Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Kaideler Düşse

kaideler üzerinde bir denge
düşlerini uzatsan bozulur belki de

yuvarlak bir masa oyunu sanki
eylem gerçekleştiğinde
düşünceler tutsak gibi

bu
kimi zaman bilinçli ayrılık ki
direnmektir
kavuşmak için gelecekte

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Kalan

gece biter
dışarıda kalanlar
aşkımın cesedi
hasta ruhum
ne varsa gider
ben bir ten
'kalırım geride'

- hani göremezdim ben renkleri

gece nasıl siyah
sarı taksi
sarı sarı taksiler
bir bir yolcuları kapmakta
hem de
sırılsıklam kadıköy caddeleri

yere mi deydi ne gömleğim
bilirim ki
o da kurur elbet

doğan güneşi yeniden görmeliyim
yalnızda olsam yürümeliyim





_________________________________________birisinde n.........

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Kalemim Sizin

onu
seni
beni
anlatacağım küskün kalemimle
söylenecek tüm sözler söylenmiş
susuyorum

her dil bir şey demiş
her kulak kendince dinlemiş
biliyorum
duymuyorum

her ışığa bir renk verilmiş
kendilerince isimler söylenmiş
anlıyorum
görmüyorum

yaşanan
cennet
cehennem
mekan
düşünüyor
binlerce kez
doğuyorum
ölüyorum

kalemimi alın
o artık sizin
yaşıyorum
susuyorum

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

KanÇiçeği Yarım Haziran

zehirini zerk edecek ayrılık bedene
on üçü bir yarım haziran daha
her on yıl sonrası ölüm bir dönüm
yüreği sarmalayacak
kalem kırılacak

yine isimler konacak
içinde en güzeli
KanÇiçeği Yarım Haziran

adı yalnızlık
kurşundan ağır perde gibi örter üstünü
ne sağa dönebilirsin ne de sola
şimdi ağlayabilirsin artık

adı korku
karanlıklarda kara düşünce duvarların vuruşacak
bilmeyeceksin ne nedir kim kimdir
görmeyeceksin hatta sen bile

adı yaşlanma
kırışıklıklar yığılacak alnına gerdanına göz kenarlarına
ayna ters, düz yapacaksın yaşanmışlarla
sonu seveceksin onlarla

adı aşk
bilemediğin düşünemediğin onca yaşanmamışlıklarla
karlı saydığın yaşadığın aşkların hesabına
tatmamışların lezzeti olduğunu asla unutma
seçilmişliğin hazzıyla daha bir başka gözükecek
gözüne beyhude dediğin bu dünya

adı ölüm
binlerce kez çeşit çeşit renk renk ölümler var yaşamda
sen yağmurda damlalardan öl mesela
rüzgar atsın şamarını yüreğine olmadı
******* boğsun seni hayal yatağında
ya da son hazan yaprağının altında ver canını
nasıl istersen nasıl seversen öyle

eflatunda öl şiirde öl
ya da şiir gibi bir yaşamda
öl öyle öl ki
öldüremesinler asla

açmadan solan
vakit dolmadan artılarda eksik kalan
'KanÇiçeği Yarım Haziran'

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Kapıyı Usulca Çek

kapıyı usulca çek
giderken hissetmeyeyim gidişini
gidişin gibi sessiz olsun vedan da
yalnızca ayrılğın rengi
gözlerinde
yanıp sönsün ateşleri

emin adımlarla yürü
başın dik olsun
bilmeliyim ki yaralı değilsin
ama her adımda
adımın bir harfini bırak
ki kalmasın sende mavi

algılamalıyım:
adım söylendiğinde
kanlı yürek olmadığımı
gövdeme kazılı ayrıntılarda
bir dokunuş kalsın
ve yüzünü anımsadığımda
dudaklarımda
bir tebessüm oluşsun mesela
gözlerimdeyse bir ışık

kapıyı usulca çek giderken
hissetmeyeyim gidişini

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Kara-Ak

insan sevince
neler olmuyor ki
örtersin karanlığı aydınlıkla
zamanı gelince
aydınlıkta kalmaz oysa...
siyahlarda kalır aldatırsın
sivri köşeleri yuvarlar
deşelemesin dağıtmasın
engel ki
bazen hancerdir
törpülemeye yetişemezsin
kara-ak seni yutar
örtemezsin

bütün oyun orada
orada
sevmek sadakat gibi
aldatmak da
beyinde başlar oysa





*Bir şiire yorumumdan yazılmıştır

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Kara Işık

gel diyorsun
gel diyorsun amma
düşüncelerimi çarptığım
zifiri karanlık duvarlara
çarp parçala beni düştüm ya

gel diyorsun amma
ekliyorsun
gel ama bırakarak geçmişini
gel ama almadan yeşillerini
bırak kopanların yerine
yamaladığın parçaları
delik deşiğim
söksem dağılır
işler karaışık gövdeme

gel diyorsun amma
ellerim soğuk yüreğim
kavra kapatıver avuçlarını
eziversin terk ediş üzülüyorum

gel diyorsun amma
geleceğim
mavilere
ama nasıl
bu güne getiren
yeşil-mavideydin
oysa

bıraktım
terk ettirdin
geçmişti bıraktığım
gel diyorsun amma
yoksun

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Kara Kucak

giderken
korkmadım
açık bıraktığın karanlıktan
daha uzun bir süre
korkmayacağım

saydam boşluk
sarıp sarmalıyor bedenimi
seni ne zaman düşünsem birdenbire
sanırım sadece o biliyor kimliğimizi

seni ne zaman düşünsem
uçuşuyor binlerce ateş böceği
arkalarında kanat bırakmaya havalanan
ateş dudaklı kelebeklerim
dudaklarında takılıyor gözlerim
sırılsıklam ağlıyor avuçlarım
bir zelzeledir geliveriyor
sahipsiz bedenime
acısız
acımasız

kızgın
yalnızlığıyla
kıraç
yangın bir yar
yüreğim
üstünü örtüyor
kurşundan agır
ince perde gibi
suskunluğu bir lav
eriyor
pamuk şekeri aşklarım
gülümsüyor
yıkıntıyı bilmez tanrılarım

giderken
korkmadım
açık bıraktığın karanlıktan
uzun bir süre daha
korkmayacağım

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

Karanlık Boş(luk)

hayali parmakları
havada yakaladı
düşerken yaprağı
hareket etmeye
yoktu mecali

ela gözleri
güneşi çizdi
güneş niye ıslaktı
düşünmek istedi
beceremedi

gözlerini kapatmak istedi
kapanma fiiline
onlarda ihanet etti

üzgün
üzgündü
hatırlamıyordu
onun bile nedenini

beyaz duvarlardan
aldı gözlerini
çevirdi
tek bildiğine
hissettiğine

fısıldadı;
lütfen sen terk etme






________________hiç kimse duymadı
_________________________sessizlikte
____________________________bir ayna daha kırıldı

Şule Aydemir

[GooD aNd EvıL]

KaraSevdam Geceden Şairbaz

eski bir ahşaptan sanki yüreğim
sallanıyor sıcakta
bir örümcek ağı
her çatlakta

yağmur da yağıyor ara sıra hani
bir küf kokuyor da hafiften
sızlıyor yumrum

okşadığında
serzenişlerden ellerine
kıymıklar batıyor zamandan
kaymak kaymaktı ya kayardı bir günlerde bilirsin
bir acının da olmadığı özgürlük durumunda
bilirsin
düşünürümde hani
etrafını tanımayan sadece
yaşadığıdır kendi hayatını bilirsin

ve karasevdadır içimde dedikleri
kütlemin oluştuğu deli kurnadan dolansın DerinYar
aşk oluşum günüde var bir AYMIZ
yıldızlarımız var der oysa iki kişi
dilekte tutarlar hani bizim istemediğimiz

'uzaksam bak aya ay her yerde
dünya üzerinde tek/bir gecede'

bil
AYMIZ ‘da sen bende karasevda dedikleri
Ay yokken de ikimize yok hani

Şule Aydemir