusu.
Ulvî değer almış yafta, adi damga fikir suçlusu.

Kestiler gül ağacını, güle doğru zulüm namlusu.
Tarih intihara gebe, kafada tabanca toplusu.

Çarşılarda et pazarı, yanmış mahremiyet korusu.
Günahla uyanır sabah, çirkef gözde çapak kurusu.

Tilkilerin gözü fıldır fıldır, fırsat bilir kaosu.
Hep aynı bildik terane, ötmekte papağan korosu.

Savaşın vahşeti yakmış, gözlerin bakışı çocuksu.
Hüzün dönse de sevince, yürekler acıdan buruksu.

Hoş çiçek bahçesi varken koklanmakta pislik kokusu.
Boşa kendimi yorarım, bu mayıs böceği dokusu.

Kullardan korkar olmuşlar, firar etmiş Allah korkusu.
Ulvî değer hiç sayılmış, paraya kulun tüm coşkusu.

Hak yoldan çıkmış ayaklar, dikenli yol iblis utkusu.
Suyu baştan bulandırmak topal şeytanların tutkusu.

Dünya da kirlendi hayat gibi, küremiz kir deposu.
Çıkar mafyası pusuda, beyin kötü niyet yumrusu.

Uyan ey insan! Semadan geldi sözlerin en kutlusu.
Rıza lokmasını yiyen iki alemin en mutlusu.

Gerçek apaçık meydanda, Kur’an Allah’ın son muştusu.
Şeytanların adımları süslü, hep kandırır kuşkusu.

Ebediliğe kansın can, kaçsın zalimlerin uykusu.
Düşsün içine, kendine mezar olsun küfrün kuyusu.

Hep kendi kabrine sokar, insanın ganimet koşusu.
Aldatmacadan ibaret, yalancı gölge kuruntusu.

Tik tak sesleri kesilir, bitince hayatın kurgusu.
Yeni bir hayatla başlar, boşa geçen ömrün sorgusu.

Yıldızları örtü yaptım kendime, ben mısra kumrusu.
Çağıl çağıl dizelerim, şiirlerim gönül sunusu.

Çağlara akar şelalem, gönül evim billur; rengi su.
Yolum ulaşır sonsuza, içmişim ezelde bengisu.

Gedik bulunmaz evrende, küreler döner; ahengi su.
Mecraların vakti belli, yörüngede akar; dengi su.

Ah vah etmek fayda etmez, akıl devşirmek en doğrusu.
O gün gelir her şey biter, çalınır kalk uyan borusu.

Bu rüzgar aşar dağları, yayılır çağlara kokusu.
Dalga dalga yükselecek, kalpleri temizleyecek su.


29 Temmuz 2004 Perşembe, Danimarka-Køge 00.54
8+9

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ahlar Damlar Defterlerin Aklığına

Hikmet mızrabının titrettiği bir tel sallanır içimde.
Bir hakikat var ki gömdüm onu sineme tek bir biçimde.
Özlemleri yudum yudum ama sevgiyi tek bir içimde
Tadar hücrelerim hikmetlerin ferah serinliklerinde.
Ruhumda bir mahşer kaynar, tayfun kopar derinliklerinde.

Yedi tohum yedi başak verdi, her biri tam yedi yüzdü.
Hayat deryasında nice gemi battı, pek çoğu da yüzdü.
Kiminin yelkeni aktı, bazı rotalar da kara yüzdü.
Katmadı gözyaşım acı sular saflığın berraklığına.
Ömür bir imtihan, ahlar damlar defterlerin aklığına.


9 Mayıs 2004 Pazar, Danimarka-Køge 23.25
6+4+8

Necmi Ünsal

[GooD aNd EvıL]

Ahmaklığa Aşı Yok

Ağzında kürdan olmaz hiç eksik.
Ocakta yemek, evde aşı yok.
Akl-ı selim kıt, anlayış kesik.
Ahmaklık illet, ona aşı yok.

Hanlar hamamlar onun hep sözde.
Laf çok,dikili kara taşı yok.
Azıtmış, yürek yakar hep közde.
Zulme çatılan kara kaşı yok.

Sap saman ayrı değil, karışmış.
Yansa dünyalar, bir telaşı yok.
Haksızlıkla at başı yarışmış.
Zalime karşı duran başı yok.

Köpekle yatar da pirelenir.
Doğru yolda hiç arkadaşı yok.
Hayatı kumar, bir bir elenir.
Yüzü bir duvar, kamil yaşı yok.

Kimler gitti fani dünyadan!
Başlarında bir kabir taşı yok.
Hâlâ uyanmaz bu boş rüyadan.
Günaha akan bir gözyaşı yok.


7 Haziran 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 22.43
5+5

Necmi Ünsal