Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Anlayacaksın

Bir yağmur sonrası
Gözlerinde akıtacak gözyaşın kalmayacak
Ve gözlerine koyu gölgeler düşecek
Göz bebeklerine kadar üşüyeceksin

İşte o zaman, ben
Senden kilometrelerce uzakta olacağım
'Tut ellerimi yoksa düşeceğim
Yoksa yağmur götürecek beni' diyeceksin

Ve o zaman ben, tüm riyalardan uzak
Aşk bahçelerinde mutluluk gülleri dererken
Gözleri kuru, biçare sen
Anlayacaksın ki; sensizde mutlu olabilirmişim.

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Antoloji

Bu antoloji derya, deniz
İçinde bizler, bir zerreyiz
Kimimize tutunduğumuz dal oldu
Kimimize yeni dostlukların kurulmasına vesile

Paylaşmak hazzını doruğunda yaşadığımız
Paylaştıkça çoğaldığımız. Şiirlerimizle
Duygu yoğun yorumlar yazdığımız
Benimseyip listelerimize aldıklarımız

Bazılarımız, al gülüm ver gülüm hesabında
Kimimiz, “Körler sağırlar birbirini ağırlar”
Bir de popülaritesi var işin, ayrıca A listesi
Anlayamadığım; bu mudur değerin göstergesi

Şimdi başlattınız sınır on bin uygulaması
Nerelerdesiniz birkaç saat içinde şiirlerimizi
Popüler eden “Can dostlarımız! ” Listeleyenlerimiz
Okuyanımız kalmadı diyemeyeceğim
Şimdi anlıyorum zaten yokmuşsunuz

Hangi şiiri kayıtlasak listelenir, kabul görür
Candan hissedenler duygularını yansıtırdınız
Nazım Hikmet şiiri olsa anlaşılmazdı değeri
Altında “Can dost! ” ismi görünmeyince

Şimdi durum değişti. Astım sayfama
Belki de şimdiye kadar yazabildiğim
En güzel şiirimi. Bekliyorum iki haftadır
Popüler olsun diye. Altına düşülmüş
Gerçek dostlarımdan üç beş yorum

Nerelerdesiniz A listesinin tepesindeki dostlarım
Okumadan, işaretleyip listeleme işi, kandırmaca bitti
Ben yine gayreti içindeyim okumanın
Yine taşlayacağım meyveli ağaçları
Ulaşacak Can bildiklerime samimi duygularım

Hangi meyveli ağacı taşlasam düşürürdü birer ikişer
Ya benim taşlarım sana ulaşamıyor, güçsüzüm
Ya da sen çok mağrursun düşürmeyecek kadar
Şiirlerimin boyu öyle uzun değil erişilemeyecek kadar
Ve ham da değil ırgalasan meyve düşürmeyecek kadar



(30.03.2007 İzmir)

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Arda Kalan

Zamanında olgunlaşıp geçmek varmış imbikten
Dolaşmak damarlarında ince ince kanında
Olgunlaşıp; düşmek dalından vakti gelince...
Kurda kuşa yem olmak varmış
Arda kalınca

Açmakmış gözünü esas olan
Kapmakmış marifet yemi gagadan
Aval olan, aç kalan cılız kalırmış
Yuvadan atılırmış
Arda kalınca

Sürü olmakmış asıl olan
Koyun olup güdülsen de
Birlik olup dolanmakmış
Kurt kaparmış
Arda kalınca

Kurulmakmış baş köşeye, esas olan
Hürmet, saygı, edep derken
Ayaz kalan, yeri yurdu olmaz
Dona kalırmış
Arda kalınca

Aşk od’una yanmakmış esas olan
Demet olup, bağ olup çıra gibi yanmak
Geçip, küllenmek birlikte tam zamanında
Suyla söndürürlermiş; küllenmez köz olup
Arda kalınca.

Zamanında yaşamak varmış kısıtlamadan aşkı
Birlikte ölüp gitmek; vakti gelince
Kalabalıklar bitermiş elbet, terk ederlermiş çaresizliğe
Sebil, ziyan olurmuş insan
Arda kalınca

Ömür biter; her şey bir anda olur yalan
Yazgı dediğin bitebilir her an
Aşk, sevda, ayrılık, bütün duygular yalan
Sevgidir baki, sevgidir gerçek arda kalan

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Arsız Sarmaşık

Delmiş toprağı yeşil bir çenek
Uç vermiş, bedene ha değdi, ha değecek!
El uzattık, yerde kalmasın dolansın
Nerden bilecektik, arsız bir sarmaşık
Boğazımıza kadar sarıp sarmalayacak
Boğacak bedeni, hayat hakkı tanımayacak

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Aslan Babam

Rahmetle anıyorum. Babama ve tüm babalara ithafımdır.

Varlığınla övünçlü
Kendimi çaldığım taştın, hayatta
En çok sana benzemek istedim hep
Benim, Aslan Babamdın…

Zaman bile geleceğe direnemezdi
Ağaçlar seninle güçlü şimdi…
İnadına yeşil, koyu yeşil mezarlıklar

Gözlerime inmiş bir tül perde
Dilimde domuz bağı suskunluklar
Sokaklarına çıkmaya korktuğum
Bekçisiz karanlıklar

Çok yanlarım eksik
Çok yanlarım öksüz
Bu dünya için çarpmıyor kalbim
Çarpıyor içinde bu dünyanın…



(17.06.2007 İzmir)

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Aşığım Sana İzmir’im

Faytonla Kordon sefası
Körfezin iki yakası
Herkesin düşü rüyası
Eller de sana hayran İzmir’im.

Evlerin önünde renk renk
Yasemin ve begovilleri
Kıskandır gonca gülleri
Herkes sana hayran İzmir’im

Karşıyaka’dan İzmir’e vapur sefası
Ne de güzeldir simitle, dumanı üstünde çayı
Yüzünde tebessümü, dilinde günaydını
İnsanına herkes hayran İzmir’im

İnerken güneş Karşıyaka’dan denize
Alsancak yanar alevler içinde
Böyle akşam, böyle gün batımı nerede
Grubuna herkes hayran İzmir’im

Dünya üstünde eşin yok
Gözüm, gönlüm senle tok
Seni ben gibi seven yok
Aşığım sana inan İzmir’im.

Zevkini sürenler çeksin cefanı
Sende yaşayanlar mutsuz İstanbul
İzmir’de mutluyum sakin hayatım
Uzaktan severim seni İstanbul

(07.11.2006 İzmir)

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Aşk

Ya aşk güldürür insanı
Ya da düşmeyen aşka
Güler geçer

Sevilirse aşık
Aşk oynatır insanı
Güldürür…

Sevip sevilmezse eğer
Karasevda oynattırır!
Öldürür…

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Aşk Kağıttan Kayıklara Benzer…

Dedim ya...
Aşk kağıttan kayıklara benzer
Önce kendi halinde yüzmektedir
Duyguların dinginliğinde
Bir nefes ister, bir soluk ister kımıldatacak
Rüzgar gülleri suskun, düşmüş kanatları

Geldin de soluklandı kayıklar
Şişirdin rüzgar güllerini
Çöpten kürekli, yüreksiz,soluklanan kayıklar
Ayrıldılar rıhtımdan birer birer
Aşk denizinin enginliklerine, pusulasız

Aşk, tek kişiliktir o da ilk bakışta
Kaldıramaz bu yükü, iki kişi bir kayıkta
Aşk açıklarında havalar değişir, dalgalıdır enginler
Çırpıntılıdır yürekler, daha fazla dayanamaz bu kayıklar

Aşkta bencildir insan ilgi ister,
Sevilmek ister, sevilmek ister ölesiye
Nalıncı keseri gibidir; hep yontar kendine
Yoğunlaştırır duygularını yalnız O’nun üstüne
Beceremez, dağıtamaz sevgiyi cömertçe

Bir sitemi büker demirleri sevgilinin,
Bir kaş çatışı dağ devirir
Hele esirgerse gülüşünü, bükerse dudağını
İşte…kıyamet! kopar fırtınalar…
Nasıl dayansın bu kağıttan kayıklar

Batmasını istemiyorsanız kayıklarınızın
Değiştirin boyutunu aşkınızın, sevdanızın
Evrim değil bu, gereklilik, paylaşmak sevgiyi
Eğer paylaşılırsa aranızda; aşk, aşk olmaktan çıkar
Yaşanır başka adla, çift kişilik adı SEVGİ

Kağıttan kayıklarınızı yükleyin SEVGİ şilebine
Şilepler kocaman, güvenli, çelikten bedenleri!
Nice iki kişilik kayıklar taşır
Sığınılacak liman olun aşklara
Şimdi bir adım ötesindesinizdir
Aşkın, sevdanın, vesaire.

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Dört Mevsimi Var

Aşkın dört mevsimi var
Sanma ki hepsi bahar
Birinde yaz
Birinde kış
Diğeri sonbahar

Önce gözler konuşur
Tatlı bir gülüş boşaltır gönül yayını
Sonra eller birleşir
Başlar sönmez bir gönül yangını

Koro halinde açar
Gök kuşağı renginde
Bütün çiçekler
Erdim dersin; işte BAHAR

Ok bakışlar deler sineleri
Kor dudaklar yakar tenleri
Geçti modası pembelerin
Şimdi bütün renkler yeşil, sarı
İşte... Bütün kavuruculuğuyla, YAZ.

Sıkı sıkı sarılmak ister bedenler
Sanki düşercesine gazel olmuş yapraklar
Gönülde esmeye başlayınca fırtınalar
İşte kızıl, bakır tüm renkler
Geldi hüzünlere gebe SONBAHAR

Korkma aşktan, hazanın sonu KIŞ olsa da
Her mevsimde aşkı gönlünce, doya doya yaşa
Aşk, sevmek, her mevsimde güzel, bunu bil
Korkma, sevmek sınırlı hürriyet değil.

Metin Soydeveli

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Matematiği

Aşkta
Denklemler
Bilmem kaç bilinmeyenli!
Bilinenler bir yana
bilinmeyenler bir yana

Hep ihtimal
Ve olasılıklarla başlar
Ya yanlış anladıysam;
Ya reddederse!
Bana mıydı o tebessümler

İçimizde tereddüt!
Çözüm
Hemen içler dışlar çarpımı
Yanan yürekler, titreyen dizler
Yüzümüzde tebessüm,gülen gözler

Eğer, büyütmek istiyorsan aşkı
Çarpmalısın
Yüreğinle defalarca
Toplamalısın
Koyup yürekleri yan yana

Bölmeli;
Yüceltmelisin
Sevgiyi kulelerce
Çoğaltmalı, toplamalısın
Koymalısın üstüne, üstüne

Duvarları düzgün örülmeli
Temel den sağlam olmalı aşk
Hani gönye nerede
Gönyesi sadakat
Dikmek istiyorsan Taç mahal

Pay, payda, kümeler…
Eksileri unutmamak gerek
Çıkaracaksın bencilliği hayatından
Atacaksın riyaları kör kuyulara
Hüzünler, ayrılıklar boş küme

Pergelsiz
Düzgün bir daire çizmek kadar
Zor aşk
Pergelle
Daire çizmek kadar kolay
Seviyorum demek; oysa

Mutluluk ise sarmal
Eksenimde sen,
Ben etrafında çember
Çember daraldıkça yoğunlaşırmış mutluluk
Daralsam, daralsam
Yarı çap sıfır olana kadar

Metin Soydeveli