Erhan Güleryüz

[GooD aNd EvıL]

AŞKINDAN ÖLMEDİM YA

Ben bir nazlı sandalda
Aklım fikrim yağmurlarda
Bir o eski bulut bir sen
Dönmediniz, dönmediniz, dönmediniz.
Ağıtlardan dağlarım oldu
Sabırdan denizlerim
Ben bir nazlı sandaldayken nerelerdeydin
Lodosum sendin belki ben farketmedim.

Ooooo aşkından ölmedim ya!
Ooooo aşkından ölmedim
Hala bir şansım var bu dünyada aşktan yana

[GooD aNd EvıL]

BAHÇENİN ÜRÜNLERİ

O bahçede büyüyenlerden...
Ne olurdu ki...
Akasyayı belediye kesti,
incir zaten uğursuzdu
kurudu gitti.
Atilla, çocuk felcinden,
Gülseren veremden öldü.
Şarkılarını söylemek bize kaldı.

[GooD aNd EvıL]

BANA NE?

Ben burada büyümeseydim,
bu gölde tutmasaydım ilk kaya balığını
ve bu denizde yüzmeseydim ilk defa.
İlk aşkımı burada yaşamasaydım ilkokul üçte...
Soğuk kış günlerinde üşümeseydim kumsalında.
İlk yumruğu vurmasaydım
okul önünde
ve yokluğu öğrenmeseydim
yazlıkçılar gidince.
Kürdü, Lazı, Çingeneyi, Göçmeni
burada tanımasaydım.
İlk darbukayı çalmasaydım
o sünnet düğününde.
İlk sigara, ilk bira, ilk sevda, ilk, ilk, ilk, ilk...
İlk burada ağlamasaydım
bana neydi Çekmece'den.

[GooD aNd EvıL]

BEKÇİ

Sen doğrularını alıp gittiğinde
bir sönük soba gibi sırıttı hayatım.
Sorgularını alıp gittiğinde
cevaplar yarım kaldı.
Bende isterdim alıp başımı gitmek.
İlk kaçan kurtuldu bu savaş yerinden.
Şimdi saatlere bakamayan bir bekçiyim.
Hiçbir şeyi beklerken...
Belki de
gerçek bir kahkaha için
sinirlerim bozulmalı artık.
Hiçbir deli, delirmekten korkmaz.
Öyle değil mi?

[GooD aNd EvıL]

BEN SEVGİLİYDİM

Oda leş gibiydi.
Yerde bir minder.
Kesik alkol kokuyordu
yattığımız yer.

Kolunu boynuma sarmış,
bebek gibiydin.
Çekindim uyandırmaktan.
Ben sevgiliydim.
Yüzünü seyrederken
bir melek geldi.
Ölümü anlattı bana
belli deliydi.
Onbeş yılın korkusu
o sabah bitti.
Nefesini kokladım,
büyü gibiydi.

Ben o sabahtan sonra
ölümden hiç korkmadım.
Sen yanımda uyurken
irkilip uyanmadım.

[GooD aNd EvıL]

BEŞ PARASIZ

Beş parasız okul yılları
Toy bir sıcak gurbet sokakları
Otogarda çaresiz gururlu bir sefalet
Baştan kaybedilmiş fakülte aşkları
Gözümde bir çocuk, ruhum bin yaşında
Yıl sonunda okuldan kovulma telaşları

Yıllar yılları kovaladı
Dostlar kalbimi yaraladı
Ya gittiklerinden ya vakitsizlikten
Bir çarem olmadı sevdiklerimden
Ayrılmış yollarda hayattan geçerken
Bir çarem olmadı sevdiklerimden

Buldum bulmasına parayı
Ne yazık ki kapatamadım ben bu arayı
Ne çocuk ne yaşlıyım ama
Gençliğimde olmadı

Ah nerdeler
Çok acaip günlerdi
Öyle esip geçtiler

Ah nerdeler
Gitti gelmez diyorlar ama
Beni terketmediler.

[GooD aNd EvıL]

BOSTANCI DURAĞI

Sensiz biçare ruhum
Bomboş sokaklar
Issız duraklar
Derdimi duymazlar

Az önce yağmur yağdı
Islandı ruhum
Sızlandı ruhum
Her halin aklımda

Artık param olsun yeter
Artık bir görseydim seni
Yarın seni görsem yeter
Azcık bir öpseydim seni

Bostancı durağında
İsmin dudağımda
Aklımda bi tek sen varsın
Bostancı durağında

Bostancı durağında
İsmin dudağımda
Aşkından avare oldum
Yandım yaz sıcağında

[GooD aNd EvıL]

BU KADAR MI BÜYÜKSÜN AŞK?

İçimi kemiriyor, bir uyurken mutluyum.
Yalan da olsa, bir umut bırakmıştım
acil durumlar için minicik bir avuntu.
Belkide beni sevmişti gerçekten.
Hastir çekecek zaman değil.
En tutarlı olan ben olmalıyım.
Çünkü bütün suç sadece ve sadece benim.

Ne geçmiş ne gelecek,
şu an bile hiç yok gibi.
Bu kadar mı büyüksün ey aşk!
Gerçekten bu kadar mı güçlüsün!
Her şeyin üstünde,
her acının önüne geçecek kadar mı?

[GooD aNd EvıL]

BULANA KADAR

Bir nehirden geçti ruhum.
Hamdı yürek, aşkta yoğruldum.
Nice yoldan akıp geldim.
Çok hırçındım, şimdi duruldum.

Denizi bulana kadar akar sular.
Geçer yürek duraklardan.
Özünü bulana kadar akar yaşlar.
Geçer yürek korkulardan...

[GooD aNd EvıL]

BULANIK SULARIN BALIĞI

Madem ki farkına varmakta geciktin
Şimdi tutmalısın yasını.
Bundan alınacak dersin var mı bilmiyorum.
Bende senin gibi derslerden kaçıyorum.

Her yaranın her durumun ve
her olmaz olsunun ilacı,
ilaçların babası.
ZAMAN!

Kaçma ne dersten ne aşktan ne işten.
Hayat kolay mı yavrum?
Dünyada bir kaya parçası olmak bile bir sorumluluk.
Sen insan olmayı ne sandın?

Hayatı hüzünlü bir şarkı gibi yaşıyorum ben;
ölümü, acıyı, yalnızlığı...
Karlı sabahlar İstanbul'da bile,
bir şiir gibi.
Benim işim bu, böyle görüyorum.
Sen bakma yorgun, solucan gözlerime,
ben şimdi böyleyim.
Bu günler bittiğinde,
herşeyin gözle görünür güzelliğini
ve yaşamın ne kadar asil bir hediye olduğunu
algılamaya başlar ruhum.

Ben bulanık suların balığıyım.
Şimdilik beni hakir gör, sıkılmam