Zülfikar Yapar Kaleli

[GooD aNd EvıL]

.Günahkâr Kalk Ayağa.!

Ben ne “usta şairlik”, ne şöhret peşindeyim
Sonsuzluğa seslendim, türkü yaktım kimse yok.
Şeytanın peşindeyim, meleğin düşündeyim.
Uyandırmaz yâr beni, yardan aktım kimse yok.

Gökyüzünde şenlik var, yer yüzünde temaşa
İnsanlar memnun değil, mutlu değiller hâşâ
Barış kurban edilir eli kanlı savaşa
Yıldızlarda bir elim, çengel taktım kimse yok.

Ne sevdalar tanıdım, hepsi gönle gam eker
Niyaz ile yalvardım, çağırdım teker teker
Seslendim aldırmazsın, gönül naçar, dert çeker
Aşkına duçar oldum, “ben”den bıktım kimse yok.

Yüce divan önünde kalabalık kasaba
'Günahkâr kalk ayağa ve hazır ol hesaba'
Dilim tutuldu birden, anlattım kaba saba
Bir ben çıkmışım öne, geri baktım kimse yok.

[GooD aNd EvıL]

.Güneşler Uçurdum Karanlıklarda…

Bedenim yanıyor, ruhum üşüyor
Karanfiller soldu kavaklıklarda.
Sevgi yüreğimden düştü, düşüyor
Ben bana sarıldım kayalıklarda.

Oysa yüreğime ekmiştim seni
Gönlümün gönlüne dikmiştim seni
Ve her fenalıktan çekmiştim seni
Sense namertlerde, ayaklıklarda.

Artık kimse aldırmıyor sızıma
Boyun büktüm kaderime, yazıma
Komşu oldum oğlum ile kızıma
Güneşler uçurdum karanlıklarda.

Bir zamanlar rüyalarda uçardım
Bir iklimden diğerine göçerdim
Her mevsimde ayrı çiçek açardım
Nergis yetiştirdim kuraklıklarda.

Yüreğim yaralı, gönlümde sancı
Dostum beni anlamıyor ne acı
Boğazımda kıl yumağı topacı!
Sevdalar büyüttüm bataklıklarda.

Bağrıma oturan taşlar tesellim
Karanlığa sızan yaşlar tesellim
Resul’e sevdalı düşler tesellim
Bir umut bekledim tüm atıklarda.

Hayrını umduğum günün ikisi
Bindiğim ayaksız atın terkisi
Arştan gelir son muhabbet türküsü
Uykular uyuttum taş yastıklarda.

Unuttum, anılmaz göbek adını
Duyan yok Kaleli bu feryadını
Çingene celladı al muradını
Aklımı yitirdim Çırpılıklarda.

[GooD aNd EvıL]

.Güzeller Geçidi...

Sunalar sunası gezdiğin yerde
Edanın gözlere batması güzel.
Dünya uykudayken vakt-ı seherde
İshak kuşlarının ötmesi güzel.

Yüksek minarede sâla nağmesi
Yufka yüreklerde sevda hevesi
Kayada kekliğin sitemli sesi
Kayalıkta çalı bitmesi güzel.

Aşk nerde aşığın mekânı ora
Orada sevdanın sırrını ara
Suskun bir gönülde yanınca çıra
Viranede duman tütmesi güzel.

Gök çöker aşıklar sustuğu zaman
Aşığın susması ölüme ferman
Şükür meclisinde ummadığı an
Balığın oltayı yutması güzel.

Bütünler ruh bulur parçada, ekte
Gruplar, kümeler kaybolur tekte
Türküler güzeldir yanık yürekte
Yüreklerin pıt pıt atması güzel.

Gönülden elenen karamsar unun
Hissiz, hareketsiz gelinen sonun
Sevda serserisi, aşk yorgununun
Hayale sarılıp yatması güzel.

Densiz doğru yola girse yalandır
Sağa sola selam verse yalandır
Muşmula ağızlı derse yalandır
“İnsanın kendini satması güzel”.

Hep çile, ıstırap dolsa da hayat
Gonca bir gül gibi solsa da hayat
Ne kadar kahırlı olsa da hayat
Hayatın ucundan tutması güzel.

Selam attım geçen ayın üçünde
Sitemim düğümlü zarfın içinde
Acımasız anda, kötürüm günde
Selamın sebepsiz gitmesi güzel.

Bu gönülsüz çağa gülen devleti
Maddeyle manayı bölen devleti
İnsanın, şüpheyle gelen devleti
Elinin tersiyle itmesi güzel.

Memleketim kadar kocaman, büyük
Memleketim gibi başı hep eğik
Memleket delisi görülse de yük
Özünü özüme katması güzel.

Anneler, anneler güzel anneler
Anneler dert çeker, sitem daneler
Anneler sayıklar bak neler neler
Annenin sözünden tatması güzel.

Yılanlardan darbe yesin ki beli
Yaratana doğru yükselsin eli
Doğru bildiğini desin Kaleli
Aşığı yakana çatması güzel.

[GooD aNd EvıL]

.Hasretim Yoluma Bakar Ah İle!

Yıllarca dolaşsam, yıllarca yazsam
Bağa bahar gelmez kış, kar ah ile!
Demir sandıklarda erisem, sızsam
Çakmağı nazlı yar çakar ah ile!

Ah çekende duman çıkar başımdan
Tad alamam emeğimden, işimden
Çıkaramam hayalimden, düşümden
Rahmet kıranına çıkar ah ile!


Her gün bağdaş kurar yol ortasında
Zehir var hayalin şerbet tasında
Sıfırlar hayatın haritasında
Yanına sıfırlar sokar ah ile!


Hayal dağlarında umut güderken
Yürüdüm, yoruldum, koştum giderken
Henüz arzularım ölmeden erken
Umut deresine akar ah ile!

İçimde sessizce çağlayan gurbet
Hasrete takılıp ağlayan gurbet
Bütün yollarımı bağlayan gurbet
Hasret ocağını yakar ah ile!

Her gün saat saat ömür varlığı
Tükeniyor, bu yüzdendir darlığı
Muhabbet durağı yaran, yarlığı
Unutur tesbihe takar ah ile!

Arzu kör kuyuda, sır koca dağda
İki ırmak akar bir koca dağda
Ara bu sevdayı gör koca dağda
Yıl alır götürür, bıkar ah ile!

Bir ağrı hafifler, bir sancı başlar
Halimden ne bilir yüreği taşlar
Düğümlenir boğaz, boşanır yaşlar
Hasretim yoluma bakar ah ile!

[GooD aNd EvıL]

.Hem Benden Nefret Et, Hem beni Özle

“Allah yaksın beni, kurtarmasın”

Şimdi bir kefede gül ile geven
Hem bana inanma, hem bana güven
Allah yaksın der mi seven sevilen?
İstemem, bana ne desem kızarsın

Laf attım gözlerin en tatlısına
Geldim hakaretin en etlisine
Büzüldü bu gönül, yarıldı sine
Sunalık bahane desem kızarsın

Nere memleketin, gerçek mi ilin?
Söyleme kimseye bilmesin halin
Uzaklardan el sallasın hayalin
Bülbüle virane desem kızarsın

Söyle doğrusunu muradın nerde
Gerçeği söylemek şifadır derde
Bulunma namerdin olduğu yerde
Kaypağa şahane desem kızarsın

Beni yaraladın sitemle, sözle
Hem benden nefret et, hem beni özle
Alttan yukarı bak sevdalı gözle
Ben sana divane desem kızarsın.

Bu gönlüme yağan dolu mu, kar mı?
De hele sevgili, insafın var mı?
Doğruyu söylemek utanç mı, ar mı?
Bu gönül meyhane desem kızarsın

[GooD aNd EvıL]

.İkilem...

Artı mı, eksi mi talihim bilmem
Ben beni döverim canan alınmaz!
Bu nasıl dünyadır, ben neden gülmem
Tutsam benim olmaz, salsam salınmaz!

[GooD aNd EvıL]

.İnsanlığa Rağmen (Irak Hâlâ Yanıyor…)

-Irak’ın İşgali Üzerine-

Kulak verin bu ahâ, işitin feryadımı
Gönüller buz kesilmiş, üstünde kayılıyor.
Utandım insanlıktan, unutmuşum adımı
“Medeniyet” adına canlara kıyılıyor.

Silgiler kalemlerden önce bitiyor dostlar
Bülbüller diyarında baykuş ötüyor dostlar
Mermiler cana düştü, canlar tütüyor dostlar
Kan kokusu pazardan göklere yayılıyor.

Ameller cılızlaştı, sevgi kurur ırakta
Dostlar dostluğa inat sessiz durur ırakta
Zalimler mazlumları toplu vurur ırakta
Irakta insanlığın gözleri oyuluyor.

Iraklının yıllardır yazı kışı yanıyor
İhtiyarın hayali, gencin düşü yanıyor
Kuyular alev almış, gözün yaşı yanıyor
Cızırtısı ta kuzey kutuptan duyuluyor.

Coniler insanlığa gülmeyi unutturdu
Yaşayıp eceliyle ölmeyi unutturdu
Çocuklara sevgi ne, bilmeyi unutturdu
Unutturdu umudu, bu bana çok koyuyor.

Müstemleke aşığı despotlar gülüyorlar
Yüzsüz “medeniyet”in adıyla bölüyorlar
Iraktaki çocuklar ecelsiz ölüyorlar
Cesetler yığın yığın, yığın bir sayılıyor.

Tagutun uşakları, dünya müstekbirleri
Bir gün sizi boğacak, ruhunuzun kirleri.
Mazlum zalime esir, kalûbelâdan beri
İnsanlar ölüyorlar, el sanır bayılıyor.

Bağrımızı yakıyor anaların figanı
Her savaş sefalettir, kazanç ne kârı hani?
İkisi ruhsuz cellat, ikisi de zır cani
Her iki yamyamın da emrine uyuluyor.

Ağıtlar yazılıyor, feryadın ucu arşta
Aynı vahşet yaşandı Urfa, Antep, Maraş’ta
Yamyamlar kan içiyor, gönüller karakışta!
Ah! Bu zulme gözyaşı akmaya koyuluyor.

Başlara taş, gönlüme kar yağıyor, ırakta
Uçaklardan nur değil, nar yağıyor ırakta
Yarına dünden daha zor yağıyor ırakta
Irak’ta ecdadımın mezarı soyuluyor

Bombalar sağnak sağnak, cesetler yığın yığın
Düşünsene, değer mi verdiğine aldığın?
Göz yaşında boğulup, Arasat’ta kaldığın
O zaman göreceksin baş nasıl eğiliyor.

[GooD aNd EvıL]

.İnsanlık Çamurlaştı

İnsanlık kan kusuyor, tü-m illetler birleşti
Boş vaatle ant içmek dürüstlük yemin değil
Uru sadist kaşıdı, eve sansar yerleşti
Bunun adı resmen gasp, düzeni temin değil.

Özgürlük vadedenler çırılçıplak soydular
Bir sadisti kovanlar, gaddarlara uydular
Ne özgürlük verdiler, ne insanlık koydular
Köleleştirme eski, dün değil, demin değil.

Son yüzyılın en sosyal, en uygar yamyamları
Yıktılar başlarına mazlumların damları
Sabahlar cana kurşun ve ölüm akşamları
Çamurlaştı insanlık, bu sağlam zemin değil.

Irak’a ağıt yazan şu suni hacılarla!
Baş örtülü, örtüsüz, sahtekâr bacılarla!
USA’ya “karşı” çıkan! “Coca-Cola’cılarla”!
Yarınlar emin olmaz, bugün de emin değil.

[GooD aNd EvıL]

.Kahramanlık Vurulup Dönmemektir.! ! !

-Ve İrak 'Demokrasiye'! Döndü-

“Asiller”! yürür de, sefiller bakar!
Kan dolar postalın bastığı ize.
Iraktan ırağa gözyaşı akar,
Sizse gülersiniz bu halinize.

Yurdu, evi-barkı haraba bakın
Milli histen yoksun araba bakın
Şimdi toprağında maraba bakın
Bakın da ağlayın ahvalinize.

Ne bedbaht asker ki yurt için ölmez,
Vatanda it ürse kahraman gülmez!
Düşman askerinin eli öpülmez!
Girmişler izzet-i hareminize.

Irakta gül üşür, bahar gelince
Caniler gülüşür, bahar gelince
Vatanı bölüşür bahar gelince
Ahmak alkış tutar kandan denize.

Coniler yürüdü, çakallar yitti!
Bir anda bunca tank nereye gitti?
Bu yüzden, bir gaddar sizleri güttü!
Ve de kilit vurdu dillerinize.

İzzet-i nefisler basit, yüzeyde!
Asker nere sindi güney-kuzeyde?
Burda kahramanlık sıfır düzeyde!
Burda aslı ağlar kereminize.

İş başa düşünce bey mi aranır?
Yurt çiğnenir, başka şey mi aranır?
Ölümden öteye köy mü aranır?
Vatan Türk’e mahsus sizin nenize!

[GooD aNd EvıL]

.Kâinat Karanlık

“bu sevgim kimsenin umurunda olmaz”

Seni tanımadım, seni görmedim
Sevginin yolunda rayım, çok görme.
Seni avutmadım, umut vermedim
Kainat karanlık, ayım, çok görme.

Şiiri okuyup ağlayan gözüm.
Ağaca çul çaput bağlayan gözüm
Beni ta yürekten dağlayan gözüm
İşsiz, güçsüz, avareyim, çok görme.

Sevgimi hiç kimse almaz ne demek
“Kimsenin umrunda olmaz” ne demek.
Dualar menzili bulmaz ne demek
Sen derya, ben ise çayım, çok görme.

Dillerin ısırgan, diken olsan da
İçime gam, keder eken olsan da
Tutup yüreğimi söken olsan da
Yollarına gül sereyim, çok görme.

Çok uğraştım o gönlüne sızmaya
Niyetlendim sana şiir yazmaya
Hazırsın sen bana mezar kazmaya
Candan öte can vereyim, çok görme.

Gönülsüz güzelde naz üstüne naz
Belki yanak pembe ve dudak kiraz
Bunca uğraşımı görüyorsun az
Sen esassın, ben arayım, çok görme.

Nefret ettiğini haykır, darılma
Bana kızıp yalnızlığa sarılma
Sana çok sitemler yazarım ama
Bırak beni ben kırayım, çok görme.