Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Aşk Can Suyumuz
Sevgili dostum, ustam Adnan Durmaz’a ithaf olunur



biz ki
direncimizin zehrinden emdik
damarlarımızda sülükler beslendi
çepeçvre ihanetler içinde
sırt sırta ak alın siperdik
gidenin yerine baş koyup
tarihini mühürlerken kavganın
tutmadık hesabını acının
bundandır hep sırada kalışımız

acının ırmaklarında aşklarımız yıkandı
seller aklamadı bataklık solucanlarının çamurunu
kara sevda yaylası sol yanımız
dağlar aşıktı yürek yaramıza
göçüp giderken onlar birer birer
dövüşenlerin türküsü kaldı bize
duvarlarımızda yüzlerini bıraktılar
bundandır celledın dişlerindeki kan izleri

acılar ana sütüyle büyüttü bizi
doğrudur acılarımızı sevdiğimiz
hüzünler yüklenip geldik çok eski çağlardan
onyedisinde boynumuzda yağlı urgan
yaprak dökümlerinde tattık şarabın kekresini
aramasınlar boşuna
satmaz bizi dizelerimiz
aşk can suyumuzdur
içtikçe içtik sönmedi yangınlarımız
bundandır kurşun saçar kalemimiz...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Aşk kokardın
gülüşüne dizeler dizerdim
göğsünde şahan taylar şahlanırdı
karanfil kokardı ellerin
ay dağlanırdı gözlerinde
yağmurlara inat
sen aşk kokardın
ipek dökerdi kirpiklerinin kozası
ne çabuk aktın
ırmak mıydı yüreğinin yeşil ovası

dediler ki
yol boyları menekşeler açmaz artık
açsa da gün düşmez yüzüne
bakma doğuşuna güneşin
artık ay yüzün ışıtmaz o dağları
şimdi kuğuları sevişmez şafakların
öyle çabuk gittin ki
dönsen de artık açılmaz kolların

gelişini düşlerdim
başkaldırırdı içimdeki çocuk
bakışını düşlerdim
susmalar yakardı içimin ovalarını
çok uzaklarda açan iğde çiçeğiydi gözlerin
ruhu yolunmuş iğdiş aşklar gibi düştün
batıra batıra kanıma tırnaklarını
kopar canımdan şimdi seni
al gözlerini yüreğimden
hadi git gidebilirsen...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Aşk nerede?
Akşama doğruydu vakit. Güneş karşı binaların arkasına devriliyordu yavaş yavaş. İçimde bir yağmur baskısıyla gün batımına bakıyordum camdan. Sanki sezinlemiş gibi hüznümü, sanki benimle beni dinlemiş gibi ve beni daha fazla bekletmek istemezmişcesine, pencereme bir çift güvercin kondu. Çevrip ufacık başlarını, bir camdan içeri bana, bir de bakarak birbirlerine nazlı nazlı başladılar konuşmaya. Bir parça ekmek ufalayıp bıraktım camın önüne. Öylece durup bir an seyrettim. Dünyanın bütün renkleri tüylerinde toplanmış, bir bahar gibi ışıl ışıldı kanatları Sonra göz kapaklarım kendiliğinden kapanan bir perde gibi indirdi kirpiklerimi daldı gitti düşlerim İstanbul’a. Şimdi, bu mevsim, yani Nisan’da, baharda yani. Nasıl coşkulu, nasıl cıvıl cıvldır Eminönü’nde onlar. Başınızın üstüne konacak sanırsınız onlar. Öylesine dostturlar ki size, göğsünüzde çırpınıyor sanırsınız. Onlara katılsam da uçsam dersiniz. Hiç yorulmadan bütün denizlerin üstünde. Sonsuza kadar uçsam...
Ben düşlerimi toplayıp yola döktüğüm o anlarda yeniden başladılar onlar homurdanmaya. Sanki bir şeyler diyor, teşekkür ediyor gibi bir edayla. Bir de yosma gibi kırıtmaları, onbeşinde bir arap kızı gibi gerdan kırmaları yok mu? Güvercin olası geliyor insanın. Öpüşe koklaşa devam ediyor bu sevinçli gösteri. Sanki aşk sadece onlara özgü. Sanki dünyaları pırıl pırıl, evleri aşktan yapılmış. Sanki hiç bir yerde bir damla kanama yok gibi. Ne savaş, ne kıyım ne katliam. Sanki gökyüzü ebediyen mavi. Ve bir tek onlar için o uçsuz bucaksız, o çılgın,
o bir kucak bulutun mavi ipek döşeği. Hesapsız bir yaşamak. Yaşamak ve sevmek. Sadece onlar için şu koskoca dünya.
Evet: Gökyüzü ebediyen mavi. Ve deniz ebediyen saten gibi dümdüz bir turkuaz. Birden dağ olmak istiyorsunuz. Başınız en yücelerde, yıldız yağmuru altında ıslanıyor, ayaklarınız denizin dibinde balıklarla dansediyor. Ve insanlar içinize aşk gibi doluyor. Bir ağacın dalları gibi topluyorsunuz onları. Kollarınız beşik oluyor, yüreğiniz döşsek. Orman gibi çoğalıyor, büyüyorsunuz. Akıp tarih oluyorsunuz sonra. Her yanınız kanatılmış. Yaralarınızdan şıp şıp damlayan kanın sesini duyar gibisiniz. Ve insan olmanın zorluğu bin tonluk balyoz gibi iniyor beyninize. Birden anlıyorsunuz ki, vahşet sadece sizin kanınızda. Yani İnsanda. Ve siz aşktan çok uzaksınız...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Aşka Dair
önce kavak yelleriydi başımız üstü
kaçamak bakışlar estikçe
tek tek düşen yapraklarla savrulan
okul defteri sayfalarına çizilen kalp içinde
yan yana iki harf
düşsel bir peri masalıydı aşk

avuçlarımda değildi ya ellerin
asi gelinciğin isyanıydı gülüşüm
kendimden kaçıp yine kandime sığınmalar
senden uzak, seni bulamadığım anlar
fırtınaydı, seldi, yangındı aşk

bir yudum sevda, bir ömür kavga
bir ucu elimde, kayıptı öbür ucu
bir yazılama sonrası sırılsıklam ıslak dönüşlerde
bağlamanın tellerine düşen ağıtlardı aşk

beton zeminler üzerinde
dört adımda saatlere sığmayan voltalar
taş yastıklara yanyana baş koymalar
mektup yasaklı günlerde
'bu gün posta günü canım sıkılır'
türküsünün hep bir ağızdan söylenişiydi aşk

boyundurukta boynu ala öküzün
toprakta özlem yağmura
başak başak güneşe bakan bir çift göz
karasabanı koynuna alma arzusu
tohumun toprağı yarmasıydı aşk

beni yüreğinde ara can bakışlım
sensiz öldüğüm *******e sor
dizelere düşürdüğüm hecelere
kayıp yıllar arasından koparıp aldığım
alıp vurgunca sakladığım
sığındığım gözlerinde ayışığıdır şimdi aşk...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Aşka Yolculuk
pembe dudak
mavi gülüş
yumuşak bir öpüş
aşk bir geçiş
uçuş mavi
kaçış yeşil
buluş gül kırmızı
sevişmek en mavi
sev ve sevil
yaşanası bir ömür
meneviş gözlerde gidiş geliş
ölüş ve diriliş
işte yaşamak...

Meral Vurgun
23 Eylül 2005



Reise in die Liebe

rosarote Lippen
dein blaues Lächeln
ein zärtlicher Kuss
die Liebe ist ein Schwankende
der Flug ist blau
die Flucht ist grün
das Finden ist rot wie Rosa
sich lieben ist das Blau
lieben und geliebt werden
für eine Lebenswerte Lebensdauer
in Veilchenfarben Augen hin und her wandern
zu Sterben und wieder Leben zu kommen
genau das ist das Leben...

23.September 2005

Übersetzt (çeviri) Meral Vurgun, Ralph Raske
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Aşkolsun
sen ey
çakmak taşında yanan ateş
elimi yaktı eline düştüğü avuçlar
aşkolsun be sana
aşkolsun aşk adına
elimi uzatsam
tutacaktım aşkı

gitmekse, gittin
sitemse, ettin
bir avuç köz kaldı senden geriye
göm yüzünü şimdi kendi küllerine

gelsen ne olur artık
kalsan kim ölür
söndü gökteki yıldızlar...
ama söylesene
nasıl sönecek içimdeki yangınlar? ...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Ateş
ay vurgun
mavi kanar geceye
dudaklarının neminden öptüm
izi kalmış şarabın
çiy düşürdün
tenim gül yaprağı ıslak

içiyorum
bu gece
bütün suskuları dillendirdim
yüreğim karadeniz gibi hırçın
başımda aşkın doru tayları
çılgın...

vursam yaralasam seni
göz-gez-arpacık
bas tetiğe
ateş yüreğim ateş...!

ateş
suya düşse yıldızlar yanar
çığlık çığlığa gökyüzü
gece mavisi bir hüzün saplı şuramda
kahve karası gözlerin nehirce serin
aklım us’um sen akar

bütün kuralları çiğne
huysuzum bu gece
patavatsız, pervasızım
ilan’ı aşk ediyorum delice
seviyorum seni ay karayağızım
seviyorum işte
aç göğsünü yüreklice...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Ateşi Tuttum
önce ateşi tuttum avuçlarımda
güney rüzgalarıyla esip
yalım yalım venüse uzanıyordu
yanan tenimde ellerin akkordu

sonra ışıl ışıl gözlerin parladı bakışımda
sesin çınladı bozkırların senfonisiyle
söğüt ağacının şarkısı yankılandı derinden
ağıtlar dinledim uykularımda

önce ateşini düşürdün
akkorlar dağıldı yürek uçurumlarıma
üşüdüm...
sonra yankısı sustu sesinin
kırların sefonisi gömüldü geceye
sonra sen gözlerimden süzülüp
duru su gibi akıp geçtin içimden...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Ateşten Geliyorum
o mavi kristal mi kırıldı sol yanımda söyle bana
yoksa bütün gelincikleri yolundu mu dağların
telleri kopmuş bir yüreğin kanaması sesi bu
duyduğun ne bir çığlıktır derinleri inleten
ne de bir çağrıdır sana gel diyen
kim bilebilir ki
sen ya da bir başkası
ben ateşten geliyorum
vardır belki bir açıklaması

nicedir kapıma dayanmış ölüm
sarınmışım hasretine
öyle bir şey işte
sorma bana
tarifi yok
aşkın gözleri uçuk mavi
unutmuşum sözcükleri
şimdi dilimde ham bir elma tadı
dişlerimde gülüşün kalmış
açma dudaklarını

trenler kıvrılıp bir vahşi yılan gibi
akıp gidiyor
ellerin kalıyor ellerimde
büsbütün yanıyor bozkırlar
bir avuç kül
yağmur oluyorsun
dökülüyorsun kirpklerime
ağlamadım belki de
geceydi sadece
ben onun koynunda
sen benim koynumda...

söz olsun aşka
ölürsem eğer
sakla bir mücevher gibi gözlerinde
bir karanfil koy başucuma
şu lanet dünyanın arıt bütün kirini mezar taşımda...
Meral Vurgun

[GooD aNd EvıL]

Ay Ağladı
geceyi kuşan da gel
patlamaya hazır mavzer olsun yüreğin
çığ gibi birikti sana diyecek sözler
suskular tutamaz dilimi

gel çingene gülüşlüm
tutulduğum gözlerinde
yıldızlar mekan tutsun
us’um çıkmış rayından
dağ boyudur yoklugun

geceyi kuşan da gel
günlerim zifir kara
akşam erken çöküyor
sevda sığmıyor bu dağlara

kah sustuk
kah coştuk seninle
kah ağladık
kah güldük
******* bilir bizi
ay ağladı
yıldızlar söndü
sığmadık
sığdıramadık evrenin aşkı ücralarına...
Meral Vurgun