Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Rezerve Ettim

İkinci bir şansım olmaz bir daha
Sevinci neşeyi bir bir kaybettim
Ferhatla dağ oldum Mecnunla vaha
Ne kadar dert varsa rezerve ettim

Acının balkonu, mehtap cehennem
Bu köşkü satmak mı? Kiraya vermem
Ocağın da ateş,olsan dilenmem
Kül altın da közü rezerve ettim

Aşk için ne varsa tümü öz-lerden
Heybem dolu, sitem yüklü sözlerden
Ben nefes aldıkça bütün gözlerden
Akacak yaşları rezerve ettim

Azabın temaşa zevkine vardım
Kimine naz etti kimine yardım
Zulmün sahibine çöküp yalvardım
Önde ki masayı rezerve ettim

Üzülmek bile yok sana üzülmek
'Düğüm' bana gerek, sana çözülmek
Her adım attığın yerde ezilmek
İçin izinleri rezerve ettim

Kumaşım eskiyse senin ki yırtık
Sen gül! ..Tebessüm et! ..Garip yaratık
Senin de bir yılın üç mevsim artık
Ben kara kışları rezerve ettim

Adalet sağlandı bir yarım sana
Senin de ömrünün yarısı bana
Kendine aynada şöyle baksana
Gördüğün ne varsa rezerve ettim

Ne garip değil mi? Kahpelik eden
Nasibini aldı! .. Sordun mu neden?
Salkımı var eden tek bir dane-den
Hak-ka hamd atmeyi rezerve ettim

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Saati Ölümlere Kurdular! .....

Medet Yarabbi medet, günahın bataklığı
Yutmakta tek tek bizi, derine çok derine
Sürdükçe nefsimizle şeytanın ortaklığı
Yapışacak sırtımız gazabın minderine

Cehenneme talibiz ateşten korkuyorken
Manasız ısrardayız inkar küf kokuyorken
Dört adamın omzunda ölüme yürüyorken
Çizilecek rotamız derine, en derine

Üstüne bastığımız toprak sanki kayacak
Ayağımız altından, bize hasım olacak
Unuttuğumuz tövbe elbet lazım olacak
Ağlasın herkes şimdi, ağlasın kaderine

Uyanayım, uyanın! ..Kör olsun kör uykular
Biz doğarken saati “ölümlere kurdular”
Nefs-e dair ne varsa nefsimde kudurdular
Düşmüşüz biz her halin, beterin beterine

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Sadece 'Hayvanları! ..'

Ara sıra da olsa
Ben de gülerim! ..
Hatta ben,
Fıkra bile bilirim! ..
Bazen aslan sütü
Habire de Maltepe içerim! ..
Ve “Ben severim”
Mesela;
Kalemi, kağıdı,
Mesela;
Güneşi ay-ı
Peki! .....
Ya canlılardan? ! ..
“Hayvanları” hemşerim
Sadece “Hayvanları! ..”

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Sahi Ya! .... Nedir Aşk? ? ! !

Aslında kendimizi dünyada zannettiğimiz nice anlar vardır ki başka alemlere misafir oluruz! ..Anlamasak bile! ..
Bedenen yaşayan düşünen bir insan ruhen yaşayan bir insanı ya da ruhen yaşanan bir zamanı nasıl anlar nasıl kavrar? ..
İnsanların gördükleri görmek istediklerinden ibarettir! ..
Neden zordur aşkı anlatmak bilir misiniz dostlar? ..
Gerçekte aşk, insanın bulmak istemediği bir şeyi aramasıdır… Hiç düşündünüz mü dostlar; Bir delikli kuruş için size açılan avuca bir kaç kuruş koyduğunuzda manevi bir haz duyarsınız ya hani… Hiç o elin sahibinin gözlerine bakarak o elin uzanışında ki burukluğu, acıyı, çaresizliği gördünüz mü? .. Görmeye çalıştınız mı? ..
İnsanlar hem aşkı tanımak, yaşamak ister, hem de onun zor yanıyla karşılaşmaktan imtina eder….
Bu tıpkı şuna benzer sevgili dostlar…
“Herkes cennete gitmek ister ama kimse ölmek istemez..”
Aşk çok izafi bir tanım! .. Birkaç cümlenin için de ifade edilemeyecek kadar karışık.. Ya da biz öyle olduğunu sanıyoruz.. Aslında bilsek ki aşk şartsız teslimiyet demektir, belki onu aramamıza bile gerek kalmayacak.. Göz yaşı varsa; rahmet saymalı ve kirlerden arınmalı, Acı veriyorsa onu alıp damarlara şırıngalamalı, Hatta vaki mutluluğu zül saymalı, Yüreğin burkuluşunu alemde insanoğluna verilen en büyük zevk olarak görmeli…
Çok mu karamsar oldu, çok mu zor oldu bu tablo? ...
Farzedin ki öyle! ..
O zaman kimse aşka talip olmasın…
Aşk deyince aklımıza gelen hep “almak” oluyor değil mi sadece almak! ... Oysa aşk “vermek” demek…Karşılık beklemeden, teşekküre gerek duymadan, bilinmesi bile istenmeden vermek! ... Varsa olanı, yoksa hayalleri hatta geleceği vermek! ... Vererek mutlu olmayı öğrenebilmektir aşk! .. Maşuğundan aşk isteyen ondan sadece acı alır! .. “Verecek olan” istenmesini beklemez ki! ...
Aşk sitemdir bazen! ... Ama asla hakaret değildir..
Siteme ham madde gibidir aşk.. Aczin gölgesi gibi görünse de sitem aslında aşığın maşuğuna kırıcı olmadan lisan-i hal ile gönlünü virman etmesidir. Aşk firak ahtapotunun kolları gibidir..
Sitem aşkın hülyasın da tutunabilecek son daldır belki..Aşk visalin mahzenlerde küflenebileceği hakikatini asla unutmamaktır. Aşk acıya talip olmaktır.. Hayatta ki en ender çeşnidir aşk..
Zirvesine çıkabilenin, arzda olana acıdığı bir duygudur.. Asli ikametgahı arş tır aşkın.. Onu arza indirmeden yaşayabilenlerin, muhtevasına erdikleri erdemdir...
Aşk külde közü, teşbih deki sözü bilmektir.. Birinin sizi anlaması demek değildir aşk! ..
Anlıyorsa o aşk değildir zaten..
Aşkı anlatmak yaşamaktan zordur.. Anlatılabilir ise orda aşk yoktur! ..
Çevrenize bir bakın ama biraz daha dikkatli bakın! .. Birbirlerini deli gibi severek evlenen insanlar bir süre sonra ellerin de boşanma dilekçeleri ile mahkeme kapılarını neden aşındırıyorlar? ... Çünkü aşk değildi aralarında ki.. Sadece “öyle” olduğunu sanıyorlardı.. Tutkuydu belki.. Ya da sahip olma arzusu.. Kim bilir belki de o an çok cazip gelen bir yanları! .. Sonra! ...
Sonra ulaştılar.. yaşadılar.. doydular ve bitti! ...
Gerçek aşk olsaydı araların da ki, biter miydi? .. Her şeye rağmen sevebilselerdi beraberlikleri de her şeye rağmen devam ederdi! ... Evet her şeye rağmen! .....
Aşk nefsi bir kenara koyabilmektir dostlar! ... Hatta terk edebilmektir.. Kişiler sevgileri değil sevgiler kişileri yüceltmeli..Sevgiliden sevgiye bakmak yerine sevgiden sevgiliye bakmamız gerekir! .. Bilinmezin yolculuğudur bu.. Peki nereye? .. İşte bütün sır burada; nereye? .. Aşk teslimiyet ve seyehat arasın da tercih yapabilmektir.. Aşık olunca valizinizi hazırlamanız gerekmekte! .. Ya aşkın o şartsız teslimiyetini kabul edeceksiniz ya da aşkı terk edip valizinizi alıp seyehate çıkacak ama aşktan söz etmeyeceksiniz..Karar anıdır bu.. Mutlu olmak için aşk arıyorsanız kolay gelsin…. Olmaz mı? .. Kim bilir neden olmasın! .... Belki ilki başaranlar olur aramızda ne dersiniz? ....
Aşk dilden dökülen cümleler için de yuvarlanırken mızrap misali titretmeli yüreğin tellerini…Aşkı satır aralarında nağmelerin notasında göz yaşının rotasında ve yüreğinin zindanlarında saklayabil
melisin hem de maşuğunun “sen” olmasını senin gibi sevmesini beklemeden! ..
Aşk her yürekte o yürek gibidir. Bir başka yürek o yürek olamaz.. Ne kendi yüreğini bir başka yüreğe benzetecek ne de bir başka yüreğin senin yüreğine benzemesini bekleyeceksin….
Aşk zora talip olmaktır.. İmkansıza inanmaktır.. Aşkı İlahiye varan yol olarak görmektir… Zira yaşadığınızı ya da taşıdığınızı zannettiğiniz aşk sizi İlahi aşka götürmüyorsa, Yaradanın önünde tevekküle vardırmıyorsa, teslimiyet duygusunu doğurmuyorsa siz aşktan bahsetmeyin ve kendinizi kandırmayın! ....
Sevgili dostlar aşk yaradılanı “Yaradan” için sevmektir.. O yarattığı için aşık olabilmektir.. Onun yarattığına küsmemek kötü söz söylememektir…Düşmanlığı ve kin duygularını sevgiyle paramparça edebilmektir.. Onun yarattığına varılamadığın da yine ona sığınabilmektir… Kulu var eden de aşkı var eden de o dur! ...
Buluşturacak olan da, hasreti tattıracak olan da o dur! ... İmanın şartı değil midir Kadere iman? ! ...”Kaderi yazan Yaradanın”, yazdığı kadere de aşık olmak gerekmez mi? ....Bizim için hayrı da şerri de bilen o değil mi? ...
İşte bunun için diyorum ki “Aşk teslimiyettir” bunun için diyorum ki aşk itaattir! ... Ne mutlu aşkı aşk gibi yaşayıp tevekkül içinde olanlara! .... Ne mutlu acıyı azabı tadıp da şükür içinde olanlara! .. Ve selam olsun aşka aşklara ve aşıklara! ....
Aşk duygusunu tadanlar aşktan kurtulmak için dua etmezler..Bu duyguya gark oldukları için şikayette etmezler.. Bilakis sahip oldukları o güçlü duyguyu daha da yoğunlaştırıp Hak-ka giden yolu arşınlarlar.. O yolu yakalayabilmek, bir şanstır dostlar… O yola düşenlerin değil düşmeyenlerin hayıflanmasını gerektirir aşk..
Sonuç olarak dostlar Aşk; Allah-a, resulüne,onun nizamına, kaderine
ve var ettiği her şeye duyulan sevgidir ve bu yolun nihai sonudur.
Bundan daha büyük bir aşk da yoktur..
Size “gerçek aşkın karşılığını” sizin bile tahayyül edemeyeceğiniz kadar misliyle verecek” tek kudret, tek varlık da” o dur..

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Sahipsiz Duygu

“Ya; istediklerimi veremediğin için sen suçlusun,
Ya da senin veremeyeceğin şeyleri istediğim için, ben! ..”

Elbette kurulmayacak darağacı, elbette infaz yok! ..
Elbet her gün kopup düşecek üzeri çizilmiş bir takvim yaprağı! ..
Hançerin hangi hançerede derin izler bıraktığını, o izlerin kaç asrın gözyaşıyla dolduğunu, kalemi kıran yargıcın hangimizin gönlünün celladı olduğunu asla öğrenemeyeceğiz! ..
Benim gözlerimden fışkıran acıyla, senin göz pınarlarından süzülen billur damlalardan hangisinin, azap coğrafyasının sınırlarını zorladığını tasavvur edemeyeceğiz belki! ..
“Suçluyum” diyebilmek neyi çözer ki? .
Suç; Bizim için ne kadar izafi bir tanım! .
Her ikimizin de kabulde zorlandığı ve duygularımıza son derece bol gelen bir libas! ..
“Ateşi yakan ateş” hangimizde?
Hangimiz gökkuşağı, hangimiz yağmuruz?
Çamurda ki toprak hangimiz, su hangimiz?
“Suç” her ne ise, birlikte mi kabullenmeliyiz?
“Talep-kar” olarak mı yaşamak zor, “verim-kar” olarak mı?
Arzu etmekle “sunmak” arasında ki çizginin neresindeyiz?
……….
Ben dalların yapraklarla tam öpüştüğü yerde nefeslenirken, sen köklerimin her damarında bana ulaşması gereken can suyunun musluğunu tutmuşsun.
Sen hazanın taktirini beklerken ben senin iradenin tecellisine mahkumum!
Bu zindanın duvarlarını ören kim? ...
Ya üstünde yattığımız taşlar! ..
Kim şu gün ışığının üstüne geceyi giydiren, gecenin karanlığını bir kez daha siyahın en gaddarıyla boyayan kim? ..
Kapıların ardında çaresiz kalmak, kapıyı açıp açmamakta direnen iradenin cinnetinden daha mı kolay?
Hayatın kendisi olmakla hayatın içinde teferruat olmak arasında kalmış her iki ömür.
Zincire bağlanmış ve elde sallanan o “aksesuar” hangimizin yüreği? ...
Rüzgar gibi esmek başka şeydir, o rüzgarın hışmıyla savrulan yaprak olmak başka! ..
Bu; kaderin kendisiyle, kaderin elinde oyuncak olmuş bir acziyetin resmi kadar müşahhas bir duygu!
Ağlayanın ağlatanda ki hakkı, zenginin fakire vereceği zekat kadar helal.
Lakin ne var ki ağlayanın sürekli “hakkı helal etmek” gibi bir saplantısının olması,hakkın haklıya geçişini engellemekte! ..
Ben istediğime nail olamamanın derin hicranıyla kavrulurken, sen; Bu kahreden sevdaya cevap verememenin basamaklarını temaşa etmektesin.
Tırmanmak duygusu pençeleriyle tırmalamakta yüreğini.
Gözlerinle beni, çığlığınla alemi seyirdesin!
Lakin bilmediğim o ki; Sen bu azabın neresindesin?
Yargı bitmemiş ki, hüküm verelim! ..
Kadere yüklediğin ağırlık onun hak ettiği bir hamallık mı? Yoksa cefasından kaçtığın bir yük mü?
Gel gör ki; Ortalık yerde durmakta kesilen faturanın muhteviyatı.
Birimizin sahip çıkması gereken bu “illet” yalnızlığa mahkum edilmişçesine fakat sahibini sabırsızlıkla bekleyen kahrolası bir heyecan içinde! ..
Ellerini tutmak istedim birkaç kez! ..
Karşı koydu! ..
“Suç” kendini benimle örtüştüremedi!
Anladım ki sahibi ben değilim! ..
Sahibi olmadığım hiçbir şeyi “sahiplenecek de değilim! .”

Ama yinede “nezaketen” diyorum ki;

“YA; İSTEDİKLERİMİ VERMEDİĞİN İÇİN SEN SUÇLUSUN, YA DA; SENİN VEREMEDİKLERİNİ İSTEDİĞİM İÇİN BEN! .”

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Salkım Söğüt

Dalı bile bize öğüt boynu bükük salkım söğüt
Sana bakar kahrolurum kaldır başın salkım söğüt

Kaderimiz aynı bizim gölgelerde kaldı izim
Şarkı oldu sazım sözüm rüzgarlarda salkım söğüt

Yelde değil selden değil sonbahardan kıştan değil
Bu eğilmen boşa değil sevdadandır salkım söğüt

Senin halin nice böyle boyun uzar hem göklere
Uzadıkça dalın yere hasret duyar salkım söğüt

Ol boynumuz kıldan ince düşer kalkar hak deyince
Hak yoluna yüz sürünce toprak baldır salkım söğüt

Hakka aşık kula aşık dargın dağil hep barışık
Öbek öbek bir sarmaşık oluverdik salkım söğüt

Benim gönlüm yara bere dağılmışım dört bir yere
Çok sevmişken yoktan yere aşka küstüm salkım söğüt

Senin sesin rüzgar ile çığlık olmuş *******e
Seninle biz bir hecede buluşmuşuz salkım söğüt

Sen ulusun halin ibret yoktur başka söze hacet
Dünya üç günden ibaret dert ortağım salkım söğüt

Başını eğ başım gibi bir kaç damla yaşım gibi
Varım yoğum aşım gibi eşim oldun salkım söğüt

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Sana Bir Ceza Verdim

Bu gün içimden geldi sana kem söz yok ama
Sana bir ceza verdim
-Ben ölünce ağlama

Bu ceza ölene dek prangan olsun senin
Hakikat kilidinse gözyaşı zincirlerin

Yüreğin ağlasın! Sen; Sana yasak! Sakın ha
Helal etmem hakkımı yemin verdim Allah-a

Yakana yapışırım ötelerde hesap var
Çaresi yok, kabir dar, kaçamayacak kadar

Ilık ılık akıyor içinde bir şey şimdi
Sıkma kendini ağla! Mecnun daha ölmedi

Can vermeden ceza yok önce canım çıkacak
Benim cezam biterken senin ki başlayacak

Her ne çektimse çektim sitem etmedim ama
Sana bir ceza verdim
-Ben ölünce ağlama

İster dua say bunu istersen bir beddua
Ne sayarsan say ama bu gönlümde tek dua

Unutma; Ne bu ceza bir cezaya benziyor
Asıl ceza içinde anlarsan delirtiyor

Bilirmisin ki acı ne ateş ne de külmüş
Ha yüreğe bir sevda ha ten-e kezzap düşmüş

Acı odur ki; Akrep, takınca o kıskacı
Ben azap arıyordum acıdan daha acı

'Öldü' haberim gelir, yavaş yavaş hazırlan
Dayanmak zorundasın 'cezanı unutmadan'

Seni üzmek istemem sana acı yok ama
Sana bir ceza verdim
-Ben ölünce ağlama

Sabır tavsiye etsem! ..Derdim yardımcı olmak
Kan ağlasanda sana göz yaşı dökmek yasak

Belki düşünüyorsun! Neden 'bu ceza' neden
Ben gitmiş olacağım sana cevap vermeden

'Ağla' demiyorum ki, sen ağlama diyorum
'Ben öldüm' gözyaşını, artık hak etmiyorum

Hani 'gel' demiştim de hiç kimse gelmemişti
Ben bu gün ölmedim ki hayat o gün bitmişti

Şimdi herkes ağlasın, yalan doğru fark etmez
Acım sır-dır, ölmezsem, kimse göz yaşı dökmez

Ya sen! .. Sen öyle misin? Gönlüme en yakın kul
Ceza sana kesilmiş, sebebini de sen bul

Çok üzgünüm sevdiğim sana kıyamam ama
Sana bir ceza verdim
-Ben ölünce ağlama

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Sanma ki Oynanacak Oyun-um

Nicedir söz edilir 'kem-küm' diye ardımdan
Sesimiz çıkmıyor ya! .. Sanki uysal koyun-um
“Haddimizi aşmışız” bir cümlelik satırdan
Diyen kimse; Ne dostun ne de senin soyunum

Hoşgörüden bahsettin, eyvallah, kabul ama
Sende sınırında kal! .. Yaklaşma sınırıma
Macera arasaydım; Dinime imanıma
Tövbe, tövbe! ..Sanma ki; Oynanacak oyun-um

Şiirle anlatmışsın, demek şiir ehlisin
Şiire öfke niye? ? “İma-dan” söz etmişsin
Kalem benim elimde, zehir-e benzetmişsin
Bu kadarı fazla be! .. Nedir benim hamurum? ? ?

Kimin kalbini kırdık, kime değdi gölgemiz?
Biz sineye çektikçe, neden kabarır deniz
Allah-ı olan sussun! .. Anılmasın ismimiz
Ben ne dünün gölgesi, ne de kul-a yağmurum

“Geçmiş” veya geçmemiş, savcı benim, sanık da
Derdimiz mi var dedik, su da benim, yanık da
Şikayete hakkın yok! .. suç ta benim, tanık da
Şiir benim, söz benim, toprağım, hem çamurum

Herkes coğrafyasında, kışlasın sevdasının
Biz silgiyi sürmüşüz “ol gönül belasının”
Bakiye mi kaldı ki; çekilen cezasının
“Yeter” diyecek benim! .. Hem masum hem mağdurum

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Sarhoş Akşamlar

Yalnız sabahlarım ayaz *******
Sen gittin gideli şu gönlüm bomboş
Her yana dağılmış kırık şişeler
İçen ben değilim akşamlar sarhoş

Terkedip giderken düşünmedin mi
Gönlümde ümidi bitirmedin mi
Elimden aldığın herşeyim gibi
Hayallerimi de öldürmedin mi

Sen yalnızlığıma boşver aldırma
Karanlık semada yıldızlar ne hoş
Halime bakıp ta ayyaşım sanma
İçen ben değilim akşamlar sarhoş

Kadir Albayrak

[GooD aNd EvıL]

Seni Anlatabilmek! ....

Ah sevda “kara sevda” kulu kul eden sevda
Nevbaharı sonbahar, ömrü pul eden sevda

Ne sevdalı bir adın ne zehirli balın var
Sana mı bahşedildi o öldüren bakışlar

Aşk da sevgi de senden fersah bin fersah geri
Yerleşmiş gözlerine istikbalin cevheri

Hem zalimin zulmüne Karun kadar sahipsin
Hem de “ana şefkati” duygusuna talipsin

Sahili döven dalga bazen asude deniz
Bazen bir asi rüzgar bazen geceden sessiz

Sende şekil ve mana izah edilir değil
Tasvire çalışsam da tabir yeterli değil

Nefsimi ezip geçen bir kuvvet bir ulviyet
Bu ne müşahhas duygu nabzında ebediyet

Herkes bir şeydir elbet konacak yer bulunur
Bir şey “her şey” olunca Dünya bile yorulur

Sen; Dost,yoldaş,arkadaş,canan,yaren ve sırdaş
Derde dert katan körük, şifa senden, gel yaklaş

Sen; Sevenlerinle belki kuru bir kalabalık
Sana sevdalı benim, onlar olta da balık

Sen; Ummana sığmamış ulaşmış dört bir yana
Bunu bilen bir benim! ..Bir benim, anlasana

Sen; Alaca karanlık, zifr-i gece de bile
Işıktın! ..Ah anlatsa, ******* gelse dile

Sen; Bendin hatta, aklım,iradem sana mahpus
Bana ömür verilmiş, tüketmek sana mahsus

Sen; Bilemezsin! ..Çok zor! ..Seni anlatmak var ya
Saçının bir telini, denedim, olmuyor ya! ..

Sen; Senden habersizsin, sana haber aynadır
Ayna da ne gördüysen, ne gördüysen yalandır

Sen; Olduğun gibi, tek, gönlümde ki gibisin
Bir bak da gör kendini, gönül sensin bilinsin

Sen beni anlamakta zorlanmakta haklısın
“Seni anlatamadım! ..” Nasıl anlayacaksın

Sen; Bir zaman dilimi, zaman,mekan değilsin
Bu sevdaya bir değil, binlerce baş eğilsin

Sen; Seni bile aştın, sensizlikte sen varsın
“Sen sevdasın bebeğim, olmasan da yaşarsın”

Leyla’yı bilirim de Mecnun olan aşık kim
O çölü aramış, ben; Çölün ta kendisiyim

Ben; Alem de bir adem, naçizane bir kulum
Galu-bela da Allah, sonra seni okudum

Ben; Seni seviyorum! ..Bu; bir cümle,muallak
Lakin sana yetmez ki, şahidimdir Rab-bul Hak

Ben sevdayla tanıştım neyleyim başkasını
Herkes çıkarıp koysun önüne şapkasını

Ben “Sana sevdalıyım” ah sevda, kara sevda
Allah’tan sonra beni kula kul eden sevda

Kadir Albayrak